Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o Krajowym Rejestrze Karnym

1b. Przepis art. 1a stosuje się odpowiednio, jeżeli podmiot składający wniosek lub zapytanie
sam określił zakres żądanej informacji z Rejestru, bez istnienia w tym względzie szczególnej
podstawy prawnej.
1c. W przypadku zastrzeżenia przez organ centralny państwa członkowskiego Unii
Europejskiej w zawiadomieniu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 pkt 4, że przekazana
informacja może być wykorzystywana wyłącznie dla celów prowadzonego postępowania
karnego, informacja o osobie sporządzona dla celów innych niż postępowanie karne nie
zawiera danych o skazaniach, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 4. W takim przypadku
w informacji o osobie udzielanej właściwym organom państw obcych wskazuje się fakt
zgłoszenia takiego zastrzeżenia, państwo, którego organ centralny zgłosił zastrzeżenie, oraz
sąd, który wydał wyrok skazujący, i datę jego wydania, jak również sygnaturę akt sprawy,
jeżeli jest znana.
1d. Informacja o osobie sporządzona na wniosek osoby, o której mowa w art. 7 ust. 1, będącej
obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Rzeczpospolita Polska
zawiera dane zgromadzone w Rejestrze oraz w rejestrze karnym państwa obywatelstwa
wnioskodawcy uzyskane na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 5a.
1e. Informacji o osobie wydawanej organom centralnym państw członkowskich Unii
Europejskiej, przekazywanej za pośrednictwem systemu ECRIS, nie opatruje się podpisem
osoby upoważnionej do jej wydania ani pieczęcią urzędową.
1f. W informacji przekazywanej właściwym organom państw obcych innym niż organy
centralne państw członkowskich Unii Europejskiej zamieszcza się wzmiankę o tym, że
przekazane dane mogą być wykorzystane jedynie do celów, w których się o nie zwrócono.”,
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Informację o osobie oraz informację o podmiocie zbiorowym doręczaną drogą
elektroniczną opatruje się bezpiecznym podpisem elektronicznym osoby upoważnionej do jej
wydania, weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Informacja taka
nie jest opatrywana pieczęcią urzędową.”;
19) po art. 21 dodaje się art. 21a w brzmieniu:
„Art. 21a. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, warunki, sposób i tryb
udzielania informacji o osobach oraz o podmiotach zbiorowych doręczanych drogą
 
10 
elektroniczną, mając na uwadze konieczność zapewnienia sprawnego udzielania informacji
oraz zabezpieczenia przed uzyskaniem danych z Rejestru przez osoby nieuprawnione.”;

20)
po art. 21a dodaje się art. 21b w brzmieniu:
„Art. 21b. 1. Jeżeli informacja o osobie lub informacja o podmiocie zbiorowym została
udzielona niezgodnie z zakresem wskazanym w zapytaniu lub wniosku, na podstawie którego
udzielono informacji, można wystąpić z żądaniem udzielenia ponownej informacji z Rejestru.
2. Z żądaniem, o którym mowa w ust. 1, może wystąpić osoba albo inny podmiot, któremu
udzielono informacji, oraz osoba albo podmiot zbiorowy, którego informacja dotyczy.
3. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać wskazanie danych, które składający
żądanie uważa za niezgodne z zakresem zapytania lub wniosku, o którym mowa w ust. 1.
4. Ponowna informacja z Rejestru zawiera dane objęte zakresem zapytania lub wniosku,
o którym mowa w ust. 1, przetwarzane w Rejestrze w dniu jej udzielenia.
5. Jeżeli w ponownej informacji z Rejestru zostaje powtórzona przynajmniej jedna z danych,
o których mowa w ust. 3, ponowna informacja zostaje wydana w drodze postanowienia.
6. Jeżeli dane, o których mowa w ust. 3, dotyczą skazań, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 4,
do udzielania ponownej informacji z Rejestru nie stosuje się przepisów art. 20 ust. 1a i 1b.
7. W zakresie nieuregulowanym do udzielania ponownej informacji z Rejestru stosuje się
odpowiednio przepisy o udzielaniu z Rejestru informacji o osobach oraz informacji
o podmiotach zbiorowych.”;
21) art. 23 otrzymuje brzmienie:
„Art. 23. Informacja o osobie, o której mowa w art. 20 ust. 1 – 1e, oraz informacja
o podmiocie zbiorowym, o której mowa w art. 20 ust. 2, stanowi zaświadczenie w rozumieniu
przepisów działu VII Kodeksu postępowania administracyjnego.”;
22) w art. 24:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Za wydanie z Rejestru informacji o osobie pobiera się opłatę stanowiącą dochód budżetu
państwa. Od uiszczenia opłaty zwolnione są podmioty wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 1 – 9
i 11 oraz organy centralne państw członkowskich Unii Europejskiej występujące o wydanie
informacji dla celów prowadzonego postępowania karnego lub administracyjnego.”,
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
 
11 
„2a. Nie pobiera się opłaty od wydania ponownej informacji z Rejestru, o której mowa
w art. 21b.”,
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz sposób
uiszczania opłat, o których mowa w ust. 1 i 2, mając na uwadze faktyczne koszty wydania
informacji oraz możliwość uzyskania informacji z Rejestru drogą elektroniczną.”.
Art. 2.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 27 kwietnia 2012 r., z wyjątkiem art. 1:
1) pkt 12 ustawy, który wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia;
2) pkt 16 lit. a oraz lit. d – g, pkt 17, pkt 18 lit. b, pkt 19, pkt 21 oraz pkt 22 lit. c
ustawy, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.


