Rządowy projekt ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych
projekt ustawy dotyczy ustanowienia zasad funkcjonowania systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych
projekt mający na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej
- Kadencja sejmu: 6
- Nr druku: 3887
- Data wpłynięcia: 2011-02-22
- Uchwalenie: Projekt uchwalony
- tytuł: o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych
- data uchwalenia: 2011-04-28
- adres publikacyjny: Dz.U. Nr 122, poz. 695
3887
energię elektryczną przeznaczoną do sprzedaży osobom trzecim i w której nie będzie
prowadzony rodzaj działalności określony w lp. 2 – 29 w tabeli nr 2 załącznika do
ustawy.
2. Podjęcie realizacji instalacji ma miejsce w dniu faktycznego rozpoczęcia procesu
inwestycyjnego dotyczącego tej instalacji. Za dzień faktycznego rozpoczęcia procesu
inwestycyjnego uznaje się dzień, który nastąpił przed dniem 31 grudnia 2008 r.,
w którym podjęto prace przygotowawcze na terenie budowy instalacji.
3. Do wydania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy
rozdziału 6.
4. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, powinien także zawierać:
1) wskazanie miejsca realizacji instalacji;
2) opis, harmonogram i planowany termin oddania instalacji do użytkowania;
3) informację o tytule prawnym do składników majątkowych lub niemajątkowych
wchodzących w skład instalacji.
5. Do wniosku o wydanie zezwolenia dołącza się potwierdzenie złożenia wniosku
o wydanie pozwolenia zintegrowanego albo pozwolenia na wprowadzanie gazów lub
pyłów do powietrza, jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie posiada tych
pozwoleń dla instalacji, której dotyczy wniosek. Potwierdzenia nie dołącza się, jeżeli
organem właściwym do wydania zezwolenia jest organ właściwy do wydania tych
pozwoleń.
6. W zezwoleniu, o którym mowa w ust. 1, nie przyznaje się uprawnień do emisji i nie
określa się wysokości opłaty, o której mowa w art. 27 ust. 1.
7. Prowadzący instalację, w terminie 14 dni od dnia oddania instalacji do użytkowania,
występuje do właściwego organu o zmianę zezwolenia w zakresie, o którym mowa
w ust. 6.
8. Obowiązek monitorowania i rozliczania wielkości emisji powstaje z dniem wydania
decyzji o zmianie zezwolenia.
35
Rozdział 8
Monitorowanie i rozliczanie wielkości emisji
Art. 51.
1. Operator statku powietrznego jest obowiązany sporządzić:
1) plan monitorowania wielkości emisji;
2) plan monitorowania liczby tonokilometrów pochodzących z wykonywanych operacji
lotniczych.
2. Zawartość planów monitorowania, o których mowa w ust. 1, określa decyzja Komisji
nr 2007/589/WE.
Art. 52.
1. Operator statku powietrznego składa wniosek o zatwierdzenie planów monitorowania,
o których mowa w art. 51 ust. 1, do ministra właściwego do spraw środowiska.
2. Wniosek o zatwierdzenie planów monitorowania, o których mowa w art. 51 ust. 1,
zawiera:
1) nazwę operatora statku powietrznego oraz jego miejsce zamieszkania i adres albo
siedzibę i adres;
2) wykaz statków powietrznych wykorzystywanych w momencie składania projektu
planu monitorowania oraz liczbę statków każdego rodzaju, jak również orientacyjny
wykaz dodatkowych rodzajów statków powietrznych, które mogą być
wykorzystywane;
3) dane o typie i podtypie statku powietrznego;
4) znaki rejestracyjne statków powietrznych;
5) rodzaje gazów cieplarnianych, które mają być objęte planem;
6) rodzaje wykorzystywanych paliw.
3. Do wniosku o zatwierdzenie planów monitorowania, o których mowa w art. 51 ust. 1,
dołącza się:
1) odpowiednio dokumenty, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. b – e;
2) plan monitorowania wielkości emisji oraz plan monitorowania liczby
tonokilometrów pochodzących z wykonywanych operacji lotniczych sporządzone
36
w
formie pisemnej i postaci elektronicznej umożliwiającej elektroniczne
przetwarzanie zawartych w nich danych.
4. Minister właściwy do spraw środowiska przekazuje plany monitorowania, o których
mowa w art. 51 ust. 1, Krajowemu ośrodkowi w celu zbadania ich zgodności
z przepisami decyzji Komisji nr 2007/589/WE.
5. Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska informację
dotyczącą zgodności sporządzonych planów monitorowania, o których mowa
w art. 51 ust. 1, z przepisami decyzji Komisji nr 2007/589/WE, w terminie 14 dni od dnia
otrzymania tych planów.
Art. 53.
Minister właściwy do spraw środowiska, w drodze decyzji, zatwierdza plany monitorowania,
o których mowa w art. 51 ust. 1.
