Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego i niektórych innych ustaw

wykonawczego.
§ 2. Jeżeli dalsze wykonywanie orzeczenia nie jest możliwe z przyczyn faktycznych
lub prawnych, sąd niezwłocznie wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania
wykonawczego i zawiadamia właściwy sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia.
§ 3. W razie otrzymania od właściwego sądu lub innego organu państwa wydania
orzeczenia informacji o tym, iż przeciwko sprawcy wszczęto nowe postępowanie karne i na
uzasadniony wniosek tego sądu lub organu, sąd może wyrazić zgodę na cofnięcie
wystąpienia, o którym mowa w art. 611ud § 1, mając na uwadze cele kary lub środka, okres
ich wykonywania oraz postawę sprawcy. Sąd umożliwia sprawcy, przebywającemu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zajęcie stanowiska ustnie lub na piśmie w przedmiocie
cofnięcia wystąpienia. Wyrażając zgodę na cofnięcie wystąpienia sąd umarza postanowienie
wykonawcze.

Art. 611ui. O treści postanowienia w przedmiocie wykonania orzeczenia, o którym
mowa w art. 611ud § 1, oraz o istotnych orzeczeniach zapadłych w trakcie postępowania
wykonawczego zawiadamia się niezwłocznie właściwy sąd lub inny organ państwa wydania
orzeczenia. Zawiadomienie to może być przekazane również przy użyciu urządzeń służących
do automatycznego przesyłania danych, w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności
przekazanych dokumentów.

Art. 611uj. Koszty związane z wykonaniem orzeczenia, o którym mowa w art. 611ud
§ 1, ponosi Skarb Państwa.”;

4) w art. 613 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Z wyjątkiem wypadków określonych w art. 595 oraz w rozdziałach 62a, 62b,
65a, 65b, 66a – 66d, 66f – 66i z mającymi siedzibę za granicą organami obcego państwa oraz
z osobami wymienionymi w art. 578 oraz w art. 579, sądy i prokuratorzy każdorazowo
porozumiewają się, w tym przy doręczaniu pism procesowych, za pośrednictwem Ministra
Sprawiedliwości, a ten w razie potrzeby przez ministra właściwego do spraw zagranicznych.”.

Art. 2. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2008 r. Nr 7,
poz. 39, z późn. zm.3)) w art. 18 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:

20
„6. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Prokuratora Generalnego, określi,
w drodze rozporządzenia, sposób realizacji zadań związanych ze współpracą prokuratury
z organizacjami międzynarodowymi lub ponadnarodowymi działającymi na podstawie umów
międzynarodowych, w tym umów konstytuujących organizacje międzynarodowe
ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską, mając na uwadze konieczność prawidłowej
realizacji obowiązków wynikających z tych umów lub aktów prawa stanowionego przez
organizację międzynarodową powołaną do zwalczania przestępczości, w szczególności
określenia zasad wymiany informacji między państwami członkowskimi tych organizacji
i organami tych organizacji, realizacji wniosków o pomoc prawną, ochrony przetwarzanych
danych osobowych i bezpieczeństwa przetwarzanych danych.”.

Art. 3. W ustawie z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym (Dz. U.
z 2008 r. Nr 50, poz. 292, z późn. zm.4)) w art. 12 wprowadza się następujące zmiany:

1) w ust. 1 po pkt 6b dodaje się pkt 6c w brzmieniu:
„6c) informację o przejęciu do wykonania kary orzeczonej przez właściwy organ
sądowy państwa członkowskiego Unii Europejskiego, w tym oznaczenie organu, który wydał
orzeczenie, państwa wydania orzeczenia, sygnaturę akt sprawy oraz datę wydania
orzeczenia;”;

2) w ust. 2:
a) w pkt 35 kropkę zastępuje się średnikiem,
b) dodaje się pkt 36 w brzmieniu:
„36) przekazaniu do wykonania orzeczonej kary właściwemu organowi sądowemu
państwa członkowskiego Unii Europejskiej oraz o jej wykonaniu przez ten organ.”.

Art. 4. § 1. Rozdziałów 66f i 66g Kodeksu postępowania karnego nie stosuje się do
wyroków wydanych przed dniem 5 grudnia 2011 r.
§ 2. Przewidzianego w art. 611t § 5 pkt 1 i art. 611tk § 1 pkt 3 lit. a Kodeksu
postępowania karnego wyjątku od obowiązku uzyskania zgody skazanego na przekazanie nie
stosuje się do wyroków wydanych przed dniem 5 grudnia 2016 r. wobec obywatela polskiego.


