Rządowy projekt ustawy o nasiennictwie

rozmnożeniowego i materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i
ozdobnych oraz sadzonek winorośli,
3) metody oceny polowej, pobierania prób i oceny laboratoryjnej oraz
oceny tożsamości odmianowej materiału siewnego kategorii elitarny lub
kategorii kwalifikowany roślin sadowniczych,
4) wykaz gatunków i odmian roślin sadowniczych, dla których materiał
szkółkarski CAC wytwarza się z materiału siewnego kategorii
kwalifikowany roślin sadowniczych
– biorąc pod uwagę cechy biologiczne poszczególnych grup lub gatunków
roślin, specyfikę ich wytwarzania, wysoką jakość materiału, a także
zapewnienie właściwej identyfikacji wytworzonego materiału siewnego.
Art. 9
Etykietowanie
T Art.
102
Art. 102. 1. Do każdej przesyłki zawierającej jedną lub kilka partii
1. Materiał rozmnożeniowy i rośliny sadownicze wprowadza
Art. 103
wprowadzonego do obrotu materiału szkółkarskiego CAC, materiału
się do obrotu wyłącznie w dostatecznie jednolitych partiach
rozmnożeniowego lub materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i
oraz jeśli są:
ozdobnych dostawca dołącza informację o dostarczonym materiale,
a) zakwalifikowane jako materiał CAC i zaopatrzone w
zwaną dalej „dokumentem dostawcy”.
dokument sporządzony przez dostawcę zgodnie ze
2. Dokument dostawcy sporządza się w dwóch egzemplarzach, przy czym
szczególnymi wymogami ustanowionymi zgodnie z art. 4. Jeśli
jeden egzemplarz dołącza się do każdej przesyłki materiału, o której
w takim dokumencie znajduje się urzędowe oświadczenie,
mowa w ust. 1, a drugi pozostawia u dostawcy.
oddziela się je wyraźnie od innych informacji zawartych w
3. Dokument dostawcy zawiera:
dokumencie; lub
1) oznaczenie „jakość WE”;
b) zakwalifikowane jako przedelitarny, elitarny lub
2) oznaczenie „PL” jako oznaczenie państwa, w którym wystawiono ten
kwalifikowany materiał rozmnożeniowy, a klasyfikacja ta
dokument;
została dokonana przez właściwy organ zgodnie ze
3) napis „Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa”;
szczególnymi wymogami ustanowionymi zgodnie z art. 4.
4) numer w ewidencji dostawców;
Wymagania dotyczące etykietowania lub plombowania oraz
5) oznaczenie dostawcy;
pakowania materiału rozmnożeniowego lub roślin
6) oznaczenie odbiorcy;
sadowniczych mogą zostać określone w środkach
7) numer partii określony przez dostawcę;
wykonawczych przyjętych zgodnie z procedurą, o której mowa
8) datę wystawienia;
w art. 19 ust. 3.
9) nazwę botaniczną;
2. W przypadku detalicznej dostawy materiału
10) nazwę odmiany lub nazwę odmiany podkładki albo jej opis;
rozmnożeniowego i roślin sadowniczych niezawodowemu
11) liczbę roślin objętych dokumentem dostawcy;
konsumentowi końcowemu, wymagania dotyczące
12) kategorię;
etykietowania, o których mowa w ust. 1, można ograniczyć do
13) nazwę państwa, w którym dokonano zbioru materiału – w przypadku
odpowiednich informacji o produkcie.
importu z państw trzecich.
3. W przypadku materiału rozmnożeniowego lub rośliny
4. Dokumentem dostawcy dla materiału przeznaczonego dla
sadowniczej genetycznie zmodyfikowanej odmiany, na każdej
nieprofesjonalnych odbiorców roślin sadowniczych, warzywnych lub
etykiecie, którą materiał ten opatrzono i w każdym
ozdobnych może być etykieta zawierająca informacje, o których mowa w
dokumencie urzędowym bądź innym, który załączono do
ust. 3 pkt 9 i 10.
materiału objętego zakresem niniejszej dyrektywy, wyraźnie
5.Dokumentem dostawcy może być paszport roślin, jeżeli zawiera
wskazuje się, że odmiana została zmodyfikowana genetycznie i
informację, o których mowa w ust. 3 pkt 1, 3, 10, 12 i 13.
podaje nazwy genetycznie zmodyfikowanych organizmów.

