Poselski projekt ustawy o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym

Druk nr 3430


Warszawa, 15 maja 2015 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja





Pan

Radosław Sikorski

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej



Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu niżej podpisani
posłowie wnoszą projekt ustawy:

- o rozpatrywaniu reklamacji przez
podmioty rynku finansowego

i o Rzeczniku Finansowym.


Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upoważniamy panią poseł Krystynę Skowrońską.



(-) Elżbieta Achinger; (-) Paweł Arndt; (-) Marek Biernacki; (-) Piotr
Cieśliński; (-) Joanna Fabisiak; (-) Jerzy Fedorowicz; (-) Czesław Gluza;
(-) Rafał Grupiński; (-) Bożena Henczyca; (-) Zbigniew Konwiński;
(-) Zofia Ławrynowicz; (-) Robert Maciaszek; (-) Izabela Katarzyna
Mrzygłocka; (-) Stefan Niesiołowski; (-) Andrzej Orzechowski; (-) Lucjan
Marek Pietrzczyk; (-) Jakub Rutnicki; (-) Krystyna Skowrońska; (-) Paweł
Suski;
(-) Krystyna Szumilas; (-) Iwona
Śledzińska-Katarasińska;
(-) Mariusz Witczak; (-) Ryszard Zawadzki; (-) Stanisław Żmijan.
USTAWA
z dnia 2015 r.
o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku
Finansowym

