Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o bezpieczeństwie morskim oraz niektórych innych ustaw

inspekcji o braku możliwości jej przeprowadzenia z powodu:
przeprowadzanej przez państwo portu w stosunku do statków
1)
zakresu lub charakteru prac remontowych prowadzonych poddawanych pracom remontowym, a które stanowią znaczny udział w
na statku lub
ogólnej liczbie przeprowadzanych inspekcji. Ponadto przyczyniłoby się do
2)
braków w obsadzie załogi spowodowanych czasowym
zmniejszenia kosztów inspekcji, ponieważ inspektorzy nie udawaliby się
wyłączeniem statku z eksploatacji.
wielokrotnie na statek, który jest nieprzygotowany do inspekcji.
2.
Armator, kapitan lub przedstawiciel kapitana statku, o
którym mowa w ust. 1:
1)
zapewnia, aby w harmonogramie eksploatacyjnym statku
przewidziany został czas wystarczający na przeprowadzenie
inspekcji:
2)
powiadamia organ inspekcyjny o gotowości statku do
inspekcji co najmniej na 24 godziny przed planowanym wyjściem
statku z portu.”;
Art. 1 pkt
w art. 43 ust. 9 otrzymuje brzmienie:
proponowane zmiany dotyczą aktualizacji odnośnika do obowiązujących
18
„9.
W przypadku, gdy decyzja, o której mowa w ust. 6,
przepisów IMO.
podejmowana jest z powodu niespełniania przez statek
przepisów IMO8) w sprawie programu rozszerzonych inspekcji w
odniesieniu do przeglądów masowców i zbiornikowców albo w
zakresie dokumentacji statku, albo z powodu wad
konstrukcyjnych lub uchybień w tym zakresie, organ inspekcyjny
może wymagać przeprowadzenia koniecznych pomiarów
grubości poszycia kadłuba statku zanim statek opuści port, w
którym został zatrzymany.”;
Art. 1 pkt
art. 60 otrzymuje brzmienie:
proponowana zmiana stanowi doprecyzowanie zakresu informacji, jakie są
19
„Art. 60.

Minister właściwy do spraw gospodarki
wymagane do przekazywania do KE, zgodnie z postanowieniami
morskiej przekazuje Komisji Europejskiej szczegółowe informacje dyrektywy 2009/16/WE. Obecnie przekazywana jest również informacja o
dotyczące liczby inspektorów inspekcji państwa portu, wymagane liczbie zawinięć statków do polskich portów, która jest dostępna
przepisami Uni Europejskiej dotyczącymi funkcjonowania
bezpośrednio w systemie SafeSeaNet i nie ma potrzeby jej ponownego
inspekcji państwa portu, w okresach określonych tymi
przekazywania w okresowych raportach.
przepisami.”
Art. 1 pkt
po art. 61 dodaje się art. 61a w brzmieniu:
proponowana zmiana ma na celu wprowadzenie definicji „żeglugi
20
„Art. 61a.
Ilekroć w przepisach niniejszego rozdziału jest
przybrzeżnej” w zakresie przepisów rozdziału „Kwalifikacje i skład załogi”.

mowa o żegludze przybrzeżnej należy przez to rozumieć podróże
po akwenie Morza Bałtyckiego i akwenach przyległych do 8°
długości geograficznej wschodniej.”;
Art. 1 pkt
w art. 62 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
proponowane zmiany ustawy wynikają z faktu wejścia w życie Konwencji
21
„1.
Kwalifikacje członków załóg statków morskich muszą
MLC, która uchyla wymienione w art. 62 ust. 1 obecnej ustawy Konwencje
odpowiadać wymaganiom określonym w:
Międzynarodowej Organizacji Pracy (ILO)
1)
Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w zakresie
wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia
wacht, 1978, sporządzonej w Londynie dnia 7 lipca 1978 r. (Dz. U.
z 1984 r. Nr 39, poz. 201 i 202, z późn. zm.9)), zwanej dalej
„Konwencją STCW”;
2)
Konwencji SOLAS;
3)
Konwencji MLC;
4)
przepisach ustawy.
2.
Kwalifikacje członków załóg statków morskich w zakresie
ochrony żeglugi nieobjęte Konwencją STCW regulują przepisy o
ochronie żeglugi i portów morskich.”;
Art. 1 pkt
w art. 64:
proponowana zmiana stanowi doprecyzowanie obowiązującego przepisu i
22
a)
ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
wprowadza brzmienie wskazujące na właściwy cel obowiązującego
„2.
Obowiązek posiadania co najmniej wykształcenia
przepisu, gdzie chodziło o osoby ubiegające się o dyplomy, a nie osoby już
średniego nie dotyczy osób ubiegających się o najniższe dyplomy posiadające te dyplomy. Doprecyzowano również, na jakich warunkach
w żegludze krajowej i w rybołówstwie morskim.
egzamin dyplomowy zdawany na uczelni morskiej, może być uznany za
3.
