Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz niektórych innych ustaw

1) po przeprowadzeniu oceny wpływu na bezpie-
czeństwo ruchu drogowego w ramach opra-
cowywania na potrzeby decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach karty informacyjnej przed-
sięwzięcia lub raportu o oddziaływaniu
przedsięwzięcia na środowisko, ich ewentualnego
uzupełniania oraz gdy w toku postępowania
w sprawie wydania decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach wyniknie potrzeba przed-
stawienia nowego wariantu;
2) przed wszczęciem postępowania w sprawie
wydania decyzji o zezwoleniu na realizację
inwestycji drogowej, decyzji o pozwoleniu na
budowę albo przed zgłoszeniem wykonywania
robót;
3) przed wszczęciem postępowania w sprawie
wydania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie lub
zawiadomieniem o zakończeniu budowy lub
przebudowy drogi;
4) przed upływem 12 miesięcy od dnia oddania drogi
do użytkowania.
2. Przy przeprowadzaniu audytu bezpieczeństwa ruchu
drogowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1,
uwzględnia się w szczególności:
1) położenie geograficzne oraz warunki
geograficzne, klimatyczne i meteorologiczne;
2) lokalizację i rodzaj skrzyżowań;
3) ograniczenia ruchu na drodze;
4) funkcjonalność drogi w ramach sieci drogowej;
5) dopuszczalną oraz projektową prędkość jazdy;
6) przekrój poprzeczny drogi, w tym liczbę i sze-
rokość pasów ruchu;
5

 
7) plan sytuacyjny i profil podłużny drogi;
8) ograniczenia widoczności na drodze;
9) dostępność drogi dla środków publicznego
transportu zbiorowego;
10) skrzyżowania drogi z liniami kolejowymi;
11) projektowane przejścia dla zwierząt i inne
urządzenia ochrony środowiska.
3. Przy przeprowadzaniu audytu bezpieczeństwa ruchu
drogowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2,
uwzględnia się w szczególności:
1) oznakowanie pionowe i poziome drogi, na
podstawie projektu organizacji ruchu;
2) oświetlenie drogi i skrzyżowań;
3) urządzenia i obiekty w pasie drogowym;
4) sposób zagospodarowania terenów przyległych do
pasa drogowego, w tym roślinność;
5) uczestników ruchu drogowego oraz ich potrzeby
w zakresie bezpiecznych stref parkingowych;
6) sposób dostosowania urządzeń bezpieczeństwa
ruchu drogowego do potrzeb uczestników ruchu
drogowego.
4. Przy przeprowadzaniu audytu bezpieczeństwa ruchu
drogowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 3,
uwzględnia się w szczególności:
1) bezpieczeństwo uczestników ruchu drogowego
i widoczność w różnych warunkach pogodowych
oraz porach dnia;
2) widoczność oznakowania pionowego i poziomego
drogi na podstawie projektu organizacji ruchu;
3) stan nawierzchni drogi.
6

 
5. Przy przeprowadzaniu audytu bezpieczeństwa ruchu
drogowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 4,
uwzględnia się ocenę wpływu na bezpieczeństwo
ruchu drogowego w porównaniu z rzeczywistymi
zachowaniami uczestników ruchu drogowego.
6. Przy przeprowadzaniu audytu bezpieczeństwa ruchu
drogowego, o którym mowa w ust. 3 – 5, uwzględnia
się w razie potrzeby kryteria stosowane przy
przeprowadzaniu audytu na etapach wcześniejszych.
Art. 24k. 1. Audyt
bezpieczeństwa ruchu drogowego
przeprowadza audytor bezpieczeństwa ruchu
drogowego lub zespół audytujący, w którego skład
wchodzi co najmniej jeden audytor bezpieczeństwa
ruchu drogowego.
2. Audyt bezpieczeństwa ruchu drogowego nie może być
przeprowadzany przez audytora bezpieczeństwa ruchu
drogowego wykonującego, w trakcie przeprowadzania
audytu, zadania w zakresie projektowania, budowy,
przebudowy, zarządzania odcinkiem drogi podle-
gającym audytowi, zarządzania ruchem lub nadzoru
nad zarządzaniem ruchem na odcinku drogi
podlegającym audytowi.
3. Audyt bezpieczeństwa ruchu drogowego nie może być
przeprowadzany przez audytora bezpieczeństwa ruchu
drogowego, którego małżonek, krewny i powinowaty
do drugiego stopnia, osoba związana z nim z tytułu
przysposobienia, opieki lub kurateli wykonuje,
w trakcie przeprowadzania audytu, zadania w zakresie
projektowania, budowy, przebudowy, zarządzania
odcinkiem drogi podlegającym audytowi, zarządzania
ruchem lub nadzoru nad zarządzaniem ruchem na
odcinku drogi podlegającym audytowi.
7

