Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Grenadą o wymianie informacji w sprawach podatkowych, podpisanej w Nowym Jorku dnia 19 lipca 2012 r.

Tabela głównych wskaźników makroekonomicznych
Wyszczególnienie
2009
2010

PKB wartość globalna (mld USD)
1,12
1,13
PKB wartość na 1 mieszkańca (USD)
10,400
10,500
Tempo wzrostu PKB w %
-7,7
0,8
Relacja całkowitego długu publicznego do PKB w %
122,3
119,1
Stopa inflacji (indeks cen konsumpcyjnych CPI)
3,0
3,6
Stopa bezrobocia w %
14,5
13,5
Wartość obrotów handlu zagranicznego (mld USD)
0,528
0,615
Wartość eksportu (mld USD)
0,270
0,254
Wartość importu (mld USD)
0,258
0,361
Wartość rocznego napływu zagranicznych inwestycji 0,79
0,85
bezpośrednich (mln USD)
Wartość rocznego odpływu zagranicznych inwestycji 0,15
0,18
bezpośrednich (mld USD)

Główne sektory gospodarki (o największym znaczeniu/udziale w PKB)
Podstawą gospodarki Grenady jest turystyka, która generuje największe zatrudnienie na
wyspie oraz stymuluje rozwój innych sektorów gospodarki, zwłaszcza budownictwa.
Większość centrów turystycznych skupiona jest na południu Grenady, w pasie plaż Grand
Anse oraz na drugiej, mniejszej wyspie, należącej do Grenady – Carriacou. Turystyka
wraz z innymi sektorami usługowymi (np. sektorem finansowym) generuje ponad 75%
PKB Grenady i zatrudnia blisko 62% czynnej zawodowo populacji.
Rolnictwo na Grenadzie wytwarza w chwili obecnej jedynie 5% PKB, co spowodowane
jest katastrofalnymi skutkami huraganów Ivan i Emily, które spustoszyły uprawy
bananów i gałki muszkatołowej na wyspie. Grenada do 2004 r. była drugim największym
producentem gałki muszkatołowej na świecie, dostarczając 25% zapotrzebowania
światowego na tę przyprawę. Mimo małego obecnie udziału rolnictwa w PKB Grenady,
na roli pracuje 24% Grenadyjczyków.
Przemysł przetwórczo-spożywczy (destylarnie rumu) i lekki (głównie odzieżowy)
generuje 18% udziału PKB i zatrudnia 14% czynnej zawodowo populacji.
Uczestnictwo w wielostronnych organizacjach i porozumieniach o charakterze
ekonomicznym
Grenada jest od 1974 r. członkiem Karaibskiej Wspólnoty i Wspólnego Rynku –
CARICOM (The Caribbean Community and Common Market). CARICOM powstała
w 1973 r. i w chwili obecnej zrzesza 15 państw-członków (Antigua i Barbuda,
Bahamy, Barbados, Belize, Dominika, Grenada, Gujana, Haiti, Jamajka, Saint Lucia,

4
Montserrat, Saint Kitts i Nevis, Saint Vincent i Grenadyny, Surinam, Trynidad
i Tobago) oraz 5 państw nieposiadających pełnego statusu członkowskiego: Anguilla,
Bermudy, Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Kajmany, Turks i Caicos). CARICOM jest
największym i najważniejszym projektem integracji gospodarczej na Karaibach,
dodatkowo pogłębionym o elementy tzw. Jednolitego Rynku i Gospodarki
CARICOM (CSME - CARRICOM Single Market and Economy).
Relacje gospodarcze z UE
Unia Europejska jest bardzo ważnym partnerem gospodarczym Grenady.
Nadrzędnym celem UE jest pomoc krajom karaibskim umożliwiająca im skuteczne
odpowiadanie na wyzwania w regionie. Strategia UE w tym zakresie składa się
z trzech głównych kierunków: utworzenie politycznego partnerstwa opartego na
wspólnych wartościach, przezwyciężanie słabych punktów w dziedzinie gospodarki
i ochrony środowiska, a także propagowanie spójności społecznej i walka
z ubóstwem. Z drugiej strony celem UE jest pomoc wszystkim państwom w regionie
Karaibów w osiąganiu
długoterminowych celów rozwoju, samodzielnie
i w warunkach bezpieczeństwa i stabilności. Dotyczy to również wsparcia tych
krajów Karaibów, które do 2020 r., a więc do czasu wygaśnięcia obecnej umowy
z Kotonu, zamierzają osiągnąć status państw rozwiniętych.
Gospodarcze umowy dwustronne
Polska nie ma podpisanej żadnej dwustronnej umowy gospodarczej z Grenadą.
W kwietniu 2008 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował podpisaną
25 czerwca 2005 r. w Luksemburgu Umowę zmieniającą Umowę o Partnerstwie
między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku, z jednej strony,
a Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z drugiej strony, podpisaną
w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r. (Dz. U. z 2008 Nr 181, poz. 1120). Umowa
zmieniająca weszła w życie dnia 1 lipca 2008 r.
Handel zagraniczny
Według danych Ministerstwa Gospodarki za 2010 r. wartość obrotów handlowych
z Grenadą wyniosła w tym okresie łącznie 375 tys. euro (w 2009 r. – 225 tys. euro).
Polski eksport do Grenady w 2010 r. osiągnął wartość 4,3 tys. euro (blisko
dziesięciokrotny spadek w porównaniu do 2009 r.), zaś wartość polskiego importu
z Grenady wyniosła 370 tys. euro (wzrost o 64% w porównaniu z 2009 r.). Głównymi

