Rządowy projekt ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych

 
Polityka klimatyczna UE, w tym system handlu uprawnieniami do emisji, jest instrumentem
z założenia generującym pewne koszty dla uczestników systemu. Przedsiębiorcy, którzy nie
podejmą działań mających na celu ograniczenie emisji, narażają się na koszty zakupu
dodatkowych uprawnień do emisji lub obowiązek ponoszenia kar.
Projektowana ustawa nie ma bezpośredniego wpływu na wielkość przydziału uprawnień dla
Polski, które zostaną rozdysponowane prowadzącym instalacje oraz operatorom statków
powietrznych. Określenie wielkości przydziału uprawnień dla poszczególnych prowadzących
instalację jest dokonywane w KPRU i podlega ocenie Komisji Europejskiej. Określenie
wielkości przydziału uprawnień operatorom statków powietrznych ma następować w oparciu
o ogólnowspólnotowy wzorzec porównawczy określany przez Komisję Europejską oraz
zweryfikowaną liczbę tonokilometrów pochodzących z operacji lotniczych w danym okresie.
Trudno jest oszacować wielkość obciążeń wynikających z tytułu sankcji finansowych
przewidzianych w projektowanej ustawie. Ustawa rozszerza katalog zachowań zagrożonych
karami, stąd można się spodziewać, że obciążenia przedsiębiorców z tego tytułu wystąpią.
Akt ma znaczący wpływ na konkurencyjność naszej gospodarki, jak również na sytuację
społeczną i rozwój regionów. Z uwagi na wysokie nawęglenie produkcji energii elektrycznej,
akt wpływa na ceny energii elektrycznej, a te wpływają zarówno duży przemysł, jak i na
sektor M P, a także gospodarstwa domowe.
Należy także wspomnieć o pozytywnym wpływie na gospodarkę, dzięki tworzeniu zachęt do
oszczędzania energii i paliw, a także poprawie stanu środowiska, zwłaszcza czystości
powietrza, co ma pozytywny wpływ na rozwój regionów, zwłaszcza turystycznych, a także na
poprawę stanu zdrowia społeczeństwa.

6. Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionalny
Proponowane regulacje prawne mogą mieć wpływ na sytuację gospodarczą i rozwój
regionów. Wypełnianie obowiązków określonych ustawą przez krajowe przedsiębiorstwa
może mieć wpływ na sytuację gospodarczą i rozwój regionalny z uwagi na fakt, iż cena
uprawnienia za emisję kształtuje koszt produktu lub usługi wytwarzanej przez
przedsiębiorstwa uczestniczące w systemie.


02/18rch
 
60
Projekt



ROZPORZ DZENIE
M

INISTRA RODOWISKA

z dnia ........................................ 2011 r.

w sprawie warunków i sposobu rozdziału uprawnień do emisji z krajowej
rezerwy




Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia ... 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami
do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. Nr …, poz. ….) zarządza się, co następuje.

§ 1. Rozporządzenie określa warunki i sposób rozdziału uprawnień do emisji z
krajowej rezerwy, dla instalacji nowych i tych, w których dokonano zmiany
w instalacji.

§ 2.1. Przydział liczby uprawnień do emisji ustala się oddzielnie dla instalacji nowych
i tych, w których dokonano zmiany w instalacji.
2. Przy przydziale uprawnień do emisji z krajowej rezerwy bierze pod uwagę
potrzebę ograniczania wielkości emisji gazów cieplarnianych.
3. Wskaźnik emisji, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, oznacza wielkość emisji CO2 na
jednostkę produktu.
4. Do obliczenia liczby uprawnień do emisji przyznawanych z rezerwy przyjmuje się
wskaźnik emisji ustalany jako wskaźnik rzeczywisty z instalacji, albo jako średni
wskaźnik sektorowy, albo jako wskaźnik określony na podstawie kryterium najlepszej
dostępnej techniki, w zależności od tego, który z wymienionych wskaźników jest
najniższy.

§ 3. Przydział uprawnień do emisji dla instalacji, w której dokonano zmiany, oblicza
się z uwzględnieniem rzeczywistych potrzeb instalacji związanych z wystąpieniem
zapotrzebowania na dodatkowe uprawnienia do emisji w stosunku do ich liczby, jaką
ustalono dla tej instalacji w krajowym planie rozdziału uprawnień do emisji do
dwutlenku węgla lub w zezwoleniu.

§ 4. Sposób rozdziału uprawnień do emisji z krajowej rezerwy jest określony
w załączniku do rozporządzenia.

§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.



MINISTER RODOWISKA

1) Minister rodowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra rodowiska (Dz. U. Nr
216, poz. 1606).
1



Załącznik

SPOSÓB ROZDZIAŁU UPRAWNIE DO EMISJI Z KRAJOWEJ REZERWY


1. Instalacje, w których dokonano zmiany.

1) Obliczenie wielko ci dodatkowej emisji instalacji po dokonaniu zmiany.

DE
w
P
i = ∑ j,i ⋅ j,i ,
j

gdzie:
DE dodatkowa emisja w roku i będąca skutkiem dokonania zmiany w instalacji,
i
właściwa dla instalacji objętej wnioskiem, nie ujęta w przydziale uprawnień
do emisji określonym w krajowym planie rozdziału uprawnień do emisji lub
zezwoleniu,
w wskaźnik emisji, właściwy dla instalacji objętej wnioskiem, dla produktu j
j,i
w roku i,
P przewidywana
wielkość produkcji produktu j w roku i, właściwa dla instalacji
j ,i
objętej wnioskiem,
i
kolejny rok okresu rozliczeniowego, i = (2008, 2009, 2010, 2011, 2012),
j
kolejny produkt wytwarzany w instalacji właściwy dla rodzaju instalacji.

