Rządowy projekt ustawy - Prawo geologiczne i górnicze

15) Krajowej Izby Gospodarczej;
16) Górniczej Izby Przemysłowo-Handlowej;
17) Polskiej Izby Gospodarczej „Ekorozwój”;
18) Zarządu Głównego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa.
Omówienie wyników konsultacji społecznych zostanie dokonane w wersji projektu kierowanej do
uzgodnień międzyresortowych.
3. Wpływ regulacji na sektor finansów publicznych, w tym budżet państwa i budżety jednostek
samorządu terytorialnego.
Nie przewiduje się oddziaływania projektowanego rozporządzenia w powyższym zakresie.
4. Wpływ regulacji na rynek pracy.
Nie przewiduje się oddziaływania projektowanego rozporządzenia w powyższym zakresie.
5. Wpływ regulacji na bezpieczeństwo powszechne i bezpieczeństwo osób zatrudnionych w ruchu
zakładów górniczych oraz stan środowiska.
Rozwiązania zawarte w projekcie podwyższą poziom bezpieczeństwa w omawianym zakresie.
6. Wpływ regulacji na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym na funkcjonowanie
przedsiębiorstw.
Projektowane rozporządzenie, w ślad za ustawą, w której rezygnuje się z wydawania decyzji administra-
cyjnych przez organy nadzoru górniczego, przyczyni się do odbiurokratyzowania działalności gospodarczej.
7. Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionalny.
Nie przewiduje się oddziaływania projektowanego rozporządzenia w powyższym zakresie.
8. Źródła finansowania projektowanych rozwiązań.
Projektowana regulacja nie wymaga pozyskiwania dodatkowych źródeł finansowania.

19
WST PNA OPINIA O ZGODNOŚCI PROJEKTU
Z PRAWEM UNII EUROPEJSKIEJ
Na podstawie § 10 ust. 7 uchwały nr 49 Rady Ministrów z dnia 19 marca 2002 r. — Regulamin pracy
Rady Ministrów (M. P. Nr 13, poz. 221 i Nr 30, poz. 482, z 2004 r. Nr 42, poz. 734, z 2005 r. Nr 55,
poz. 757 oraz z 2006 r. Nr 40, poz. 439) przedstawia się następującą opinię:
Projektowana regulacja ma na celu przede wszystkim uregulowanie szczegółowych zagadnień dotyczą-
cych zagrożeń naturalnych w zakładach górniczych. Rozwiązania te mają charakter służebny wobec krajo-
wych przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy w górnictwie, które wdrażają w zakresie swo-
jej regulacji:
1) dyrektywę 92/91/EWG z dnia 3 listopada 1992 r. dotyczącej minimalnych wymagań mających na celu
poprawę warunków bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników w zakładach górniczych wydoby-
wających kopaliny otworami wiertniczymi (jedenasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16
ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 348 z 28.11.1992, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 2, str. 118, z późn. zm.);
2) dyrektywę 92/104/EWG z dnia 3 grudnia 1992 r. w sprawie minimalnych wymagań w zakresie poprawy
bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników odkrywkowego i podziemnego przemysłu wydo-
bywczego (dwunasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG)
(Dz. Urz. WE L 404 z 31.12.1992, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 2,
str. 134, z późn. zm.).
Jednakże w art. 4 pierwszej z wymienionych dyrektyw, dotyczącym „ochrony przeciwpożarowej, ochro-
ny przed wybuchami oraz atmosferą zagrażającą zdrowiu” przewidziano, że „pracodawca podejmuje sto-
sowne dla przedsiębiorstwa działania i środki ostrożności, by zapobiec powstawaniu i rozszerzaniu się poża-
rów i eksplozji, a także by je rozpoznawać i zwalczać oraz by zapobiec występowaniu gazów wybuchowych
i/lub szkodliwych dla zdrowia”. Natomiast w drugiej z wymienionych dyrektyw przewidziano, w załączniku
w części A („wspólne minimalne wymagania stosowane w odniesieniu do odkrywkowego i podziemnego
przemysłu wydobywczego i instalacji pomocniczych stosowanych na powierzchni”) w pkt 4.1.1 zdanie
pierwsze, dotyczącym „ochrony przed zagrożeniem wybuchami, szkodliwą atmosferą i pożarem”, że „należy
podjąć odpowiednie środki w celu oceny obecności w powietrzu szkodliwych i/lub potencjalnie wybucho-
wych substancji i określenia stężenia tych substancji”, a w załączniku w części C („szczególne minimalne
wymagania stosowane w odniesieniu do podziemnego przemysłu wydobywczego”) w pkt 10.2, dotyczącym
„wyrzutów gazu, tąpnięć i wdarcia wody”, że „należy podjąć środki mające na celu określenie stref zagroże-
nia, ochrony pracowników w wyrobiskach zbliżających się lub znajdujących się w tych strefach oraz kontro-
lę zagrożenia”. Tym samym, zarówno art. 116 (w związku z art. 115 pkt 1, nakładającym na przedsiębiorcę
obowiązek rozpoznawania zagrożeń związanych z ruchem zakładu górniczego i podejmowania środków
zmierzających do zapobiegania i usuwania tych zagrożeń) ustawy z dnia ................................ — Prawo geo-
logiczne i górnicze, jak i projektowane rozporządzenie, regulując problematykę związaną z zaliczaniem
przestrzeni w zakładach górniczych m.in. do: odpowiednich stopni zagrożenia tąpaniami (rozdział 1), odpo-
wiednich kategorii zagrożenia metanowego (rozdział 2), odpowiednich kategorii zagrożenia wyrzutami ga-
zów i skał (rozdział 3), odpowiednich klas zagrożenia wybuchem pyłu węglowego (rozdział 4), odpowied-
nich stopni zagrożenia wodnego (rozdział 6, w części dotyczącej górnictwa podziemnego), odpowiednich
klas zagrożenia erupcyjnego (rozdział 8) oraz odpowiednich kategorii zagrożenia siarkowodorowego (roz-
dział 9), ma na celu wdrożenie przepisów prawa Unii Europejskiej.
W konkluzji należy stwierdzić, że projekt rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie zagro-
żeń naturalnych w zakładach górniczych jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.

