Rządowy projekt ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego

– 35 – 
6) 
przenoszenia i delegowania do pełnienia służby w innej miejscowości; 
7) 
oddelegowania i odwołania z oddelegowania; 
8) 
przenoszenia do dyspozycji Szefa ABW; 
9) 
zawieszania i uchylania zawieszenia w czynnościach służbowych; 
10)  zwalniania ze służby w ABW; 
11)  stwierdzania wygaśnięcia stosunku służbowego; 
12)  przywracania do służby w ABW; 
13)  zaliczania  okresów  do  wysługi  lat  uwzględnianej  przy  ustalaniu  wzrostu  uposażenia 
zasadniczego oraz ustalania tej wysługi; 
14)  przyznawania i obniżania dodatku służbowego; 
15)  przyznawania dodatku za posiadany stopień służbowy; 
16)  przyznawania i cofania dodatku motywacyjnego; 
17)  zachowywania 
funkcjonariuszowi  przeniesionemu  na  stanowisko  służbowe 
zaszeregowane  do  niższej  grupy  zaszeregowania  stanowiska  służbowego  prawa do 
zaszeregowania  należnego  na  poprzednio  zajmowanym  stanowisku  służbowym, 
z jednoczesnym zachowaniem stopnia etatowego przypisanego do tego stanowiska. 
2.  Sprawy osobowe,  o  których mowa  w  ust.  1,  załatwiane  są  w  drodze rozkazu 
personalnego. 
3. Przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego 
(Dz.  U. z  2013  r. poz.  267  oraz  z  2014  r. poz.  183)  stosuje  się  wyłącznie  do  rozkazów 
personalnych wydawanych w sprawach osobowych, o których mowa w ust. 1. 
4.  W  sprawach  wynikających  ze  stosunku  służbowego  Szefa  ABW  właściwy  jest 
minister właściwy do spraw wewnętrznych. 
5. Funkcjonariusz udziela informacji istotnych ze względu na przebieg jego służby. 
6. Funkcjonariusz usprawiedliwia nieobecność lub spóźnienie do służby. 
7. Funkcjonariusza można skierować na badanie psychologiczne: 
1) 
przed  mianowaniem  na  wyższe  stanowisko  służbowe  lub  w  przypadku zmiany 
charakteru  służby  –  w  celu  określenia,  w  szczególności,  poziomu  rozwoju 
intelektualnego  i  predyspozycji  osobowościowych  funkcjonariusza  do  służby  na 
proponowanym stanowisku służbowym; 
2) 
gdy zachodzi uzasadniona obawa, że sprawność psychologiczna funkcjonariusza uległa 
zmianie  i  negatywnie  wpływa  na  sposób  wykonywania  przez  niego  obowiązków 
służbowych – w celu określenia aktualnej sprawności psychologicznej funkcjonariusza. 
– 36 – 
8.  W  toku  prowadzonego  postępowania  dyscyplinarnego  lub  karnego  oraz  w  okresie 
próby orzeczonej  w  związku  z  warunkowym  umorzeniem  postępowania  karnego, 
warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności lub w okresie odbywania 
kary  ograniczenia  wolności  lub  do czasu zatarcia kary dyscyplinarnej albo  w  okresie 
zawieszenia funkcjonariusza w czynnościach służbowych nie dokonuje się zmian w stosunku 
służbowym  funkcjonariusza,  z  którymi  wiązałoby  się  mianowanie  na  wyższe  stanowisko 
służbowe lub podwyższenie składników uposażenia. 
9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia: 
1) 
szczegółowy sposób i tryb załatwiania spraw osobowych, o których mowa w ust. 1, 
2) 
sposób  i  tryb  postępowania  w  sprawach  osobowych  innych  niż  wymienione  w  ust.  1 
oraz  przełożonych  właściwych  w  tych sprawach,  z  wyłączeniem  spraw,  co do których 
sposób  i  tryb  postępowania  oraz  właściwość  przełożonych  zostały  określone  w  innych 
przepisach wykonawczych wydanych na podstawie ustawy, 
3) 
warunki mianowania na wyższe stanowisko służbowe, 
4) 
szczegółowy sposób usprawiedliwiania nieobecności lub spóźnienia do służby, 
5) 
tryb kierowania na badanie psychologiczne, o którym mowa w ust. 7, 
6) 
rodzaje informacji, których funkcjonariusz  jest  obowiązany  udzielić  ze  względu  na 
przebieg służby oraz tryb ich udzielania, 
7) 
sposób dokumentowania przebiegu służby 
–  uwzględniając  konieczność  rzetelnego prowadzenia  spraw osobowych funkcjonariuszy, 
mając  na  uwadze  zakres i  specyfikę  zadań  służbowych  wykonywanych  przez 
funkcjonariuszy. 
