Rządowy projekt ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych

– 10 –
1)
prowadzący instalację wykazał, że z instalacji korzysta sporadycznie, w szczególności
wykorzystuje się ją regularnie jako moc w rezerwie albo w gotowości, bądź sezonowo;
2)
instalacja jest objęta zezwoleniem na emisję gazów cieplarnianych i wszystkimi
właściwymi pozwoleniami wymaganymi zgodnie z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r.
− Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 r. poz. 1232, z późn. zm.4)) do celów
eksploatacji instalacji;
3)
rozpoczęcie działalności w instalacji jest technicznie możliwe bez wprowadzania w niej
fizycznych zmian;
4)
jest przeprowadzana regularna konserwacja instalacji.
9. Jeżeli zdolność produkcyjna instalacji została znacznie zwiększona lub zmniejszona
w dniach od dnia 1 stycznia 2005 r. do dnia 30 czerwca 2011 r., historyczne poziomy
działalności tej instalacji stanowią sumę wartości median określonych zgodnie z ust. 1 bez
znacznej zmiany zdolności produkcyjnej i historycznych poziomów działalności w przypadku
dodanej lub zmniejszonej zdolności produkcyjnej.
10. Historyczne poziomy działalności w przypadku dodanej lub zmniejszonej zdolności
produkcyjnej stanowią różnicę między początkowymi zainstalowanymi zdolnościami
produkcyjnymi każdej z podinstalacji, której znacząca zmiana zdolności produkcyjnej została
określona zgodnie z § 4 ust. 4, do momentu rozpoczęcia działalności po zmianie, a zdolnością
produkcyjną zainstalowaną po znaczącej zmianie zdolności produkcyjnej, określoną zgodnie
z § 4 ust. 8, pomnożoną przez średnie historyczne wykorzystanie zdolności produkcyjnej tej
instalacji w latach działania przed zmianą.
§ 6. 1. Liczbę uprawnień do emisji przydzielanych począwszy od pierwszego roku
okresu rozliczeniowego oblicza się w oparciu o dane o instalacji dla każdego roku, dla każdej
instalacji, zgodnie z ust. 2–11.
2. Na potrzeby obliczenia całkowitej rocznej liczby uprawnień do emisji w pierwszej
kolejności oblicza się wstępną roczną liczbę uprawnień do emisji przydzielanych odrębnie dla
każdej podinstalacji w następujący sposób:
1)
w przypadku każdej podinstalacji objętej wskaźnikiem emisyjności dla produktów
wstępną roczną liczbę uprawnień do emisji przydzielaną na dany rok oblicza się poprzez
pomnożenie wartości wskaźnika emisyjności dla produktów, o której mowa

4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 1238, z 2014 r.
poz. 40, 457, 882, 1101, 1146, 1322 i 1622 oraz z 2015 r. poz. ... .
– 11 –
w załączniku nr 1 do rozporządzenia, i właściwego historycznego poziom działalności
związanego z tym produktem z zastrzeżeniem § 7;
2)
w przypadku podinstalacji objętej wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple wstępną
roczną liczbę uprawnień do emisji przydzielaną na dany rok oblicza się poprzez
pomnożenie wartości wskaźnika emisyjności opartego na cieple dla mierzalnego ciepła,
o której mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia, i właściwego historycznego poziom
działalności związanego z ciepłem dla zużycia mierzalnego ciepła;
3)
w przypadku podinstalacji objętej wskaźnikiem emisyjności opartym na paliwie wstępną
roczną liczbę uprawnień do emisji przydzielaną na dany rok oblicza się poprzez
pomnożenie wartości wskaźnika emisyjności opartego na paliwie, o której mowa
w załączniku nr 1 do rozporządzenia, i właściwego historycznego poziomu działalności
tej podinstalacji uwzględniającego poziom zużytego paliwa;
4)
w przypadku podinstalacji wytwarzającej emisje procesowe wstępną roczną liczbą
uprawnień do emisji przydzielaną na dany rok oblicza się poprzez pomnożonemu
historycznego poziomowi działalności związanego z emisjami procesowymi i wartości
0,9700.
3. Jeżeli mierzalne ciepło jest eksportowane do prywatnych gospodarstw domowych,
a wstępna roczna liczba uprawnień do emisji, określona zgodnie z ust. 2 pkt 2 na rok 2013
jest niższa niż mediana rocznej emisji historycznej związanej z produkcją mierzalnego ciepła
eksportowanego do prywatnych gospodarstw domowych przez daną podinstalację w okresie
od dnia 1 stycznia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., wstępną roczną liczbę uprawnień do
emisji na rok 2013 dostosowuje się w oparciu o tę różnicę. Każdego roku w okresie
2014–2020 wstępna roczna liczba uprawnień do emisji obliczona zgodnie z ust. 2 pkt 2 lit. a
jest dostosowywana, o ile wstępna liczba rocznych uprawnień do emisji dla danego roku jest
niższa niż wartość procentowa wyżej wymienionych median rocznych emisji historycznych.
