Rządowy projekt ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych

Rezerwuje się uprawnienia dla projektów

spełniających kryteria, o których mowa w
akapicie trzecim. Wsparcie dla tych projektów
jest udzielane za pośrednictwem państw
członkowskich i ma charakter uzupełniający w
stosunku do podstawowego współfinansowania
ze strony prowadzącego instalację. Mogłyby one
być również współfinansowane przez dane
państwo członkowskie, a także za pomocą innych
instrumentów. Żaden projekt nie otrzymuje w
ramach mechanizmu określonego w niniejszym
ustępie wsparcia przekraczającego 15 %
całkowitej liczby uprawnień dostępnych na ten
cel. Uprawnienia te uwzględnia się na mocy ust.
7.
9. Litwa, która - zgodnie z art. 1 protokołu
nr 4 dotyczącego elektrowni atomowej w
Ignalinie na Litwie, załączonego do Aktu
przystąpienia z 2003 r. - zobowiązała się do
zamknięcia reaktora nr 2 tej elektrowni do dnia
31 grudnia 2009 r., może - jeżeli poziom
całkowitych zweryfikowanych emisji Litwy w
latach 2013-2015 w systemie wspólnotowym
przekroczy sumę bezpłatnych uprawnień
wydanych instalacjom na Litwie na emisje
związane z wytwarzaniem energii elektrycznej w
tym okresie oraz trzy ósme uprawnień, które
mają być sprzedane przez Litwę na aukcji w
latach 2013-2020 - żądać przyznania uprawnień z
rezerwy aukcyjnej dla nowych instalacji zgodnie
z rozporządzeniem, o którym mowa w art. 10 ust.
4. Maksymalna wielkość takich uprawnień
odpowiada zweryfikowanym emisjom
przekraczającym dopuszczalny poziom w tym
okresie w zakresie, w jakim nadwyżka ta wynika
ze zwiększenia emisji z wytwarzania energii
elektrycznej, pomniejszonej o ilość, o jaką
uprawnienia w tym państwie członkowskim w
latach 2008-2012 przekroczyły zweryfikowane
emisje w systemie wspólnotowym na Litwie w
tym okresie. Wszelkie takie uprawnienia
uwzględnia się na mocy ust. 7.
27

10. Każde państwo członkowskie, którego
sieć elektryczna jest wzajemnie połączona z
Litwą i którego import z Litwy na własny użytek
w roku 2007 przekroczył 15 % krajowego
zużycia energii oraz w którym emisje zwiększyły
się w związku z inwestycjami w nowy system
wytwarzania
energii
elektrycznej,
może
odpowiednio stosować ust. 9 na warunkach
przewidzianych w tym ustępie.
11. Z zastrzeżeniem art. 10b, w roku 2013
liczba bezpłatnych uprawnień przydzielonych na
mocy ust. 4 do 7 niniejszego artykułu wynosi 80
% liczby uprawnień określonej zgodnie z
przepisami, o których mowa w ust. 1. Następnie
liczba bezpłatnych uprawnień jest corocznie
zmniejszana o taką samą wielkość aż do
osiągnięcia poziomu 30 % w roku 2020, w celu
osiągnięcia całkowitej likwidacji przydziałów
bezpłatnych uprawnień w roku 2027.
12. Z zastrzeżeniem art. 10b, w 2013 r. i w
każdym kolejnym roku do 2020 r. instalacjom w
sektorach lub w podsektorach narażonych na
znaczące ryzyko ucieczki emisji przydzielane są
na podstawie ust. 1 bezpłatne uprawnienia w
wysokości 100 % liczby określonej zgodnie z
przepisami, o których mowa w ust. 1.
13. Do dnia 31 grudnia 2009 r., a następnie
co pięć lat, po omówieniu tej kwestii w ramach
Rady Europejskiej, Komisja określa wykaz
sektorów lub podsektorów, o których mowa w
ust. 12, na podstawie kryteriów, o których mowa
w ust. 14-17.
Co roku Komisja z własnej inicjatywy lub na
wniosek państwa członkowskiego może dodać
sektor lub podsektor do wykazu, o którym mowa
w akapicie pierwszym, jeżeli można wykazać w
oparciu o sprawozdanie analityczne, że ten sektor
lub podsektor spełnia kryteria określone w ust. 14
do 17 w następstwie zmiany, która wywarła
znaczny wpływ na działalność tego sektora lub
podsektora.
Do celów wprowadzenia w życie niniejszego
28