Art. 46.  1.  Czas  służby  funkcjonariusza  jest  określany  wymiarem  jego  zadań 
służbowych,  z  uwzględnieniem  prawa  do  odpoczynku.  Zadania  służbowe  funkcjonariusza 
powinny  być  ustalone  w  sposób  pozwalający  na  ich  wykonanie  w  ramach 40-godzinnego 
tygodnia służby. Czas służby funkcjonariusza podlega ewidencjonowaniu. 
2.  Funkcjonariusz  pełni  służbę  w  podstawowym albo zmianowym rozkładzie  czasu 
służby. 
3. W uzasadnionych przypadkach, wynikających w szczególności ze sposobu pełnienia 
służby  albo  szczególnego  charakteru  wykonywanych  zadań,  funkcjonariusz  może  pełnić 
służbę w indywidualnym rozkładzie lub wymiarze czasu służby. 
4. W przypadku uzasadnionym potrzebami służby funkcjonariuszowi można przedłużyć 
czas  pełnienia  służby  ponad  obowiązujący  go  wymiar  czasu  pełnienia  służby  lub  wydać 
– 37 – 
polecenie pełnienia służby także w dniu wolnym od służby w obowiązującym go rozkładzie 
czasu służby, ze względu na konieczność: 
1) 
wykonania  rozpoczętych  czynności  dochodzeniowo-śledczych, operacyjno- 
-rozpoznawczych lub analityczno-informacyjnych,  jeżeli  ze  względu  na  okoliczności 
sprawy nie mogą one zostać przerwane; 
2) 
zapewnienia ciągłości służby na stanowiskach służbowych, na których jest wymagane 
pełnienie służby w sposób ciągły; 
3) 
realizacji innych zadań służbowych niecierpiących zwłoki. 
5. W  zamian za czas służby przedłużony ponad  obowiązujący  funkcjonariusza wymiar 
czasu służby funkcjonariuszowi przysługuje, po  zakończeniu służby, czas wolny  od służby 
w tym samym wymiarze. 
6.  W  zamian  za  służbę  pełnioną  w  dniu  wolnym  od  służby  funkcjonariusz  otrzymuje 
dzień wolny od służby w innym dniu. Dnia wolnego udziela się w terminie wskazanym przez 
funkcjonariusza, jeżeli nie zakłóca to toku służby. 
7.  W  uzasadnionych przypadkach Szef ABW może  ustalić  dniem  wolnym  od  służby 
dzień  przypadający  między  dniami  wolnymi  od  służby  albo  dzień  poprzedzający  dzień 
ustawowo wolny od pracy, pod warunkiem wyznaczenia soboty dniem służby. 
8. Czas służby funkcjonariusza pełniącego  służbę  na  stanowisku,  na  którym  występują 
przekroczenia  najwyższych  dopuszczalnych  stężeń  i  natężeń  czynników  szkodliwych,  nie 
może przekroczyć 8 godzin na dobę. 
9.  Jeżeli  wymagają  tego  potrzeby  służby,  funkcjonariusza  można  wyznaczyć  do 
pełnienia  dyżuru,  podczas  którego  pozostaje on  w  gotowości  do  niezwłocznego  podjęcia 
realizacji zadań służbowych. 
10. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia: 
1) 
wymiar czasu służby oraz czas odpoczynku w rozkładach podstawowym i zmianowym,  
2) 
sposób, miejsce, czas i częstotliwość pełnienia dyżuru, 
3) 
sposób prowadzenia ewidencji czasu służby, 
4) 
tryb postępowania i właściwość przełożonych w sprawach wprowadzania rozkładu lub 
wymiaru czasu służby oraz czynności, o których mowa w ust. 1–9 
–  uwzględniając  konieczność  zapewnienia  niezakłóconego  wykonywania  zadań  przez  ABW 
oraz niezbędnego czasu wolnego od służby przeznaczonego na odpoczynek funkcjonariusza. 
Art. 47. 1. Szef ABW odpowiada za stan bezpieczeństwa i higieny służby w ABW. 
– 38 – 
2.  Szef  ABW  wykonuje  obowiązki  pracodawcy  w  zakresie  bezpieczeństwa  i  higieny 
pracy,  stosując  odpowiednio  przepisy  określone  w  art.  207 §  1  i  3,  art.  23711§  1–3 oraz 
w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 23711§ 5 ustawy z dnia 27 czerwca 
1974 r. –  Kodeks pracy  (Dz. U. z  1998  r.  Nr  21,  poz.  94,  z  późn.  zm.)),  zwanej dalej 
„Kodeksem pracy”.  
3.  Kierownik  jednostki  organizacyjnej  ABW  wykonuje  obowiązki  pracodawcy 
w zakresie  bezpieczeństwa  i  higieny  pracy,  stosując  odpowiednio  przepisy  określone 
w art. 207 §  2 pkt  1–6,  §  21  i  3,  art.  2071,  art.  208,  art.  2091  §  1–3,  art.  2092,  art.  2093, 
art. 213–219, art. 220 § 1 i 3, art. 221, art. 222 § 1 i 2, art. 2221 § 1 i 2, art. 223–226, art. 227 
§ 1,  art.  229 §  2–6,  art.  230 §  1,  art.  232 zdanie  pierwsze,  art.  233–236,  art.  2373,  art. 2374 
i art.  2376–23710  oraz  w  przepisach wykonawczych wydanych na podstawie  art.  220 § 2, 
art. 222 §  3,  art.  2221  § 3,  art.  227 §  2,  art.  229 §  8 pkt  1,  art.  232 zdanie  drugie,  art.  2375 
i art. 23715 Kodeksu pracy. 
4.  Przełożony  wykonuje  obowiązki  osoby  kierującej  pracownikami  w zakresie 
bezpieczeństwa  i  higieny  pracy,  stosując  odpowiednio  przepisy  określone  w  art.  207 §  3 
i art. 212 Kodeksu pracy oraz w przepisach wykonawczych, o których mowa w ust. 2. 
5.  Obowiązki  funkcjonariusza  w  zakresie  bezpieczeństwa  i  higieny  służby  określa 
art. 211 Kodeksu pracy. 
6.  Przepisy  art. 2092  oraz  art.  2093  Kodeksu  pracy  stosuje  się,  jeżeli  nie  zagraża  to 
prawidłowej realizacji przez funkcjonariuszy zadań, o których mowa w art. 3 ust. 1. 
7. W czasie wykonywania zadań służbowych, w okolicznościach uzasadnionych stanem 
wyższej  konieczności,  funkcjonariusz  może  odstąpić  od  zasad  bezpieczeństwa  i  higieny 
służby,  z  zachowaniem  wszelkich  dostępnych  w  danych  warunkach  zabezpieczeń,  jeżeli 
w jego ocenie, dokonanej  w  miejscu  i  czasie  wykonywania  czynności  służbowej,  istnieje 
                                                 
9)  Zmiany tekstu jednolitego wymienionej  ustawy  zostały  ogłoszone  w  Dz. U.  z  1998  r.  Nr  106,  poz.  668 
i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 
i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, 
poz.  1194,  Nr  123,  poz.  1354,  Nr  128,  poz.  1405  i Nr 154,  poz.  1805, z  2002  r.  Nr  74,  poz.  676,  Nr  135, 
poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, 
poz.  2081, z  2004  r.  Nr 96,  poz.  959,  Nr  99,  poz.  1001,  Nr 120,  poz.  1252  i Nr 240, poz.  2407, z 2005  r. 