Ta wartość procentowa w roku 2014 wyniesie 90% i będzie się zmniejszać o 10 punktów
procentowych w każdym kolejnym roku.
4. W przypadku gdy w tych podinstalacjach prowadzony jest proces, który nie służy
sektorom lub podsektorom uznanym za nienarażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji
zgodnie z decyzją Komisji nr 2010/2/UE, ustaloną zgodnie z ust. 2 wstępną roczną liczbę
uprawnień do emisji przydzielanych dla każdej podinstalacji na dany rok mnoży się przez
współczynnik korygujący określony w załączniku nr 5 do rozporządzenia.
– 12 –
5. W przypadku gdy w tych podinstalacjach prowadzony jest proces, który służy
sektorom lub podsektorom uznanym za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji zgodnie
z decyzją Komisji nr 2010/2/UE, współczynnik, który należy zastosować dla lat 2013 i 2014,
wynosi 1. Sektory lub podsektory, w przypadku których współczynnik wynosi 1 dla lat
2015–2020, określa się zgodnie z art. 10a ust. 13 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu
przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady
96/61/WE (Dz. Urz. UE L 275 z 25.10.2003, str. 32, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 7, str. 631, z późn. zm.).
6. Jeżeli co najmniej 95% historycznego poziomu działalności podinstalacji objętej
wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple, podinstalacji objętej wskaźnikiem emisyjności
opartym na paliwie lub podinstalacji wytwarzającej emisje procesowe służy sektorom lub
podsektorom uznanym za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji zgodnie z decyzją
Komisji nr 2010/2/UE, taką podinstalację w całości uważa się za narażoną na znaczące
ryzyko ucieczki emisji.
7. Jeżeli co najmniej 95% historycznego poziomu działalności podinstalacji objętej
wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple, podinstalacji objętej wskaźnikiem emisyjności
opartym na paliwie lub podinstalacji wytwarzającej emisje procesowe służy sektorom lub
podsektorom nieuznawanym za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji określonym
w decyzji Komisji nr 2010/2/UE, taką podinstalację w całości uważa się za nienarażoną na
znaczące ryzyko ucieczki emisji.
8. Wstępną roczną liczbę uprawnień do emisji przydzielanych dla podinstalacji, które
otrzymały mierzalne ciepło od podinstalacji wytwarzających produkty objęte wskaźnikami
emisyjności dla kwasu azotowego, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia,
zmniejsza się o roczne historyczne zużycie danego ciepła w okresie odniesienia, o którym
mowa § 5 ust. 1, pomnożone przez wartość wskaźnika emisyjności opartego na cieple dla
tego mierzalnego ciepła zgodnie z załącznikiem nr 1 do rozporządzenia.
9. Jeżeli instalacja obejmuje podinstalacje produkujące masę celulozową
(krótkowłóknistą masę celulozową siarczanową, długowłóknistą masę celulozową
siarczanową, masę termomechaniczną i mechaniczną, masę celulozową uzyskaną metodą
siarczynową lub inną masę celulozową nieobjętą wskaźnikiem emisyjności dla produktów),
które eksportują mierzalne ciepło do innych, technicznie z nimi połączonych podinstalacji,
wstępna całkowita roczna liczba uprawnień do emisji przydzielanych – bez uszczerbku dla
– 13 –
wstępnych rocznych liczb uprawnień do emisji przydzielanych innym podinstalacjom danej
instalacji – uwzględnia jedynie wstępną roczną liczbę uprawnień do emisji przydzielanych
w odniesieniu do produktów z masy celulozowej wyprodukowanych przez tę podinstalację
i wprowadzonych do obrotu, z wyłączeniem masy przetworzonej na papier w tej samej
instalacji lub w innych instalacjach technicznie z nią połączonych.
10. Wstępna całkowita roczna liczba uprawnień do emisji przydzielanych instalacji nie
może stanowić wartości ujemnej.
