Rządowy projekt ustawy o Agencji Wywiadu

– 100 – 
z wyłączeniem  funkcjonariuszy  zajmujących  stanowiska  zastępców  kierowników  tych 
jednostek oraz pełniących funkcję rzecznika dyscyplinarnego. 
5. Funkcjonariusz: 
1) 
zajmujący  stanowisko  służbowe:  zastępcy,  kierownika  lub  zastępcy  kierownika 
jednostki organizacyjnej AW, 
2) 
będący rzecznikiem dyscyplinarnym, 
3) 
przeniesiony do dyspozycji Szefa AW, 
4) 
oddelegowany do wykonywania zadań służbowych poza AW 
– podlega władzy dyscyplinarnej Szefa AW. 
Art. 157.  1.  Funkcjonariuszowi,  który  przejawia  inicjatywę  i  osiąga  znaczące  wyniki 
w służbie, mogą być udzielane wyróżnienia: 
1) 
pochwała z wpisaniem do akt osobowych funkcjonariusza; 
2) 
urlop wypoczynkowy w wymiarze do 7 dni roboczych; 
3) 
nagroda pieniężna Szefa AW; 
4) 
przedterminowe mianowanie na wyższy stopień służbowy; 
5) 
mianowanie na wyższe stanowisko służbowe; 
6) 
przedstawienie do orderu lub odznaczenia. 
2. Przełożony dyscyplinarny udziela funkcjonariuszowi wyróżnienia: 
1) 
z własnej inicjatywy; 
2) 
na wniosek. 
3. Z wnioskiem o udzielenie funkcjonariuszowi wyróżnienia występuje: 
1) 
bezpośredni przełożony funkcjonariusza − do kierownika jednostki organizacyjnej AW; 
2) 
kierownik jednostki organizacyjnej AW, w której funkcjonariusz pełni służbę − do Szefa 
AW. 
4. Wyróżnienia udziela się funkcjonariuszowi w sposób uroczysty. 
5. Informację o udzielonym funkcjonariuszowi wyróżnieniu podaje się do wiadomości 
funkcjonariuszom jednostki organizacyjnej AW, w  której  pełni  on  służbę,  a  na polecenie 
Szefa AW − wszystkim funkcjonariuszom. 
6.  Informację  o  udzielonym  wyróżnieniu  włącza  się  do  akt  osobowych  wyróżnionego 
funkcjonariusza. 
Art. 158.  1.  Funkcjonariusz odpowiada dyscyplinarnie za zawinione naruszenie 
dyscypliny służbowej, honoru, godności i dobrego imienia służby. 
– 101 – 
2.  Funkcjonariusz,  niezależnie  od  odpowiedzialności  karnej,  ponosi  odpowiedzialność 
dyscyplinarną w przypadku popełnienia przestępstwa lub wykroczenia. 
3. Naruszenie dyscypliny służbowej stanowi przekroczenie uprawnień lub niewykonanie 
obowiązków,  wynikających  z  przepisów prawa lub rozkazów i  poleceń  wydanych  przez 
przełożonych uprawnionych na podstawie tych przepisów. 
4. Naruszeniem dyscypliny służbowej jest: 
1) 
odmowa wykonania albo niewykonanie rozkazu lub polecenia przełożonego, względnie 
organu  uprawnionego  na  podstawie  ustawy  do  wydawania  poleceń  funkcjonariuszom, 
z wyłączeniem rozkazów i poleceń, o których mowa w art. 73 ust. 2; 
2) 
zaniechanie czynności służbowej albo wykonanie jej w sposób nieprawidłowy; 
3) 
niedopełnienie  obowiązków  służbowych  albo  przekroczenie  uprawnień  określonych 
w przepisach prawa; 
4) 
wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego funkcjonariusza, jeżeli spowodowało to 
lub mogło spowodować szkodę służbie, funkcjonariuszowi lub innej osobie; 
5) 
postępowanie  przełożonego  przyczyniające  się  do  powstania  braku  dyscypliny 
służbowej w podległej jednostce lub komórce organizacyjnej; 
6) 
stawienie się do służby w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka 
oraz spożywanie alkoholu lub podobnie działającego środka w czasie służby; 
7) 
wprowadzenie  się  w  stan  ograniczający  zdolność  wykonywania  zadania  służbowego 
albo uniemożliwiający jego wykonanie; 
8) 
utrata  służbowej  broni  palnej  lub  amunicji,  legitymacji  służbowej  albo  przedmiotu 
stanowiącego  wyposażenie  służbowe,  którego  wykorzystanie  przez  osoby 
nieuprawnione  wyrządziło  szkodę  obywatelowi  lub  stworzyło  zagrożenie  porządku 
publicznego lub bezpieczeństwa powszechnego; 
9) 
utrata dokumentu zawierającego informacje niejawne. 
