Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz niektórych innych ustaw

czy do przekazania dochodzi bezwarunkowo, czy też zostały ustanowione określone warunki.
Należy podkreślić, że osobom zainteresowanym została zapewniona możliwość
kwestionowania treści poszczególnych warunków, a także wysokości opłat za ponowne
wykorzystywanie informacji publicznej nałożonych w związku z wnioskiem wymagającym
poniesienia dodatkowych kosztów.
44. Ponadto brak odpowiednich informacji w menu przedmiotowym strony
podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej, w kategorii „Ponowne wykorzystywanie
informacji publicznych”, uważa się za zgodę na ponowne wykorzystywanie udostępnianej
informacji publicznej bez ograniczeń warunkami. Wprowadzenie takiego rozwiązania usuwa
stan niepewności prawnej po stronie osoby zainteresowanej odnośnie do bezwarunkowego
lub warunkowego charakteru przekazania informacji publicznej przez podmiot zobowiązany.
45. Warunki ponownego wykorzystywania informacji publicznej, a także wysokość
opłat za ponowne wykorzystywanie informacji publicznej nałożonych w związku
z wnioskiem wymagającym poniesienia dodatkowych kosztów stanowią ofertę w rozumieniu
art. 66 ustawy z dnia 23 czerwca 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93,
z późn. zm. – dalej „k.c.”) W przypadku ich przyjęcia przez osobę zainteresowaną dochodzi
do zawarcia przez nią umowy cywilnoprawnej z podmiotem zobowiązanym. Zastosowanie
znajdą wówczas przepisy k.c. dotyczące zawierania umów przez ofertę i jej przyjęcie, w tym
ofertę w postaci elektronicznej (art. 66 i nast. k.c.). Zatem w przypadku naruszenia warunków
określonych w umowie zastosowanie znajdą ogólne zasady odpowiedzialności
cywilnoprawnej.
46. W art. 23g uregulowano procedurę rozpatrywania wniosków o ponowne
wykorzystywanie informacji publicznej.
Tryb wnioskowy znajdzie zastosowanie, gdy:
a) informacja nie została w ogóle zamieszczona na stronie BIP lub w centralnym
repozytorium, chyba że została rozpowszechniona w inny sposób i zostały określone
warunki jej ponownego wykorzystywania, albo
b) wnioskodawca zamierza wykorzystywać informacje publiczne na warunkach innych
niż zostały dla nich określone.
W pozostałych przypadkach nie ma bowiem potrzeby występowania z indywidualnym
wnioskiem.
47. Każdy zainteresowany otrzymaniem informacji publicznych do ponownego
wykorzystywania uzyska uprawnienie do złożenia wniosku w tym przedmiocie. Wzór

13
wniosku o przekazanie informacji publicznej w celu jej ponownego wykorzystywania określi,
w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw informatyzacji.
Podmiot zobowiązany jest zobligowany do rozpatrzenia wniosku w terminie 20 dni od
dnia otrzymania (maksymalny termin przewidziany w dyrektywie 2003/98/WE). W sprawach
szczególnie skomplikowanych można przedłużyć załatwienie sprawy o kolejnych 20 dni, po
uprzednim powiadomieniu wnioskodawcy.
48. W wyniku rozpatrzenia wniosku podmiot zobowiązany przekazuje informację w
celu ponownego wykorzystywania bez ograniczenia warunkami (w przypadku posiadania
informacji publicznej przez wnioskodawcę zawiadamia go o braku ograniczenia warunkami
ponownego wykorzystywania), przedstawia ofertę zawierającą warunki ponownego
wykorzystywania, a także wysokość opłat za ponowne wykorzystywanie informacji
publicznej nałożonych w związku z wnioskiem wymagającym poniesienia dodatkowych
kosztów albo odmawia ponownego wykorzystywania informacji publicznej, gdy dostęp do
informacji publicznej został ustawowo ograniczony lub też gdy ponowne wykorzystywanie
informacji publicznej naruszy prawa własności intelektualnej przysługujące osobom trzecim.
Podmiot może także odmówić ponownego wykorzystywania informacji publicznej, gdy
konsekwencją wykonania wniosku będzie konieczność dodatkowego opracowania informacji.
49. Do decyzji odmawiających ponownego wykorzystywania oraz stwierdzającej
warunki wykorzystywania zastosowanie znajdą przepisy Kodeksu postępowania
administracyjnego, co powoduje, że rozstrzygnięcie podmiotu zobowiązanego podlega
kontroli instancyjnej, a następnie sądowoadministracyjnej.
50. Wprowadzenie do krajowego porządku prawnego nowych regulacji dotyczących
zasad ponownego wykorzystywania informacji publicznej determinują wprowadzenie zmian
dostosowujących aktualnie obowiązujące przepisy prawne do regulowanej materii.
51. Ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych już
w aktualnym stanie prawnym w wąskim zakresie dopuszcza ponowne wykorzystywanie
danych pochodzących ze zbiorów meldunkowych, zbioru PESEL oraz ewidencji wydanych
i unieważnionych dowodów osobistych. Chodzi o wykorzystywanie danych rejestrowych
w celach badawczych, statystycznych, badania opinii publicznej i badania rynku. Zmiany
w art. 44h wskazanej ustawy obejmują zniesienie uznania dla organu ewidencyjnego do
udostępnienia danych w ww. celach oraz dodanie nowego przepisu, który w zakresie
ponownego wykorzystywania danych, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 tejże ustawy, będzie
odsyłać do zasad ponownego wykorzystywania określonych w niniejszej ustawie.

