Rządowy projekt ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym

– 10 –
rygorem nieważności, w odniesieniu do masy sprzętu należącego do grupy sprzętu wskazanej
w umowie, jaką wprowadzający sprzęt wprowadził do obrotu w danym roku kalendarzowym.
3. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest obowiązana do
zorganizowania i sfinansowania zbierania zużytego sprzętu oraz przetwarzania zużytego
sprzętu, który powstał ze sprzętu wprowadzonego do obrotu w okresie obowiązywania
umowy, o której mowa w ust. 2, także po zakończeniu obowiązywania tej umowy.
4. W przypadku otwarcia likwidacji, ogłoszenia upadłości lub wykreślenia z rejestru,
o którym mowa w art. 49 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, zwanego dalej
„rejestrem”, organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, przejęte przez nią
obowiązki ponownie stają się, z dniem otwarcia likwidacji, ogłoszenia upadłości lub
wykreślenia z rejestru, obowiązkami wprowadzającego sprzęt, od którego zostały one
przejęte, w odniesieniu do masy sprzętu należącego do grupy sprzętu wprowadzonego do
obrotu przez tego wprowadzającego sprzęt.
5. Wprowadzający sprzęt oraz organizacja odzysku sprzętu elektrycznego
i elektronicznego są obowiązani przechowywać umowy, o których mowa w ust. 2, przez
okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym umowa przestała obowiązywać.
Art. 12. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do umieszczania numeru
rejestrowego na fakturach i innych dokumentach sporządzanych w związku
z wprowadzaniem do obrotu sprzętu.
2. Wprowadzający sprzęt, który korzysta z uprawnienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1,
jest obowiązany do umieszczania na fakturach i innych dokumentach sporządzanych
w związku z wprowadzaniem do obrotu sprzętu pochodzącego od producenta, który
wyznaczył autoryzowanego przedstawiciela numeru rejestrowego tego autoryzowanego
przedstawiciela.
Art. 13. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany dołączyć do sprzętu przeznaczonego
dla gospodarstw domowych informację o:
1)
zakazie umieszczania zużytego sprzętu łącznie z innymi odpadami, wraz
z wyjaśnieniem znaczenia oznakowania, o którym mowa w art. 14 ust. 1;
2)
potencjalnych skutkach dla środowiska i zdrowia ludzi wynikających z obecności
w sprzęcie niebezpiecznych: substancji, mieszanin oraz części składowych.
2. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do informowania o:
1)
systemie zbierania, w tym zwrotu, zużytego sprzętu;
– 11 –
2)
roli, jaką gospodarstwo domowe spełnia w przyczynianiu się do ponownego użycia
i odzysku, w tym recyklingu, zużytego sprzętu.
Art. 14. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do oznakowania sprzętu symbolem
selektywnego zbierania, którego wzór jest określony w załączniku nr 2 do ustawy.
Oznakowanie oznacza jednocześnie, że sprzęt został wprowadzony do obrotu po dniu
13 sierpnia 2005 r.
2. Oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, umieszcza się na sprzęcie w sposób wyraźny,
czytelny i trwały, a jeżeli jest to uzasadnione wielkością lub funkcją sprzętu – na opakowaniu
i dokumentach dołączonych do sprzętu.
Art. 15. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do prowadzenia publicznych
kampanii edukacyjnych w stosunku do sprzętu, który został przez niego wprowadzony do
obrotu.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, przeniesiony przez wprowadzającego sprzęt na
organizację odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, uznaje się za wykonywany
w ramach art. 62.
3. Wprowadzający sprzęt, samodzielnie wykonując obowiązek, o którym mowa
w ust. 1:
1)
przeznacza na publiczne kampanie edukacyjne lub
2) wnosi na odrębny rachunek bankowy właściwego urzędu marszałkowskiego
– łącznie co najmniej 0,1% przychodów z tytułu wprowadzania do obrotu sprzętu
osiągniętych w poprzednim roku kalendarzowym.
