Rządowy projekt ustawy o bezpieczeństwie morskim

poz. 1228)) dołączane są do dokumentów bezpieczeństwa statku wystawianych przez państwo
bandery.

Ponadto, należy zwrócić uwagę na § 6 ust. 1 rozporządzenia, zgodnie z którym statki
przekazują odpowiednie raporty do Europejskiego Centrum Danych LRIT automatycznie
za pomocą statkowych urządzeń systemu LRIT. Zapis ten wynika z postanowień Konwencji
SOLAS, której prawidło 19-1.5 rozdziału V wymaga jednoznacznie, aby przekazywanie
raportu zawierającego informacje wymienione w § 6 ust. 1 rozporządzenia odbywało się
automatycznie.
Przepis § 6 ust. 2 rozporządzenia wprowadza możliwość ograniczenia częstotliwości
przekazywania przez statek przechodzący naprawy i remonty stoczniowe lub czasowo
wyłączony z eksploatacji, stosownych informacji do Centrum Danych LRIT. W przypadku,
gdy kapitan statku o polskiej przynależności chciałby skorzystać z możliwości określonej
w ww. § 6 ust. 2 rozporządzenia, zobligowany jest – zgodnie z § 6 ust. 3 rozporządzenia –
wystąpić ze stosownym wnioskiem do dyrektora urzędu morskiego właściwego dla portu
macierzystego statku, a także poinformować o tym właściwe władze państwa, będącego
stroną Konwencji SOLAS, na wodach którego statek się znajduje. W przypadku, gdy statek
znajduje się na polskich obszarach morskich, obowiązek poinformowania właściwych władz
państwa, na wodach którego statek się znajduje, wypełniony jest przez samo wystąpienie
z ww. wnioskiem do dyrektora urzędu morskiego. Natomiast w przypadku, gdy statek
znajduje się na wodach innego państwa-strony Konwencji SOLAS, kapitan statku jest
zobligowany, poza wystąpieniem ze stosownym wnioskiem do dyrektora właściwego urzędu
morskiego, także powiadomić właściwe władze państwa, na wodach którego się znajduje.

W odniesieniu do § 6 ust. 4 rozporządzenia, zgodnie z którym: „dyrektor urzędu
morskiego, po sprawdzeniu, czy statek spełnia warunki, o których mowa w ust. 2, zdalnie
ogranicza częstotliwość przekazywania raportów przekazywanych przez statek…”, należy
wyjaśnić, że przedmiotowe ograniczenie częstotliwości przekazywania stosownych raportów
może zostać dokonane jedynie przez organy administracji morskiej państwa bandery statku,
tj. w Rzeczypospolitej Polskiej przez dyrektorów urzędów morskich, a dokładniej przez
upoważnionych pracowników urzędów morskich, którzy logując się na swoich stanowiskach
komputerowych do Europejskiego Centrum Danych LRIT „zdalnie” ograniczają
częstotliwość przekazywania stosownych raportów.
Waga systemu LRIT dla zapewnienia szeroko rozumianego bezpieczeństwa
morskiego została podkreślona przepisami nowo-uchwalonej Dyrektywy Parlamentu
Europejskiego i Rady 2009/17/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. zmieniającej dyrektywę

8
2002/59/WE ustanawiającą wspólnotowy system monitorowania i informacji o ruchu statków.
Wprowadzony ww. dyrektywą zmieniającą, nowy art. 6b „Wykorzystanie systemów
identyfikacji i śledzenia statków dalekiego zasięgu (LRIT)” ustanawia obowiązek wyposażania
statków zawijających do portów państw członkowskich UE, podlegających Konwencji
SOLAS, w system LRIT zgodnie z postanowieniami prawidła 19-1 rozdziału
V przedmiotowej konwencji. Zachodzi zatem konieczność wprowadzenia do prawa
krajowego przepisów określających wymagania w zakresie wyposażania statków w system
LRIT.
Rozporządzenie jest zgodne z prawem Unii Europejskiej.
Rozporządzenie nie podlega notyfikacji zgodnie z trybem przewidzianym
w przepisach dotyczących sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i
aktów prawnych.
Stosownie do art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej
w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414, z późn. zm.), projekt
rozporządzenia zostanie zamieszczony w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie
internetowej Ministerstwa Infrastruktury.
Rozporządzenie wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

9
OCENA SKUTKÓW REGULACJI (OSR)

1. Podmioty, na które oddziałuje projektowana regulacja
Projekt rozporządzenia oddziałuje na następujące podmioty:
1) ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej;
2) urzędy morskie;
3) armatorów statków o polskiej przynależności.

2. Konsultacje społeczne
(…)

3. Wpływ regulacji na dochody i wydatki sektora przedsiębiorstw
Wejście w życie projektu rozporządzenia nie będzie miało wpływu na dochody i wydatki
sektora przedsiębiorstw w stosunku do obowiązujących przepisów.