5
polskimi produktami eksportowymi na Grenadę były maszyny i urządzenia oraz
zabawki i artykuły sportowe. Z Grenady Polska importowała głównie ryby,
skorupiaki, mięczaki i inne bezkręgowce wodne, produkty chemiczne różne oraz
maszyny i urządzenia elektroniczne.
Saldo obrotów towarowych z Grenadą w 2010 r. było ujemne i wyniosło
– 366 tys. euro. W 2009 r. saldo obrotów towarowych było również ujemne,
wynosząc – 223 tys. euro, co oznacza, że na przestrzeni 2010 r. wzrosło ono o blisko
40. Udział łącznej wartości eksportu i importu do/z Grenady nie przekracza 0,001%
całości polskiego eksportu i importu.

III. Krótka charakterystyka przepisów Umowy
Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Grenadą została przygotowana w oparciu
o Modelową Umowę OECD o wymianie informacji w sprawach podatkowych.
Podatki, których dotyczy Umowa
W przypadku Polski jest to podatek dochodowy od osób prawnych oraz podatek
dochodowy od osób fizycznych.
W przypadku Grenady jest to podatek dochodowy od osób fizycznych oraz od osób
prawnych.
Właściwość organów
Artykuł 2 wyjaśnia, iż Strona proszona o pomoc nie jest zobowiązana do udzielenia
informacji, które nie znajdują się w posiadaniu jej organów lub też nie znajdują się
w posiadaniu lub pod nadzorem osób pozostających w ich właściwości miejscowej.
Obowiązek Strony proszonej o pomoc do dostarczenia informacji nie jest jednakże
ograniczony przez miejsce zamieszkania, siedzibę lub obywatelstwo osoby, której
informacje dotyczą lub przez miejsce zamieszkania, siedzibę lub obywatelstwo osoby
posiadającej bądź sprawującej nadzór nad wnioskowanymi informacjami.
Określenie „organy” w powyższym artykule dotyczy wszystkich agencji rządowych,
niemniej jednak, Strona proszona o pomoc nie powinna być zobowiązana do
dostarczenia informacji będących w posiadaniu „organów”, jeżeli okoliczności
opisane w artykule 9 miały miejsce.



