Rządowy projekt ustawy o nasiennictwie

Art. 119. 1. Z państw trzecich może być przywożony wyłącznie materiał siewny
dopuszczony do obrotu.
2. Jeżeli materiał siewny, o którym mowa w ust. 1, jest genetycznie zmodyfikowany, to
przywozi się go z państw trzecich, gdy modyfikacja wprowadzona do odmiany jest
dopuszczona do obrotu z przeznaczeniem do uprawy na podstawie decyzji właściwego
organu Unii Europejskiej lub właściwego organu państwa członkowskiego.

Art. 120. Prowadzący obrót materiałem siewnym lub dostawca, który przywiózł z państw
trzecich materiał siewny, w terminie 3 dni od dnia odprawy celnej, informuje wojewódzkiego
inspektora właściwego ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę prowadzącego
obrót lub dostawcy, albo miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż
miejsce zamieszkania prowadzącego obrót lub dostawcy – w przypadku gdy prowadzącym
obrót jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, o ilości i rodzaju
przywiezionego materiału siewnego oraz przedstawia dokumenty dotyczące wytwarzania
i jakości tego materiału.

Tytuł VIII
Kontrola materiału siewnego

Art. 121. 1. Kontrola materiału siewnego polega na losowym sprawdzeniu wymagań
w zakresie jakości oraz spełniania innych wymagań w zakresie wytwarzania, oceny
i przechowywania materiału siewnego, a także obrotu tym materiałem.
2. Kontrolę materiału siewnego przeprowadza wojewódzki inspektor.
3. Pobieranie prób urzędowych i ocena materiału siewnego, dokonywane przez organy
Państwowej Inspekcji w ramach kontroli, nie podlegają opłacie.
4. Jeżeli w wyniku kontroli materiału siewnego stwierdzono, że jedna lub kilka partii
materiału siewnego nie odpowiadają wymaganiom w zakresie jakości albo wytwarzania,
oceny i przechowywania materiału siewnego lub obrotu tym materiałem, wojewódzki
inspektor, w drodze decyzji, w zależności od zakresu i stopnia naruszeń, może:
1) nakazać usunięcie, w określonym terminie, nieprawidłowości stwierdzonych w trakcie
kontroli;
2) zakazać prowadzenia obrotu partią materiału siewnego niespełniającą wymagań;

95
3) nakazać poddanie partii materiału siewnego niespełniającej wymagań zabiegom
uniemożliwiającym użycie go do siewu, sadzenia, szczepienia, okulizacji lub tylko do
rozmnażania roślin.
5. Decyzje, o których mowa w ust. 4, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
6. Do podmiotów, o których mowa w art. 86 ust. 1 i art. 87 ust. 1, niebędących
przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie
działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 i Nr 239, poz. 1593), przepisy
rozdziału 5 tej ustawy stosuje się odpowiednio.

Art. 122. 1. Z materiału siewnego znajdującego się w obrocie pobiera się kontrolne próby do
wspólnotowych testów i doświadczeń porównawczych w celu sprawdzenia jego jakości oraz
harmonizacji metod dokonywania oceny.
2. Główny Inspektor pobiera i przesyła próby materiału siewnego, o których mowa w ust. 1,
do odpowiednich jednostek prowadzących wspólnotowe testy i doświadczenia porównawcze,
zgodnie z przepisami Unii Europejskiej dotyczącymi przeprowadzania doświadczeń i testów
porównawczych.