Art. 1. Ustawa określa zasady rozpatrywania reklamacji przez podmioty rynku
finansowego, składane przez konsumentów lub przedsiębiorców, będących klientami tych
podmiotów oraz zasady działania Rzecznika Finansowego.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) konsument - konsumenta w rozumieniu art. 221 ustawy z dnia 23 sierpnia 1964 r. - Kodeks
cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.);
2) reklamacja - każde wystąpienie skierowane do podmiotu rynku finansowego przez jego
klienta, będącego konsumentem lub przedsiębiorcą, odnoszące się do zastrzeżeń
dotyczących usług świadczonych przez ten podmiot lub jego działalności;
3) podmiot rynku finansowego - oznacza instytucję płatniczą, biuro usług płatniczych,
instytucję pieniądza elektronicznego, oddział zagranicznej instytucji pieniądza
elektronicznego w rozumieniu ustawy, z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych
(t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 873 i 1916), bank krajowy, bank zagraniczny, oddział banku
zagranicznego, oddział instytucji kredytowej, instytucję finansową w rozumieniu ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 128), towarzystwo
funduszy inwestycyjnych, fundusz inwestycyjny w rozumieniu ustawy z dnia 27 maja
2004 r. o funduszach inwestycyjnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 157, z późn. zm.),
spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową w rozumieniu ustawy z dnia 5 listopada
2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz.
1450, z późn. zm.), firmę inwestycyjną w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o
obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 94, z późn. zm.), krajowy
zakład ubezpieczeń, zagraniczny zakład ubezpieczeń w rozumieniu ustawy z dnia 22
maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 950, z późn.
zm.), fundusz emerytalny, towarzystwo emerytalne w rozumieniu ustawy z dnia 28
– 2 –
sierpnia 1997 r. o organizacjii funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (t.j. Dz.U. z 2013
r. poz. 989, z późn. zm.);
4) przedsiębiorca - przedsiębiorcę w rozumieniu art. 431 ustawy z dnia 23 sierpnia
1964 r. - Kodeks cywilny,
5) trwały nośnik informacji - trwały nośnik informacji w rozumieniu ustawy z dnia
19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych.
Rozdział 1. Zasady rozpatrywania reklamacji przez podmioty rynku finansowego
Art. 3. 1. Podmiot rynku finansowego dostarcza klientowi w chwili zawierania umowy,
w postaci papierowej lub na innym trwałym nośniku informacji, następujące informacje
dotyczące procedury składania i rozpatrywania reklamacji:
a) tryb i sposób składania reklamacji, w tym dopuszczalną formę oraz miejsce złożenia
reklamacji,
c) termin rozpatrzenia reklamacji,
d) sposób powiadomienia o rozpatrzeniu reklamacji.
2. Informacje, o których mowa w ust 1, podmiot rynku finansowego może dostarczyć
pocztą elektroniczną wyłącznie na wniosek klienta.
Art. 4. 1. Po złożeniu przez klienta reklamacji zgodnie z wymogami dotyczącymi trybu
jej składania określonymi w art. 3 ust. 1 pkt a i b, podmiot rynku finansowego rozpatruje
reklamację i udziela klientowi odpowiedzi w postaci papierowej lub za pomocą innego
trwałego nośnika informacji.
2. Odpowiedź, o której mowa w ust. 1, podmiot rynku finansowego może dostarczyć
pocztą elektroniczną wyłącznie na wniosek klienta.
Art. 5. Odpowiedzi, o której mowa w art. 4, należy udzielić bez zbędnej zwłoki, jednak
nie później niż w terminie 30 dni od chwili otrzymania reklamacji.
Art. 6. W przypadku uzasadnionych przeszkód niezależnych od podmiotu rynku
finansowego, uniemożliwiających rozpatrzenie reklamacji i udzielenie odpowiedzi w terminie
określonym w art. 5, podmiot ten:
a) wyjaśnia przyczyny opóźnienia,
b) wskazuje okoliczności, które muszą zostać ustalone dla rozpatrzenia sprawy,
c) wskazuje przewidywany termin rozpatrzenia reklamacji i udzielenia odpowiedzi,
który nie może przekroczyć 60 dni od dnia otrzymania reklamacji.
– 3 –
Art. 7. W przypadku niedochowania terminu określonego w art. 5, a w określonych
przypadkach w art. 6, reklamację uważa się za rozpatrzoną zgodnie z wolą wnoszącego
(klienta).
Art. 8. Odpowiedź na reklamację, o której mowa w art. 4, powinna zawierać
w szczególności:
a) uzasadnienie faktyczne i prawne, chyba że nie wymaga tego charakter podnoszonych
zastrzeżeń,
b) wyczerpującą informację na temat stanowiska podmiotu rynku finansowego
w odniesieniu do skierowanych zastrzeżeń, w tym wskazanie odpowiednich fragmentów
wzorca umowy lub umowy (o ile była zawarta),
c) wskazanie imienia i nazwiska osoby udzielającej odpowiedzi z podaniem jej
stanowiska służbowego.
Art. 9. W przypadku nieuwzględnienia ewentualnych roszczeń klienta treść odpowiedzi,
o której mowa w art. 4, powinna również zawierać pouczenie o:
a) możliwości i sposobie ewentualnego odwołania się od stanowiska zawartego
w odpowiedzi na reklamację, jeżeli podmiot rynku finansowego przewiduje tryb
odwoławczy,
b) możliwości skorzystania z instytucji mediacji lub sądu polubownego bądź innego
mechanizmu polubownego rozwiązywania sporów, w przypadku gdy podmiot rynku
finansowego przewiduje taką możliwość,
c) możliwości wystąpienia z wnioskiem o rozpatrzenie sprawy do Rzecznika
Finansowego,
d) możliwości wystąpienia z powództwem do sądu powszechnego.
Rozdział 2. Rzecznik Finansowy
Art. 10. 1. Rzecznika Finansowego, zwanego dalej „Rzecznikiem”, powołuje Prezes
Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw instytucji finansowych - na
czteroletnią kadencję.
2. Rzecznikiem może być wyłącznie osoba:
1) wyróżniająca się wiedzą i doświadczeniem w zakresie funkcjonowania rynku finansowego
i regulacji prawnych tworzących jego otoczenie;
– 4 –
2) posiadająca wyższe wykształcenie;
3) korzystająca w pełni z praw publicznych;
4) posiadająca obywatelstwo polskie.
3. Kadencja Rzecznika rozpoczyna się w dniu jego powołania.
4. Ta sama osoba nie może być Rzecznikiem dłużej niż przez dwie kolejne kadencje.
5. Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw instytucji
finansowych, może odwołać Rzecznika przed upływem kadencji.
6. Odwołanie Rzecznika przed upływem kadencji może nastąpić wyłącznie z
następujących przyczyn:
1) złożenia rezygnacji;
2) niewypełniania obowiązków na skutek długotrwałej choroby trwającej ponad 6 miesięcy,
stwierdzonej orzeczeniem lekarskim;
3) rażącego naruszenia interesów klientów podmiotów rynku finansowego;
4) rażącego naruszenia Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej lub ustaw;
5) skazania prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo.
7. Kadencja Rzecznika wygasa w przypadku jego śmierci.
Art. 11. 1. Rzecznik Finansowy posiada osobowość prawną.
2. Siedzibą Rzecznika Finansowego jest Warszawa.
Art. 12. W celu realizacji ustawowych zadań Rzecznik Finansowy współpracuje w
szczególności z krajowymi i zagranicznymi organizacjami konsumenckimi oraz z
Rzecznikiem Praw Obywatelskich.
Art. 13. Do zadań Rzecznika należy podejmowanie działań w zakresie ochrony
klientów podmiotów rynku finansowego, których interesy reprezentuje, a w szczególności:
1) rozpatrywanie skarg i wniosków w indywidualnych sprawach kierowanych do Rzecznika,
wniesionych na skutek nieuwzględnienia roszczeń klienta przez podmiot rynku
finansowego w trybie rozpatrywania reklamacji, o którym mowa w Rozdziale 1;
2) opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących organizacji i funkcjonowania
podmiotów rynku finansowego;
3) występowanie do właściwych organów z wnioskami o podjęcie inicjatywy ustawodawczej
bądź o wydanie lub zmianę innych aktów prawnych w sprawach dotyczących
organizacji i funkcjonowania rynku finansowego w razie zaistnienia takiej potrzeby;