6
Zasady interpretacji określeń stosowanych w Umowie
Treść artykułu 4 ustęp 2 jest uregulowaniem funkcjonującym zarówno w Modelowej
Umowie OECD o wymianie informacji w sprawach podatkowych, jak i Modelowej
Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (odpowiednik artykułu 3
ustęp 2), a także jest zamieszczany w zdecydowanej większości zawieranych przez
Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Powyższe uregulowanie
odnosi się do ogólnych zasad interpretacji określeń stosowanych w Umowie, które
nie są w niej zdefiniowane. Z uwagi na fakt, iż umowy podatkowe zawierane są przez
kraje o różnych systemach podatkowych, ich treść jest swoistym kompromisem,
zawieranym przy uwzględnieniu dość dużego stopnia uogólnienia. Konieczność
uwzględnienia w umowie podatkowej definicji każdego z terminów w niej
występujących, doprowadziłaby prawdopodobnie do braku możliwości jej zawarcia,
właśnie z uwagi na duże różnice w systemach prawnych obu stron umowy. Z tego
względu, umowy podatkowe delegują definiowanie większości pojęć do prawa
wewnętrznego, gdyż jest to jedyna możliwość uwzględnienia jego specyfiki. Należy
również wspomnieć, iż odesłanie w zakresie definicji pojęć do prawa wewnętrznego
obu stron jest uzasadnione długotrwałą procedurą zmiany umowy międzynarodowej.
Średni okres funkcjonowania takiej umowy wynosi ok. 30 lat. Przy ciągłej ewolucji
systemów podatkowych, zmiany w prawie wewnętrznym mogłyby spowodować brak
możliwości efektywnego stosowania umowy międzynarodowej, z uwagi na
funkcjonowanie sprzecznych lub różnych definicji w obu aktach prawnych. Mimo
prymatu umowy nad prawem wewnętrznym, definicja zawarta w umowie, odnosząca
się do nieistniejących już w praktyce rozwiązań nie spełniłaby zamierzonej funkcji.
Zatem międzynarodowe umowy podatkowe definiują wyłącznie pojęcia o charakterze
fundamentalnym, niezbędne do ich funkcjonowania i zachowania intencji
umawiających się stron.
Wymiana informacji
Modelowa Umowa ogranicza się do wymiany na żądanie (artykuł 5) i nie obejmuje
wymiany spontanicznej lub automatycznej. Wynegocjowana Umowa dopuszcza
natomiast możliwość zawarcia uregulowań dotyczących spontanicznej lub
automatycznej wymiany informacji.
Artykuł 5 zawiera ogólną zasadę, że właściwy organ Strony proszonej o pomoc na
żądanie Strony wnioskującej udziela informacji dla celów określonych w artykule 1.

7
Informacje będą wymieniane bez względu na to, czy Strona proszona o pomoc
potrzebuje ich dla własnych celów podatkowych, jak również niezależnie od tego,
czy czyn podlegający dochodzeniu stanowi przestępstwo na podstawie prawa Strony
proszonej o pomoc, która jest zobowiązana do podjęcia wszelkich starań w celu
dostarczenia informacji Stronie wnioskującej. Artykuł zawiera także m.in.
uregulowania zobowiązujące umawiające się Strony do przekazania żądanych
informacji, w formie zeznań świadków i uwierzytelnionych kopii oryginalnych
dokumentów oraz informacji pochodzących z banków, innych instytucji finansowych
oraz od wszelkich osób. Obowiązek uchylenia tajemnicy bankowej ma duże
znaczenie.
Artykuł 5 ustęp 2 zobowiązuje Stronę proszoną o pomoc do podjęcia wszelkich
działań mających na celu dostarczenie wnioskowanych informacji. Celem
powyższego przepisu jest zapewnienie, aby Strona proszona o pomoc nie odmawiała
pomocy administracyjnej partnerowi umownemu z uwagi na brak wewnętrznego
interesu w posiadaniu danej kategorii informacji. Ma to przede wszystkim znaczenie
w odniesieniu do tzw. rajów podatkowych, gdzie przy braku podatków
dochodowych, informacje dotyczące dochodów rezydentów i nierezydentów nie są
gromadzone przez właściwe organy państwa.
Nie zachodzi również w tym przypadku niebezpieczeństwo wykroczenia poza zasady
obowiązujące w demokratycznym państwie prawa. Określenie „środki gromadzenia
informacji” zostało zdefiniowane w artykule 4 ustęp 1 litera n) umowy, są to:
„przepisy prawa oraz procedury administracyjne lub sądowe umożliwiające
Umawiającej się Stronie uzyskiwanie i przekazywanie informacji będących
przedmiotem wniosku.”
Również artykuł 1 umowy szczegółowo definiuje zakres wymienianych informacji.
Informacje będą wymieniane wyłącznie w celu weryfikacji i prawidłowego
wdrażania obowiązków podatkowych w gospodarczych relacjach Polska – Grenada,
zatem nie występuje niebezpieczeństwo naruszenia klauzuli porządku publicznego
bądź powołania się na niniejsze zdanie w sposób nieuprawniony.
Obowiązek uchylenia tajemnicy bankowej ma duże znaczenie w procesie weryfikacji
przez organ podatkowy prawidłowości deklarowanej podstawy opodatkowania,
w odniesieniu do dochodów uzyskanych za granicą. Zobowiązanie do przekazania
stosownych informacji przez instytucje bankowe i finansowe wynika z art. 82 § 3

8