4. Wprowadzający sprzęt, który rozpoczyna działalność w danym roku kalendarzowym,
oblicza wysokość środków, o których mowa w ust. 3, w odniesieniu do przychodów z tytułu
wprowadzania do obrotu sprzętu osiągniętych w tym roku kalendarzowym.
5. Rozliczenie wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, następuje w terminie do
dnia 31 stycznia roku następującego po roku, w którym wprowadzający sprzęt był
obowiązany do przeprowadzenia publicznych kampanii edukacyjnych.
6. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, uznaje się za wykonany, jeżeli wprowadzający
sprzęt posiada dokumentację potwierdzającą przeznaczenie środków, o których mowa
w ust. 3, na publiczne kampanie edukacyjne.
– 12 –
7. Wprowadzający sprzęt jest zwolniony z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli
wysokość środków obliczonych w sposób określony w ust. 3 nie przekracza 100 zł w danym
roku kalendarzowym.
8. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 7, ma zastosowanie, jeżeli:
1) wprowadzający sprzęt złoży marszałkowi województwa, w terminie do dnia 31 stycznia
każdego roku:
a) zaświadczenia lub oświadczenie o pomocy de minimis w zakresie, o którym mowa
w art. 37 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach
dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404, z późn. zm.)),
b) informacje, których zakres został określony w przepisach wydanych na podstawie
art. 37 ust. 2a ustawy, o której mowa w lit. a;
2) są spełnione dla wprowadzającego sprzęt warunki dopuszczalności pomocy de minimis
określone w obowiązujących przepisach prawa Unii Europejskiej w zakresie pomocy
de minimis i pomocy de minimis w rolnictwie.
9. Wartość pomocy de minimis odpowiada wysokości środków obliczonych zgodnie
z ust. 3.
10. Zaświadczenia, oświadczenie oraz informacje, o których mowa w ust. 8 pkt 1, mogą
być przekazywane za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej.
11. W przypadku gdy wprowadzający sprzęt, pomimo ciążącego obowiązku, nie
przeznaczył na publiczne kampanie edukacyjne lub nie wniósł środków, o których mowa
ust. 3 pkt 2, albo przeznaczył lub wniósł je w wysokości niższej od należnej, marszałek
województwa określa, w drodze decyzji, wysokość zobowiązania z tytułu środków, o których
mowa ust. 3 pkt 2.
12. Wysokość zobowiązania z tytułu środków, o których mowa ust. 3 pkt 2, ulega
obniżeniu o kwotę faktycznie przeznaczoną przez wprowadzającego sprzęt na publiczne
kampanie edukacyjne, potwierdzoną przez dokumentację, o której mowa w ust. 6.
13. Wpływy z tytułu środków, o których mowa ust. 3 pkt 2, w wysokości 10% stanowią
dochód budżetu samorządu województwa z przeznaczeniem na koszty egzekucji należności
z tytułu tych środków i obsługę administracyjną systemu tych środków.
14. Wpływy z tytułu środków, o których mowa ust. 3 pkt 2, powiększone o wysokość
dochodów z oprocentowania rachunków bankowych i pomniejszone o wysokość dochodów,

7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 93, poz. 585,
z 2010 r. Nr 18, poz. 99 oraz z 2011 r. Nr 233, poz. 1381.
– 13 –
o których mowa w ust. 13, marszałek województwa przekazuje, w terminie 30 dni po upływie
każdego kwartału, na rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska
i Gospodarki Wodnej.
15. Do środków, o których mowa w ust. 3 pkt 2, stosuje się odpowiednio przepisy działu
III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749,
z późn. zm.)), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują marszałkowi
województwa.
Art. 16. 1. Z chwilą sprzedaży sprzętu przedstawia się nabywcom sprzętu koszty
gospodarowania odpadami, obejmujące koszty zbierania i przetwarzania zużytego sprzętu,
jeżeli wprowadzający sprzęt przekazał dystrybutorom informację o wysokości kosztów
gospodarowania odpadami.
