Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz o zmianie innych ustaw

wersja z dnia 3 maja 2010 r.


3)
podmiot  wykonujący  przewozy  drogowe  –  w  zakresie,  o  którym  mowa  w  ust.  2 
pkt 1 lit. c‐g; 
4)
organy  i  podmioty  wydające  świadectwa  kwalifikacji  zawodowej  –  w  zakresie, 
o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. h; 
5)
minister właściwy do spraw transportu – w zakresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 
lit. i; 
6)
organizacja, wydająca karnety TIR – w zakresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. j; 
7)
podmioty  wydające  inne  dokumenty  tranzytu  celnego  –  w  w  zakresie,  o  którym 
mowa w ust. 2 pkt 1 lit. k.
5.  Centrum  monitoringu  prowadzi  odpłatnie  podległa  ministrowi  właściwemu  do  spraw  transportu 
jednostka organizacyjna. 
6. Minister właściwy do spraw transportu określi w drodze rozporządzenia: 
1)
jednostkę prowadzącą Centrum monitoringu; 
2)
szczegółowy  sposób,  terminy  i  zakres  informacji  przekazywanych  do  Centrum 
monitoringu;
3)
wzory dokumentów stosowanych przy przekazywaniu informacji. 
7. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 6 należy uwzględnić w szczególności: 
1)
konieczność  posiadania  przez  jednostkę  prowadzącą  Centrum  monitoringu 
odpowiedniego 
zaplecza 
organizacyjno‐technicznego 
oraz 
posiadania 
wykwalifikowanej kadry; 
2)
przydatność  przekazywanych  danych  do  realizacji  celów  wskazanych  w  art.  83b 
ust. 2 pkt 2; 
3)
konieczność ochrony danych osobowych i nieujawniania tajemnicy handlowej.”;
22)  art. 92 i 92a otrzymują brzmienie:
„Art.  92.  1.  Kierowca  wykonujący  przewóz  drogowy  z  naruszeniem  obowiązków  lub  warunków 
przewozu drogowego podlega karze grzywny w wysokości od 300 do 2.000 złotych. 
2.  Wykaz  naruszeń,  o  których  mowa  w ust. 1,  oraz  wysokości  grzywny  za  poszczególne  naruszenia 
określa załącznik nr 1 do ustawy. 
3.  Osoba  zarządzająca  przedsiębiorstwem  lub  osoba  zarządzająca  w  przedsiębiorstwie  transportem 
drogowym,  o  której  mowa  w  art.  5  ust.  3  pkt  2,  a  także  każda  inna  osoba  wykonująca  czynności 
związane z przewozem drogowym, która naruszyła obowiązki lub warunki przewozu drogowego albo 
dopuściła, nawet nieumyślnie, do powstania takich naruszeń, podlega karze grzywny w wysokości od 
500 do 2000 złotych 
4.  Wykaz  naruszeń,  o  których  mowa  w ust. 3,  oraz  wysokości  grzywny  za  poszczególne  naruszenia 
określa załącznik nr 2 do ustawy.
5. Orzekanie w sprawie nałożenia grzywny, o której mowa w ust. 1 i 3, następuje w trybie określonym 
w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia.
Art. 92a. 1. Podmiot  wykonujący  przewóz  drogowy  lub  inne  czynności  związane  z  tym  przewozem 
z naruszeniem  obowiązków  lub  warunków  przewozu  drogowego,  podlega  karze  pieniężnej 
w wysokości od 50 złotych do 10.000 złotych za każde naruszenie. 
2. Suma kar pieniężnych nałożonych za naruszenia stwierdzone podczas jednej kontroli drogowej nie 
może przekroczyć kwoty 10.000 złotych – w odniesieniu do kontroli drogowej. 
3. Suma  kar  pieniężnych  nałożonych  za  naruszenia  stwierdzone  podczas  kontroli  w podmiocie 
wykonującym przewóz drogowy nie może przekroczyć: 
10

wersja z dnia 3 maja 2010 r.


