Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Grenadą o wymianie informacji w sprawach podatkowych, podpisanej w Nowym Jorku dnia 19 lipca 2012 r.

Druk nr 938


Warszawa, 26 listopada 2012 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-122-12




Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej


Szanowna Pani Marszałek
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

-
o ratyfikacji Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Grenadą
o wymianie informacji w sprawach
podatkowych, podpisanej w Nowym Jorku dnia
19 lipca 2012 r..

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni Minister Spraw
Zagranicznych oraz Minister Finansów.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt



U S T A W A
z dnia

o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Grenadą o wymianie informacji
w sprawach podatkowych, podpisanej w Nowym Jorku dnia 19 lipca 2012 r.


Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Grenadą o wymianie informacji
w sprawach podatkowych, podpisanej w Nowym Jorku dnia 19 lipca 2012 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


















33-11-aa
UZASADNIENIE

I. Potrzeba i cel zawarcia Umowy
Do końca lat dziewięćdziesiątych międzynarodowa wymiana informacji przebiegała
zasadniczo na podstawie dwustronnych umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania. Na podstawie artykułu 26 Modelowej Konwencji Podatkowej OECD
w sprawie podatku od dochodu i majątku właściwe organy podatkowe Umawiających
się Państw mogły wymieniać informacje konieczne dla poprawnego stosowania
umowy podatkowej lub ustawodawstwa wewnętrznego Umawiających się Państw.
Do 1999 r. wymiana była ograniczona jedynie do podatków objętych Konwencją.
Następnie artykuł 26 ustęp 1 został rozszerzony na podatki „bez względu na ich
rodzaj i nazwę nakładanych przez Umawiające się Państwa lub ich jednostki
terytorialne albo organy lokalne...”. System ten zawierał pewne ograniczenia, do
których zalicza się bez wątpienia fakt, że obejmuje on wyłącznie państwa związane
ze sobą siecią umów podatkowych i nie dotyczy krajów (głównie rajów
podatkowych), które nie zawarły takich umów.
W 1996 r. OECD podjęła działania na rzecz wypracowania środków ograniczających
zakłócenia wywołane przez szkodliwą konkurencję podatkową o negatywnych
skutkach dla decyzji inwestycyjnych i finansowych, a w konsekwencji dla krajowych
podstaw opodatkowania. Działania te doprowadziły do opracowania w 1998 r.
raportu, który ustalił trzy grupy krajów:
1) państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się do wyeliminowania
istniejących szkodliwych praktyk podatkowych,
2) raje podatkowe wymienione przez OECD, wobec których mogą być podjęte
środki obronne (za definicję „raju podatkowego” podano brak podatków albo
jedynie podatki nominalne oraz inne kluczowe czynniki, tj. brak skutecznej
wymiany informacji, brak przejrzystości przepisów, brak faktycznej
działalności),
3) państwa nieczłonkowskie, z którymi będzie podjęty dialog w celu zbliżenia ich
do projektu.
Kolejne działania podjęte przez OECD doprowadziły do powstania listy krajów
uznanych za raje podatkowe. Lista ta została sporządzona po wzajemnej wymianie
opinii i po przyznaniu danym terytoriom możliwości podjęcia zobowiązania wobec
OECD do zaniechania praktyk podatkowych określonych jako szkodliwe. Akceptując
powyższe warunki, obszary te musiały zobowiązać się do wprowadzenia
przejrzystości przepisów i skutecznej wymiany informacji.
W kwietniu 2002 r. został zredagowany, przy pełnej współpracy terytoriów, które
zobowiązały się do współpracy z OECD, ostateczny tekst modelowej umowy
stanowiącej wzorzec OECD dla skutecznej wymiany informacji, która ma na celu
wzmocnienie międzynarodowej współpracy w celu ograniczenia unikania
opodatkowania i tym samym ograniczenia skali nadużyć podatkowych.
W kwietniu 2009 r. OECD opublikowało 3 listy krajów: „białą”, do której zaliczono
państwa przestrzegające zasad współpracy podatkowej, „szarą” – obejmującą kraje
i regiony, które zobowiązały się do przestrzegania międzynarodowych norm
w dziedzinie wymiany informacji, ale ich jeszcze w pełni nie zrealizowały oraz
„czarną” – obejmującą państwa odmawiające współpracy w dziedzinie fiskalnej.
Wymienione wyżej listy są na bieżąco aktualizowane.
Ze względu na stosowane rozwiązania podatkowe OECD umieściła Grenadę na tzw.
szarej liście krajów, które nie stosują międzynarodowo uzgodnionych standardów
w zakresie opodatkowania. Jednakże, Grenada zwiększyła aktywność w zakresie
zawierania umów dotyczących wymiany informacji w sprawach podatkowych.
Zgodnie z raportem OECD w sprawie postępów w implementacji standardów
dotyczących wymiany informacji podatkowej z października 2010 r., Grenada została
usunięta z powyższej szarej listy i wpisana na tzw. białą listę krajów, które wdrożyły
międzynarodowo uzgodnione standardy w zakresie opodatkowania.
Grenada zawarła dotychczas umowy o wymianie informacji w sprawach
podatkowych m.in.: z Australią, Belgią, Danią, Finlandią, Francją, Grenlandią,
Holandią, Islandią, Norwegią, Szwecją, Wielką Brytanią, Wyspami Faroe.
Polska nie zawarła dotychczas z Grenadą umowy o wymianie informacji w sprawach
podatkowych. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 16 maja 2005 r.
w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję
podatkową dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. Nr 94,
poz. 791), Grenada znajduje się na liście krajów oraz terytoriów stosujących
szkodliwą konkurencję podatkową.
Zawarcie umowy o wymianie informacji w sprawach podatkowych stało się możliwe
z uwagi na całkowitą zmianę podejścia administracji Grenady do kwestii wymiany

