Rządowy projekt ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych

– 5 –
przypadki, w których dany proces wykorzystuje się w sektorach lub podsektorach narażonych
na znaczące ryzyko ucieczki, o którym mowa w decyzji Komisji z dnia 24 grudnia 2009 r.
ustalającej, zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, wykaz
sektorów i podsektorów uważanych za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji
(2010/2/UE) (Dz. Urz. UE L 1 z 05.01.2010, str. 10, z późn. zm.), zwanej dalej „decyzją
Komisji nr 2010/2/UE”.
5. W przypadku gdy w podinstalacji objętej wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple
produkowane jest mierzalne ciepło, które eksportuje się do instalacji nieuczestniczącej
w systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, uznaje się że procesu tego
nie wykorzystuje się w sektorach lub podsektorach narażonych na znaczące ryzyko ucieczki
emisji, chyba że konsument mierzalnego ciepła należy do sektora lub podsektora narażonego
na znaczące ryzyko ucieczki emisji, ustalonej w decyzji Komisji nr 2010/2/UE.
6. W celu zagwarantowania, że liczba przydzielanych uprawnień do emisji jest
niezależna od struktury dostaw ciepła, uprawnienia do emisji przydzielane są konsumentowi
ciepła.
§ 4. 1. W odniesieniu do każdej instalacji kwalifikującej się do przydziału uprawnień do
emisji na zasadach określonych w rozdziale 5 ustawy, w tym w odniesieniu do instalacji
działających jako rezerwowe albo sezonowe, gromadzone są przez Krajowy Ośrodka
Bilansowania i Zarządzania Emisjami, zwany dalej „Krajowym ośrodkiem”, od
prowadzącego instalację wszystkie stosowne informacje i dane dotyczące każdego parametru
wymienionego w załączniku nr 3 do rozporządzenia dla wszystkich lat w okresie od dnia
1 stycznia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., lub w stosownych przypadkach od dnia
1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2010 r., w trakcie których działała instalacja.
2. Krajowy Ośrodek gromadzi informacje i dane oddzielnie dla każdej podinstalacji.
W stosownych przypadkach konieczne może być przedstawienie przez prowadzącego
instalacje większej ilości informacji i danych.
3. Jeżeli w podinstalacji objętej wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple,
podinstalacji objętej wskaźnikiem emisyjności opartym na paliwie lub podinstalacji
wytwarzającej emisje procesowe co najmniej 95% czynników produkcji, produktów
i odpowiadających im emisji wykorzystuje się w sektorach lub podsektorach:
1)
narażonych na znaczące ryzyko ucieczki emisji, zgodnie z decyzją Komisji
nr 2010/2/UE, albo
2)
nienarażonych na znaczące ryzyko ucieczki emisji
– 6 –
– prowadzący instalację nie przekazuje danych pozwalających na dokonanie rozróżnienia na
sektory lub podsektory uważanych za narażenie na znaczące ryzyko ucieczki emisji i na
pozostałe sektory lub podsektory.
4. Dla podinstalacji objętej wskaźnikiem emisyjności dla produktów początkową
zainstalowaną zdolność produkcyjną, określa się jako średnią z dwóch największych
miesięcznych wielkości produkcji w okresie od dnia 1 stycznia 2005 r. do dnia 31 grudnia
2008 r., a jeśli instalacja w tym okresie nie działała − w okresie od dnia 1 stycznia 2009 r. do
dnia 31 grudnia 2010 r., przy założeniu, że podinstalacja działała przy obciążeniu 720 godzin
na miesiąc przez 12 miesięcy w roku.
5. Jeżeli niemożliwe jest określenie początkowej zainstalowanej zdolności produkcyjnej
zgodnie z ust. 4 przeprowadza się eksperymentalną weryfikację zdolności produkcyjnej
podinstalacji pod nadzorem weryfikatora w celu zapewnienia, aby zastosowane parametry
były typowe dla danego sektora oraz aby wyniki eksperymentalnej weryfikacji były
reprezentatywne.
6. Eksperymentalną weryfikację zdolności produkcyjnej podinstalacji, o której mowa
w ust. 5, przeprowadza się w przypadku, gdy największe wielkości miesięcznej produkcji
w okresie od dnia 1 stycznia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. nie były możliwe do
obliczenia ze względu na brak danych o funkcjonowaniu instalacji w tym okresie (tj. gdy
instalacja pracowała przez mniej niż 2 miesiące w tym okresie odniesienia lub dane zaginęły
lub zostały utracone).
7. Jeżeli określenie początkowej zainstalowanej zdolności produkcyjnej przeprowadza
się w drodze eksperymentalnej weryfikacji zdolności produkcyjnej podinstalacji w raporcie
o metodyce zbierania danych wskazuje się okoliczności, które przyczyniły się do wybrania tej
metody określenia zdolności produkcyjnej okoliczności te potwierdza weryfikator.