1)
15.000  złotych  –  dla  podmiotu  zatrudniającego  lub  wykorzystującego  do 
wykonywania przewozów drogowych kierowców w liczbie do 10; 
2)
20.000  złotych  –  dla  podmiotu  zatrudniającego  lub  wykorzystującego  do 
wykonywania przewozów drogowych kierowców w liczbie od 11 do 50; 
3)
25.000  złotych  –  dla  podmiotu  zatrudniającego  lub  wykorzystującego  do 
wykonywania przewozów drogowych kierowców w liczbie od 51 do 250; 
4)
30.000  złotych  –  dla  podmiotu  zatrudniającego  lub  wykorzystującego  do 
wykonywania przewozów drogowych kierowców w liczbie większej niż 250; 
5)
40.000 złotych – dla podmiotu wykonującego inne czynności związane z przewozem 
drogowym.
4. Jeżeli  czyn  będący  naruszeniem  przepisów,  o  których  mowa  w ust. 1,  wyczerpuje  jednocześnie 
znamiona  wykroczenia,  w  stosunku  do  podmiotu  będącego  osobą  fizyczną  stosuje  się  wyłącznie 
przepisy niniejszej ustawy. 
5. Jeżeli  czyn  będący  naruszeniem  przepisów,  o których  mowa  w ust. 1,  wyczerpuje  jednocześnie 
znamiona  przestępstwa,  w  stosunku  do  podmiotu  będącego  osobą  fizyczną  stosuje  się  wyłącznie 
przepisy Kodeksu karnego i Kodeksu postępowania karnego.
6. Wykaz  naruszeń  obowiązków  lub  warunków,  o  których  mowa  w ust. 1,  oraz  wysokości  kar 
pieniężnych za poszczególne naruszenia określa załącznik nr 3 do ustawy. 
7. Przepisy ust. 1, ust. 3 pkt 5 i ust. 4‐6 stosuje się do podmiotów wykonujących czynności związane z 
przewozem drogowym, w szczególności do: 
1)
spedytora; 
2)
nadawcy; 
3)
odbiorcy; 
4)
załadowcy; 
5)
organizatora wycieczki; 
6)
organizatora transportu, 
jeżeli okoliczności sprawy i dowody jednoznacznie wskazują, że podmiot ten miał wpływ lub godził się 
na powstanie naruszenia.
8. Przepisy ust. 1 i ust. 3‐6 stosuje się do podmiotów, o których mowa w art. 16a i art. 33a.”; 
23)  po art. 92a dodaje się art. 92b i art. 92c w brzmieniu:
„Art. 92b. 1. Nie nakłada się kary pieniężnej za naruszenie przepisów o czasie prowadzenia pojazdów, 
wymaganych przerwach i okresach wypoczynku, jeżeli podmiot wykonujący przewóz: 
1) 
zapewnił właściwą organizację i dyscyplinę pracy ogólnie wymaganą w stosunku do 
prowadzenia  przewozów  drogowych,  umożliwiającą  przestrzeganie  przez 
kierowców  przepisów  rozporządzenia  (WE)  561/2006,  rozporządzenia  (EWG) 
3821/85 oraz umowy AETR; 
2) 
zapewnił  prawidłowe  zasady  wynagradzania,  nie  zawierające  składników 
wynagrodzenia i premii zachęcające do naruszania przepisów rozporządzenia (WE) 
561/2006 lub do działań zagrażających bezpieczeństwu ruchu drogowego, 
2.  W  przypadku  naruszenia obowiązków i warunków wykonywania przewozu drogowego, w sytuacji, 
o której mowa w ust. 1, karze grzywny, na zasadach określonych w art. 92, podlega kierowca lub inna 
osoba odpowiedzialna za powstanie naruszenia. 
Art.  92c.  1.  Nie  wszczyna  się  postępowania  w  sprawie  nałożenia  kary  pieniężnej  za  naruszenie 
obowiązków lub warunków, o których mowa w art. 92a ust. 1, a postępowanie wszczęte w tej sprawie 
umarza się jeżeli: 
11

wersja z dnia 3 maja 2010 r.


