Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz niektórych innych ustaw

bezpieczeństwa użytkowników dróg, a także
zmniejszenie kosztów wypadków drogowych.
4. Wyniki klasyfikacji, o których mowa w ust. 1,
podlegają ocenie wykonywanej przez zespół
ekspertów powoływany przez zarządcę drogi. W skład
zespołu ekspertów powinien wchodzić co najmniej
jeden audytor bezpieczeństwa ruchu drogowego.
5. Zespół ekspertów, po przeprowadzeniu wizytacji
w terenie, przedstawia zarządcy drogi propozycję
działań, które należy podjąć w celu poprawy
bezpieczeństwa ruchu drogowego, mając na uwadze
propozycje działań przedstawione po przeprowa-
dzeniu ostatniej klasyfikacji, o której mowa w ust. 1,
oraz sprawozdań, o których mowa w art. 130b ust. 1
ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu
drogowym.
6. Zarządca drogi przeprowadza analizę kosztów
i korzyści proponowanych działań, o których mowa
w ust. 5. Działania wybrane przez zarządcę drogi są
realizowane w ramach dostępnych środków finan-
sowych.
7. Zarządca drogi jest obowiązany do poinformowania
uczestników ruchu drogowego o wynikach
klasyfikacji, o której mowa w ust. 2, na stronie
internetowej w Biuletynie Informacji Publicznej.
Rozdział 2c
Audytorzy bezpieczeństwa ruchu drogowego
Art. 24n. 1. Audytorem bezpieczeństwa ruchu drogowego jest
osoba, która:
1) posiada wyższe wykształcenie techniczne w za-
kresie budownictwa drogowego, inżynierii ruchu
drogowego lub transportu;
10

 
2) posiada co najmniej 5-letnią praktykę w zakresie
projektowania dróg, inżynierii ruchu drogowego,
zarządzania drogami, zarządzania ruchem
drogowym lub opiniowania projektów drogowych
pod względem bezpieczeństwa ruchu drogowego;
3) posiada zaświadczenie o ukończeniu szkolenia
i zdaniu egzaminu na audytora bezpieczeństwa
ruchu drogowego;
4) posiada ważny certyfikat audytora bezpie-
czeństwa ruchu drogowego.
2. Audytor bezpieczeństwa ruchu drogowego ma
obowiązek stałego podnoszenia kwalifikacji
zawodowych na szkoleniach okresowych co najmniej
raz na trzy lata.
3. Szkolenia zakończone egzaminem, o których mowa
w ust. 1 pkt 3, oraz szkolenia okresowe, o których
mowa w ust. 2, przeprowadzają uczelnie, o których
mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 27 lipca
2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U.
Nr 164, poz. 1365, z późn. zm).
4. Uczelnie, o których mowa w ust. 3, powinny
posiadać uprawnienia do prowadzenia studiów
drugiego stopnia z zakresu budownictwa drogowego.
5.
Certyfikat audytora bezpieczeństwa ruchu
drogowego wydaje na wniosek kandydata na
audytora bezpieczeństwa ruchu drogowego na okres
trzech lat minister właściwy do spraw transportu, po
dostarczeniu przez tego kandydata dokumentów
potwierdzających spełnienie wymogów, o których
mowa w ust. 1 pkt 1 – 3. Certyfikat audytora
bezpieczeństwa ruchu drogowego jest przedłużany na
kolejne trzy lata na wniosek audytora bezpieczeństwa
11