Art. 103. 1. Materiał siewny kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany
roślin sadowniczych oraz materiał rozmnożeniowy winorośli zaopatruje
się w etykiety wydawane przez:
1) wojewódzkiego inspektora – dla materiału wytworzonego na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, albo
2) właściwy urząd innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego – dla materiału wytworzonego na terytorium tego
państwa.

10
2. Etykiety, o których mowa w ust. 1, są etykietami urzędowymi.
3. Na etykietach umieszcza się informacje identyfikujące materiał siewny
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 103 ust. 9 pkt 1 lit. b
oraz informacje określone w przepisach odrębnych.
4. Za etykiety, o których mowa w ust. 1, uznaje się również paszport
roślin, jeżeli zawiera informacje, które powinny być umieszczone na
etykiecie.
5. Wojewódzki inspektor może upoważnić dostawcę do wypełniania
etykiet urzędowych. Przepisy art. 98 ust. 2–6 stosuje się odpowiednio.
6. Sadzonki winorośli zaopatruje się w etykietę dostawcy.
7.Do każdej przesyłki zawierającej jedną lub kilka partii materiału
siewnego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany roślin
sadowniczych wytworzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
dostawca dołącza wypis ze świadectwa oceny polowej.
8. Dostawca przechowuje kopie wypisów ze świadectwa oceny polowej
oraz kopie dokumentów dostawcy przez 3 lata od dnia ich wydania.
9.Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowy sposób etykietowania materiału siewnego kategorii
elitarny i kategorii kwalifikowany roślin sadowniczych oraz materiału
rozmnożeniowego winorośli, z uwzględnieniem:
a) rozmiarów i koloru etykiet ustalonych dla poszczególnych kategorii i
stopni kwalifikacji materiału siewnego,
b) treści informacji zamieszczanych na etykietach,
2) informacje, które zamieszcza się na etykiecie dostawcy sadzonek
winorośli,
3) wzór wypisu ze świadectwa oceny polowej, o którym mowa w ust. 5
– mając na względzie postęp techniki w tej dziedzinie, zapewnienie
identyfikacji materiału siewnego i rozwiązania stosowane przez
międzynarodowe organizacje nasienne oraz biorąc pod uwagę rodzaj i
gatunek roślin oraz kategorię materiału siewnego.
Art. 10
Artykuł 10
T Art.
87
Art. 87. 1. Obrót materiałem szkółkarskim, materiałem rozmnożeniowym
Obrót lokalny
lub materiałem nasadzeniowym roślin warzywnych i ozdobnych oraz
1. Państwa członkowskie mogą zwolnić:
sadzonkami winorośli może prowadzić dostawca, w tym dostawca
a) drobnych producentów, których cała produkcja oraz
wytwarzający taki materiał, jeżeli zgłosi zamiar prowadzenia obrotu tym
sprzedaż materiału rozmnożeniowego i roślin sadowniczych
materiałem siewnym wojewódzkiemu inspektorowi właściwemu ze
przeznaczona jest do ostatecznego użytku osób na rynku
względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę dostawcy, albo miejsce
lokalnym, niezajmujących się zawodowo produkcją roślinną
wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce
("obrót lokalny"), od stosowania przepisów art. 9 ust. 1;
zamieszkania dostawcy – w przypadku gdy dostawcą jest osoba fizyczna
b) lokalny obrót materiałem rozmnożeniowym i roślinami
prowadzącej działalność gospodarczą.
sadowniczymi produkowanymi przez drobnych producentów
2. Zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się w terminie 7 dni
korzystających z powyższego zwolnienia od kontroli i
przed planowanym dniem rozpoczęcia prowadzenia obrotu materiałem
urzędowych inspekcji przewidzianych w art. 13.
siewnym.
2. Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 19 ust. 2, można
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do:
przyjąć środki wykonawcze dotyczące innych wymagań
1) podmiotu prowadzącego sprzedaż materiału rozmnożeniowego lub
odnośnie do zwolnień, o których mowa w ust. 1 niniejszego
materiału nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych, sadzonek
artykułu, w szczególności w odniesieniu do pojęć "drobnych
winorośli oraz materiału szkółkarskiego, jeżeli ten materiał siewny jest
producentów" i "rynku lokalnego" oraz właściwych procedur.
przeznaczony wyłącznie dla nieprofesjonalnych odbiorców;
2) producenta materiału rozmnożeniowego lub materiału nasadzeniowego
roślin warzywnych i ozdobnych, sadzonek winorośli oraz materiału

