Rządowy projekt ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego

Projekt 
R O Z P O R Z Ą D Z E N I E  
R A D Y   M I N I S T R Ó W  
z dnia 
w sprawie wydawania osobom poleceń określonego zachowania się, legitymowania, 
zatrzymywania, przeszukania, kontroli osobistej, przeglądania bagaży i sprawdzania 
ładunku, rejestrowania zdarzeń przez funkcjonariuszy oraz występowania z żądaniem 
lub prośbą o udzielenie pomocy funkcjonariuszom Agencji Bezpieczeństwa 
Wewnętrznego 
Na podstawie art. 17 ust. 16 ustawy z dnia … o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Dz. 
U. poz. …) zarządza się, co następuje: 
Rozdział 1 
Przepisy ogólne 
§ 1. Rozporządzenie  określa  sposób i tryb  przeprowadzania i dokumentowania – przez 
funkcjonariusza Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwanego dalej „funkcjonariuszem”, 
czynności określonych w art. 17 ust. 1 pkt 1–8 ustawy z dnia … o Agencji Bezpieczeństwa 
Wewnętrznego, zwanej dalej „ustawą”. 
§ 2. 1. Funkcjonariusz,  przystępując  do  wykonywania  czynności,  o  których  mowa  
w art. 17 ust.1 pkt 1–5 ustawy, jest obowiązany: 
1) 
okazać legitymację służbową w taki sposób, aby osoba, wobec której podejmowane są 
czynności,  miała  możliwość  odczytać  numer  legitymacji  służbowej  i  nazwę  organu, 
który ją wydał, oraz nazwisko funkcjonariusza; 
2) 
na żądanie osoby, umożliwić odnotowanie danych, o których mowa w pkt 1; 
3) 
podać przyczynę oraz podstawę prawną podjęcia czynności. 
2. Po  zakończeniu  wykonywania  czynności,  o  których  mowa  w  art. 17 ust.  1 pkt 1–5 
ustawy,  funkcjonariusz  informuje  osobę,  wobec  której  czynność  podjęto,  o  prawie  złożenia 
zażalenia  do  sądu  lub  prokuratora  właściwego  ze  względu  na miejsce przeprowadzenia 
czynności  na  sposób  jej  przeprowadzenia.  Wzmiankę  o  pouczeniu  osoby,  wobec  której 
czynność podjęto, funkcjonariusz zamieszcza w notatce służbowej lub protokole czynności. 
– 2 – 
§ 3. 1. Funkcjonariusz  nie  wykonuje  czynności  określonych  w  art. 17 ust. 1  pkt 3–5 
ustawy w stosunku do: 
1) 
członka  personelu  przedstawicielstw  dyplomatycznych  i  urzędów  konsularnych  oraz 
osoby zrównanej z nim na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, 
jeżeli nie jest obywatelem polskim; 
2) 
osoby korzystającej  z  immunitetu  dyplomatycznego  lub  konsularnego  na  mocy  ustaw, 
umów międzynarodowych albo powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych. 
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy działań podjętych przez funkcjonariusza w ramach obrony 
koniecznej lub stanu wyższej konieczności. 
3. W  przypadku,  o  którym  mowa  w  ust.  2,  powiadamia  się  niezwłocznie  właściwe 
przedstawicielstwo  dyplomatyczne  lub  urząd  konsularny,  za  pośrednictwem  urzędu 
obsługującego ministra właściwego do spraw zagranicznych. 
§ 4. 1. Funkcjonariusz odstępuje od wykonywania czynności określonych w art. 17 ust.1  
pkt 3 i 4  ustawy,  w  przypadku  gdy  osoba,  wobec  której  je  podjęto,  w  sposób  niebudzący 
wątpliwości  wykaże,  że  korzysta  z  immunitetu  parlamentarnego,  sędziowskiego  lub 
prokuratorskiego. 
2. Przepis  art. 17 ust. 1  pkt 1–8  ustawy nie  dotyczy  zatrzymania  na  gorącym  uczynku 
popełnienia  przestępstwa  oraz  działań  funkcjonariusza  podjętych  w  ramach  obrony 
koniecznej lub stanu wyższej konieczności. 
