Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw

,,1a. Pojazd jest usuwany z drogi na koszt wykonującego
przejazd drogowy w przypadku, o którym mowa
w art. 140ad ust. 2 pkt 2.”,
b) ust. 2a otrzymuje brzmienie:
„2a. Od usunięcia pojazdu odstępuje się, jeżeli przed wydaniem
dyspozycji usunięcia pojazdu lub w trakcie usuwania
ustaną przyczyny jego usunięcia. Jeżeli wydanie
dyspozycji usunięcia pojazdu w przypadkach, o których
mowa w ust. 1 – 2, spowodowało powstanie kosztów, do
ich pokrycia jest obowiązany właściciel pojazdu. Przepis
ust. 10i stosuje się odpowiednio.”,
c) ust. 5c otrzymuje brzmienie:
,,5c. Pojazd usunięty z drogi, w przypadkach określonych
w ust. 1 – 2, umieszcza się na wyznaczonym przez
starostę parkingu strzeżonym do czasu uiszczenia opłaty
za jego usunięcie i parkowanie.”,
d) ust. 5f otrzymuje brzmienie:
,,5f.
Usuwanie pojazdów oraz prowadzenie parkingu
strzeżonego dla pojazdów usuniętych w przypadkach,
o których mowa w ust. 1 – 2, należy do zadań własnych
powiatu. Starosta realizuje te zadania przy pomocy
powiatowych jednostek organizacyjnych lub powierza ich
wykonywanie zgodnie z przepisami o zamówieniach
publicznych.”,
e) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
,,6. Rada powiatu biorąc pod uwagę konieczność sprawnej
realizacji zadań, o których mowa w ust. 1 – 2, oraz koszty
usuwania i przechowywania pojazdów na obszarze
danego powiatu, ustala corocznie, w drodze uchwały,
wysokość opłat, o których mowa w ust. 5c, oraz
wysokość kosztów, o których mowa w ust. 2a. Wysokość

20
kosztów, o których mowa w ust. 2a, nie może być wyższa
niż maksymalna kwota opłat za usunięcie pojazdu, o
których mowa w ust. 6a.”,
f) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
,,7.
Wydanie pojazdu następuje po okazaniu dowodu
uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 6, a przypadku,
o którym mowa w ust. 1a, również dowodu uiszczenia
kaucji.”;
12) w dziale V dodaje się rozdział 4 w brzmieniu:
„Rozdział 4
Kary pieniężne za przejazd pojazdów nienormatywnych bez
zezwolenia lub niezgodnie z warunkami określonymi w zezwoleniu
Art. 140aa. 1. Za przejazd po drogach publicznych pojazdów
nienormatywnych bez zezwolenia, o którym mowa
w art. 64 ust. 1 pkt 1, lub niezgodnie z warunkami
określonymi dla tego zezwolenia, nakłada się karę
pieniężną w drodze decyzji administracyjnej.
2. Decyzję administracyjną o nałożeniu kary
pieniężnej wydaje właściwy ze względu na miejsce
przeprowadzanej kontroli organ Policji, Inspekcji
Transportu Drogowego, Straży Granicznej, Służby
Celnej lub zarządca drogi.
3. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, nakłada się
na:
1) podmiot wykonujący przejazd;
2) organizatora transportu, nadawcę, odbiorcę,
załadowcę lub spedytora, jeżeli okoliczności
lub dowody jednoznacznie wskazują, że
podmiot ten miał wpływ lub godził się na
powstanie naruszenia określonego w ust. 1.