4. Wpływ regulacji na wydatki sektora publicznego, w tym budżet państwa
i budżety jednostek samorz du terytorialnego
Wejście w życie projektu rozporządzenia będzie miało wpływ na wydatki sektora
publicznego, związane z kosztami utworzenia i bieżącego funkcjonowania bazy danych.

5. Wpływ regulacji na rynek pracy
Wejście w życie projektu rozporządzenia nie będzie miało wpływu na rynek pracy.

6. Wpływ regulacji na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym
na funkcjonowanie przedsiębiorstw
Wejście w życie projektu rozporządzenia nie będzie miało wpływu na konkurencyjność
gospodarki i przedsiębiorczość.

7. Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionalny
Wejście w życie projektu rozporządzenia nie będzie miało wpływu na sytuację i rozwój
regionów.

8. Wpływ regulacji na stan środowiska
Wejście w życie projektu rozporządzenia nie będzie miało wpływu na stan środowiska.

07_14zb

10
Projekt

ROZPORZ DZENIE
MINISTRA INFRASTRUKTURY1)
z dnia
w sprawie stacji atestacji urz dzeń i wyposażenia statku

Na podstawie art. 17 ust. 7 ustawy z dnia … o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr ...,
poz. ...) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe warunki i tryb uznawania stacji atestacji;
2) szczegółowy sposób sprawowania nadzoru nad stacjami atestacji;
3) wzór świadectwa uznania dla stacji atestacji.

§ 2. 1. Każda stacja atestująca urządzenia i wyposażenie statku, zwana dalej „stacją”,
obowiązana jest posiadać świadectwo uznania wydane przez właściwego terytorialnie
dyrektora urzędu morskiego.
2. Za urządzenia i wyposażenie statku wymagające atestacji uznaje się:
1) środki ratunkowe;
2) sprzęt przeciwpożarowy;
3) sprzęt nawigacyjny;
4) sprzęt radiowy.

§ 3. 1. Stacja jest obowiązana wystąpić do właściwego terytorialnie dyrektora urzędu
morskiego z pisemnym wnioskiem o przeprowadzenie kontroli, celem wydania świadectwa
uznania.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 winien zawierać:
1) dokładną nazwę i adres stacji;

1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej – gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2
pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 216, poz. 1594).

2) formę prawną działania stacji, (aktualny odpis z właściwego rejestru albo zaświadczenie
o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, data rozpoczęcia działalności);
3) zakres prowadzonych usług w zakresie atestacji;
4) uzasadnienie wniosku;
5) proponowany termin inspekcji.
3. Do wniosku należy załączyć:
1) zakres usług atestacyjnych;
2) wykaz pracowników stacji z uprawnieniami do wykonywania atestacji;
3) autoryzacje producenta na poszczególny sprzęt statkowy.
4. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

§ 4. Ustala się podstawowe warunki jakie powinna spełniać każda stacja ubiegająca się o
uznanie oraz przeprowadzająca atestacją urządzeń i wyposażenia statku:
1) warunki lokalowe muszą spełniać wymagania producenta danego rodzaju urządzenia
lub wyposażenia statku, który powierza stacji uprawnienia do atestacji swoich wyrobów;
2) stacje atestujące pneumatyczne tratwy ratunkowe muszą dodatkowo spełniać wymogi
zawarte w Rezolucji IMO A.761(18) z poprawkami wprowadzonymi rezolucją MSC
55(65);
3) personel stacji powinien posiadać odpowiednio udokumentowane kwalifikacje, które
będą gwarantowały, prawidłową i rzetelną obsługę, naprawę i atestację zgodnie z
wymogami niniejszego rozporządzenia;
4) stacja powinna być wyposażona w niezbędny sprzęt do prowadzenia badań danego
rodzaju urządzeń i wyposażenia statku oraz w dostateczną ilość materiałów i części
zapasowych;
5) pracownicy stacji powinni posiadać aktualne uznanie producenta atestowanych urządzeń
i wyposażenia statku w zakresie jego obsługi serwisowej i atestacji;
6) właściciel stacji, osoby reprezentujące stację lub ich pełnomocnicy mają obowiązek
posiadać stały, udokumentowany kontakt z producentem poszczególnych urządzeń i
wyposażenia statku w celu aktualizacji instrukcji obsługi oraz zapoznania się ze zmianami
konstrukcyjnymi, zmianami wyposażenia i materiałów używanych do produkcji właściwego
sprzętu;
7) osoby wskazane w ust. 6 powinny na bieżąco przeprowadzać szkolenia personelu w
zakresie obsługi technicznej serwisu. Każde szkolenie winno być odnotowane w
dokumentacji szkoleń.

2