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, funkcjonariusz powiadamia  niezwłocznie, 
drogą służbową, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. 
§ 5. W  uzasadnionych  przypadkach  funkcjonariusz  może  przybrać  do  udziału 
w czynności,  o  której  mowa  w  art. 17 ust. 1  pkt 3–6  ustawy,  osobę  posiadającą  wiedzę 
specjalistyczną, w celu zabezpieczenia prawidłowego przebiegu toku postępowania. 
Rozdział 2 
Wydawanie poleceń 
§ 6. Funkcjonariusz realizuje uprawnienie określone w art. 17 ust. 1 pkt  1 ustawy,  gdy 
jest to niezbędne do: 
1) 
sprawnego i zgodnego z przepisami ustawy  wykonania  czynności,  o  których  mowa 
w art. 17 ust. 1 pkt 2–5 ustawy; 
2) 
uniknięcia bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa osób lub mienia. 
– 3 – 
§ 7. 1. O wydaniu osobie polecenia określonego zachowania się, o którym mowa w § 6 
pkt 1, funkcjonariusz zamieszcza odpowiednio w notatce służbowej lub protokole, o którym 
mowa w § 12, § 16 pkt 3, § 28, § 29 ust. 4 i § 31 ust. 3, informację opisującą: 
1) 
czas i miejsce przeprowadzenia czynności; 
2) 
cel i opis czynności; 
3) 
informację o pouczeniu, o którym mowa w § 2 ust. 2. 
2. O wydaniu osobie polecenia określonego zachowania się, o którym mowa w § 6 pkt 
2, funkcjonariusz sporządza notatkę służbową, która powinna zawierać w szczególności: 
1) 
imię, nazwisko i stanowisko służbowe funkcjonariusza; 
2) 
czas i miejsce przeprowadzenia czynności; 
3) 
cel i opis przeprowadzenia czynności; 
4) 
wzmiankę o pouczeniu, o którym mowa w § 2 ust. 2; 
5) 
podpis funkcjonariusza. 
Rozdział 3 
Legitymowanie osób 
§ 8. Funkcjonariusz  realizuje  uprawnienie  określone  w  art.  17  ust.  1  pkt  2  ustawy, 
w przypadku  gdy  ustalenie  tożsamości  osoby  jest  niezbędne  do  wykonywania  czynności 
operacyjno-rozpoznawczych lub dochodzeniowo-śledczych,  podejmowanych  w  celu 
rozpoznania,  zapobieżenia  lub  wykrycia  przestępstwa,  którego  ściganie  należy  do  zadań 
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwanej dalej „ABW”, a w szczególności, gdy jest to 
niezbędne do: 
1) 
ustalenia tożsamości osoby podejrzewanej o popełnienie takiego przestępstwa; 
2) 
ustalenia świadka przestępstwa lub zdarzenia powodującego zagrożenie bezpieczeństwa 
państwa; 
3) 
wykonania polecenia wydanego przez sąd lub prokuratora; 
4) 
poszukiwania  osoby  ukrywającej  się  przed  organami  ścigania  albo  wymiarem 
sprawiedliwości; 
5) 
ustalenia  legalności  i  podstawy  pobytu  cudzoziemca  na  terytorium  Rzeczypospolitej 
Polskiej; 
6) 
dokonania zatrzymania osoby; 
7) 
dokonania przeszukania pomieszczenia lub osoby; 
– 4 – 
8) 
dokonania kontroli osobistej, przeglądania zawartości bagażu lub sprawdzania ładunku 
w środkach transportu lądowego, powietrznego lub wodnego. 
§ 9. Tożsamość osoby legitymowanej funkcjonariusz ustala na podstawie: 
1) 
dowodu osobistego; 
2) 
paszportu; 
3) 
zagranicznego dokumentu tożsamości; 
4) 
innych niebudzących wątpliwości dokumentów; 
5) 
oświadczenia innej osoby, której tożsamość można ustalić na podstawie dokumentów, 
o których mowa w pkt 1–4. 
§ 10. W przypadku legitymowania osoby znajdującej się w pojeździe, funkcjonariusz, ze 
względów bezpieczeństwa, może żądać, aby osoba legitymowana opuściła pojazd. 
