Komisyjny projekt ustawy o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty

Druk nr 4172

Warszawa, dnia 24 marca 2011 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Komisja Nadzwyczajna
„Przyjazne Państwo” do spraw związanych
z ograniczaniem biurokracji
NPP-020-147-2011


Pan
Grzegorz
Schetyna

Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej
Na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu Komisja Nadzwyczajna „Przyjazne
Państwo” do spraw związanych z ograniczaniem biurokracji wnosi projekt ustawy

- o zmianie ustawy o zawodach lekarza
i lekarza dentysty.

Do reprezentowania stanowiska Komisji w pracach nad projektem ustawy został
upoważniony poseł Adam Szejnfeld.
Przewodniczący Komisji
/-/ Adam Szejnfeld



projekt

USTAWA
z dnia .................................2011 r.
o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty


Art. 1.
W ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2008 r. Nr
136, poz. 857, z późn. zm.1)) w art. 45 w ust. 3 tiret otrzymuje brzmienie:
„– uwzględniając konieczność prawidłowej realizacji zadań kontrolnych oraz przepisy
ustawy, o której mowa w ust. 1a, a także konieczność umożliwienia osobie
wydającej lek w aptece realizację recepty w oparciu o dokument tożsamości pacjenta
w przypadku braku adresu pacjenta albo numeru PESEL pacjenta na recepcie lub ich
wadliwego wpisania”.

Art. 2.
Dotychczasowe przepisy wydane na podstawie art. 45 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 1,
zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 45 ust. 3
ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż
przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 3.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały opublikowane w Dz. U. z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 22,
poz. 120, Nr 40, poz. 323, Nr 76, poz. 641 i Nr 219, poz. 1706 i poz. 1708 oraz z 2010 r. Nr 81, poz. 531 i Nr
107, poz. 679.

2
UZASADNIENIE

1. Wstęp.

Osoba, która przychodzi do apteki, by wykupić receptę, to chory pacjent, bardzo
często w starszym wieku a nawet niepełnosprawny. Jeśli na jego recepcie na przykład nie
wpisano numeru PESEL, nie otrzyma leku, nawet jeśli wszystkie inne dane są czytelnie
i poprawnie wpisane. Ba, chory pacjent nie dostanie leku, nawet wtedy, kiedy przedstawi
urzędowy dowód osobisty, w którym jest nie tylko jego imię, nazwisko, adres zamieszkania,
ale właśnie PESEL. Chory, zamiast do domu, zamiast do łóżka, musi wrócić do lekarza,
a trzeba podkreślić, iż musi to być ten sam, a nie jakikolwiek lekarz, by tenże wpisał
brakujący numer. Oczywiście wiąże się to z ponownym rejestrowaniem, ponownym
czekaniem w kolejce i ponownym przechodzeniem całej procedury i gehenny dostania się do
lekarza, tylko po to, by uzupełnić to, co i tak jest w urzędowym państwowym dokumencie
– dowodzie osobistym. Można sobie wyobrazić, co się dzieje, jeśli pacjent jest akurat
w podróży i już opuścił miejscowość, w której był u lekarza, albo, jeśli lekarz, na przykład
specjalista, dojeżdża do danej miejscowości jedynie w określone dni tygodnia. Czas więc
skończyć z sytuacją, gdy to pacjent, chory człowiek, jest obarczany odpowiedzialnością za
nie swoje błędy i biurokrację państwa.

2. Wyjaśnienie celu ustawy.

Celem projektowanej ustawy jest zapewnienie, aby minister właściwy do spraw
zdrowia w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 45 ust. 3 ustawy z dnia
5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, uwzględnił przypadek, w którym
lekarz wystawiający receptę lub inna osoba do tego uprawniona nie wpisał danych
osobowych pacjenta lub wpisał je niewłaściwie, np. nieczytelnie. W takiej sytuacji osoba
wydająca lek w aptece powinna mieć możliwość realizacji recepty, opierając się o dane
pozyskane z dokumentu tożsamości przedstawionego przez osobę realizującą receptę.

3. Przedstawienie stanu obecnego.
Materia dotycząca recept jest uregulowana przede wszystkim w przepisach ustawy
z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, oraz
rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 maja 2007 r. w sprawie recept lekarskich
(Dz.U.07.97.646), zwanego dalej „rozporządzeniem”.