 
4. W jednostce wykonującej zadania zarządcy drogi
zależnie od potrzeb można utworzyć wieloosobowe
lub jednoosobowe komórki audytu bezpieczeństwa
ruchu drogowego.
5. Działalnością wieloosobowej komórki audytu
bezpieczeństwa ruchu drogowego kieruje audytor
bezpieczeństwa ruchu drogowego, zwany dalej
„kierownikiem komórki audytu bezpieczeństwa ruchu
drogowego”.
6. Kierownik komórki audytu bezpieczeństwa ruchu
drogowego podlega bezpośrednio kierownikowi
jednostki, o której mowa w ust. 4, a w Generalnej
Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad – Generalnemu
Dyrektorowi Dróg Krajowych i Autostrad.
7. Kierownik jednostki, o której mowa w ust. 4,

a w Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad
– Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad,
zapewnia warunki niezbędne do niezależnego,
obiektywnego i
efektywnego prowadzenia audytu
bezpieczeństwa ruchu drogowego, w tym zapewnia
organizacyjną odrębność komórki audytu
bezpieczeństwa ruchu drogowego.
8. Do audytora bezpieczeństwa ruchu drogowego
zatrudnionego w jednoosobowej komórce audytu
bezpieczeństwa ruchu drogowego stosuje się przepisy
ustawy dotyczące kierownika komórki audytu
bezpieczeństwa ruchu drogowego.
9. Przestępstwem, które umożliwia rozwiązanie stosunku
pracy z audytorem bezpieczeństwa ruchu drogowego
bez wypowiedzenia, jest przestępstwo:
1) umyślne przeciwko życiu i zdrowiu;
8

 
2) popełnione w celu osiągnięcia korzyści mająt-
kowej lub osobistej;
3) przeciwko wiarygodności dokumentów.
Art. 24l. 1. Audyt bezpieczeństwa ruchu drogowego wymaga
przedstawienia jego wyniku, na który składają się
sprawozdanie oraz sformułowane na jego podstawie
zalecenia dla zarządcy drogi.
2. Zarządca drogi uwzględnia wynik audytu bezpie-
czeństwa ruchu drogowego na dalszych etapach
przygotowania, budowy i użytkowania drogi,
z zastrzeżeniem ust. 3.
3. W uzasadnionych przypadkach zarządca drogi może
nie uwzględnić wyniku audytu bezpieczeństwa ruchu
drogowego.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, zarządca
drogi jest obowiązany do opracowania uzasadnienia,
które stanowi załącznik do wyniku audytu
bezpieczeństwa ruchu drogowego.
Art. 24m. 1. Klasyfikację odcinków dróg o dużej koncentracji
wypadków oraz klasyfikację odcinków dróg ze
względu na bezpieczeństwo sieci przeprowadza się co
najmniej raz na trzy lata.
2. Klasyfikację odcinków dróg o dużej koncentracji
wypadków przeprowadza się, w odniesieniu do
natężenia ruchu, dla odcinków dróg pozostających
w użytkowaniu nie mniej niż 3 lata.
3. Minister właściwy do spraw transportu określi,
w drodze rozporządzenia, metodę dokonywania
klasyfikacji, o których mowa w ust. 1, mając na
uwadze liczbę wypadków drogowych, natężenie
ruchu, rodzaj ruchu oraz poprawę poziomu
9