Obowiązek zdania egzaminu kwalifikacyjnego na
równoważny z egzaminem przed CMKE – stanowiło to niezgodność z
poziomie operacyjnym przed Centralną Morską Komisją
przepisami UE w zakresie braku nadzoru nad egzaminem dającym
Egzaminacyjną nie dotyczy osób posiadających dyplom
kwalifikacje na podstawie Konwencji STCW. Ponadto wprowadzono
ukończenia studiów wyższych w uczelniach, o których mowa w
przepis, umożliwiający cudzoziemcom ubieganie się o polski dyplom lub
art. 74 ust. 2 pkt 1 lub 2, na kierunkach i w specjalnościach
świadectwo, jeśli spełniają przepisy ustawy określone w projektowanych
wskazanych w certyfikacie uznania, o którym mowa w art. 75 ust. ust. 6-9.
8, potwierdzający uzyskanie zakładanych efektów kształcenia,
jeżeli egzamin dyplomowy spełnia warunki do uznania go za
równoważny z egzaminem kwalifikacyjnym na poziomie
operacyjnym.”,

b)
dodaje się ust. 4-9 w brzmieniu:
„4. Egzamin dyplomowy uznaje się za równoważny z egzaminem
kwalifikacyjnym na poziomie operacyjnym jeżeli:
1)
uczelnia zapewniła możliwość udziału przedstawiciela
Centralnej Morskiej Komisji Egzaminacyjnej w składzie komisji
egzaminacyjnej przeprowadzającej egzamin,
2)
egzamin składa się z co najmniej 1 pytania z każdej
funkcji wskazanej w wymaganiach egzaminacyjnych na poziomie
operacyjnym odpowiednim do kierunku i specjalności studiów,
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 74 ust. 4
ustawy;
3)
przewodniczącemu Centralnej Morskiej Komisji
Egzaminacyjnej przekazano informacje dotyczące egzaminu
dyplomowego.
5.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, określi,
w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb uznania
egzaminu dyplomowego w uczelni, o której mowa w art. 74 ust. 2
pkt 1 lub 2, za równoważny z egzaminem kwalifikacyjnym na
poziomie operacyjnym oraz sposób rejestracji wyników tych
egzaminów, mając na uwadze wymagania egzaminacyjne
określone na podstawie art. 74 ust. 4 oraz zapewnienie
właściwego poziomu wyszkolenia osób ubiegających się o
dyplomy.
6.
Obywatel państwa członkowskiego Uni Europejskiej lub
państwa trzeciego uznanego przez Komisję Europejską w zakresie
szkolenia marynarzy i wydawania im dokumentów
kwalifikacyjnych, z którym minister właściwy do spraw
gospodarki morskiej zawarł porozumienie dotyczące uznawania
dyplomów i świadectw wydanych przez to państwo, może
ubiegać się o dyplom lub świadectwo, jeżeli spełnia wymagania,
o których mowa w ust. 1.
7. Osoba, o której mowa w ust. 6, ubiegająca się o dyplom
kapitana lub starszego mechanika, powinna ukończyć szkolenie
na poziomie zarządzania w morskiej jednostce edukacyjnej oraz
zdać egzamin kwalifikacyjny na poziomie zarządzania i na dyplom
kapitana lub dyplom starszego mechanika przed Centralną
Morską Komisją Egzaminacyjną.
8.
Obywatel państwa trzeciego innego niż państwo, o
którym mowa w ust. 6, może ubiegać się o dyplom lub
świadectwo, jeżeli spełnia wymagania, o których mowa w ust. 1,
oraz jeżeli:
1)
w przypadku ubiegania się o świadectwo na poziomie
pomocniczym - ukończył szkolenie w morskiej jednostce
edukacyjnej na poziomie pomocniczym i zdał egzamin na
poziomie pomocniczym przed Centralną Morską Komisją
Egzaminacyjną;
2)
w przypadku ubiegania się o dyplom na poziomie
zarządzania – ukończył szkolenie w morskiej jednostce
edukacyjnej na poziomie operacyjnym i poziomie zarządzania
oraz zdał egzamin kwalifikacyjny na poziomie operacyjnym i
poziomie zarządzania przed Centralną Morską Komisją
Egzaminacyjną;
3)
w przypadku ubiegania się o dyplom kapitana lub
starszego mechanika - ukończył szkolenie na poziomie
operacyjnym i poziomie zarzadzania w morskiej jednostce
edukacyjnej oraz zdał egzamin zdał egzamin kwalifikacyjny na
poziomie operacyjnym, poziomie zarządzania i na dyplom
kapitana lub dyplom starszego mechanika przed Centralną
Morską Komisją Egzaminacyjną.
