Rządowy projekt ustawy o Agencji Wywiadu

– 115 – 
4.  Jeżeli  funkcjonariusz  popełnił  czyn,  za  który  została  mu  wymierzona  kara 
dyscyplinarna, przed upływem okresu wymaganego do zatarcia poprzednio wymierzonej kary 
dyscyplinarnej, dopuszczalne jest tylko jednoczesne zatarcie wszystkich kar dyscyplinarnych. 
5.  W  przypadku  nienagannej  służby  stwierdzonej  w  opinii  służbowej,  zatarcie  kar 
dyscyplinarnych, o  których mowa  w  art.  161  ust.  1 pkt  5–9,  może  nastąpić  po  upływie 
połowy terminów określonych w ust. 2 pkt 4–7. 
6. Przepisów o  zatarciu  kary  dyscyplinarnej  nie  stosuje  się  w  przypadku  wymierzenia 
kary wydalenia ze służby lub kary obniżenia stopnia połączonej z karą wydalenia ze służby. 
Art. 193.  1.  Kara  dyscyplinarna  może  być  w  każdym  czasie  darowana  lub  zatarta za 
wykazane męstwo lub odwagę albo istotne osiągnięcia w wykonywaniu zadań służbowych, 
dokonane przez funkcjonariusza po dniu, w  którym orzeczenie o  ukaraniu  stało  się 
ostateczne. 
2. W przypadku, o  którym mowa w  ust.  1, jeżeli kara została już wykonana, następuje 
zatarcie kary dyscyplinarnej. 
3.  Postanowienie  o  odstąpieniu  od  ukarania  usuwa  się  z  akt  osobowych  po  upływie 
6 miesięcy od dnia jego uprawomocnienia się. 
Art. 194. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 192 ust. 2 i 5 oraz art. 193 ust. 1, 
orzeczenie wydaje przełożony dyscyplinarny, który karę wymierzył. 
2. Postanowienie o zatarciu kary dyscyplinarnej doręcza się funkcjonariuszowi. 
Art. 195.  1.  Postępowanie  dyscyplinarne  zakończone  prawomocnym  orzeczeniem 
wznawia się, jeżeli: 
1) 
dowody,  na  których  podstawie  ustalono  istotne  dla  sprawy  okoliczności,  okazały  się 
fałszywe; 
2) 
zostały  ujawnione  istotne  dla  sprawy  nowe  fakty  lub  dowody,  które  nie  były  znane 
w toku postępowania dyscyplinarnego; 
3) 
orzeczenie wydano z  naruszeniem  obowiązujących  przepisów,  jeżeli  mogło  to  mieć 
wpływ na treść orzeczenia; 
4) 
orzeczenie zostało wydane na podstawie innej decyzji lub orzeczenia sądu, które zostało 
następnie uchylone lub zmienione. 
2. Postępowania dyscyplinarnego nie wznawia się: 
1) 
na niekorzyść obwinionego po ustaniu karalności czynu; 
2) 
po upływie 3 lat od dnia, w którym orzeczenie o ukaraniu stało się ostateczne. 
– 116 – 
3.  Przełożony  dyscyplinarny,  który  wydał  orzeczenie  kończące  postępowanie 
dyscyplinarne,  wznawia  postępowanie  z  urzędu  lub  na  wniosek  obwinionego  albo 
w przypadku jego śmierci na wniosek jego krewnego w linii prostej, przysposabiającego lub 
przysposobionego, rodzeństwa albo małżonka. 
4.  Wznowienie  lub  odmowa  wznowienia  postępowania  dyscyplinarnego  następuje 
w drodze postanowienia. 
5. Postanowienie doręcza się obwinionemu albo w przypadku, o którym mowa w ust. 3, 
osobie, która złożyła wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego. 
6. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 4, wydane przez: 
1) 
kierownika jednostki organizacyjnej AW – przysługuje zażalenie do Szefa AW, 
2) 
Szefa AW – przysługuje wniosek do Szefa AW o ponowne rozpatrzenie sprawy 
– w terminie 7 dni, od dnia doręczenia postanowienia osobie, o której mowa w ust. 5. 