Nr 10,  poz.  71,  Nr  68,  poz.  610,  Nr  86,  poz.  732  i Nr 167,  poz.  1398, z  2006  r.  Nr  104,  poz.  708  i  711, 
Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587 i Nr 221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89, poz. 589, Nr 176, 
poz.  1239,  Nr  181,  poz.  1288  i Nr 225,  poz.  1672, z  2008  r.  Nr  93,  poz.  586,  Nr  116,  poz.  740,  Nr  223, 
poz. 1460 i Nr 237, poz. 1654, z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 56, poz. 458, Nr 58, poz. 485, Nr 98, poz. 817, 
Nr 99,  poz.  825,  Nr  115,  poz.  958,  Nr  157,  poz.  1241  i Nr 219,  poz.  1704, z  2010  r.  Nr  105,  poz.  655, 
Nr 135, poz.  912, Nr 182, poz. 1228, Nr  224, poz. 1459, Nr 249, poz. 1655 i Nr 254, poz. 1700, z 2011 r. 
Nr 36, poz. 181, Nr 63, poz. 322, Nr 80, poz. 432, Nr 144, poz. 855, Nr 149, poz. 887 i Nr 232, poz. 1378, 
z 2012 r. poz. 908 i 1110, z 2013 r. poz. 2, 675, 896 i 1028 oraz z 2014 r. poz. 208. 
– 39 – 
prawdopodobieństwo  uratowania  życia  ludzkiego  lub  odwrócenia  zagrożenia  godzącego 
w bezpieczeństwo państwa, w szczególności gdy: 
1) 
z powodu braku specjalistycznego uzbrojenia, wyposażenia lub innego sprzętu zachodzi 
konieczność zastosowania środka zastępczego; 
2) 
fizyczne warunki  i  umiejętności  funkcjonariusza  mogą  zastąpić  możliwość  użycia 
właściwego uzbrojenia, wyposażenia lub innego sprzętu; 
3) 
funkcjonariusz wykona określoną czynność dobrowolnie. 
8.  Minister  właściwy  do  spraw  wewnętrznych  określi,  w  drodze  rozporządzenia, 
właściwość  przełożonych  w  sprawach  dotyczących  bezpieczeństwa  i  higieny  służby, 
uwzględniając specyfikę odpowiedzialności na różnych stanowiskach służbowych. 
Art. 48. 1. Funkcjonariusz podlega opiniowaniu służbowemu przeprowadzanemu: 
1) 
w służbie przygotowawczej – nie rzadziej niż raz w roku; 
2) 
w służbie stałej – nie rzadziej niż raz na 3 lata. 
2.  Niezależnie  od  terminów,  o  których mowa  w  ust.  1, funkcjonariusz podlega 
opiniowaniu służbowemu: 
1) 
przed wnioskiem  o  mianowanie  na  pierwszy  stopień  służbowy  w  korpusie  chorążych 
albo  korpusie  oficerów,  chyba  że  od  ostatniej  opinii  służbowej  upłynęło  mniej  niż 
12 miesięcy; 
2) 
przed mianowaniem  w  trybie  art.  72  albo  na  stanowisko  służbowe  związane  z wyższą 
grupą  uposażenia  zasadniczego,  a  także  przed  przeniesieniem  do  innej  komórki  lub 
jednostki  organizacyjnej,  chyba  że  od  ostatniej  opinii  służbowej  upłynęło  mniej  niż 
12 miesięcy; 
3) 
w  okresie  służby  przygotowawczej,  bezpośrednio  przed mianowaniem 
funkcjonariuszem w służbie stałej; 
4) 
w przypadku  stwierdzenia  w  okresie  służby  przygotowawczej  nieprzydatności  na 
zajmowanym stanowisku służbowym lub nieprzydatności do służby; 
5) 
w przypadku stwierdzenia niewywiązywania się z obowiązków służbowych; 
6) 
przed wydaniem postanowienia  w  sprawie przedterminowego zatarcia kary 
dyscyplinarnej; 
7) 
na polecenie wyższego przełożonego. 
3.  Przełożony  funkcjonariusza  sporządza  opinię  służbową  funkcjonariusza,  w  której 
przedstawia propozycje jego rozwoju zawodowego oraz dokonuje oceny jego przydatności do 
służby.