11
szkółkarskiego, który wytwarza i sprzedaje ten materiał siewny na terenie
tego samego powiatu, jeżeli ten materiał siewny jest przeznaczony
wyłącznie dla nieprofesjonalnych odbiorców.
4. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera następujące dane:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz
adres i siedzibę dostawcy, z tym że w przypadku gdy dostawcą jest osoba
fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca
zamieszkania tej osoby – miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli
są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej osoby;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP), jeżeli został nadany;
3) wskazanie rodzaju działalności, której ma dotyczyć wpis do ewidencji
dostawców, z podaniem grup roślin uprawnych;
4) imię i nazwisko osoby upoważnionej do kontaktów z wojewódzkim
inspektorem;
5) datę i podpis dostawcy albo osoby upoważnionej do reprezentowania
dostawcy.
5. Wojewódzki inspektor po otrzymaniu zgłoszenia, o którym mowa w
ust. 1, wpisuje dostawcę do ewidencji dostawców.
6. Do ewidencji dostawców wpisuje się dane, o których mowa w ust. 4
pkt 1–4.
7. Wojewódzki inspektor po wpisaniu dostawcy do ewidencji dostawców
wydaje dostawcy zaświadczenie o wpisie do tej ewidencji, zawierające
numer dostawcy wynikający z ewidencji dostawców.
Art. 11
Czasowe trudności w dostawie
N



W przypadku czasowych trudności w dostawie, dotyczących
materiału rozmnożeniowego i roślin sadowniczych
spełniających wymagania niniejszej dyrektywy,
spowodowanych katastrofami naturalnymi lub
nieprzewidzianymi okolicznościami, można podjąć środki,
zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 19 ust. 2, dotyczące
dopuszczenia do obrotu materiału rozmnożeniowego i roślin
sadowniczych niespełniających powyższych wymagań.
Art. 12
Artykuł 12
T Art.
104
Art. 104. 1. Do obrotu dopuszcza się:

1. Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 19 ust. 2,
….
podejmuje się decyzję, czy materiał rozmnożeniowy i rośliny
12) materiał szkółkarski sprowadzany z państw trzecich, który spełnia
sadownicze wytwarzane w państwie trzecim oraz spełniające te
wymagania określone co najmniej dla materiału szkółkarskiego CAC;
same wymogi odnoszące się do obowiązków dostawcy,

tożsamości, cech, zdrowia roślin, podłoża uprawowego,
pakowania, przeprowadzonych inspekcji, oznaczania i
plombowania odpowiadają pod każdym z wyżej
wymienionych względów materiałowi rozmnożeniowemu i
roślinom sadowniczym produkowanym we Wspólnocie i
spełniającym wymogi niniejszej dyrektywy.
2. W oczekiwaniu na decyzję, o której mowa w ust. 1, państwa
członkowskie mogą do dnia 31 grudnia 2010 r., nie naruszając
przepisów dyrektywy 2000/29/WE, stosować do przywozu
materiału rozmnożeniowego i roślin sadowniczych z państw
trzecich warunki odpowiadające co najmniej podanym,
tymczasowo lub na stałe, w szczególnych wymogach