14
Powyższe zmiany zostaną wprowadzone odpowiednio także do ustawy z dnia 24 września
2010 r. o ewidencji ludności. Co prawda obecnie obowiązującą ustawę z dnia 10 kwietnia
1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych zastąpią 2 ustawy (pierwsza,
wspomniana, o ewidencji ludności, druga – o dowodach osobistych), ale tylko w pierwszej
z nich przewiduje się przepisy dot. ponownego wykorzystywania informacji z rejestru
publicznego.
52. W ustawie z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej unormowania –
w

obszarze ponownego wykorzystywania informacji publicznej – wymagają dwa
zagadnienia:
a) wykorzystywanie przez służby statystyki publicznej do realizacji zleceń/zamówień
informacji zgromadzonych w związku z wykonywaniem zadań publicznych,
b) ponowne wykorzystywanie danych znajdujących się w rejestrach publicznych („krajowe
rejestry publiczne”) prowadzonych przez służby statystki publicznej.
W obecnym brzmieniu ustawy o statystyce publicznej służbom statystyki publicznej
pozostawiono uznanie w przedmiocie przyjęcia indywidualnego zamówienia lub zlecenia (art.
21 ust. 2), a czynności w ich wykonaniu „mogą odbywać się wyłącznie na zasadzie udziału
dobrowolnego” (art. 21 ust. 3).
53. Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym w art. 80c
wprowadza szczególne zasady przekazywania do ponownego wykorzystywania danych
z centralnej ewidencji pojazdów po ich zanonimizowaniu.
W związku z tym wprowadza się zmiany, zgodnie z którymi przepis art. 80c ust. 5
w sposób jednoznaczny potwierdza (przez odpowiednie odesłanie) stosowanie w tym
zakresie zasad ponownego wykorzystywania określanych w projektowanej ustawie.
54. W ustawie z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne zasadna jest zmiana terminologii
(użycie zwrotu „ponowne wykorzystywanie” zamiast „udostępnianie”) oraz zrezygnowanie
z uznania administracyjnego.
Oprócz tego dodaje się w art. 110 ww. ustawy normę, na podstawie której do
ponownego wykorzystywania zastosowanie znajdzie ustawa o dostępie do informacji
publicznej i jej ponownym wykorzystywaniu.
55. Zmiany w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej
dotyczą przepisów o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej
(CEIDG), które wchodzą w życie w lipcu 2011 r. Przepisy ustawy odnoszące się do

15
funkcjonowania CEIDG w sposób szczególny regulują również ponowne wykorzystywanie
danych ewidencyjnych (art. 39 ust. 2 – 7).
Celem zmian pozostaje usunięcie przepisów sprzecznych z dyrektywą 2003/98/WE
oraz zastosowanie do ponownego wykorzystywania danych CEIDG przepisów ustawy
o dostępie do informacji publicznej i jej ponownym wykorzystywaniu.
56. Ustawa z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów
realizujących zadania publiczne w art. 15 zawiera regulację o charakterze uniwersalnym
dotyczącą dostępu do danych zawartych w rejestrach publicznych w celu realizacji zadania
publicznego. Zmiana ma rozróżnić cele wykorzystywania danych rejestrowych (na cele
publiczne i niepubliczne), a w przypadku innego celu niż wykonanie zadania publicznego
nowela odsyła do zasad określonych w ustawie o dostępie do informacji publicznej i jej
ponownym wykorzystywaniu. W systemie prawa krajowego takie rozwiązanie pozwoli na
uporządkowanie zasad wykorzystywania danych z rejestrów publicznych.
57. Art. 11 ustawy określa maksymalny limit wydatków na lata 2012 – 2021 oraz
mechanizmy korygujące, o których mowa w art. 50 ust. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r.
o finansach publicznych, mające zastosowanie w przypadku przekroczenia przyjętego na
dany rok budżetowy maksymalnego limitu wydatków. Organem właściwym do
monitorowania wykorzystania limitów wydatków oraz wdrożenia mechanizmów
korygujących jest minister właściwy do spraw informatyzacji.
58. Celem art. 10 jest umożliwienie zakończenia postępowań przed sądem
powszechnym wszczętych w czasie obowiązywania dotychczasowych przepisów
i niezakończonych ostatecznie do dnia uchylenia art. 22 u.d.i.p.
59. W art. 23e ustawy uregulowano kwestię umów na wyłączność, która została
zawarta w art. 11 ust. 3 dyrektywy 2003/98/WE. Przepis dyrektywy przewiduje, że istniejące
umowy na wyłączność, które nie są umowami w zakresie dostarczania usług w interesie
publicznym, wygasają wraz zakończeniem kontraktu, a w każdym przypadku w dniu
31 grudnia 2008 r. W przypadku istnienia umowy, która nosi znamiona umowy na
wyłączność, objęta jest zakresem przedmiotowym ustawy, a nie można uzasadnić jej
funkcjonowania wykonywaniem zadań publicznych, musi ona zostać zakończona. W związku
z powyższym, zgodnie z art. 23e, postanowienia tych umów zawartych przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy wygasają z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.
60. Ustawa wchodzi w życie w terminie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia w Dzienniku
Ustaw RP, z wyjątkiem przepisów dotyczących repozytorium, które ze względu na potrzebę

16
przeprowadzania odpowiednich przedsięwzięć technicznych i organizacyjnych – wejdą
w życie po upływie 12 miesięcy od dnia ogłoszenia w Dzienniku Ustaw RP.
Problematyka uregulowana w projekcie ustawy nie jest sprzeczna z prawem Unii
Europejskiej.

Projekt regulacji nie podlega notyfikacji w rozumieniu przepisów rozporządzenia
Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego
systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039 oraz z 2004 r. Nr 65,
poz. 597).
Do projektu ustawy dołączono tabelaryczne zestawienie przepisów dyrektywy
2003/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie
ponownego wykorzystania informacji sektora publicznego z przepisami projektu ustawy
o zmianie ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz niektórych innych ustaw.

17