21
Art. 5. § 1. W latach 2012 – 2021 maksymalny limit wydatków budżetu państwa
będący skutkiem finansowym ustawy wynosi 243 740 tys. zł, z tym że w:
1)
2012 r. – 0 tys. zł;
2)
2013 r. – 22 400 tys. zł;
3)
2014 r. – 20 800 tys. zł;
4)
2015 r. – 14 400 tys. zł;
5)
2016 r. – 7 875 tys. zł;
6)
2017 r. – 33 546 tys. zł;
7)
2018 r. – 34 686 tys. zł;
8)
2019 r. – 35 865 tys. zł;
9)
2020 r. – 37 084 tys. zł;
10)
2021 r. – 37 084 tys. zł.
§ 2. Organem właściwym do monitorowania wykorzystania limitu wydatków,
o którym mowa w § 1, jest Minister Sprawiedliwości.

Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2012 r.


1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawę z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze oraz ustawę z dnia 24 maja
2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580,
Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r.
Nr 74, poz. 676, z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188, z 2004 r. Nr 51, poz. 514,
Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889, Nr 240, poz. 2405 i Nr 264, poz. 2641, z 2005 r. Nr 10, poz. 70, Nr 48,
poz. 461, Nr 77, poz. 680, Nr 96, poz. 821, Nr 141, poz. 1181, Nr 143, poz. 1203, Nr 163, poz. 1363, Nr 169,
poz. 1416 i Nr 178, poz. 1479, z 2006 r. Nr 15, poz. 118, Nr 66, poz. 467, Nr 95, poz. 659, Nr 104, poz. 708
i 711, Nr 141, poz. 1009 i 1013, Nr 167, poz. 1192 i Nr 226, poz. 1647 i 1648, z 2007 r. Nr 20, poz. 116,
Nr 64, poz. 432, Nr 80, poz. 539, Nr 89, poz. 589, Nr 99, poz. 664, Nr 112, poz. 766, Nr 123, poz. 849
i Nr 128, poz. 903, z 2008 r. Nr 27, poz. 162, Nr 100, poz. 648, Nr 107, poz. 686, Nr 123, poz. 802, Nr 182,
poz. 1133, Nr 208, poz. 1308, Nr 214, poz. 1344, Nr 225, poz. 1485, Nr 234, poz. 1571 i Nr 237, poz. 1651,
z 2009 r. Nr 8, poz. 39, Nr 20, poz. 104, Nr 28, poz. 171, Nr 68, poz. 585, Nr 85, poz. 716, Nr 127, poz. 1051,
Nr 144, poz. 1178, Nr 168, poz. 1323, Nr 178, poz. 1375, Nr 190 poz. 1474 i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r.
Nr 7, poz. 46, Nr 98, poz. 626, Nr 106, poz. 669, Nr 122, poz. 826, Nr 125, poz. 842, Nr 182, poz. 1228
i Nr 197, poz. 1307 oraz z 2011 r. Nr 48, poz. 245 i 246, Nr 53, poz. 273, Nr 112, poz. 654, Nr 117, poz. 678
i Nr 142, poz. 829.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz. 4, Nr 26,
poz. 156 i 157, Nr 56, poz. 459, Nr 178, poz. 1375, Nr 190, poz. 1474, Nr 219, poz. 1706 i Nr 223, poz. 1777,
z 2010 r. Nr 182, poz. 1228 oraz z 2011 r. Nr 53, poz. 273.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 53, poz. 432 i Nr 168,
poz. 1323 oraz z 2010 r. Nr 212, poz. 1385 i Nr 229, poz. 1497.