 
12 
UZASADNIENIE

Projekt ustawy o zmianie ustawy o Krajowym Rejestrze Karnym zawiera regulacje
mające na celu:
1) implementację decyzji ramowej Rady 2009/315/WSiSW w sprawie organizacji
wymiany informacji pochodzących z rejestru karnego pomiędzy państwami
członkowskimi oraz treści tych informacji (Dz. Urz. UE L 93 z 07.04.2009, str. 23)
oraz decyzji Rady 2009/316/WSiSW w sprawie ustanowienia europejskiego systemu
przekazywania informacji z rejestrów karnych (ECRIS), zgodnie z art. 11 decyzji
ramowej 2009/315/WSiSW (Dz. Urz. UE L 93 z 07.04.2009, str. 33);
2) umożliwienie składania wniosków i zapytań o udzielenie informacji z Krajowego
Rejestru Karnego (KRK) drogą elektroniczną oraz uzyskiwanie drogą elektroniczną
informacji z Rejestru;
3) wyraźne wskazanie, że KRK może być prowadzony w systemie teleinformatycznym;
4) uzupełnienie zakresu przedmiotowego karty rejestracyjnej o informację, że
pokrzywdzonym był małoletni poniżej lat 15 – w przypadku skazania za przestępstwo
przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na karę pozbawienia wolności bez
warunkowego zawieszenia jej wykonania;
5) uzupełnienie zakresu przedmiotowego zawiadomień o zmianach ewidencyjnych
przekazywanych do KRK przez organy wykonujące orzeczenia w sprawach
o przestępstwa lub przestępstwa skarbowe o informację o rozpoczęciu, zakończeniu
oraz miejscu wykonywania zastępczej kary pozbawienia wolności;
6) wyraźne wskazanie w ustawie możliwości przekazywania do KRK zawiadomień
o zmianach ewidencyjnych za pośrednictwem systemu teleinformatycznego –
w przypadkach przewidzianych w przepisach szczególnych.

1. Celem europejskich regulacji dotyczących współpracy pomiędzy rejestrami
karnymi jest usprawnienie wymiany informacji z rejestrów karnych pomiędzy państwami
członkowskimi Unii Europejskiej, a tym samym zapewnienie obywatelom Unii Europejskiej
wysokiego poziomu ochrony w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości.
Kwestia wymiany informacji o wyrokach skazujących pomiędzy państwami
członkowskimi jest priorytetem Unii Europejskiej od 2004 r. W programie haskim przyjętym
w listopadzie 2004 r. wezwano Komisję do przedstawienia wniosków legislacyjnych w tej
kwestii. Początkowo wymiana informacji o skazaniach odbywała się w trybie art. 13 i 22
Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych z 1959 r. (Dz. U. z 1999 r.
Nr 76, poz. 854, z późn. zm.). Przepisy te określają warunki przekazywania informacji
z rejestrów karnych między stronami konwencji oraz nakładają wymóg powiadamiania
państw będących stronami konwencji o wyrokach skazujących wydawanych w stosunku do
ich obywateli. Mechanizm ten był zbyt powolny, a przekazywane dane nie zawsze kompletne.
W dniu 21 listopada 2005 r. przyjęta została decyzja Rady 2005/876/WSiSW w sprawie
wymiany informacji pochodzących z rejestru karnego (Dz. Urz. UE L 322 z 09.12.2005,
str. 33), która uzupełniała wyżej wymienione przepisy konwencji. Z uwagi na potrzebę
szczegółowego określenia rodzaju dokumentów oraz danych podlegających wymianie
decyzja ta została zastąpiona przez decyzję ramową z dnia 26 lutego 2009 r.
2009/315/WSiSW w sprawie organizacji wymiany informacji pochodzących z rejestru
karnego pomiędzy państwami członkowskim oraz treści tych informacji – dalej jako decyzja
ramowa. Regulacje zawarte w decyzji ramowej uzupełnia decyzja Rady z dnia 6 kwietnia
2009 r. 2009/316/WSiSW w sprawie ustanowienia europejskiego systemu przekazywania
informacji z rejestrów karnych (European Criminal Records Information System – ECRIS),
zgodnie z art. 11 decyzji ramowej 2009/315/WSiSW – dalej jako decyzja ECRIS.
Zgodnie brzmieniem z art. 13 ust. 1 decyzji ramowej, państwa członkowskie
zobowiązane zostały do podjęcia środków niezbędnych do zapewnienia zgodności z decyzją
ramową w terminie do dnia 27 kwietnia 2012 r.
Stosownie do tego, projekt zawiera regulacje mające dostosować przekazywanie
informacji między KRK a rejestrami karnymi innych państw członkowskich Unii
Europejskiej do zasad wymiany informacji w ramach europejskiego systemu przekazywania
informacji z rejestrów karnych (system ECRIS). W projekcie zawarte zostały również
przepisy regulujące sposób przetwarzania danych o osobach skazanych poza granicami
Rzeczypospolitej Polskiej, które zostały przekazane Krajowemu Rejestrowi Karnemu oraz
sposób
wykorzystywania
tych
danych
w
krajowych
postępowaniach
karnych,
administracyjnych i wszelkich innych postępowaniach prowadzonych na podstawie ustaw
szczególnych, wyznaczających uprawnienia do uzyskania informacji o niekaralności
z Krajowego Rejestru Karnego.
 
2