§ 7. Wstępna roczna liczba uprawnień do emisji przydzielana dla podinstalacji objętej
wskaźnikiem emisyjności dla produktów, w ramach której produkuje się chemikalia
wielkotonażowe, zwane dalej „HVC”, odpowiada wartości wskaźnika emisyjności dla
produktów uzyskanych w procesie krakingu parowego, o którym mowa w załączniku nr 1 do
rozporządzenia, pomnożonej przez historyczny poziom działalności określony zgodnie
z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia i pomnożony przez iloraz całkowitej emisji
bezpośredniej, w tym emisji pochodzącej z importowanego ciepła netto w okresie
odniesienia, o którym mowa w § 5 ust. 1, wyrażony w megagramach ekwiwalentu dwutlenku
węgla oraz sumy tych całkowitych emisji bezpośrednich i odpowiednich emisji pośrednich
w okresie odniesienia, o którym mowa w § 5 ust. 1, obliczonych zgodnie z § 10 ust. 2. Do
tego wyniku dodaje się medianę produkcji historycznej dodatkowych ilości wodoru wyrażoną
w megagramach wodoru pomnożoną przez 1,78 Mg CO /Mg wodoru, medianę produkcji
2
historycznej dodatkowych ilości etylenu wyrażoną w megagramach etylenu pomnożoną przez
0,24 Mg CO2/Mg etylenu i medianę produkcji historycznej dodatkowych ilości chemikaliów
wielkotonażowych innych niż wodór i etylen wyrażoną w megagramach HVC pomnożoną
przez 0,16 Mg CO2/Mg HVC.
§ 8. Wstępna roczna liczba uprawnień do emisji przydzielanych dla podinstalacji objętej
wskaźnikiem emisyjności dla produktów, w ramach której produkuje się monomer chlorku
winylu, zwanego dalej „VCM”, odpowiada wartości wskaźnika emisyjności VCM
pomnożonej przez historyczny poziom działalności dla VCM wyrażony w megagramach
i pomnożony przez iloraz emisji bezpośredniej dla produkcji VCM włącznie z emisjami
z importu ciepła netto w okresie odniesienia, o którym mowa w § 5 ust. 1, obliczony zgodnie
z § 10 ust. 2, wyrażony w megagramach ekwiwalentu dwutlenku węgla oraz sumy tej emisji
bezpośredniej i emisji związanej z wodorem w przypadku produkcji VCM w okresie
odniesienia, o którym mowa w § 5 ust. 1, wyrażoną w megagramach ekwiwalentu dwutlenku
– 14 –
węgla i obliczoną w oparciu o historyczne zużycie ciepła powstałego ze spalania wodoru,
wyrażonego w teradżulach, pomnożone przez 56,1 Mg CO2/TJ.
§ 9. Jeżeli podinstalacja objęta wskaźnikiem emisyjności dla produktów przyjmuje
mierzalne ciepło importowane z instalacji lub od innego odbiorcy nieuczestniczącego
w systemie handlu uprawnieniami do emisji, wstępną roczną liczbę uprawnień do emisji
przydzielanych dla danej podinstalacji objętej wskaźnikiem emisyjności dla produktów,
określonej na mocy § 6 ust. 2 pkt 1, pomniejsza się o ilość ciepła historycznie importowanego
z instalacji lub od innego odbiorcy nieobjętego systemem handlu uprawnieniami do emisji
w danym roku, pomnożonej przez wartość wskaźnika emisyjności opartego na cieple dla
mierzalnego ciepła, określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
§ 10. 1. W przypadku każdej podinstalacji objętej wskaźnikiem emisyjności dla
produktów, z uwzględnieniem zamienności paliw i energii elektrycznej, wstępna roczna
liczba uprawnień do emisji przydzielanych odpowiada wartości właściwego wskaźnika
emisyjności dla produktów określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia pomnożonej
przez historyczny poziom działalności związanej z produktem i pomnożony przez iloraz
całkowitej emisji bezpośredniej, w tym emisji pochodzącej z importowanego ciepła netto
w okresie odniesienia, o którym mowa w § 5 ust. 1, wyrażony w megagramach ekwiwalentu
dwutlenku węgla oraz sumy tych całkowitych emisji bezpośrednich i odpowiednich emisji
pośrednich z produkcji danego produktu w okresie odniesienia, o którym mowa w § 5 ust. 1.
2. Na potrzeby obliczeń zgodnie z ust. 1 odpowiednie emisje pośrednie odnoszą się do
odpowiedniego zużycia energii elektrycznej określonego w definicji procesów i emisji
objętych załącznikiem nr 1 do rozporządzenia w okresie odniesienia, o którym mowa w § 5
ust. 1, wyrażonego w megawatogodzinach dla produkcji danego produktu, pomnożonego
przez 0,465 Mg CO /MWh i wyrażonego w megagramach dwutlenku węgla.
2

3. Na potrzeby obliczeń zgodnie z ust. 1 emisje z importu ciepła netto odnoszą się do
ilości mierzalnego ciepła wykorzystanego do produkcji danego produktu importowanego
z instalacji objętych systemem unijnym w okresie odniesienia, o którym mowa w § 5 ust. 1,
pomnożonego przez wartość wskaźnika emisyjności opartego na cieple, zgodnie
z załącznikiem nr 1 do rozporządzenia.
§ 11. 1. W ramach instalacji nowej wyodrębnia się podinstalacje zgodnie z zasadami
określonymi w § 3 i przedkłada razem z wnioskiem, o którym mowa w art. 67 ust. 1 ustawy,