Tytuł IX
Opłaty sankcyjne i przepisy karne

Dział I
Opłaty sankcyjne

Art. 123. 1. Kto prowadzi obrót materiałem siewnym niezgodnie z warunkami określonymi
w art. 104 ust. 1 – 9, jest obowiązany do wycofania go z obrotu na własny koszt oraz do
wniesienia na rachunek wojewódzkiego inspektoratu właściwego ze względu na miejsce
zamieszkania albo siedzibę prowadzącego obrót albo dostawcy, albo miejsce wykonywania
działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania prowadzącego obrót albo
dostawcy – w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna prowadząca
działalność gospodarczą, materiałem siewnym, opłaty sankcyjnej stanowiącej 200 % kwoty
należnej za sprzedany lub dostarczony materiał siewny.
2. Kto prowadzi obrót materiałem siewnym bez zgłoszenia właściwemu wojewódzkiemu
inspektorowi zamiaru prowadzenia obrotu materiałem siewnym jest obowiązany do
wniesienia na rachunek wojewódzkiego inspektoratu właściwego ze względu na miejsce

96
zamieszkania lub siedzibę prowadzącego obrót albo dostawcy, opłaty sankcyjnej
w wysokości 2 270 zł, na podstawie decyzji wojewódzkiego inspektora właściwego ze
względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę prowadzącego obrót albo dostawcy.
3. Stwierdzenia, że obrót materiałem siewnym jest prowadzony niezgodnie z warunkami
określonymi w art. 104 ust. 1 – 9, dokonuje, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor
właściwy ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę prowadzącego obrót albo
dostawcy, albo miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce
zamieszkania prowadzącego obrót albo dostawcy – w przypadku gdy prowadzącym obrót
albo dostawcą jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, określając w tej
decyzji ilość sprzedanego lub dostarczonego materiału siewnego i wysokość opłaty
sankcyjnej, o której mowa w ust. 1.

Art. 124. Opłata sankcyjna, o której mowa w art. 123, stanowi dochód budżetu państwa
i stosuje się do niej przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja
podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.2)).

Art. 125. Egzekucja opłat wynikających z decyzji, o których mowa w art. 123 ust. 2
i 3, następuje w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.


Dział II
Przepisy karne

Art. 126. 1. Kto:
1) nie stosuje nazwy odmiany zgodnie z wpisem w krajowym rejestrze lub w odpowiednich
rejestrach państw członkowskich, lub we wspólnotowych katalogach,
2) nie przekazuje dyrektorowi Centralnego Ośrodka informacji, o których mowa

w art. 23,
3) nie stosuje się do zakazów obowiązujących w rejonie zamkniętym,
4) nie składa wojewódzkiemu inspektorowi obowiązującej informacji dotyczącej obrotu
materiałem siewnym lub nie prowadzi obowiązującej dokumentacji dotyczącej tego
materiału, o których mowa w art. 92,
5) składa wojewódzkiemu inspektorowi nieprawdziwe informacje dotyczące obrotu
materiałem siewnym,