Art. 196.  1.  Postanowienie  w  sprawie  wznowienia  postępowania  dyscyplinarnego 
stanowi podstawę do przeprowadzenia postępowania co do przyczyn wznowienia oraz co do 
rozstrzygnięcia  istoty  sprawy.  Postępowanie  to  prowadzi  wyznaczony  przez  przełożonego 
dyscyplinarnego rzecznik dyscyplinarny. Przepisy o  postępowaniu  dyscyplinarnym  stosuje 
się odpowiednio. 
2.  Po przeprowadzeniu  postępowania,  o  którym mowa  w  ust.  1,  przełożony 
dyscyplinarny wydaje orzeczenie, w którym: 
1) 
odmawia uchylenia dotychczasowego orzeczenia; 
2) 
uchyla dotychczasowe orzeczenie i rozstrzyga o istocie sprawy 
– przepisy art. 183 stosuje się odpowiednio. 
3. Na orzeczenie wydane w  trybie  wznowienia  postępowania  dyscyplinarnego  służy 
odwołanie: 
1) 
obwinionemu lub 
2) 
osobie, która złożyła wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego 
– przepisy o postępowaniu odwoławczym stosuje się odpowiednio. 
Art. 197. 1. W przypadku uchylenia: 
1) 
prawomocnego  wyroku  skazującego  lub  prawomocnego  orzeczenia  o  warunkowym 
umorzeniu  postępowania  karnego  i  wydania orzeczenia o  umorzeniu  postępowania 
karnego albo  
– 117 – 
2) 
kary  dyscyplinarnej  wyznaczenia  na  niższe  stanowisko  służbowe,  obniżenia  stopnia 
służbowego lub kary wydalenia ze służby 
– ulegają uchyleniu skutki, jakie wynikły dla funkcjonariusza w związku z wyznaczeniem na 
niższe  stanowisko  służbowe  lub  obniżeniem  stopnia  służbowego.  O  uchyleniu innych 
skutków decyduje Szef AW. 
2. W przypadku: 
1) 
uchylenia  prawomocnego  wyroku  skazującego  lub  prawomocnego  orzeczenia 
o warunkowym umorzeniu postępowania karnego lub 
2) 
wydania prawomocnego wyroku uniewinniającego  
–  ulegają  uchyleniu  wszystkie  skutki,  jakie  powstały  dla  funkcjonariusza w  wyniku 
postępowania  dyscyplinarnego  przeprowadzonego  w  związku  z  oskarżeniem  o  popełnienie 
przestępstwa stanowiącego przedmiot rozstrzygnięcia sądu. 
3.  Jeżeli  w  przypadkach, o  których  mowa  w  ust.  2,  podstawę  orzeczenia  kary 
dyscyplinarnej stanowiły  przesłanki  inne  niż  tylko  oskarżenie  o  popełnienie  przestępstwa, 
o uchyleniu  skutków,  jakie  powstały  dla  funkcjonariusza  w  wyniku  postępowania 
dyscyplinarnego, decyduje Szef AW.  
Art. 198.  Przepisy  art.  115 §  18 oraz art.  318 i  344  Kodeksu karnego stosuje  się 
odpowiednio do funkcjonariuszy. 
Art. 199.  W  zakresie nieuregulowanym w  niniejszej  ustawie  do  postępowania 
dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego dotyczące 
wezwań,  terminów,  doręczeń  i  świadków,  z  wyłączeniem  możliwości  nakładania  kar 
porządkowych.  W  postępowaniu  dyscyplinarnym  do  świadków  nie  stosuje  się  art.  184 
Kodeksu postępowania karnego. 
Art. 200. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 
1) 
sposób przekazywania dokumentów związanych z postępowaniem dyscyplinarnym, 
2) 
wzory  postanowień  i  innych  dokumentów  sporządzanych  w  postępowaniu 
dyscyplinarnym  
– uwzględniając konieczność zapewnienia sprawnego przebiegu prowadzonego postępowania 
dyscyplinarnego. 