§ 11. Funkcjonariusz  może  odstąpić  od  legitymowania  osoby,  która  jest mu znana 
osobiście. 
§ 12. Z  przeprowadzonej  czynności  legitymowania  osoby  funkcjonariusz  sporządza 
notatkę służbową, która powinna zawierać w szczególności: 
1) 
imię, nazwisko i stanowisko służbowe funkcjonariusza; 
2) 
czas i miejsce przeprowadzenia czynności; 
3) 
imię, nazwisko, datę urodzenia i miejsce zamieszkania osoby legitymowanej; 
4) 
cechy dokumentu, na podstawie którego stwierdzono tożsamość osoby legitymowanej; 
5) 
przyczynę legitymowania; 
6) 
wzmiankę o pouczeniu, o którym mowa w § 2 ust. 2; 
7) 
podpis funkcjonariusza. 
Rozdział 4 
Zatrzymywanie osób 
§ 13. Funkcjonariusz,  przystępując  do  zatrzymania  osoby,  jest  obowiązany  podjąć 
wobec niej następujące czynności: 
1) 
dokonać  przeszukania  osoby  w  celu  sprawdzenia,  czy  posiada  broń  lub  inne 
niebezpieczne przedmioty mogące służyć do popełnienia przestępstwa albo przedmioty 
mogące stanowić dowody rzeczowe lub podlegające przepadkowi; 
2) 
odebrać broń i przedmioty, o których mowa w pkt 1; 
– 5 – 
3) 
poinformować  o  zatrzymaniu  i  jego  przyczynach  oraz  uprzedzić  ją  o  obowiązku 
zastosowania  się  do  wydawanych  poleceń,  a  także  o  możliwości  użycia  wobec  niej 
środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej, w przypadku niepodporządkowania 
się wydanym poleceniom lub próby ucieczki; 
4) 
doprowadzić do jednostki organizacyjnej ABW lub jednostki Policji. 
§ 14. Po doprowadzeniu osoby zatrzymanej do jednostki organizacyjnej ABW lub 
jednostki Policji, funkcjonariusz niezwłocznie wykonuje następujące czynności: 
1) 
poucza osobę zatrzymaną, ustnie lub pisemnie, o prawie: 
a) 
wniesienia zażalenia  na  zatrzymanie  do  sądu  rejonowego  właściwego  dla  miejsca 
zatrzymania lub prowadzenia postępowania, 
b) 
żądania powiadomienia osoby najbliższej lub innej wskazanej przez zatrzymanego 
osoby, pracodawcy lub szkoły o zatrzymaniu, 
c) 
skontaktowania się z adwokatem; 
2) 
wysłuchuje osobę zatrzymaną na okoliczność zatrzymania; 
3) 
sporządza protokół zatrzymania osoby; 
4) 
wręcza osobie zatrzymanej, za potwierdzeniem, kopię protokołu, o którym mowa w pkt 
3; 
5) 
w  razie  potrzeby,  podejmuje  czynności  mające  na  celu  realizację  uprawnień  osoby 
zatrzymanej, o których mowa w pkt 1; 
6) 
powiadamia właściwego prokuratora o zatrzymaniu osoby. 
§ 15. Protokół, o którym mowa w § 14 pkt 3, powinien zawierać w szczególności: 
1) 
imię, nazwisko i stanowisko służbowe funkcjonariusza; 
2) 
imię i nazwisko osoby zatrzymanej,  a w  razie niemożności ustalenia tożsamości – jej 
rysopis oraz miejsce zamieszkania; 
3) 
dzień, godzinę i minutę oraz miejsce zatrzymania; 
4) 
informację, o jakie przestępstwo podejrzewa się osobę zatrzymaną; 
5) 
złożone przez osobę zatrzymaną oświadczenia i wnioski; 
6) 
wzmiankę  o  pouczeniu  osoby  zatrzymanej  o  przysługujących  jej  prawach,  o  których 
mowa w § 2 ust. 2 i § 14 pkt 1; 
7) 
podpis funkcjonariusza. 
§ 16. Osobę zatrzymaną umieszcza się w pomieszczeniu jednostki organizacyjnej ABW 
lub  jednostki  Policji  przeznaczonym  dla  osób  zatrzymanych,  które  jest  wyposażone