Rządowy projekt ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych

– 70 –
2. Uznaje się, że jedna jednostka redukcji emisji albo jednostka poświadczonej redukcji
emisji odpowiada jednemu uprawnieniu do emisji.
3. Wymiana, o której mowa w ust. 1, jest dokonywana w rejestrze Unii, zgodnie
z przepisami rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013.
4. Wymianie na uprawnienia do emisji nie podlegają jednostki redukcji emisji
i jednostki poświadczonej redukcji emisji, które:
1)
zostały uzyskane w wyniku:
a)
realizacji działań inwestycyjnych polegających na budowie obiektów jądrowych,
b)
użytkowania i zmian sposobu użytkowania gruntu,
c)
prowadzenia gospodarki leśnej;
2)
nie zostały dopuszczone do wykorzystania na podstawie rozporządzenia Komisji (UE)
nr 550/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustalającego, na mocy dyrektywy 2003/87/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady, pewne ograniczenia w zakresie wykorzystania
międzynarodowych jednostek z tytułu projektów związanych z gazami przemysłowymi
(Dz. Urz. UE L 149 z 08.06.2011, str. 1) oraz art. 58 rozporządzenia Komisji (UE)
nr 389/2013.
Art. 98. 1. Prowadzący instalację lub operator statku powietrznego mogą wymienić
jednostki poświadczonej redukcji emisji lub jednostki redukcji emisji odpowiednio na
uprawnienia do emisji ogólnych albo uprawnienia do emisji lotniczych, ważne w okresie
rozliczeniowym rozpoczynającym się w dniu 1 stycznia 2013 r. do wysokości limitów
określonych w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1123/2013 z dnia 8 listopada 2013 r.
w sprawie określania uprawnień do międzynarodowych jednostek emisji zgodnie z dyrektywą
2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 299 z 09.11.2013, str. 32),
zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1123/2013”.
2. Wymiana, o której mowa w ust. 1, może zostać dokonana w terminie do dnia
31 marca 2015 r., jeżeli jednostki redukcji emisji lub jednostki poświadczonej redukcji emisji
zostały wydane w związku z redukcją emisji osiągniętą do dnia 31 grudnia 2012 r.
3. Wymiana, o której mowa w ust. 1, może zostać dokonana do dnia 31 grudnia 2020 r.,
w przypadku gdy:
1)
jednostki redukcji emisji lub jednostki poświadczonej redukcji emisji zostały wydane
w związku z realizacją projektów zarejestrowanych przed rokiem 2013 za redukcje
emisji osiągnięte od roku 2013;
– 71 –
2)
jednostki poświadczonej redukcji emisji zostały wydane w związku z realizacją
projektów w krajach najsłabiej rozwiniętych rozpoczętych od roku 2013 za redukcje
emisji osiągnięte od roku 2013.
4. Kraje najsłabiej rozwinięte, o których mowa w ust. 3 pkt 2, oznaczają kraje
znajdujące się na liście zatwierdzonej przez Radę Gospodarczą i Społeczną Organizacji
Narodów Zjednoczonych.
Art. 99. Maksymalny limit jednostek redukcji emisji i jednostek poświadczonej redukcji
emisji, które prowadzący instalację lub operator statku powietrznego może wymienić na
uprawnienia do emisji ogólnych albo uprawnienia do emisji lotniczych ważne w okresie
rozliczeniowym 2013–2020, określa rozporządzenie Komisji (UE) nr 1123/2013.
Art. 100. 1. Krajowy ośrodek opracuje i przekaże ministrowi właściwemu do spraw
środowiska projekt wykazu:
1)
instalacji, które uczestniczyły w systemie w okresie 2008–2012, wraz z maksymalną
liczbą jednostek redukcji emisji i jednostek poświadczonej redukcji emisji, jaką
prowadzący instalację może wymienić na uprawnienia do emisji ogólnych albo
uprawnienia do emisji lotniczych ważne w okresie rozliczeniowym 2013–2020;
2)
pozostałych instalacji oraz operatorów statków powietrznych wraz z maksymalną liczbą
jednostek redukcji emisji i jednostek poświadczonej redukcji emisji, wynikającą ze
zweryfikowanej emisji w okresie 2013–2020, corocznie aktualizowaną.
2. Maksymalną liczbę jednostek redukcji emisji i jednostek poświadczonej redukcji
emisji, jaką prowadzący instalację lub operator statku powietrznego może wymienić na
uprawnienia do emisji ogólnych albo uprawnienia do emisji lotniczych ważne w okresie
rozliczeniowym 2013–2020, oblicza się zgodnie z wymaganiami rozporządzenia Komisji
(UE) nr 1123/2013.
3. Minister właściwy do spraw środowiska przekazuje wykaz, o którym mowa w ust. 1,
do akceptacji Komisji Europejskiej.
4. Jeżeli Komisja Europejska nie zaakceptuje wykazu, o którym mowa w ust. 1,
Krajowy ośrodek, kierując się koniecznością zapewnienia obowiązku wykonania decyzji
Komisji Europejskiej dotyczącej tego wykazu sporządza poprawiony w zakresie wskazanym
w decyzji Komisji Europejskiej projekt wykazu.
– 72 –
5. Jeżeli Komisja Europejska zaakceptuje wykaz, o którym mowa w ust. 1, minister
właściwy do spraw środowiska ogłasza ten wykaz w Biuletynie Informacji Publicznej na
stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra.
Rozdział 14
Administracyjne kary pieniężne
Art. 101. 1. Jeżeli prowadzący instalację eksploatuje instalację bez zezwolenia,
o którym mowa w art. 50, podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości
50 000 złotych.
2. Organ Inspekcji może, na wniosek prowadzącego instalację, w drodze postanowienia,
ustalić termin na złożenie wniosku o wydanie zezwolenia, zawieszając na ten czas
postępowanie w sprawie wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej. Termin nie może być
dłuższy niż 30 dni od dnia doręczenia postanowienia.
3. W razie niezłożenia wniosku w wyznaczonym terminie organ Inspekcji podejmuje
zawieszone postępowanie i wydaje decyzję o wymierzeniu kary.
4. W przypadku złożenia wniosku w wyznaczonym terminie, administracyjnej kary
pieniężnej nie nakłada się, a postępowanie w sprawie jej nałożenia umarza się.
Art. 102. 1. Jeżeli operator statku powietrznego prowadzi operacje lotnicze bez
zatwierdzonych planów monitorowania, o których mowa w art. 73, podlega administracyjnej
karze pieniężnej w wysokości 50 000 złotych.
2. Jeżeli operator statku powietrznego nie wystąpił z wnioskiem, o którym mowa
w art. 75 ust. 2, podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości 10 000 złotych.
3. Jeżeli prowadzący instalację nie wystąpił z wnioskiem o zmianę zezwolenia
w przypadku, o którym mowa w art. 54 ust. 1 pkt 5, podlega administracyjnej karze
pieniężnej w wysokości 10 000 złotych.
4. Na wniosek prowadzącego instalację albo operatora statku powietrznego, organ
Inspekcji może odstąpić od wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej, jeżeli toczy się
postępowanie odpowiednio w sprawie zmiany zezwolenia w zakresie zatwierdzenia zmiany
planu monitorowania wielkości emisji albo zatwierdzenia planu monitorowania emisji
z operacji lotniczych albo uproszczonego planu monitorowania emisji z operacji lotniczych
lub zatwierdzenia istotnych zmian tych planów, a w przypadku planu monitorowania
tonokilometrów – zatwierdzenia istotnej zmiany planu monitorowania tonokilometrów.
– 73 –
Art. 103. 1. Prowadzący instalację albo operator statku powietrznego, który nie dokonał
rozliczenia wielkości emisji w terminie, o którym mowa w art. 91 ust. 1, podlega
administracyjnej karze pieniężnej w wysokości równej iloczynowi liczby uprawnień do
emisji, która nie została umorzona, i jednostkowej stawki administracyjnej kary pieniężnej.
2. Organ Inspekcji zawiesza, na wniosek prowadzącego instalację albo operatora statku
powietrznego, postępowanie w sprawie wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej, jeżeli
dokonał on umorzenia uprawnień do emisji w terminie, o którym mowa w art. 91 ust. 1, do
dnia, w którym decyzja o oszacowaniu wielkości emisji, o której mowa w art. 86 ust. 5 albo
art. 87 ust. 3, stała się ostateczna.
3. Jeżeli:
1)
liczba umorzonych uprawnień do emisji jest równa lub większa od oszacowanej
wielkości emisji określonej w decyzji, o której mowa w art. 86 ust. 5 albo art. 87 ust. 2,
organ Inspekcji umarza postępowanie w sprawie wymierzenia administracyjnej kary
pieniężnej;
2)
liczba umorzonych uprawnień do emisji jest mniejsza od oszacowanej wielkości emisji
określonej w decyzji, o której mowa w art. 86 ust. 5 albo art. 87 ust. 2, organ Inspekcji
wymierza administracyjną karę pieniężną równą iloczynowi różnicy pomiędzy liczbą
uprawnień do emisji, która została umorzona, a oszacowaną wielkością emisji w tych
decyzjach i jednostkowej stawki administracyjnej kary pieniężnej.
4. Jednostkowa stawka administracyjnej kary pieniężnej stanowi równowartość
100 euro.
5. Wysokość stawki ustala się z uwzględnieniem średniego kursu euro w przeliczeniu na
złote ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy następujący po
dniu 30 kwietnia roku, w którym powstał obowiązek rozliczenia.
6. Jednostkowa stawka administracyjnej kary pieniężnej podlega corocznej waloryzacji
o prognozowany europejski Wskaźnik Cen Konsumpcyjnych publikowany na podstawie
rozporządzenia Rady (WE) nr 2494/95 z dnia 23 października 1995 r. dotyczącego
zharmonizowanych wskaźników cen konsumpcyjnych (Dz. Urz. UE L 257 z 27.10.1995,
str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 10, t. 1, str. 39).
7. Uiszczenie przez prowadzącego instalację albo operatora statku powietrznego
administracyjnej kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, nie zwalnia go od rozliczenia
wielkości emisji, o którym mowa w art. 91.
– 74 –
Art. 104. 1. Prowadzący instalację albo operator statku powietrznego, który nie
dostarczył w terminie określonym w art. 85 ust. 1 Krajowemu ośrodkowi raportu, o którym
mowa w art. 79 ust. 3, lub sprawozdania z weryfikacji, o którym mowa w art. 83 ust. 1,
podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości 50 000 złotych.
2. Jeżeli w terminie do dnia 15 kwietnia prowadzący instalację albo operator statku
powietrznego dostarczy Krajowemu ośrodkowi raport, o którym mowa w art. 79 ust. 3,
i sprawozdanie z weryfikacji, o którym mowa w art. 83 ust. 1, administracyjną karę pieniężną
wymierza się w wysokości 10% kary, o której mowa w ust. 1.
3. Prowadzący instalację, który nie wprowadził w terminie określonym w art. 65 ust. 5
zmian w informacji, o której mowa w art. 65 ust. 5, podlega administracyjnej karze pieniężnej
w wysokości 5000 złotych.
Art. 105. 1. Administracyjne kary pieniężne, o których mowa w art. 101 ust. 1, art. 102
ust. 1–3, art. 103 ust. 1 i 3 i art. 104, nakłada, w drodze decyzji, organ Inspekcji.
2. Organ Inspekcji stwierdza naruszenia, o których mowa w art. 101 ust. 1, art. 102
ust. 1–3, art. 103 ust. 1 i 3 i art. 104, na podstawie wykazów, o których mowa w art. 93 ust. 1
i art. 94 ust. 1, lub ustaleń kontroli.
3. Organ Inspekcji stwierdza naruszenie, o którym mowa w art. 104 ust. 3, na podstawie
informacji przekazanej przez Krajowy ośrodek.
4. Organ Inspekcji przesyła Krajowemu ośrodkowi kopię decyzji o nałożeniu
administracyjnej kary pieniężnej, a w przypadku nałożenia administracyjnej kary pieniężnej
na operatora statku powietrznego, także ministrowi właściwemu do spraw środowiska.
Art. 106. Administracyjne kary pieniężne, o których mowa w art. 101 ust. 1, art. 102
ust. 1–3, art. 103 ust. 1 i 3 i art. 104, wnosi się na wyodrębniony rachunek bankowy organu
Inspekcji, który nałożył administracyjną karę pieniężną. Wpływy z administracyjnych kar
pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa.
Art. 107. 1. Do administracyjnych kar pieniężnych, o których mowa w art. 101 ust. 1,
art. 102 ust. 1–3, art. 103 ust. 1 i 3 i art. 104, stosuje się przepisy działu III ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.
2. Uprawnienia organu podatkowego przysługują organowi Inspekcji, zgodnie z art. 5
ust. 1 – w sprawach, o których mowa w art. 101 ust. 1, art. 102 ust. 1–3, art. 103 ust. 1 i 3
i art. 104.