– 118 – 
Rozdział 10 
Przepisy karne 
Art. 201. 1. Funkcjonariusz, który: 
1) 
jest  członkiem  zarządu,  rady  nadzorczej  lub  komisji  rewizyjnej  spółki  prawa 
handlowego, 
2) 
jest członkiem zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej spółdzielni, z wyjątkiem 
rady nadzorczej spółdzielni mieszkaniowej, 
3) 
jest członkiem zarządu fundacji prowadzącej działalność gospodarczą, 
4) 
posiada w  spółkach  prawa  handlowego  więcej  niż  10%  akcji  lub  udziały 
przedstawiające więcej niż 10% kapitału zakładowego – w każdej z tych spółek, 
5) 
prowadzi działalność gospodarczą na własny rachunek lub wspólnie z innymi osobami, 
zarządza  taką  działalnością  lub  jest  przedstawicielem  czy  pełnomocnikiem 
w prowadzeniu takiej działalności 
– podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. 
2.  Nie  popełnia  przestępstwa  funkcjonariusz,  który  za  zgodą  Szefa  AW  wykonuje 
czynności operacyjno-rozpoznawcze w zakresie, o którym mowa w ust. 1. 
Art. 202.  1.  Funkcjonariusz, który wbrew przepisom ustawy wykorzystuje informacje 
uzyskane podczas lub w  związku  z  pełnieniem  obowiązków  służbowych  do  wpływania  na 
działalność: 
1) 
organów władzy publicznej, 
2) 
przedsiębiorców  lub  nadawców  w  rozumieniu  art.  4 pkt  5  ustawy z  dnia 29  grudnia 
1992 r. o radiofonii i telewizji, 
3) 
redaktorów  naczelnych  lub  osób  prowadzących  działalność  wydawniczą,  o  których 
mowa w ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. − Prawo prasowe, 
4) 
dziennikarzy, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 9 
− podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. 
2.  Jeżeli  sprawca  czynu,  o  którym mowa  w  ust.  1,  działa  w  celu  osiągnięcia  korzyści 
osobistej lub majątkowej 
− podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. 
– 119 – 
Art. 203.  1.  Osoba,  która  pełniła  służbę  lub  była  zatrudniona  w  AW, i  która 
wykorzystuje wbrew przepisom ustawy informacje uzyskane podczas lub w  związku 
z wykonywaniem obowiązków służbowych do wpływania na działalność: 
1) 
organów władzy publicznej, 
2) 
przedsiębiorców  lub  nadawców  w  rozumieniu  art.  4 pkt  5  ustawy z  dnia 29  grudnia 
1992 r. o radiofonii i telewizji, 
3) 
redaktorów  naczelnych  lub  osób  prowadzących  działalność  wydawniczą,  o  których 
mowa w ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. − Prawo prasowe, 
4) 
dziennikarzy, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 9 
− podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. 
2.  Jeżeli  sprawca  czynu,  o  którym mowa  w  ust.  1,  działa  w  celu  osiągnięcia  korzyści 
osobistej lub majątkowej  
− podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. 
Art. 204. 1. Funkcjonariusz, który tajnie współpracuje z: 
1) 
nadawcą  w  rozumieniu  art.  4 pkt  5  ustawy z  dnia 29  grudnia 1992  r. o  radiofonii 
i telewizji będącym osobą fizyczną, 
2) 
redaktorem naczelnym lub osobą prowadzącą działalność wydawniczą, o których mowa 
w ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. − Prawo prasowe, 
3) 
dziennikarzem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 9 
− podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. 
2. Nie popełnia przestępstwa określonego w ust. 1 funkcjonariusz, który uzyskał zgodę 
Szefa AW, o której mowa w art. 21 ust. 2. 
Art. 205.  1.  Funkcjonariusz  obowiązany  do  złożenia  oświadczenia  o  stanie 
majątkowym, który podaje w nim nieprawdę, podlega karze pozbawienia wolności do lat 5. 
2. W przypadku mniejszej wagi sprawca czynu określonego w ust. 1 podlega grzywnie, 
karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. 
Rozdział 11 
Przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe 
Art. 206.  Do spraw i  postępowań  wszczętych  i  niezakończonych  przed dniem  wejścia 
w życie  ustawy,  prowadzonych  na  podstawie  ustawy  z  dnia 24  maja 2002  r. o  Agencji