21
4.
Nie wszczyna się postępowania w sprawie
nałożenia kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1,
wobec podmiotu wykonującego przejazd,
a postępowanie wszczęte w tej sprawie umarza się,
jeżeli:
1) okoliczności sprawy i dowody jednoznacznie
wskazują, że podmiot, o którym mowa w ust. 3
pkt 1:
a) dochował należytej staranności w realizacji
czynności związanych z przejazdem,
b) nie miał wpływu na powstanie naruszenia,
lub
2) rzeczywista masa całkowita pojazdu
nienormatywnego nie przekracza dopuszczalnej
wielkości lub wielkości określonej
w zezwoleniu, o którym mowa w art. 64 ust. 1
pkt 1, a przekroczenie dotyczy wyłącznie
nacisku osi pojazdu – przy przewozie ładunków
sypkich oraz drewna.
5.
Nie wszczyna się postępowania w sprawie
nałożenia kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1,
wobec podmiotu wykonującego przejazd oraz inne
czynności związane z przejazdem drogowym
pojazdów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
6. W przypadku stwierdzenia przejazdu po drogach
publicznych pojazdów nienormatywnych
należących do Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej bez zezwolenia, lub niezgodnie
z warunkami określonymi dla tego zezwolenia,
organ kontroli, o którym mowa w ust. 2,
powiadamia właściwy terytorialnie do miejsca

22
przeprowadzenia kontroli organ andarmerii
Wojskowej.
7. Organ andarmerii Wojskowej, o którym mowa
w
ust. 6, występuje do dowódcy jednostki
wojskowej organizującej przejazd drogowy lub do
jego przełożonego z wnioskiem o wszczęcie
postępowania dyscyplinarnego, na zasadach
określonych w ustawie o dyscyplinie wojskowej.
Art. 140ab.
Wysokość kar pieniężnych, o których mowa
w art. 140aa ust. 1, ustala się w wysokości:
1) 1 500 zł – za brak zezwolenia kategorii I i II;
2) 6 000 zł – za brak zezwolenia kategorii III-VI;
3) 15 000 zł – za brak zezwolenia kategorii VII;
4) 5 000
zł – za przejazd pojazdu
nienormatywnego przez most lub wiadukt bez
potwierdzonego zawiadomienia zarządcy
drogi, o którym mowa w art. 64c ust. 8;
5) 3 000
zł – za przejazd pojazdu
nienormatywnego przez most lub wiadukt,
niezgodnie z warunkami określonymi przez
zarządcę drogi, o którym mowa

w art. 64c ust. 8;
6) 6 000
zł – za przejazd pojazdu
nienormatywnego przez most lub wiadukt,
przy zgłoszonym przez zarządcę drogi
sprzeciwie, o którym mowa w art. 64c ust. 9;
7) 6 000 zł – za niedotrzymanie warunków
przejazdu podanych w zezwoleniu
kategorii VII.

23
Art. 140ac. 1. Od decyzji o wymierzeniu kary pieniężnej, o której
mowa w art. 140aa ust. 1, przysługuje odwołanie
do organu nadrzędnego w stosunku do organu,
który tę karę wymierzył, w terminie 14 dni od dnia
jej doręczenia.
2. Karę pieniężną uiszcza się w formie przekazu na
wskazany w decyzji rachunek bankowy w terminie
7 dni od dnia, w którym decyzja o jej nałożeniu
stała się ostateczna. Koszty związane z jej
przekazaniem pokrywa obowiązany podmiot.
3. Kara pieniężna, o której mowa w ust. 2, podlega
przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym
w
przepisach o postępowaniu egzekucyjnym
w administracji.
4. Obowiązek uiszczenia kary pieniężnej, o której
mowa w ust. 2, przedawnia się
z upływem 5 lat, licząc od końca roku
kalendarzowego, w którym kara powinna zostać
uiszczona.
Art. 140ad. 1. W przypadku gdy podczas kontroli stwierdzone
zostanie naruszenie, o którym mowa w art. 140aa
ust. 1, przez zagraniczny podmiot mający siedzibę
w państwie, z którym Rzeczypospolita Polska nie
jest związana umową o wzajemnej egzekucji kar
pieniężnych, osoba przeprowadzająca kontrolę
pobiera kaucję w wysokości odpowiadającej
przewidywanej karze pieniężnej.
2. Kaucję pobiera się:
1) podczas kontroli na drodze – w formie
gotówkowej, za pokwitowaniem na druku
ścisłego zarachowania lub za pomocą karty
płatniczej;

24