 
ruchu drogowego po dostarczeniu potwierdzenia
ukończenia szkolenia okresowego, o którym mowa
w ust. 2.
6. Minister właściwy do spraw transportu odmawia
w drodze decyzji administracyjnej:
1) wydania certyfikatu audytora bezpieczeństwa
ruchu drogowego w przypadku niespełnienia
któregokolwiek z wymogów, o których mowa
w ust. 1 pkt 1 – 3 lub
2) przedłużenia certyfikatu audytora bezpieczeństwa
ruchu drogowego w przypadku nieprzedstawienia
zaświadczenia o ukończeniu szkolenia okreso-
wego, o którym mowa w ust. 2.
7. Minister właściwy do spraw transportu określi,
w drodze rozporządzenia:
1) sposób przeprowadzania i zakres programowy
szkolenia zakończonego egzaminem, o którym
mowa w ust. 1 pkt 3,
2) sposób przeprowadzania i zakres programowy
szkolenia okresowego, o którym mowa w ust. 2,
3) wzór certyfikatu audytora bezpieczeństwa ruchu
drogowego
– mając na uwadze zapewnienie odpowiedniego
poziomu edukacyjnego szkoleń oraz jednolitego
wzoru dokumentu.”.

Art. 2. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r.
Nr 243, poz. 1623, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 30 po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
„4a. W zgłoszeniu przebudowy drogi w transeuropejskiej sieci
drogowej należy ponadto przedstawić:
12

 
1) wynik audytu bezpieczeństwa ruchu drogowego, o którym
mowa w art. 24l ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r.
o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115,
z późn. zm.3));
2) uzasadnienie zarządcy drogi, o którym mowa w art. 24l
ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach
publicznych.”;
2) w art. 33 w ust. 2 dodaje się pkt 7 w brzmieniu:
„7) w przypadku drogi w transeuropejskiej sieci drogowej:
a) wynik audytu bezpieczeństwa ruchu drogowego, o którym
mowa w art. 24l ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r.
o drogach publicznych,
b) uzasadnienie zarządcy drogi, o którym mowa w art. 24l
ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach
publicznych.”;
3) w art. 57 w ust. 1 dodaje się pkt 8 w brzmieniu:
„8) w przypadku drogi w transeuropejskiej sieci drogowej:
a) wynik audytu bezpieczeństwa ruchu drogowego, o którym
mowa w art. 24l ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r.
o drogach publicznych,
b) uzasadnienie zarządcy drogi, o którym mowa w art. 24l
ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach
publicznych.”.

Art. 3. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym
(Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.4)) wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 130a dodaje się art. 130b w brzmieniu:
„Art. 130b. 1. Z każdego wypadku drogowego, w którym jest
zabity, mającego miejsce w transeuropejskiej sieci
drogowej, o której mowa w art. 4 pkt 26 ustawy
13

 
z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych,
Policja jest obowiązana sporządzić sprawozdanie.
2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) możliwie dokładne określenie miejsca wypadku;
2) zdjęcia lub schemat miejsca wypadku;
3) datę i godzinę wypadku;
4) szczegółowy opis miejsca i okoliczności
wypadku: rodzaj terenu, rodzaj drogi, rodzaj
skrzyżowania, w tym informacje dotyczące
sygnalizacji, liczby pasów ruchu, oznakowania
poziomego drogi, oświetlenia, warunków
pogodowych, ograniczenia prędkości, przeszkód
na poboczu drogi;
5) informację o skutkach wypadku: liczbę zabitych
i rannych w wypadkach drogowych;
6) charakterystykę uczestników wypadku: wiek,
płeć, obywatelstwo, poziom alkoholu w orga-
nizmie, stosowanie lub niestosowanie
wyposażenia ochronnego;
7) dane dotyczące pojazdów uczestniczących
w

wypadku: rodzaj, wiek, wyposażenie
ochronne oraz datę ostatniego badania
technicznego;
8) informacje dotyczące rodzaju i przebiegu
wypadku, z uwzględnieniem manewrów pojazdu
i kierowcy;
9) o ile jest to możliwe informacje dotyczące czasu
przybycia służb ratowniczych oraz przyjęcia
zgłoszenia.
3. Sprawozdania, o których mowa w ust. 1, Policja
przekazuje do Sekretariatu Krajowej Rady, o którym
14