Art. 159. Czyn, za który funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną, zwany 
dalej „czynem”, jest zawiniony wtedy, gdy funkcjonariusz: 
1) 
ma zamiar jego popełnienia, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego 
popełnienia, godzi się na to; 
2) 
nie  mając  zamiaru  jego  popełnienia,  popełnia  go  jednak  na  skutek  niezachowania 
ostrożności  wymaganej  w  danych  okolicznościach,  mimo  że  możliwość  taką 
przewidywał albo mógł i powinien przewidzieć. 
– 102 – 
Art. 160.  1. Funkcjonariusz  odpowiada  dyscyplinarnie,  jeżeli  czyn  popełnia  sam  albo 
wspólnie lub w  porozumieniu z  inną  osobą,  a  także  w  przypadku  gdy  kieruje  popełnieniem 
czynu przez innego funkcjonariusza. 
2. Funkcjonariusz odpowiada dyscyplinarnie,  także  w  przypadku  gdy  nakłania innego 
funkcjonariusza do popełnienia czynu albo ułatwia jego popełnienie. 
Art. 161. 1. Funkcjonariuszowi mogą być wymierzane kary dyscyplinarne: 
1) 
upomnienie; 
2) 
nagana; 
3) 
surowa nagana; 
4) 
nagana z ostrzeżeniem; 
5) 
ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku; 
6) 
przeniesienie na niższe stanowisko służbowe; 
7) 
obniżenie stopnia służbowego; 
8) 
pozbawienie stopnia oficerskiego; 
9) 
ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby; 
10)  wydalenie ze służby. 
2. W przypadku gdy ustawa nie stanowi inaczej, za jeden czyn wymierza się tylko jedną 
karę dyscyplinarną. 
3. W uzasadnionych przypadkach można łączyć karę przeniesienia na niższe stanowisko 
służbowe oraz karę wydalenia ze służby z karą obniżenia stopnia. 
Art. 162.  1. Kary dyscyplinarne, o  których mowa  w  art.  161  ust.  1 pkt  1–5, wymierza 
Szef  AW  lub  kierownicy  jednostek  organizacyjnych  AW,  każdy  w  zakresie swojej 
właściwości. 
2. Kary dyscyplinarne, o których mowa w art. 161 ust. 1 pkt 6–10, wymierza Szef AW. 
Art. 163.  1.  Nie  można  wszcząć  postępowania  dyscyplinarnego  po  upływie  90  dni od 
dnia otrzymania przez przełożonego dyscyplinarnego wiadomości o popełnieniu przewinienia 
lub naruszeniu dyscypliny służbowej. 
2. Nie można wymierzyć funkcjonariuszowi kary dyscyplinarnej po upływie 1 roku od 
dnia popełnienia czynu, o którym mowa w ust. 1. 
3. W przypadku gdy czyn, o którym mowa w ust. 1, stanowi jednocześnie przestępstwo, 
przedawnienie karalności dyscyplinarnej następuje dopiero z upływem okresu przedawnienia 
karalności przestępstwa. 
– 103 – 
Art. 164. 1. Sąd rejonowy może odmówić wszczęcia postępowania, a wszczęte umorzyć 
i sprawę przekazać Szefowi AW z wnioskiem o wymierzenie kary dyscyplinarnej, jeżeli uzna 
to za wystarczającą reakcję na wykroczenie. 
2. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie. 
3. W stosunku do funkcjonariuszy, w zakresie postępowania w sprawach o wykroczenia, 
uprawnienia  Policji  wynikające  z  przepisów  ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. –  Kodeks 
postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2013 r. poz. 395, 765 i 1247) przysługują 
Szefowi AW. 
Art. 165.  1.  Za czyny, za które w  myśl  odrębnych  przepisów  właściwe  organy  są 
uprawnione do nakładania kar porządkowych lub stosowania grzywien w celu przymuszenia, 
funkcjonariusz ponosi wyłącznie odpowiedzialność dyscyplinarną. 