2) Sprawdzenie warunku wyst pienia zapotrzebowania na dodatkowe
uprawnienia w całym okresie rozliczeniowym.
Uznaje się, że zapotrzebowanie na dodatkowe uprawnienia do emisji nastąpiło, jeżeli
spełniony jest następujący warunek ustalany zgodnie ze wzorem:
∑DE
E
AU
i + ∑ i > ∑
i ,
i
i
i
gdzie:
DE dodatkowa emisja w roku i będąca skutkiem dokonania zmiany w instalacji,
i
właściwa dla instalacji objętej wnioskiem, nie ujęta w przydziale uprawnień
do emisji określonym w krajowym planie rozdziału uprawnień do emisji lub
zezwoleniu,
2


E
emisja w roku i z instalacji, w której dokonano zmiany, w części instalacji
i
objętej zezwoleniem, odpowiadająca stanowi instalacji przed dokonaniem
zmiany, potwierdzona zweryfikowanym raportem rocznym emisji dla lat w
których sporządzono taki raport, natomiast dla lat dla których nie sporządzono
raportu rocznego emisji nie większa niż przydział uprawnień do emisji dla tej
instalacji określony w krajowym planie rozdziału uprawnień do emisji lub
zezwoleniu,
AU przydział uprawnień do emisji dla instalacji objętej zezwoleniem, w której
i
dokonano zmiany w instalacji, określony w krajowym planie rozdziału
uprawnień do emisji lub zezwoleniu, dla roku i ,
i
kolejny rok okresu rozliczeniowego, i = (2008, 2009, 2010, 2011, 2012).
3) Obliczenie liczby możliwych do przyznania uprawnień do emisji z krajowej
rezerwy.
W przypadku wystąpienia zapotrzebowania na dodatkowe uprawnienia do emisji, o
którym mowa w punkcie 2), całkowitą liczbę możliwych do przyznania uprawnień do
emisji na czas do końca okresu rozliczeniowego określa się według wzoru:
AD = ∑(DE E AU
i +
i −
i ) ,
i
gdzie:
AD całkowita liczba możliwych do przyznania dodatkowych uprawnień z krajowej
rezerwy dla instalacji, w której dokonano zmiany w instalacji, na czas do końca
okresu rozliczeniowego,
DE dodatkowa emisja w roku i będąca skutkiem dokonania zmiany w instalacji,
i
właściwa dla instalacji objętej wnioskiem, nie ujęta w przydziale uprawnień
do emisji określonym w krajowym planie rozdziału uprawnień do emisji lub
zezwoleniu,
E
emisja w roku i z instalacji, w której dokonano zmiany, w części instalacji
i
objętej zezwoleniem, odpowiadająca stanowi instalacji przed dokonaniem
zmiany, potwierdzona zweryfikowanym raportem rocznym emisji dla lat w
których sporządzono taki raport, natomiast dla lat dla których nie sporządzono
raportu rocznego emisji nie większa niż przydział uprawnień do emisji dla tej
instalacji określony w krajowym planie rozdziału uprawnień do emisji lub
zezwoleniu,
AU przydział uprawnień do emisji dla instalacji objętej zezwoleniem, w której
i
dokonano zmiany w instalacji, określony w krajowym planie rozdziału
uprawnień do emisji lub zezwoleniu, dla roku i ,
i
kolejny rok okresu rozliczeniowego, i = (2008, 2009, 2010, 2011, 2012).
3


Rozdziału całkowitej liczby możliwych do przyznania uprawnień z krajowej rezerwy
na każdy rok z lat pozostałych do końca okresu rozliczeniowego dokonuje się
proporcjonalnie do wnioskowanej liczby uprawnień.

2. Instalacje nowe

1) Obliczenie wielko ci emisji dla instalacji nowej

NE
w
P
i = ∑ j i, ⋅ j i, ,
j

gdzie:
NE emisja w roku i powstająca w wyniku eksploatacji instalacji nowej, właściwa
i
dla instalacji objętej wnioskiem,
w wskaźnik emisji, właściwy dla instalacji objętej wnioskiem, dla produktu j
j,i
w roku i,
P przewidywana
wielkość pro
j ,i
dukcji produktu j w roku i, właściwa dla instalacji objętej wnioskiem,
i
kolejny rok okresu rozliczeniowego, i = (2011, 2012),
j
kolejny produkt wytwarzany w instalacji właściwy dla rodzaju instalacji
określonej we wniosku.
2) Obliczenie liczby możliwych do przyznania uprawnień do emisji z krajowej
rezerwy.
Całkowitą liczbę możliwych do przyznania uprawnień do emisji na czas do końca
okresu rozliczeniowego określa się według wzoru:
AN = ∑ NEi ,
i
gdzie:
AN całkowita liczba możliwych do przyznania uprawnień z krajowej rezerwy dla
instalacji nowej, na czas do końca okresu rozliczeniowego,
NE emisja w roku i powstająca w wyniku eksploatacji instalacji nowej, właściwa
i
dla instalacji objętej wnioskiem,
4