9.
W przypadku ubiegania się o dyplom lub świadectwo
przez osobę, o której mowa w ust. 6 i 8, weryfikację posiadania i
autentyczności dokumentów potwierdzających spełnianie
wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, dokonuje morska
jednostka edukacyjna, w której osoba ta odbyła szkolenie.”;
Art. 1 pkt
w art. 68 w pkt 2 dodaje się przecinek i pkt 3 i 4 w brzmieniu:
proponowana zmiana wynika z konieczności rozszerzenia upoważnienia do
23
„3)
wzory zaświadczeń o pełnieniu wachty nawigacyjnej lub
wydania rozporządzenia w celu umożliwienia określenia niezbędnych
maszynowej, wzór zaświadczenia o ukończeniu szkolenia, o
wzorów dokumentów oraz wpisania do nich uprawnień zawodowych z
którym mowa w art. 64 ust. 1 pkt 3, wzory zaświadczeń
nich wynikających. Jest to szczególnie ważne w aspekcie zapewnienia
potwierdzających odbycie lub zaliczenie praktyki pływania,
przez administrację morską jednolitych wzorów dokumentów
4)
rodzaje uprawnień zawodowych wynikających z
wykorzystywanych w procesie uzyskiwania kwalifikacji zawodowych.
poszczególnych dokumentów kwalifikacyjnych”;
Art. 1 pkt
po art. 68 dodaje się art. 68a w brzmieniu:
na podstawie art. 1 pkt 6 dyrektywy 2012/35/UE państwa członkowskie
24
„Art. 68a. 1. Dyplomy w żegludze przybrzeżnej wydane przez
zawierają umowy z państwami stronami konwencji STCW oraz między
właściwy organ państwa członkowskiego Uni Europejskiej lub
sobą, na podstawie których statki uprawiające żeglugę przybrzeżną,
państwa trzeciego będącego stroną Konwencji STCW, zgodnie ze określoną w konwencji STCW, mogą wpływać w rejon żeglugi przybrzeżnej
zdefiniowaną przez te państwa żeglugą przybrzeżną, uznaje się za innego państwa. Celem tych umów jest umożliwienie statkowi operowania
równoważne z dokumentami, o których mowa w art. 63 pkt 1,
w rejonie żeglugi przybrzeżnej innego państwa bez dodatkowych
jeżeli zawarte zostało porozumienie między ministrem
wymogów. W celu prawidłowego transponowania dyrektywy 2012/35/UE
właściwym do spraw gospodarki morskiej a państwami
konieczne jest wprowadzenie przepisów projektowanej ustawy
członkowskimi Uni Europejskiej oraz państwami trzecimi
dotyczących sposobu zawierania takich umów, wskazania podmiotu
będącymi stronami Konwencji STCW określające szczegółowy
upoważnionego do ich zawarcia a także trybu akceptacji dokumentów
obszar uprawiania takiej żeglugi oraz inne warunki dotyczące tej
kwalifikacyjnych upoważniających do zajmowania stanowisk na statkach
żeglugi.
uprawiających żeglugę przybrzeżną, wydanych przez inne państwa.
2.
W przypadku potwierdzania kwalifikacji wynikających z
dyplomów w żegludze przybrzeżnej, o których mowa w art. 67
ust. 1, w potwierdzeniu dyplomu wskazuje się obszary morskie,
na których uprawiana jest żegluga przybrzeżna, zgodnie z
porozumieniem, o którym mowa w ust. 1.”;
Art. 1 pkt
25)
art. 69 otrzymuje brzmienie:
proponowane zmiany stanowią doprecyzowanie obowiązujących
25-26
„Art. 69. 1.
Potwierdzeniem posiadania kwalifikacji
przepisów, w szczególności przez wskazanie rozporządzenia wydawanego
niezbędnych do zajmowania stanowisk na jachtach
na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy, gdzie określone będą wymagania w
komercyjnych, z wyjątkiem jachtów komercyjnych odpłatnie
zakresie przeszkoleń STCW, a nie nakładanie na wszystkich członków załóg
udostępnianych bez załogi, są:
jachtów komercyjnych obowiązku posiadania przeszkoleń, o których
1)
dokumenty kwalifikacyjne określone w przepisach
mowa w przepisach rozporządzenia wydawanego na podstawie art. 70
wydanych na podstawie art. 37a ust. 15 ustawy z dnia 21 grudnia ust. 4. Dodatkowo uzupełniono delegację ustawową do wydania
2000 r. o żegludze śródlądowej albo
rozporządzenia o możliwość określenia wzorów dokumentów
2)
dokumenty kwalifikacyjne, o których mowa w art. 63 pkt wykorzystywanych w procesie audytowania ośrodków szkoleniowych.