2. Dystrybutor jest obowiązany do informowania, w sposób określony w ust. 3,
nabywców sprzętu o wysokości kosztów gospodarowania odpadami, jeżeli taką informację
uzyskał od wprowadzającego sprzęt.
3. Informowanie nabywców sprzętu o wysokości kosztów gospodarowania odpadami
następuje przez wyróżnienie w cenie sprzętu kosztów gospodarowania odpadami
przypadających na jednostkę sprzętu.
4. Koszty gospodarowania odpadami nie mogą przekraczać kosztów faktycznie
poniesionych na ten cel.
Art. 17. 1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania informacji
dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, zawierającej w szczególności
wskazanie poszczególnych części składowych oraz materiałów zawartych w sprzęcie, a także
umiejscowienia w sprzęcie niebezpiecznych: substancji, mieszanin oraz części składowych.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, jest opracowywana w terminie 12 miesięcy
od dnia wprowadzenia na rynek państwa członkowskiego nowego typu sprzętu.
3. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do bezpłatnego przekazania prowadzącemu
zakład przetwarzania, prowadzącemu działalność w zakresie recyklingu oraz prowadzącemu
działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku, informacji, o której mowa
w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia złożenia przez nich wniosku o jej udzielenie.

8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 848, 1101, 1342
i 1529, z 2013 r. poz. 35, 985, 1027, 1036, 1145, 1149, 1289 i 1313 oraz z 2014 r. poz. 183, 567, 915, 1171,
1215, 1328 i 1644.
– 14 –
4. Informacja, o której mowa w ust. 1, jest sporządzana w postaci papierowej lub
elektronicznej na informatycznym nośniku danych w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia
17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne
(Dz. U. z 2014 r. poz. 1114).
Art. 18. 1. Wprowadzający sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt przeznaczony dla
gospodarstw domowych, jest obowiązany do zorganizowania i sfinansowania odbierania od
zbierających zużyty sprzęt oraz przetwarzania zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw
domowych.
2. Jeżeli zużyty sprzęt powstał ze sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych
wprowadzonego do obrotu:
1)
do dnia 13 sierpnia 2005 r. – obowiązek, o którym mowa w ust. 1, dotyczy
wprowadzającego sprzęt w stosunku do sprzętu należącego do tej samej grupy sprzętu
co sprzęt przez niego wprowadzony do obrotu, proporcjonalnie do jego udziału w masie
wprowadzonego do obrotu sprzętu należącego do tej grupy;
2)
po dniu 13 sierpnia 2005 r. – obowiązek, o którym mowa w ust. 1, dotyczy
wprowadzającego sprzęt w stosunku do sprzętu, który został przez niego wprowadzony
do obrotu.
Art. 19. 1. Wprowadzający sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt inny niż
przeznaczony dla gospodarstw domowych, jest obowiązany do zorganizowania
i sfinansowania zbierania oraz przetwarzania zużytego sprzętu pochodzącego od
użytkowników innych niż gospodarstwa domowe powstałego ze sprzętu, który został przez
niego wprowadzony do obrotu po dniu 13 sierpnia 2005 r.
2. Wprowadzający sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt inny niż przeznaczony dla
gospodarstw domowych, jest także obowiązany do zorganizowania i sfinansowania zbierania
oraz przetwarzania zużytego sprzętu pochodzącego od użytkowników innych niż
gospodarstwa domowe, który został przez niego wprowadzony do obrotu do dnia 13 sierpnia
2005 r., jeżeli sprzęt ten jest zastępowany przez niego sprzętem tego samego rodzaju lub
spełniającym te same funkcje.
3. Finansowanie zbierania i przetwarzania zużytego sprzętu, o którym mowa w ust. 2,
może być również ponoszone przez użytkownika sprzętu innego niż przeznaczony dla
gospodarstw domowych, z którego powstał ten zużyty sprzęt w zakresie określonym
w umowie zawartej między wprowadzającym sprzęt i użytkownikiem tego sprzętu.