12
przyjętych zgodnie z art. 4. Jeśli warunki takie nie są
ustanowione w szczególnych wymogach, to warunki przywozu
powinny odpowiadać co najmniej tym mającym zastosowanie
do produkcji w danych państwach członkowskich.
Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 19 ust. 2, termin
określony w akapicie pierwszym niniejszego ustępu może, dla
różnych państw trzecich, zostać odroczony do podjęcia
decyzji, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.
Materiał rozmnożeniowy i rośliny sadownicze przywożone
przez państwo członkowskie zgodnie z decyzją podjętą przez
to państwo członkowskie zgodnie z akapitem pierwszym, nie
podlegają ograniczeniom handlowym w innych państwach
członkowskich dotyczącym kwestii, o których mowa w ust. 1.
Art. 13
Urzędowa inspekcja
T Art.
121
Art. 121. 1. Kontrola materiału siewnego polega na losowym sprawdzeniu
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby materiał
wymagań w zakresie jakości oraz spełniania innych wymagań w zakresie
rozmnożeniowy i rośliny sadownicze były poddawane
wytwarzania, oceny i przechowywania materiału siewnego, a także obrotu
urzędowej inspekcji w czasie produkcji i wprowadzania do
tym materiałem.
obrotu w celu sprawdzenia zgodności z wymogami i
2. Kontrolę materiału siewnego przeprowadza wojewódzki inspektor.
warunkami niniejszej dyrektywy. W tym celu właściwy organ
3. Pobieranie prób urzędowych i ocena materiału siewnego, dokonywane
ma swobodny dostęp do całego terenu przedsiębiorstwa
przez organy Państwowej Inspekcji w ramach kontroli, nie podlegają
dostawcy o każdej rozsądnej porze.
opłacie.
2. Właściwe organy mogą, zgodnie z ustawodawstwem
4. Jeżeli w wyniku kontroli materiału siewnego stwierdzono, że jedna lub
krajowym, delegować zadania przewidziane w niniejszej
kilka partii materiału siewnego nie odpowiadają wymaganiom w zakresie
dyrektywie, na ich odpowiedzialność i pod ich nadzorem,
jakości albo wytwarzania, oceny i przechowywania materiału siewnego
osobie prawnej prawa publicznego lub prywatnego, której
lub obrotu tym materiałem, wojewódzki inspektor, w drodze decyzji, w
zgodnie z urzędowo zatwierdzonym statutem zostało
zależności od zakresu i stopnia naruszeń, może:
powierzone wyłącznie wykonywanie szczególnych zadań
1) nakazać usunięcie, w określonym terminie, nieprawidłowości
publicznych, pod warunkiem że taka osoba ani jej członkowie
stwierdzonych w trakcie kontroli;
nie mają osobistego interesu w wyniku podejmowanych przez
2) zakazać prowadzenia obrotu partią materiału siewnego niespełniającą
nią działań.
wymagań;
Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 19 ust. 2,
3) nakazać poddanie partii materiału siewnego niespełniającej wymagań
jakakolwiek osoba prawna powołana w imieniu właściwego
zabiegom uniemożliwiającym użycie go do siewu, sadzenia, szczepienia,
organu, działająca z upoważnienia i pod nadzorem takiego
okulizacji lub tylko do rozmnażania roślin.
organu, może zostać zatwierdzona, pod warunkiem że osoba
5. Decyzje, o których mowa w ust. 4, podlegają natychmiastowemu
taka nie ma osobistego interesu w wyniku podejmowanych
wykonaniu.
przez nią działań.
6. Do podmiotów, o których mowa w art. 86 ust. 1 i art. 87 ust. 1,
Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ich
niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2
właściwych organach. Komisja przekazuje te informacje
lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr
pozostałym państwom członkowskim.
220, poz. 1447 i Nr 239, poz. 1593) stosuje się odpowiednio przepisy
3. Szczegółowe zasady stosowania ust. 1 przyjmuje się zgodnie
rozdziału 5 tej ustawy.
z procedurą, o której mowa w art. 19 ust. 2. Zasady te są

proporcjonalne wobec kategorii danego materiału.
Art. 14
Monitorowanie przez Wspólnotę
T Art.
122
Art. 122. 1. Z materiału siewnego znajdującego się w obrocie pobiera się
1. Próby lub, w miarę potrzeby, testy przeprowadza się w
kontrolne próby do wspólnotowych testów i doświadczeń
państwach członkowskich na próbkach w celu sprawdzenia,
porównawczych w celu sprawdzenia jego jakości oraz harmonizacji
czy materiał rozmnożeniowy lub rośliny sadownicze spełniają
metod dokonywania oceny.
wymogi i warunki niniejszej dyrektywy, włączając te
2. Główny Inspektor pobiera i przesyła próby materiału siewnego, o
dotyczące zdrowia roślin. Komisja może organizować
których mowa w ust. 1, do odpowiednich jednostek prowadzących
inspekcje prób przeprowadzane przez przedstawicieli państw
wspólnotowe testy i doświadczenia porównawcze, zgodnie z przepisami