3
Przepisy rozporządzenia w § 3 ust. 1 określają szczegółowo zakres danych, które
należy wpisać w odpowiedniej rubryce na recepcie, jeżeli co najmniej jeden z przepisanych
leków lub wyrobów medycznych ma być wydany za opłatą ryczałtową, za częściową
odpłatnością lub bezpłatnie, w ramach uprawnień pacjenta do świadczeń opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych. Do tych danych zalicza się:
- dane dotyczące podmiotu, z którym Narodowy Fundusz Zdrowia zawarł umowę
upoważniającą do wystawiania recept na refundowane leki i wyroby medyczne;
- dane dotyczące pacjenta (imię i nazwisko, adres miejsca zamieszkania lub miejsce
pełnienia służby wojskowej, jeżeli dotyczy; w przypadku osoby bezdomnej - miejsce
zamieszkania albo siedzibę świadczeniodawcy, który udzielił świadczenia, wiek
- w przypadku pacjenta do lat 18, kod uprawnień pacjenta w ramach świadczeń opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, numer PESEL, a w przypadku dziecka
do pierwszego roku życia nieposiadającego numeru PESEL albo niemożności ustalenia tego
numeru - numer PESEL jednego z rodziców, a w przypadku cudzoziemca - numer paszportu
lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość);
- identyfikator płatnika za świadczenia opieki zdrowotnej finansowane ze środków
publicznych;
- dane dotyczące przepisanych leków lub wyrobów medycznych, na które jest wystawiana
recepta;
- data wystawienia recepty;
- datę realizacji recepty w określonych przypadkach;
- dane dotyczące osoby wystawiającej receptę, w tym co najmniej imię i nazwisko
i numer prawa wykonywania zawodu lekarza określony w odrębnych przepisach.
Osobą wystawiającą receptę jest:
- lekarz ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu art. 5 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym
lekarzem ubezpieczenia zdrowotnego jest lekarz, lekarz dentysta będący świadczeniodawcą,
z którym Fundusz zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, albo lekarza,
lekarza dentystę, który jest zatrudniony lub wykonuje zawód u świadczeniodawcy, z którym
Fundusz zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej,
- lekarz nie będący lekarzem ubezpieczenia zdrowotnego, jeżeli posiada on prawo
wykonywania zawodu oraz zawarł z oddziałem wojewódzkim Funduszu umowę
upoważniającą go do wystawiania takich recept,
- felczer ubezpieczenia zdrowotnego (kwestia marginalna z uwagi na niewielką liczbę
aktywnych zawodowo felczerów w ogóle).

4
Powyżej wskazane osoby mogą wystawiać recepty na leki i wyroby medyczne przysługujące
w ramach świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, zgodnie
z art. 34 ustawy.
Nie ulega wątpliwości, że nieprawidłowe wystawienie recepty przez osobę ją wystawiającą
w praktyce może prowadzić do konsekwencji w postaci odmowy wydania leku w aptece za
opłatą ryczałtową lub częściową, jeżeli nie podano na tej recepcie danych wymienionych
w § 3 ust. 1 rozporządzenia lub dane te są nieczytelnie podane, a w konsekwencji konieczność
kolejnej wizyty u osoby wystawiającej receptę.
Zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia, na recepcie mogą być dokonywane poprawki wyłącznie
przez osobę wystawiającą receptę, z zastrzeżeniem § 16 ust. 1 pkt 1 lit. a i f oraz pkt 3 i 4.
Każda poprawka dokonywana na recepcie wymaga dodatkowego odciśnięcia pieczątki
i podpisu tej osoby, umieszczonych przy poprawionej informacji.
Z kolei, jak stanowi § 16 ust. 1 pkt 1 lit. a i f oraz pkt 3 i 4 rozporządzenia, jeżeli na recepcie
nie wpisano danych niezbędnych do wystawienia recepty, wpisano je w sposób nieczytelny
albo niezgodny z rozporządzeniem, osoba wydająca lek może ją zrealizować w następujących
przypadkach:
1) jeżeli na recepcie nie wpisano, wpisano w sposób nieczytelny lub niezgodny
z rozporządzeniem:
a) identyfikator oddziału wojewódzkiego Funduszu lub kod uprawnień dodatkowych pacjenta
- osoba wydająca lek może określić te dane na podstawie odpowiednich dokumentów
dotyczących pacjenta przedstawionych przez osobę okazującą receptę lub po ich uzyskaniu
z Funduszu; osoba wydająca lek umieszcza wówczas na recepcie odpowiednią adnotację oraz
swój podpis,
b) numer poświadczenia o prawie do świadczeń opieki zdrowotnej albo numer
identyfikacyjny znajdujący się na dokumencie uprawniającym do korzystania ze świadczeń
na podstawie przepisów o koordynacji oraz symbol państwa, w którym znajduje się instytucja
właściwa dla osoby korzystającej ze świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji - osoba
wydająca lek może ustalić te dane na podstawie odpowiednich dokumentów dotyczących
pacjenta przedstawionych przez osobę okazującą receptę lub po ich uzyskaniu z Funduszu;
osoba wydająca lek umieszcza wówczas na recepcie odpowiednią adnotację oraz swój podpis;
2) jeżeli na recepcie wpisano mylnie lub w sposób nieczytelny numer PESEL, osoba
wydająca lek może go skorygować na podstawie dokumentów przedstawionych przez osobę
okazującą receptę; osoba wydająca lek umieszcza wówczas na recepcie odpowiednią
adnotację oraz swój podpis;

5