2.  O  pociągnięcie  funkcjonariusza  do  odpowiedzialności  dyscyplinarnej  organy, 
o których mowa w ust. 1, występują do Szefa AW. 
Art. 166.  1.  Postępowanie  dyscyplinarne  wszczyna  się,  jeżeli  zachodzi  uzasadnione 
podejrzenie popełnienia przez funkcjonariusza czynu. 
2.  Postępowanie  dyscyplinarne  zmierza  do  ustalenia,  czy  czyn  faktycznie  został 
popełniony oraz do wyjaśnienia okoliczności i przyczyn jego popełnienia. 
3. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna z urzędu przełożony dyscyplinarny. 
4. Postępowanie dyscyplinarne można wszcząć także na wniosek sądu lub prokuratora 
albo na wniosek innego organu, instytucji lub osoby, pokrzywdzonych w  wyniku czynu 
funkcjonariusza. 
5. Materiały sprawy przekazane przez sąd, prokuratora, instytucję albo pokrzywdzonego 
włącza się do akt postępowania dyscyplinarnego.  
Art. 167. 1. Przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego można podjąć niezbędne 
czynności  wyjaśniające,  jeżeli  wiadomość  o  popełnieniu  czynu  budzi  wątpliwości, 
w szczególności co do faktu jego popełnienia, jego kwalifikacji prawnej lub osoby sprawcy. 
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się w terminie 14 dni od dnia ich 
podjęcia. 
Art. 168.  1.  Postępowania  dyscyplinarnego  nie  wszczyna  się  albo  wszczęte  umarza, 
gdy: 
1) 
czynu  nie  popełniono  albo  czyn  nie  zawiera  znamion  czynu,  za  który  funkcjonariusz 
ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną; 
– 104 – 
2) 
sprawca czynu nie podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej; 
3) 
sprawca czynu zmarł lub został uznany za zaginionego; 
4) 
nastąpiło przedawnienie, o którym mowa w art. 163; 
5) 
postępowanie  co  do  tego  samego  czynu  tego samego funkcjonariusza zostało 
prawomocnie zakończone lub toczy się. 
2.  Postępowania  dyscyplinarnego  można  nie  wszczynać,  a  wszczęte  można  umorzyć, 
gdy okoliczności  popełnionego  czynu  nie  budzą  wątpliwości,  a  naruszenie dyscypliny 
służbowej jest znikome. 
3.  Postanowienie o  odmowie  wszczęcia  albo  o  umorzeniu  postępowania 
dyscyplinarnego  wydaje  przełożony  dyscyplinarny.  Na postanowienia, o  których mowa 
w ust. 3, 
bezpośredniemu 
przełożonemu 
funkcjonariusza, 
obwinionemu 
albo 
pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie. Przepis art. 188 ust. 3 stosuje się odpowiednio. 
4. W  przypadku  gdy  wina  funkcjonariusza  oraz  okoliczności  popełnienia  czynu  nie 
budzą  wątpliwości  i  nie  zachodzi  potrzeba  wymierzenia  kary  surowszej  niż  nagana 
z ostrzeżeniem,  funkcjonariusz  może  wyrazić  pisemną  zgodę  na  dobrowolne  poddanie  się 
takiej karze dyscyplinarnej. 
Art. 169. 1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się z dniem wydania postanowienia 
o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego. 
2.  Odpis postanowienia, o  którym mowa  w  ust.  1,  niezwłocznie  doręcza  się 
funkcjonariuszowi,  przeciwko  któremu  wszczęto  postępowanie  dyscyplinarne,  zwanemu 
dalej „obwinionym”, oraz kierownikowi jednostki organizacyjnej AW właściwej w sprawach 
kadrowych. 
3. Postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego zawiera: 
1) 
stopień,  imię,  nazwisko  i  stanowisko  służbowe  przełożonego  dyscyplinarnego 
wydającego postanowienie; 
2) 
datę i miejsce wydania postanowienia; 
3) 
stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego; 
4) 
wskazanie podstawy prawnej wszczęcia postępowania; 
5) 
określenie czynu zarzucanego obwinionemu; 
6) 
kwalifikację prawną czynu; 
7) 
stopień, imię i nazwisko rzecznika dyscyplinarnego wyznaczonego do przeprowadzenia 
postępowania; 
8) 
uzasadnienie;