8. Eksperymentalna weryfikacja zdolności produkcyjnej podinstalacji odnosi się do
trwającego 48 godzin ciągłego testu, przeprowadzanego zgodnie z normalnym trybem
użytkowania instalacji. w trakcie której porównuje się uzyskane w trakcie testu poziomy
produkcji i parametry odnoszące się do wyprodukowanych produktów do typowych wartości
w sektorze, a także do ewentualnie dostępnych danych, dotyczących trybu użytkowania
instalacji. W ramach eksperymentalnej weryfikacji zdolności produkcyjnej podinstalacji
bierze się pod uwagę dane odnoszące się do jakości otrzymanego produktu aby zapewnić, że
jakość produktu w czasie tego testu jest zgodna z jakością produktu normalnie wytwarzanego
w podinstalacji.
– 7 –
9. Początkową miesięczną zdolność produkcyjną instalacji określa się jako średnią
wielkości produkcji ustaloną w czasie przeprowadzanej eksperymentalnej weryfikacji
zdolności produkcyjnej (48 godz.) przemnożoną przez 30 dni. Początkową zainstalowaną
zdolność produkcyjną instalacji określa się jako wielkość początkowej miesięcznej zdolności
produkcyjnej instalacji przemnożoną przez 12 miesięcy.
10. Jeżeli w okresie od dnia 1 stycznia 2005 r. do dnia 30 czerwca 2011 r. w danej
podinstalacji nastąpiła znacząca zmiana zdolności produkcyjnej, poza początkową
zainstalowaną zdolnością produkcyjną, określoną zgodnie z ust. 4 do momentu podjęcia
działalności po zmianie przedstawia się również zwiększoną lub zmniejszoną zdolność
produkcyjną oraz zainstalowaną zdolność produkcyjną podinstalacji po znaczącej zmianie
zdolności produkcyjnej określoną na podstawie średniej z dwóch największych miesięcznych
wielkości produkcji w ciągu pierwszych sześciu miesięcy po rozpoczęciu działalności po
zmianie. Zainstalowaną zdolność produkcyjną podinstalacji po znaczącej zmianie zdolności
produkcyjnej traktuje się jako początkową zainstalowaną zdolność produkcyjną podinstalacji
przy ocenie każdej kolejnej znaczącej zmiany zdolności produkcyjnej.
11. Czynniki produkcji, produkty i odpowiadające im emisje, w odniesieniu do których
dostępne są jedynie dane dotyczące instalacji jako całości, należy proporcjonalnie przypisać
odpowiednim podinstalacjom w następujący sposób:
a)
jeżeli na tej samej linii produkcyjnej produkowane są kolejno jeden po drugim
różne produkty, czynniki produkcji, produkty i odpowiadające im emisje
przypisane są kolejno w oparciu o czas użytkowania w ciągu roku w odniesieniu do
każdej podinstalacji,
b)
jeżeli nie ma możliwości przypisania czynników produkcji, produktów
i odpowiadających im emisji zgodnie z pkt 1, przypisuje się je na podstawie masy
lub ilości wyprodukowanych indywidualnych produktów lub szacunków opartych
na współczynniku entalpii wolnej reakcji w zakresie zaistniałych reakcji
chemicznych, lub w oparciu o inny właściwy klucz podziału potwierdzony przez
ugruntowaną metodę naukową.
12. Prowadzący instalację przedstawia informacje i dane, o których mowa w ust. 1,
w sposób pełny i spójny oraz gwarantujący, że dane dotyczące podinstalacji nie nakładają się
i nie zachodzi podwójne liczenie.
13. Raport o metodyce zbierania danych, o którym mowa w art. 21 ust. 9 pkt 1 ustawy,
zawiera w szczególności opis instalacji, zastosowaną metodę kompilacji, różne źródła
– 8 –
danych, kroki obliczeniowe oraz, w stosownych przypadkach, przyjęte założenia i metodykę
zastosowaną w celu przypisania emisji odpowiednim podinstalacjom zgodnie z ust. 10.
Informacje te przedstawia się w sposób dokładny i pełny, a w przypadku wystąpienia braku
informacjach lub danych przedstawia się wyjaśnienie dotyczące przyczyn jego wystąpienia.
14. Brakujące dane zastępuje się zachowawczymi szacunkami, w szczególności
opartymi na najlepszej praktyce w branży przemysłowej, aktualnej wiedzy naukowej
i technicznej, przed lub najpóźniej w trakcie weryfikacji dokonywanej przez weryfikatora.
15. Jeżeli dane są dostępne częściowo, ostrożny szacunek oznacza, że wartość
ekstrapolowana nie może przekraczać 90% wartości uzyskanej przy wykorzystaniu
dostępnych danych.