13
członkowskich i Komisji.
Unii Europejskiej dotyczącymi przeprowadzania doświadczeń i testów
2. Wspólnotowe testy porównawcze i próby przeprowadza się
porównawczych.
we Wspólnocie dla kontroli granicznej próbek materiału
rozmnożeniowego lub roślin sadowniczych wprowadzanych do
obrotu zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, niezależnie
od tego, czy są one obowiązujące czy uznaniowe, włączając te
dotyczące zdrowia roślin. Testy porównawcze i próby mogą
obejmować, co następuje:
- materiał rozmnożeniowy lub rośliny sadownicze
produkowane w państwach trzecich,
- materiał rozmnożeniowy lub rośliny sadownicze nadające się
dla rolnictwa ekologicznego,
- materiał rozmnożeniowy lub rośliny sadownicze
wprowadzane do obrotu w związku ze środkami mającymi na
celu ochronę różnorodności genetycznej.
3. Testy porównawcze i próby, o których mowa w ust. 2,
stosuje się w celu zharmonizowania technicznych metod
certyfikacji oraz w celu sprawdzenia, czy zostały spełnione
warunki, którym musi odpowiadać materiał rozmnożeniowy i
rośliny sadownicze.
4. Komisja, działając zgodnie z procedurą, o której mowa w
art. 19 ust. 2, podejmuje niezbędne ustalenia dotyczące
przeprowadzania testów porównawczych i prób. Komisja
powiadamia komitet, o którym mowa w art. 19 ust. 2, o
technicznych uzgodnieniach dotyczących przeprowadzania
testów i prób i ich wynikach. Jeżeli występują problemy ze
zdrowiem roślin, Komisja powiadamia Stały Komitet ds.
Zdrowia Roślin.
5. Wspólnota może wnieść wkład finansowy dla
przeprowadzania testów i prób przewidzianych w ust. 2 i 3.
Wkład finansowy nie przekracza rocznych środków
wyznaczonych przez organy budżetowe.
6. Testy i próby, na które można przeznaczyć wkład finansowy
ze Wspólnoty, oraz szczegółowe zasady dostarczania wkładu
finansowego ustala się zgodnie z procedurą, o której mowa w
art. 19 ust. 2.
7. Testy i próby przewidziane w ust. 2 i 3 mogą być
przeprowadzone jedynie przez organy państwowe lub osoby
prawne działające w imieniu państwa.
Art. 15
Kontrole wspólnotowe w państwach członkowskich
T

Ustawa z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin

1. Eksperci Komisji mogą, we współpracy z właściwymi
Art. 86. 1. Główny Inspektor współpracuje i reprezentuje Inspekcję przed
organami państw członkowskich, przeprowadzać kontrole na
organami Unii Europejskiej i państw trzecich oraz innymi organizacjami
miejscu, o ile jest to konieczne do zapewnienia jednolitego
międzynarodowymi, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem,
stosowania przepisów niniejszej dyrektywy, w szczególności w
właściwymi do spraw zdrowia roślin i nasiennictwa.
celu sprawdzenia, czy dostawcy rzeczywiście spełniają
2. Główny Inspektor przekazuje Komisji Europejskiej wszelkie informacje
wymagania niniejszej dyrektywy. Państwo członkowskie, na
wymagane przez tę Komisję z zakresu ochrony roślin i nasiennictwa.
którego terytorium jest przeprowadzana kontrola, udziela
3. Główny Inspektor może wystąpić z wnioskiem do Komisji Europejskiej
ekspertom wszelkiej niezbędnej pomocy w wypełnianiu ich
o wsparcie finansowe na cele fitosanitarne i jest odpowiedzialny za
obowiązków. Komisja informuje państwa członkowskie o
prawidłowe wydatkowanie przyznanych środków.
wyniku kontroli.

14