08/01rch

22
UZASADNIENIE

1. Cele projektu

Celem projektu ustawy jest dostosowanie prawa polskiego do postanowień decyzji
ramowej Rady 2008/909/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. o stosowaniu zasady
wzajemnego uznawania do wyroków skazujących na karę pozbawienia wolności lub inny
środek polegający na pozbawieniu wolności – w celu wykonania tych wyroków w Unii
Europejskiej (dalej: jako decyzja ramowa o przekazywaniu skazanych na karę pozbawienia
wolności)1), która nakłada na Rzeczpospolitą Polską, jako państwo członkowskie Unii
Europejskiej, obowiązek wprowadzenia do krajowego porządku prawnego przepisów
umożliwiających wykonywanie kar pozbawienia wolności bezpośrednio na podstawie
orzeczeń sądów innych państw członkowskich UE. Projekt stanowi również implementację
decyzji ramowej Rady 2008/947/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. o stosowaniu zasady
wzajemnego uznawania do wyroków i decyzji w sprawie zawieszenia lub warunkowego
zwolnienia w celu nadzorowania przestrzegania warunków zawieszenia i obowiązków
wynikających z kar alternatywnych (w dalszej części: decyzja ramowa o probacji)2).

Generalnym celem współpracy policyjnej i sądowej w Unii Europejskiej jest
zapewnienie wszystkim obywatelom wysokiego poziomu bezpieczeństwa. W tym zakresie
podstawową rolę odgrywa zasada wzajemnego uznawania orzeczeń sądowych, zawarta
w konkluzjach z posiedzenia Rady Europejskiej w Tampere z dnia 15 i 16 października
1999 r., potwierdzona następnie w programie haskim z dnia 4 i 5 listopada 2004 r. na rzecz
wzmacniania wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w Unii Europejskiej.
Konsekwencją jest proces zmiany podstaw współpracy w sprawach karnych między
państwami członkowskimi, z tradycyjnych mechanizmów prawnomiędzynarodowych na akty
prawne opierające się na wzajemnym uznawaniu orzeczeń w sprawach karnych. W ten
sposób współpraca ta zostaje znacznie uproszczona, co łączy się z istotnym przyśpieszeniem

1) Dz. Urz. UE L 327 z 05.12.2008 r., str. 27.
2) Dz. Urz. UE L 337 z 16.12.2008 r., str. 102.
procedowania w sprawach karnych ze stosunków międzynarodowych. Powołane decyzje
ramowe stanowią kolejne akty prawne UE z zakresu współpracy policyjnej i sądowej
w sprawach karnych, urzeczywistniające zasadę wzajemnego uznawania orzeczeń.

Celem nowelizacji jest także wprowadzenie regulacji dotyczących współpracy
polskiej prokuratury z organem Unii Europejskiej – Eurojustem, którego struktura, w celu
zwiększenia skuteczności, została rozbudowana w zakresie krajowych systemów
koordynacyjnych na mocy decyzji Rady 2009/426/WSiSW z dnia 16 grudnia 2008 r.
w

sprawie wzmocnienia Eurojustu i w sprawie zmiany decyzji 2002/187/WSiSW
ustanawiającej Eurojust w celu zintensyfikowania walki z poważną przestępczością (dalej
jako: „nowa decyzja o Eurojust”)3).

2. Zmiany w ustawie – Kodeks postępowania karnego, w zakresie dotyczącym
wykonania orzeczeń skazujących na karę pozbawienia wolności

Tradycyjna procedura, wskazana w rozdziale 66 Kodeksu postępowania karnego
„Przejęcie i przekazanie orzeczeń do wykonania” przewiduje, że w razie otrzymania wniosku
państwa obcego o wykonanie kary pozbawienia wolności lub środka polegającego na
pozbawieniu wolności Minister Sprawiedliwości zwraca się do właściwego sądu o wydanie
postanowienia w przedmiocie dopuszczalności przejęcia orzeczenia do wykonania
w Rzeczypospolitej Polskiej (art. 609 § 1 i 2 K.p.k.). Po przejęciu orzeczenia do wykonania,
sąd określa kwalifikację prawną według prawa polskiego oraz karę i środek podlegający
wykonaniu, a także dokonuje ewentualnego zaliczenia kar lub środków już wykonanych za
granicą oraz przeliczenia na polską walutę wysokości orzeczonej tam grzywny (art. 611c
§ 1 – 3 K.p.k.). Następuje tym samym przekształcenie orzeczenia organu obcego państwa
w orzeczenie sądu polskiego, przez co faktycznie wykonaniu podlega orzeczenie krajowe.
Tymczasem instrumenty Unii Europejskiej opierające się na zasadzie wzajemnego
uznawania orzeczeń, zakładają, iż sąd krajowy ma obowiązek spowodować wykonanie
orzeczenia organu państwa obcego „w najkrótszym możliwym terminie”. Procedura ta,

3) Dz. Urz. UE L z 2009 r., Nr 138, s. 14.

2