97
6) nie zaopatruje materiału siewnego w etykiety, nie dołącza dokumentu towarzyszącego
lub dokumentu dostawcy, nie stosuje plomb lub nie zabezpiecza opakowań z materiałem
siewnym zgodnie z art. 95 ust. 2, art. 96 ust. 1, art. 97 ust. 1, art. 102 lub art. 103, lub
podaje na etykietach informacje niezgodne ze świadectwem oceny laboratoryjnej,
7) nie umieszcza na dokumencie sprzedaży nazwy gatunku, nazwy odmiany i numeru partii
jako informacji identyfikujących ten materiał,
8) nie prowadzi lub nie przechowuje dokumentacji zgodnie z warunkami określonymi w art.
64 ust. 2 pkt 2 i art. 92 ust. 1 pkt 2,
9) bez wymaganej zgody, o której mowa w art. 106 ust. 1, wprowadza do obrotu mieszanki
dla ochrony środowiska,
10) prowadzi obrót mieszanką dla ochrony środowiska niezgodnie z decyzją, o której mowa
w art. 106 ust. 1,
11) przed zbiorem mieszanki dla ochrony środowiska zbieranej bezpośrednio lub składników
uprawianej mieszanki dla ochrony środowiska nie informuje właściwego ze względu na
położenie obszaru źródłowego regionalnego dyrektora ochrony środowiska
o wyznaczonym miejscu zbioru,
12) nie będąc wpisanym odpowiednio do ewidencji dostawców albo ewidencji rolników,
sprzedaje materiał siewny przeznaczony dla nieprofesjonalnego odbiorcy poza obszar
powiatu, w którym go wytworzył,
13) nabywa od producenta materiał rozmnożeniowy lub materiał nasadzeniowy roślin
warzywnych lub ozdobnych lub materiał szkółkarski przeznaczony na jego własne
niezarobkowe potrzeby, który wprowadza do obrotu lub rozmnaża w celach
zarobkowych,
14) prowadzi obrót materiałem siewnym wbrew zakazowi, o którym mowa w art. 90 ust. 1
pkt 2,
15) bez wymaganej zgody, o której mowa w art. 108 ust. 3, wprowadza do obrotu materiał
siewny z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych odmian roślin rolniczych
lub roślin warzywnych,
16) sporządza mieszanki roślin pastewnych przeznaczone na cele paszowe, nie posiadając
opracowanej technologii sporządzania tych mieszanek oraz urządzeń niezbędnych do ich
sporządzania,
17) sporządza protokół pobrania prób materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych
na formularzu, który jest niezgodny ze wzorem określonym w przepisach wydanych na
podstawie art. 51 pkt 2,

98
18) nie składa wojewódzkiemu inspektorowi wykazu prowadzonych plantacji nasiennych
odmian regionalnych, o którym mowa w art. 53 ust. 3,
19) wydaje świadectwa albo informacje wymienione w art. 73 ust. 1, które są niezgodne ze
wzorami określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 73 ust. 7;
20) wprowadza do obrotu materiał siewny, w którym udział genetycznie zmodyfikowanego
materiału siewnego przekracza maksymalny udział procentowy genetycznie
zmodyfikowanego materiału siewnego w materiale siewnym odmian konwencjonalnych,
określony w przepisach wydanych na podstawie art. 104 ust. 13,
21) nie oznacza partii materiału siewnego wytworzonego na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej numerem utworzonym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 40
pkt 6 lub art. 72 pkt 2 lit. e,
22) będąc zachowującym odmianę wprowadzającym do obrotu materiał siewny kategorii
standard roślin warzywnych własnych odmian:
a) nie przechowuje lub nie udostępnia wojewódzkiemu inspektorowi dokumentacji,
o której mowa w art. 93 ust. 1 pkt 1, lub
b) nie przechowuje lub nie udostępnia wojewódzkiemu inspektorowi lub właściwemu
urzędowi innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego prób, o których
mowa w art. 93 ust. 1 pkt 2, lub
c) nie składa wojewódzkiemu inspektorowi sprawozdania o ilości wprowadzonego do
obrotu materiału siewnego, o którym mowa w art. 93 ust. 1 pkt 3,
23) prowadzi obrót materiałem siewnym z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń
polowych niezgodnie z decyzją, o której mowa w art. 108 ust. 3,
24) nie informuje dyrektora Centralnego Ośrodka o ilości wprowadzonego do obrotu
materiału siewnego, o którym mowa w art. 108 ust. 8, w terminie określonym w tym
przepisie,
25) wytwarza materiał siewny odmian regionalnych roślin rolniczych poza regionem
pochodzenia lub dodatkowym regionem wytwarzania lub prowadzi obrót tym materiałem
siewnym poza regionem pochodzenia lub poza dodatkowym regionem obrotu, lub
w ilości większej niż określona w decyzji, o której mowa w art. 109 ust. 1 lub art. 110
ust. 1,
26) wytwarza materiał siewny odmian regionalnych roślin warzywnych poza regionem
pochodzenia lub dodatkowym regionem wytwarzania lub prowadzi obrót tym materiałem
siewnym poza regionem pochodzenia lub poza dodatkowym regionem obrotu, lub

99