artykułu Komisja konsultuje się z państwami
członkowskimi, z danymi sektorami lub
podsektorami i z innymi zainteresowanymi
stronami.
Środki te, mające na celu zmianę elementów
innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez
jej uzupełnienie, przyjmowane są zgodnie z
procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o
której mowa w art. 23 ust. 3.
14. W celu określenia sektorów lub
podsektorów, o których mowa w ust. 12, Komisja
ocenia na poziomie wspólnotowym możliwości
przeniesienia przez dany sektor lub podsektor, na
odpowiednim poziomie dezagregacji, kosztów
bezpośrednich wymaganych uprawnień oraz
kosztów pośrednich powodowanych wyższymi
cenami energii wynikających z wprowadzenia w
życie niniejszej dyrektywy, w ceny produktów
bez znaczącej utraty udziału rynkowego na
korzyść instalacji poza Wspólnotą, które cechuje
większa emisyjność CO . Oceny te opierają się
2
na średniej cenie uprawnienia do emisji CO2,
zgodnie z dokonaną przez Komisję oceną
wpływu dołączoną do pakietu środków
wdrażających cele UE w zakresie zmian klimatu i
energii ze źródeł odnawialnych do roku 2020
oraz, o ile są one dostępne, na danych
dotyczących handlu, produkcji i wartości dodanej
z trzech ostatnich lat dla każdego sektora lub
podsektora.
15. Sektor lub podsektor uważany jest za
narażony na znaczące ryzyko ucieczki
emisji, jeżeli:
a)
suma dodatkowych kosztów bezpośrednich
i
pośrednich
spowodowanych
wprowadzeniem w życie niniejszej
dyrektywy prowadziłaby do znacznego
wzrostu kosztów produkcji obliczonych
jako stosunek do wartości dodanej brutto, w
wysokości co najmniej 5 %; oraz
b)
intensywność handlu z krajami trzecimi
określona jako stosunek między całkowitą
29

wartością eksportu do krajów trzecich
powiększona o wartość importu z krajów
trzecich, a całkowitą wielkością rynku
Wspólnoty (roczny obrót i całkowita
wartość importu z krajów trzecich) wynosi
powyżej 10 %.
16. Niezależnie od ust. 15, sektor lub
podsektor uważany jest również za narażony na
znaczące ryzyko ucieczki emisji, jeżeli:
a)
suma dodatkowych kosztów bezpośrednich
i
pośrednich
spowodowanych
wprowadzeniem w życie niniejszej
dyrektywy prowadziłaby do wysokiego
wzrostu kosztów produkcji obliczonych
jako stosunek do wartości dodanej brutto, w
wysokości co najmniej 30 %; lub
b)
intensywność handlu z krajami trzecimi
określona jako stosunek między całkowitą
wartością eksportu do krajów trzecich
powiększona o wartość importu z krajów
trzecich, a całkowitą wielkością rynku
Wspólnoty (roczny obrót i całkowita
wartość importu z krajów trzecich) wynosi
powyżej 30 %.
17. Wykaz, o którym mowa w ust. 13, może
zostać uzupełniony po dokonaniu oceny
jakościowej, z uwzględnieniem - w przypadku
gdy dostępne są odpowiednie dane -
następujących elementów:
a)
zakresu, w jakim dla poszczególnych
instalacji w danym sektorze lub
podsektorze możliwe jest zmniejszenie
poziomów emisji lub zużycia energii
elektrycznej, w tym, w stosownych
przypadkach,
zwiększenia
kosztów
produkcji, jakie może spowodować
powiązana inwestycja, na przykład przez
zastosowanie najbardziej wydajnych
technik;
b)
obecnej i przewidywanej charakterystyki
rynku, w tym w przypadku gdy
intensywność handlu lub współczynniki
30

wzrostu
kosztów
bezpośrednich
i
pośrednich są bliskie jednej z wartości
progowych wspomnianych w ust. 16;
c)
marży jako potencjalnego wskaźnika
inwestycji długoterminowej lub decyzji o
przeniesieniu produkcji;
18. Wykaz, o którym mowa w ust. 13, jest
ustalany z uwzględnieniem - w przypadku gdy
dostępne są odpowiednie dane - następujących
elementów:
a)
zakresu, w jakim kraje trzecie
reprezentujące decydującą część światowej
produkcji w sektorach lub podsektorach
uważanych za zagrożone ryzykiem ucieczki
emisji, zobowiązują się do zmniejszenia
emisji gazów cieplarnianych w
odpowiednich sektorach i podsektorach w
porównywalnym zakresie jak we
Wspólnocie oraz w takim samym okresie;
oraz
b)
zakres, w jakim wydajność instalacji
znajdujących się w tych krajach w zakresie
zmniejszania emisji jest porównywalna z
wydajnością we Wspólnocie.
19. Nie przydziela się żadnych bezpłatnych
uprawnień instalacjom, które zaprzestały
działalności, chyba że prowadzący instalację
wykaże właściwemu organowi, że instalacja ta
wznowi produkcję w określonym i rozsądnym
czasie. Instalacje, których zezwolenie na emisję
gazów cieplarnianych wygasło lub zostało
cofnięte oraz instalacje, które z przyczyn
technicznych nie mogą funkcjonować lub
wznowić działalności, uważa się za instalacje,
które zaprzestały działalności.
20. Wśród środków przyjętych na mocy ust.
1 Komisja przyjmuje środki określające
instalacje,
które
częściowo
zaprzestały
działalności lub znacząco zmniejszyły swą moc
wytwórczą, oraz w stosownych przypadkach
środki dotyczące dostosowania poziomu
przydzielonych im bezpłatnych uprawnień.
31