1)
okoliczności  sprawy  i dowody  jednoznacznie  wskazują,  że  podmiot  wykonujący 
przewozy lub inne czynności związane z przewozem nie miał wpływu na powstanie 
naruszenia, a naruszenie nastąpiło wskutek zdarzeń i okoliczności, których podmiot 
nie mógł przewidzieć, lub 
2)
za stwierdzone naruszenie, na podmiot wykonujący przewozy została nałożona kara 
przez inny uprawniony organ.
2.  Przepisy  ust.  1  pkt  2  stosuje  się  odpowiednio,  w  przypadku  nałożenia  kary  przez  uprawniony 
zagraniczny organ.”; 
24)  art. 93‐95 otrzymują brzmienie:
„Art. 93. 1. Karę pieniężną, o której mowa w art. 92a ust. 1, nakłada w drodze decyzji administracyjnej 
właściwy ze względu na miejsce wykonywanej kontroli organ, którego pracownicy lub funkcjonariusze 
stwierdzili naruszenie obowiązków lub warunków przewozu drogowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2.  Inspektor  Pracy,  który  ujawni  naruszenie  obowiązków  lub  warunków  przewozu  drogowego,  o 
którym  mowa  w  art.  92a  ust.  1,  przekazuje  protokół  i  inne  dokumenty  z  przeprowadzonej  kontroli 
właściwemu ze względu na miejsce kontroli wojewódzkiemu inspektorowi transportu drogowego. 
3.  W  przypadku,  o  którym  mowa  w  ust.  2,  postępowanie  administracyjne  prowadzi  i  decyzję 
administracyjną o nałożeniu kary pieniężnej wydaje wojewódzki inspektor transportu drogowego.
4. Decyzja  ostateczna,  o której  mowa  w ust. 1  i  3,  staje  się  wykonalna  po  upływie  30  dni  od  jej 
doręczenia,  jeżeli  strona  nie  wniosła  skargi  na  decyzję  do  właściwego  sądu  administracyjnego. 
W przypadku wniesienia skargi decyzja staje się wykonalna z chwilą: 
4)
odrzucenia skargi, 
5)
cofnięcia skargi, lub
6)
wydania przez sąd prawomocnego orzeczenia o oddaleniu skargi.
5.  Organ,  o  którym  mowa  w  ust.  1,  wydaje  decyzję  o  umorzeniu  postępowania  w  sprawie  nałożenia 
kary pieniężnej, w przypadku stwierdzenia okoliczności, o których mowa w art. 92b ust. 1 lub art. 92c.
Art. 94. 1. Kara pieniężna stanowi dochód budżetu państwa. 
2. Karę pieniężną uiszcza się w formie przekazu na właściwy rachunek bankowy w terminie 21 dni od 
dnia w którym decyzja o jej nałożeniu stała się wykonalna. Koszty związane z jej przekazaniem pokrywa 
zobowiązany podmiot. 
3.  W  przypadku,  gdy  podczas  kontroli  stwierdzone  zostanie  naruszenie  obowiązków  lub  warunków, 
o których    mowa  w  art. 92a ust. 1, przez zagraniczny podmiot mający siedzibę w państwie, z którym 
Rzeczypospolita  Polska  nie  jest  związana  umową  o  wzajemnej  egzekucji  kar  pieniężnych,  osoba 
przeprowadzająca  kontrolę  pobiera  kaucję  w  wysokości  odpowiadającej  przewidywanej  karze 
pieniężnej. 
4. Kaucję pobiera się w formie: 
1)
gotówkowej, za pokwitowaniem na druku ścisłego zarachowania, lub
2)
przelewu 
na 
wyodrębniony 
rachunek 
bankowy 
organu 
prowadzącego 
postępowanie  administracyjne  w  sprawie  o  nałożenie  kary,  przy  czym  koszty 
przelewu ponosi zobowiązany podmiot. 
5.  W  przypadku  poboru  kaucji  przez  inspektorów  Inspekcji  Transportu  Drogowego,  możliwe  jest  jej 
przekazanie  w formie  bezgotówkowej,  za  pomocą  karty  płatniczej.  Koszty  związane  z autoryzacją 
transakcji  i  przekazem  środków  na  rachunek  bankowy,  o  którym  mowa  w  ust.  4  pkt  2,  ponosi 
bezzwrotnie zobowiązany podmiot. 
12

wersja z dnia 3 maja 2010 r.


6. Kaucję przechowywana jest na nieoprocentowanym rachunku bankowym, o którym mowa w ust. 4 
pkt 2. 
7. Kaucję przekazuje się: 
1)
na  rachunek  bankowy,  o  którym  mowa  w  ust.  2  –  w  terminie  7  dni  od  dnia, 
w którym decyzja o nałożeniu kary stała się wykonalna;
2)
na  rachunek  bankowy  podmiotu,  który  ją  wpłacił  –  w  terminie  7  dni  od  dnia 
uprawomocnienia się decyzji lub orzeczenia umarzającego postępowanie w sprawie 
o nałożenie kary pieniężnej. 
8. W przypadku, gdy wysokość nałożonej kary jest mniejsza od wysokości pobranej kaucji, do powstałej 
różnicy stosuje się odpowiednio przepis ust. 7 pkt 2. 
Art. 95. 1. W  przypadku  stwierdzenia  naruszenia  obowiązków  lub  warunków,  o  których    mowa 
w art. 92a  ust.  1,  osoba  przeprowadzająca  kontrolę  na  drodze  zatrzymuje,  za  pokwitowaniem, 
dokumenty podlegające kontroli i kieruje lub usuwa pojazd, na koszt podmiotu wykonującego przewóz 
drogowy, na najbliższy parking strzeżony, jeżeli: 
1)
nie pobrano kaucji – w przypadku podmiotu, o którym mowa w art. 94 ust. 3, 
2)
nie  usunięto  niezwłocznie  stwierdzonych  nieprawidłowości  zagrażających 
bezpieczeństwu ruchu drogowego, lub 
3)
zakaz lub ograniczenie ruchu uniemożliwia dalszą jazdę. 
2. W zakresie postępowania w związku z usuwaniem pojazdu stosuje się odpowiednio  przepisy ustawy 
Prawo o ruchu drogowym. 
3. Zwrot pojazdu z parkingu następuje, odpowiednio po: 
1)
przekazania  kaucji  przez  podmiot  wykonujący  przewóz  drogowy,  na  zasadach, 
o których mowa w art. 94 ust. 4 i 5, lub
2)
usunięciu przyczyny umieszczenia pojazdu na parkingu. 
4.  Jeżeli  pojazd  nie  zostanie  odebrany  z  parkingu  w  ciągu  30  dni  od  dnia  nałożenia  kary  pieniężnej, 
stosuje się odpowiednio przepisy działu II rozdziału 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu 
egzekucyjnym  w  administracji  (Dz.  U.  z  2005  r.  Nr  229,  poz.  1954,  z  póź.  zm.11)  dotyczące  egzekucji 
należności pieniężnych z ruchomości. 
5.  W  przypadku,  gdy  podczas  kontroli  granicznej  stwierdzone  zostanie  naruszenie  obowiązków  lub 
warunków,  o których  mowa w art. 92 ust. 1, osoba przeprowadzająca kontrolę uprawniona jest  do 
uniemożliwienia kontrolowanemu pojazdowi wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do czasu 
usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości.”;
25)  uchyla się rozdział 11a „Przepisy karne";
26)  uchyla się załącznik do ustawy;
27) dodaje się załączniki 1‐3 do ustawy w brzmieniu:
„ZAŁĄCZNIKI 
Załącznik nr 1 
Wysokość
Lp. Wyszczególnienie
naruszeń
grzywny
w złotych

11  zmiany ustawy zostały opublikowane w Dz. U. z 2003 r. Nr 109, poz. 1031, Nr 213, poz. 2081, Dz. U. z 2005 r. 
Nr 132, poz. 1103, Nr 143, poz. 1203, Dz. U. z 2006 r. Nr 226, poz. 1648 oraz Dz. U. z 2007 r. Nr 89, poz. 589, 
Nr 99, poz. 664 
13

wersja z dnia 3 maja 2010 r.


1.
Nieokazanie wypisu z licencji, wypisu z zezwolenia lub innego wymaganego w związku z przewozem drogowym
500
dokumentu, o którym mowa w art. 87
2.
Nieokazanie dokumentu potwierdzającego:

2.1.
- ukończenie wymaganego w związku z wykonywaniem przewozu drogowego szkolenia
800
2.2.
- uzyskanie orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań przeciwwskazań zdrowotnych do
800

wykonywania pracy na stanowisku kierowcy

2.3.
- uzyskanie orzeczenia psychologicznego o braku przeciwwskazań psychologicznych do wykonywania
800
pracy na stanowisku kierowcy
3.
Kierowanie pojazdem wykonującym przewóz drogowy w okresie obowiązywania zakazów lub ograniczeń w ruchu
500
wprowadzonych dla określonej kategorii pojazdów dla tego pojazdu
4.
Kierowanie pojazdem wykonującym transport drogowy bez karty opłaty drogowej potwierdzającej uiszczenie
1.000
wymaganej opłaty za przejazd po drogach krajowych w wymaganej wysokości
5.
Kierowanie pojazdem wykonującym transport drogowy z nieprawidłowo umieszczoną kartą opłaty drogowej za
300
przejazd pod drogach krajowych
6. Nieprawidłowe wypełnienie karty opłaty za przejazd po drogach krajowych
300
7.
Wykonywanie przewozu drogowego zwierząt: z przekroczeniem dopuszczalnego czasu przewozu zwierząt lub
500
naruszeniem zasad postoju
8.
Naruszenie przepisów o czasie prowadzenia pojazdu, obowiązkowych przerwach i okresach wypoczynku

8.1.
- jednokrotne
500
8.2.
- wielokrotne lub z zagrożeniem bezpieczeństwa ruchu drogowego
2.000
9.
Naruszenie przepisów o stosowaniu urządzeń rejestrujących samoczynnie prędkość jazdy, czas jazdy i postoju
2.000
(tachografów i tachografów cyfrowych), wykresówek i kart kierowcy
10. Wykonywanie
załadunku lub rozładunku towaru niebezpiecznego w miejscu publicznym lub poza obszarem
1.000
zabudowanym, bez wymaganego powiadomienia właściwych władz
11.
Postój pojazdu przewożącego towary niebezpieczne bez wymaganego nadzoru
800
12.
Postój pojazdu przewożącego towary niebezpieczne bez zabezpieczenia hamulcem postojowym
500
13. Używanie ognia lub nieosłoniętego płomienia w pojazdach przewożących towary niebezpieczne klasy 1, a także
2.000
w ich pobliżu oraz podczas załadunku lub rozładunku tych towarów
14.
Naruszenie przepisów dotyczących załadunku lub rozładunku towaru niebezpiecznego klasy 1 w miejscu
1.000
publicznym na pojazdy lub z pojazdów, które znajdują się w odległości mniejszej niż 50 m
15.
Przewóz w jednostce transportowej przewożącej towary niebezpieczne pasażerów innych niż załoga pojazdu
500
16.
Naruszenie przepisów zakazu palenia, w trakcie manipulowania ładunkiem lub wykonywania czynności
500
ładunkowych towarów niebezpiecznych, w pobliżu, jak i wewnątrz pojazdu lub kontenera
17.
Nieuzasadnione utrzymywanie pracy silnika pojazdu w czasie załadunku lub rozładunku towaru niebezpiecznego
1.000
Załącznik nr 2 
Wysokość
Lp. Wyszczególnienie
naruszeń
grzywny
w złotych
1.
Nie wyposażenie kierowcy w:

1.1.
- wypis z licencji, wypis z zezwolenia, wypis z zaświadczenia o wykonywaniu przewozów na potrzeby
2.000

własne

1.2.
- świadectwo kierowcy – dotyczy kierowców nie mających obywatelstwa państwa członkowskiego Unii
1.000

Europejskiej,

1.3.
- zaświadczenie lub oświadczenie o spełnianiu wymagań w zakresie badań lekarskich i psychologicznych
300

oraz odbycia wymaganego kursu dokształcającego,

1.4.
- inny dokument, o którym mowa w art. 87, wymagany w związku z realizowanym przewozem – nie
500 za każdy
dotyczy dokumentów wskazanych pod lp.3.-19.
dokument,
maksymalnie 2000
2. Nieprawidłowe, niepełne lub niezgodne ze stanem faktycznym wypełnienie dokumentu, o którym mowa w art. 87,
300 za każdy
wymaganego w związku z realizowanym przewozem – nie dotyczy dokumentów wskazanych pod lp.3.-19.
dokument,
maksymalnie 2000
3.
Dopuszczenie do wykonywania przewozu drogowego przez kierowcę, który:

3.1.
- nie ukończył wymaganego w związku z tym przewozem szkolenia,
1.000
3.2.
- nie posiada orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na
1.000
t
i k ki

14