Art. 54.
1. Operator statku powietrznego jest obowiązany dokonywać przeglądu planu
monitorowania wielkości emisji przed rozpoczęciem każdego okresu rozliczeniowego.
2. Operator statku powietrznego jest obowiązany do wystąpienia z wnioskiem o zmianę
planu monitorowania wielkości emisji w przypadku zmiany:
1) w średniorocznych zgłaszanych emisjach, które wymagają od operatora statku
powietrznego zmiany poziomu dokładności, o którym mowa w decyzji Komisji
nr 2007/589/WE;
2) liczby operacji lotniczych lub wartości emisji, wskutek której operator statku
powietrznego przekracza próg ustalony dla niewielkich źródeł emisji;
3) rodzaju wykorzystywanego paliwa.
Art. 55.
1. Operator statku powietrznego jest obowiązany sporządzić raport o liczbie
tonokilometrów pochodzących z wykonywanych operacji lotniczych w roku
monitorowania.
37
2. Rokiem monitorowania jest rok kalendarzowy kończący się na 24 miesiące przed
rozpoczęciem okresu rozliczeniowego.
3. Raport, o którym mowa w ust. 1, zweryfikowany przez jednostki uprawnione operator
statku powietrznego przedkłada ministrowi właściwemu do spraw środowiska:
1) na co najmniej 21 miesięcy przed rozpoczęciem okresu rozliczeniowego;
2) do dnia 30 czerwca w trzecim roku okresu rozliczeniowego, w przypadku gdy
informacje zawarte w raporcie są podstawą ubiegania się o przyznanie uprawnień
do emisji ze specjalnej rezerwy.
Art. 56.
1. Prowadzący instalację spełniającą przesłanki objęcia systemem jest obowiązany
sporządzić plan monitorowania wielkości emisji.
2. Plan monitorowania wielkości emisji podlega zatwierdzeniu w zezwoleniu.
3. Prowadzący instalację jest obowiązany do zmiany planu monitorowania wielkości emisji
w przypadku:
1) zmiany stosowanej metodyki monitorowania wymuszonej koniecznością
funkcjonowania instalacji w warunkach odbiegających od normalnych, o których
mowa w art. 142 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony
środowiska, trwającej dłużej niż 14 dni, jeżeli odpowiedni sposób monitorowania nie
został przewidziany w tym planie;
2) zmiany stosowanej metodyki monitorowania w związku z poprawą dokładności
danych w rozumieniu przepisów określających sposób monitorowania wielkości
emisji, pod warunkiem że zastosowanie innej metodyki monitorowania nie będzie
nieracjonalne kosztowo i technicznie niewykonalne;
3) ujawnienia błędów w stosowanej metodyce monitorowania;
4) zmiany stosowanego paliwa oraz surowców wykorzystywanych w instalacji;
5) zmiany grupy emisji w rozumieniu przepisów określających sposób monitorowania
emisji.
Art. 57.
1. Prowadzący instalację i operator statku powietrznego jest obowiązany do monitorowania
wielkości emisji zgodnie z planem monitorowania wielkości emisji.
38
2. Prowadzący instalację i operator statku powietrznego jest obowiązany do rozliczenia
wielkości emisji za każdy rok okresu rozliczeniowego.
3. Prowadzący instalację i operator statku powietrznego rozlicza wielkość emisji na
podstawie raportu o wielkości emisji sporządzanego za poprzedni rok okresu
rozliczeniowego.
Art. 58.
1. Sposób monitorowania wielkości emisji pochodzących z instalacji objętej systemem
w okresie rozliczeniowym rozpoczynającym się od dnia 1 stycznia 2013 r. i operacji
lotniczych oraz sposób monitorowania liczby tonokilometrów pochodzących
z wykonywanych operacji lotniczych określa decyzja Komisji nr 2007/589/WE.
2. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób monitorowania wielkości emisji z instalacji objętej systemem,
2) częstotliwość przekazywania danych dotyczących monitorowania,
3) zakres informacji zawartych w raporcie,
4) formę i układ raportu,
5) sposób weryfikacji raportów
– kierując się potrzebą zapewnienia wiarygodnych informacji o wprowadzanych
do powietrza gazach cieplarnianych.
Art. 59.
Raporty, o których mowa w art. 55 ust. 1 i art. 57 ust. 3, podlegają weryfikacji przez jednostki
uprawnione w zakresie zgodności informacji zawartych w raporcie ze stanem faktycznym.
Art. 60.
1. Krajowy ośrodek prowadzi wykaz jednostek uprawnionych.
2. Jednostka uprawniona powinna zatrudniać do przeprowadzenia weryfikacji osoby, które:
1) wykazują się doświadczeniem zawodowym, gwarantującym prawidłowe
wykonywanie obowiązków, związanym z:
a) projektowaniem instalacji technologicznych i ekologicznych lub
39