16. Jeżeli nie są dostępne żadne dane dotyczące przepływów mierzalnego ciepła
w odniesieniu do podinstalacji objętej wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple, wyznacza
się wartość zastępczą mnożąc odpowiadającą energię wejściową przez zmierzoną sprawność
produkcji ciepła zgodnie z weryfikacją weryfikatora. Jeżeli nie są dostępne żadne dane
dotyczące sprawności, przyjmuje się sprawność referencyjną wynoszącą 70% w odniesieniu
do odpowiadającej energii wejściowej dla produkcji mierzalnego ciepła.
17. Dane przekazane przez prowadzącego instalację są udostępniane Komisji
Europejskiej na jej wniosek.
§ 5. 1. Historyczne poziomy działalności każdej instalacji określa się w oparciu o dane
zebrane zgodnie z § 4 w okresie odniesienia od dnia 1 stycznia 2005 r. do dnia 31 grudnia
2008 r. lub, w okresie odniesienia od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2010 r., jeżeli
dane te są wyższe.
2. Historyczny poziom działalności dla instalacji, w której wyodrębniono podinstalację
objętą wskaźnikiem emisyjności dla produktów, o którym mowa w załączniku nr 1 do
rozporządzenia, stanowi medianę rocznej produkcji historycznej danego produktu w danej
instalacji w okresie odniesienia z zastrzeżeniem ust. 7. Historyczny poziom działalności
ustala się odrębnie dla każdego produktu.
3. Historyczny poziom działalności dla instalacji, w której wyodrębniono podinstalację
objętą wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple stanowi medianę rocznego historycznego
importu z instalacji uczestniczącej w systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów
cieplarnianych mierzalnego ciepła zużywanego w granicach instalacji do wytwarzania
produktów, do produkcji energii mechanicznej innej niż wykorzystywanej do produkcji
energii elektrycznej, do ogrzewania lub chłodzenia, z wyjątkiem zużycia do produkcji energii
– 9 –
elektrycznej lub eksportu do instalacji lub innego odbiorcy nieuczestniczącego w systemie
handlu uprawnieniami do emisji z wyjątkiem eksportu w celu wytwarzania energii
elektrycznej, lub do produkcji tego ciepła, lub do jednego i drugiego w okresie odniesienia,
i jest wyrażony w teradżulach na rok.
4. Historyczny poziom działalności dla instalacji, w której wyodrębniono podinstalację
objętą wskaźnikiem emisyjności opartym na paliwie stanowi medianę rocznego
historycznego zużycia paliw stosowanego do produkcji niemierzalnego ciepła zużywanego do
wytwarzania produktów, do produkcji energii mechanicznej innej niż wykorzystywanej do
wytwarzania energii elektrycznej, do ogrzewania lub chłodzenia, z wyjątkiem zużycia do
wytwarzania energii elektrycznej, w tym spalania na pochodniach w celu zapewnienia
bezpieczeństwa, w okresie odniesienia i jest wyrażony w teradżulach na rok.
5. W przypadku emisji procesowych powstających w związku z wytwarzaniem
produktów w danej instalacji w okresie odniesienia, o którym mowa w ust. 1, historyczny
poziom działalności związanej z procesem odnosi się do mediany rocznych emisji
historycznych wyrażonych w megagramach ekwiwalentu dwutlenku węgla (CO2).
6. W celu określenia wartości mediany, o których mowa w ust. 2–5, uwzględnia się
jedynie lata kalendarzowe, w których instalacja działała przez co najmniej jeden dzień. Jeżeli
instalacja działała przez mniej niż dwa lata kalendarzowe w odpowiednich okresach
odniesienia, historyczne poziomy działalności oblicza się w oparciu o początkową
zainstalowaną zdolność produkcyjną każdej podinstalacji, określoną zgodnie z metodą
ustanowioną w § 4 ust. 4, pomnożoną przez współczynnik indywidualnego historycznego
wykorzystania zdolności produkcyjnych, w oparciu o metodykę wskazaną w § 12 ust. 2.
7. Historyczny poziom działalności dla instalacji w przypadku produktów, do których
mają zastosowanie wskaźniki emisyjności dla produktów, określone w załączniku nr 2 do
rozporządzenia, ustala się w oparciu o medianę rocznej produkcji historycznej tego produktu
zgodnie ze wzorami określonymi w tym załączniku.
8. Dane dotyczące instalacji, które nie działają przez pełny rok kalendarzowy, w tym
w szczególności instalacji, które są utrzymywane w rezerwie albo w gotowości, i instalacji
działających sezonowo oraz instalacji, które nie działały przez co najmniej jeden dzień
w danym roku kalendarzowym w okresie odniesienia, uwzględnia się podczas określania
historycznego poziomu działalności każdej instalacji, o której mowa w ust. 1, jeżeli spełnione
są łącznie następujące warunki: