Rządowy projekt ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych

– 55 –
5. Przez znaczące zmniejszenie zdolności produkcyjnej w instalacji rozumie się
obniżenie zdolności produkcyjnej lub poziomu działalności będące wynikiem co najmniej
jednej zmiany fizycznej w odniesieniu do konfiguracji technicznej i funkcjonowania
podinstalacji, innej niż zwykła wymiana istniejącej linii produkcyjnej w instalacji, na skutek
którego:
1)
podinstalacja może działać ze zdolnością produkcyjną o co najmniej 10% niższą
w stosunku do początkowo zainstalowanej zdolności produkcyjnej przed dokonaniem
zmiany lub
2)
podinstalacja, której dotyczą fizyczne zmiany, osiągnęła znacznie niższy poziom
działalności, który prowadzi do zmniejszenia przydziału uprawnień do emisji o ponad
50 000 uprawnień do emisji rocznie i który jednocześnie stanowi co najmniej 5%
wstępnej rocznej liczby uprawnień do emisji przydzielonych tej instalacji przed
dokonaniem zmiany, w przepisach wydanych na podstawie art. 25 ust. 4, albo stosownie
do informacji, o której mowa w art. 69 ust. 12.
6. Informacja o znaczącym zmniejszeniu zdolności produkcyjnej, o której mowa
w ust. 1, podlega weryfikacji przez weryfikatora w zakresie poprawności, wiarygodności oraz
dokładności danych przekazywanych przez prowadzącego instalację, zgodnie z przepisami
wydanymi na podstawie art. 21 ust. 6. Koszty weryfikacji informacji ponosi prowadzący
instalację.
7. Zainstalowana zdolność produkcyjna instalacji lub podinstalacji po znaczącym
zmniejszeniu zdolności produkcyjnej jest uznawana za początkową zainstalowaną zdolność
produkcyjną instalacji lub podinstalacji przy ocenie dalszych zmian zdolności produkcyjnych.
8. Krajowy ośrodek sprawdza informację o znaczącym zmniejszeniu zdolności
produkcyjnej pod względem kompletności zawartych w niej danych oraz poprawności
przeprowadzonych obliczeń, zgodnie z ustawą i przepisami Unii Europejskiej dotyczącymi
przydziału uprawnień do emisji.
9. Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska
informację o znaczącym zmniejszeniu zdolności produkcyjnej wraz z opinią dotyczącą tej
informacji, w terminie 14 dni od dnia jej otrzymania.
10. Minister właściwy do spraw środowiska przekazuje Komisji Europejskiej informację
o znaczącym zmniejszeniu zdolności produkcyjnej wraz ze wstępną całkowitą liczbą
uprawnień do emisji dostosowaną do poziomu tego zmniejszenia w pozostałych latach okresu
– 56 –
rozliczeniowego począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło to znaczące
zmniejszenie.
11. Jeżeli Komisja Europejska zaakceptuje wstępną całkowitą liczbę uprawnień do
emisji dostosowaną do poziomu znaczącego zmniejszenia zdolności produkcyjnej, o której
mowa w ust. 10, minister właściwy do spraw środowiska ogłasza w Biuletynie Informacji
Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra informację
o dostosowanej rocznej liczbie uprawnień do emisji dla instalacji, która znacząco zmniejszyła
zdolność produkcyjną.
12. Jeżeli Komisja Europejska nie zaakceptuje wstępnej całkowitej rocznej liczby
uprawnień do emisji dostosowanej do poziomu znaczącego zmniejszenia zdolności
produkcyjnej, o której mowa w ust. 10, minister właściwy do spraw środowiska wzywa
prowadzącego instalację do przedłożenia nowej informacji o znaczącym zmniejszeniu
zdolności produkcyjnej w instalacji w wyznaczonym terminie, wskazując błędy i zastrzeżenia
ujawnione przez Komisję Europejską w trakcie kontroli poprzednio złożonej informacji.
Przepisy ust. 2–11 stosuje się odpowiednio.
Art. 71. 1. Jeżeli z informacji, o której mowa w art. 63 ust. 1 pkt 1, wynika, że
w instalacji nastąpiło zaprzestanie działalności, instalacji tej nie wydaje się uprawnień do
emisji przydzielonych w przepisach wydanych na podstawie art. 25 ust. 4, oraz stosownie do
informacji, o których mowa w art. 69 ust. 12 i art. 70 ust. 11, w roku następującym po roku,
w którym nastąpiło zaprzestanie działalności.
2. Uznaje się, że zaprzestanie działalności w instalacji następuje w razie zaistnienia
co najmniej jednego z warunków:
1)
rozpoczęcie działalności w instalacji jest niemożliwe z przyczyn technicznych;
2)
instalacja nie działa i nie może wznowić działalności z przyczyn technicznych;
3)
instalacja nie działa i prowadzący instalację nie może wykazać, że przedmiotowa
instalacja wznowi działalność najpóźniej w terminie 6 miesięcy od dnia zaprzestania
działalności.
3. Zaprzestanie działalności w instalacji może nastąpić także w razie wygaśnięcia,
cofnięcia albo ograniczenia udzielonego tej instalacji pozwolenia zintegrowanego albo
pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza.
4. Organ właściwy do wydania zezwolenia może, w drodze decyzji, wydłużyć termin,
o którym mowa w ust. 2 pkt 3, nie więcej jednak niż do 18 miesięcy, jeżeli prowadzący
instalację wykaże, że instalacja nie wznowi działalności w terminie 6 miesięcy ze względu na
– 57 –
wyjątkowe i nieprzewidywalne okoliczności, których nie można byłoby uniknąć nawet przy
dochowaniu należytej staranności, oraz które znajdują się poza jego kontrolą;
okolicznościami tymi mogą być w szczególności klęska żywiołowa, wojna, zagrożenie
wojną, akt terrorystyczny, zamieszki, sabotaż lub akt wandalizmu.
5. Organ właściwy do wydania zezwolenia przekazuje Krajowemu ośrodkowi
i organowi Inspekcji kopię decyzji, o której mowa w ust. 4, w terminie 14 dni od dnia,
w którym decyzja stała się ostateczna.
6. Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska wykaz
instalacji, w których zaprzestano działalności, w terminie do dnia 31 stycznia każdego roku.
7. Minister właściwy do spraw środowiska ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej
na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra informację zawierającą wykaz
instalacji, w których zaprzestano działalności.
8. Do instalacji lub ich części, które działają jako instalacje rezerwowe, lub części tych
instalacji oraz do instalacji lub ich części, które działają sezonowo, nie stosuje się ust. 2 pkt 3
i ust. 4.
9. Instalacja działa jako instalacja rezerwowa albo sezonowa, jeżeli spełnia następujące
warunki:
1)
jest objęta zezwoleniem i pozwoleniem zintegrowanym albo pozwoleniem na
wprowadzanie pyłów lub gazów do powietrza;
2)
rozpoczęcie działalności w tej instalacji jest technicznie możliwe bez wprowadzania
w niej fizycznych zmian;
3)
jest przeprowadzana regularna konserwacja tej instalacji.
Art. 72. 1. Częściowe zaprzestanie działalności w instalacji następuje w przypadku, gdy
przynajmniej jedna podinstalacja:
1)
która przyczynia się do przydzielenia co najmniej 30% z całkowitej rocznej liczby
uprawnień do emisji przydzielonych instalacji w przepisach wydanych na podstawie
art. 25 ust. 4, lub stosownie do informacji, o której mowa w art. 69 ust. 12 albo art. 70
ust. 11, albo
2)
której przydzielono ponad 50 000 uprawnień do emisji w przepisach wydanych na
podstawie art. 25 ust. 4, lub stosownie do informacji, o której mowa w art. 69 ust. 12
albo art. 70 ust. 11
– ogranicza poziom swojej działalności w danym roku kalendarzowym o co najmniej 50%
w stosunku do historycznego poziomu działalności, o którym mowa w art. 21 ust. 3, albo
– 58 –
poziomu działalności, o którym mowa w art. 67 ust. 2 pkt 3, zwanego dalej „początkowym
poziomem działalności”.
2. Krajowy ośrodek oblicza dostosowaną roczną liczbę uprawnień do emisji dla
instalacji, o której mowa w ust. 1, począwszy od roku następującego po roku, w którym
nastąpiło częściowe zaprzestanie działalności, z uwzględnieniem ust. 3–5.
3. Jeżeli poziom działalności podinstalacji, o której mowa w ust. 1, ograniczono o co
najmniej 50% jednak mniej niż 75% w porównaniu z początkowym poziomem działalności,
instalacji wydaje się uprawnienia do emisji w liczbie określonej w przepisach wydanych na
podstawie art. 25 ust. 4, albo stosownie do informacji, o której mowa w art. 69 ust. 12 albo
art. 70 ust. 11, pomniejszonej o połowę uprawnień do emisji przydzielonych dla podinstalacji,
która przyczyniła się do częściowego zaprzestania działalności w tej instalacji.
4. Jeżeli poziom działalności podinstalacji, o której mowa w ust. 1, ograniczono o co
najmniej 75% jednak mniej niż 90% w porównaniu z początkowym poziomem działalności,
instalacji wydaje się uprawnienia do emisji w liczbie określonej w przepisach wydanych na
podstawie art. 25 ust. 4, albo stosownie do informacji, o której mowa w art. 69 ust. 12 albo
art. 70 ust. 11, pomniejszonej o 75% uprawnień do emisji przydzielonych dla podinstalacji,
która przyczyniła się do częściowego zaprzestania działalności w tej instalacji.
5. Jeżeli poziom działalności podinstalacji, o której mowa w ust. 1, ograniczono o co
najmniej 90% w porównaniu z początkowym poziomem działalności, instalacji wydaje się
uprawnienia do emisji w liczbie określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 25
ust. 4, albo stosownie do informacji, o której mowa w art. 69 ust. 12 albo art. 70 ust. 11,
pomniejszonej o 100% uprawnień do emisji przydzielonych dla podinstalacji, która
przyczyniła się do częściowego zaprzestania działalności w tej instalacji.
6. Jeżeli poziom działalności podinstalacji, o której mowa w ust. 1, osiągnie poziom
wynoszący ponad 25% jej początkowego poziomu działalności, instalacji wydaje się
uprawnienia do emisji w liczbie określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 25
ust. 4, albo stosownie do informacji, o której mowa w art. 69 ust. 12 albo art. 70 ust. 11,
z zachowaniem 50% przydziału uprawnień do emisji dla podinstalacji, która przyczyniła się
do częściowego zaprzestania działalności w instalacji.
7. Jeżeli poziom działalności podinstalacji, o której mowa w ust. 1, osiągnie poziom
wynoszący ponad 50% jej początkowego poziomu działalności, instalacji, w której nastąpiło
częściowe zaprzestanie działalności wydaje się uprawnienia do emisji w liczbie określonej
w przepisach wydanych na podstawie art. 25 ust. 4, albo stosownie do informacji, o której
– 59 –
mowa w art. 69 ust. 12 albo art. 70 ust. 11, z zachowaniem 100% przydziału uprawnień do
emisji dla podinstalacji, która przyczyniła się do częściowego zaprzestania działalności w tej
instalacji.
8. W przypadku, o którym mowa w ust. 6 albo 7, wydanie uprawnień do emisji w liczbie
określonej w tych przepisach następuje począwszy od roku następującego po roku, w którym
nastąpiło zwiększenie poziomu działalności.
9. Krajowy ośrodek w terminie do dnia 31 stycznia każdego roku przekazuje ministrowi
właściwemu do spraw środowiska informacje o instalacji, w której nastąpiło częściowe
zaprzestanie działalności, lub w której, po częściowym zaprzestaniu działalności, nastąpiło
zwiększenie poziomu działalności, o którym mowa w ust. 6 i 7. Przepisy art. 70 ust. 10–12
stosuje się odpowiednio.
10. Minister właściwy do spraw środowiska ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej
na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra informację zawierającą wykaz
instalacji, w których w poprzednim roku nastąpiło częściowe zaprzestanie działalności lub,
w których, po częściowym zaprzestaniu działalności, nastąpiło zwiększenie poziomu
działalności, o którym mowa w ust. 6 i 7, oraz dostosowanej liczbie uprawnień do emisji dla
każdej z tych instalacji.
Rozdział 12
Monitorowanie i rozliczanie wielkości emisji z operacji lotniczych i instalacji
Art. 73. 1. Operator statku powietrznego, z wyjątkiem operatora statku powietrznego
wymienionego w ust. 2, sporządza plan monitorowania w zakresie emisji z operacji
lotniczych, o którym mowa w art. 12 rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012, zwany dalej
„planem monitorowania emisji z operacji lotniczych”, wraz z dokumentami uzupełniającymi
i informacjami, o których mowa w tym przepisie.
2. Operator statku powietrznego spełniający warunki określone w art. 54 ust. 1
rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012, sporządza plan monitorowania w zakresie emisji
z operacji lotniczych w sposób uproszczony określony w art. 54 ust. 3 tego rozporządzenia,
bez zachowania wymogu przedkładania dokumentów uzupełniających, o których mowa
w art. 12 tego rozporządzenia, zwany dalej „uproszczonym planem monitorowania emisji
z operacji lotniczych”.
3. W przypadku ubiegania się przez operatora statku powietrznego, o którym mowa
w ust. 1 i 2, o przydział uprawnień do emisji, operator statku powietrznego sporządza również