2
informacji podatkowych. Transparentna polityka w zakresie wymiany informacji
spowoduje zmianę statusu Grenady, tj. wykreślenie tego terytorium z listy krajów
stosujących szkodliwe praktyki podatkowe.
Informacje ogólne
Grenada jest częścią Brytyjskiej Wspólnoty Narodów (Commonwealth). Ustrojem
politycznym jest monarchia dziedziczna, głową państwa jest królowa angielska,
reprezentowana przez Gubernatora Generalnego (mianowanego przez królową).

II. Gospodarka
Ogólna charakterystyka sytuacji gospodarczej
Grenada posiada gospodarkę w zdecydowanym stopniu nastawioną na turystykę
i rolnictwo. Od 1985 r., kiedy to wybudowano na Grenadzie pierwsze lotnisko
międzynarodowe, udział turystyki w generowaniu PKB kraju systematycznie rośnie,
osiągając w 2008 r. poziom ponad 75%.
W 2008 r. Grenada zanotowała 3,7% wzrost PKB (spadek o 0,6% w porównaniu do
2007 r., ale wzrost o 4,8% w porównaniu do 2006 r., kiedy odnotowano ujemne
tempo wzrostu PKB).
Inflacja w Grenadzie w 2010 r. wyniosła 3,6% i była jedną z najniższych w regionie.
Niski poziom inflacji to skutek posiadania przez Grenadę wspólnej waluty (dolara
wschodniokaraibskiego, związanego od 1976 r. stałym kursem z dolarem amerykańskim)
w ramach Organizacji Państw Wschodnio-Karaibskich (Organization of Eastern
Caribbean States – OECS).
Głównym partnerem handlowym Grenady w dziedzinie eksportu jest Jamajka (skupująca
92,8% produkcji eksportowej Grenady), Saint Lucia (1,3%) i Stany Zjednoczone (1,2%).
Grenada eksportuje przede wszystkim produkty rolne (banany, orzechy kokosowe, gałkę
muszkatołową, warzywa). Głównymi partnerami handlowymi Grenady w dziedzinie
importu są Trynidad i Tobago (od którego Grenada kupuje 36% dóbr i towarów
importowanych) i Stany Zjednoczone (23%). Grenada importuje z Trynidadu i Tobago
głównie ropę naftową i chemikalia, a ze Stanów Zjednoczonych żywność, maszyny
i części zamienne.




3