12/35zb

20
PROJEKT
ROZPORZ DZENIE
MINISTRA GOSPODARKI1)
z dnia ............................................................ 2009 r.
w sprawie ratownictwa górniczego2)
Na podstawie art. 122 ustawy z dnia ..................................... 2009 r. — Prawo geologiczne
i górnicze (Dz. U. Nr ..., poz. ...) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) organizację, szczegółowe zadania i wymagania dla służb ratownictwa górniczego przedsię-
biorcy oraz podmiotu zawodowo trudniącego się ratownictwem górniczym;
2) szczegółowe wymagania dotyczące specjalistycznych badań lekarskich, specjalistycznych
badań psychologicznych oraz specjalistycznych szkoleń w zakresie ratownictwa górniczego,
w tym przypadki, w których te badania oraz szkolenia są przeprowadzane przez podmiot
zawodowo trudniący się ratownictwem górniczym;
3) szczegółowe wymagania dotyczące dokumentacji w zakresie ratownictwa górniczego oraz
planu ratownictwa górniczego;
4) sposoby współpracy przedsiębiorcy oraz podmiotu zawodowo trudniącego się ratownic-
twem górniczym, w przypadku zawarcia umowy, o której mowa w art. 120 ust. 11;
5) przypadki, w których wykonuje się prace profilaktyczne;
6) sposoby wykonywania prac profilaktycznych oraz prowadzenia akcji ratowniczych w zależ-
ności od rodzaju i natężenia zagrożeń występujących w zakładach górniczych.

Rozdział 2
Dokumentacja i sposoby współpracy w zakresie ratownictwa górniczego
oraz plan ratownictwa górniczego
§ 2. Określa się w załączniku nr 1 do rozporządzenia dokumenty wchodzące w skład dokumen-
tacji w zakresie ratownictwa górniczego oraz wzory tych dokumentów.
§ 3. W przypadku zawarcia umowy, o której mowa w art. 120 ust. 11 ustawy z dnia .................
2009 r. — Prawo geologiczne i górnicze, zwanej dalej „ustawą”:
1) przedsiębiorca deleguje, zgodnie z harmonogramem określonym w tej umowie, ratowników
górniczych do zastępów dyżurujących w jednostce ratownictwa lub zapewnia się, w sposób
określony w tej umowie, gotowość zastępów ratowniczych w jednostce ratownictwa utrzymują-
cej tylko zawodowe pogotowie specjalistyczne;
2) strony współpracują w zakresie zapewnienia możliwości korzystania ze sprzętu i wyposażenia;
3) jednostka ratownictwa koordynuje działania służb ratownictwa górniczego przedsiębiorcy w
sposób określony w planie ratownictwa górniczego, zwanym dalej „planem ratownictwa”.
§ 4. Plan ratownictwa określa:
1) organizację służb ratownictwa górniczego i służb pogotowia w zakładzie górniczym, wskazuje
się:
a) adresy i numery telefonów osób kierownictwa i dozoru ruchu przewidzianych do kierowania
pracami ratowniczymi i pomocniczymi podczas prowadzenia akcji ratowniczej oraz kolej-
ność ich powiadamiania,
b) obsadę kopalnianej stacji ratownictwa górniczego, liczbę zastępów i sposoby powiadamiania
ratowników górniczych,
c) lokalizację i wyposażenie pomieszczeń niezbędnych do prowadzenia akcji ratowniczej,
d) systemy łączności,
e) adresy i numery telefonów organów administracji publicznej i instytucji, które powiadamia
się o powstałym zagrożeniu,
f) służby obowiązane do współpracy ze służbami ratownictwa górniczego w zakładzie górni-
czym, ze wskazaniem ustalonego zakresu współpracy,
g) plan wzajemnej pomocy zakładów górniczych, o której mowa w art. 117 ust. 2 ustawy;
2) możliwość stałego udziału w akcji ratowniczej zawodowych specjalistycznych służb podmiotu
zawodowo trudniącego się ratownictwem górniczym — w przypadku zawarcia umowy, o której
mowa w art. 120 ust. 11 ustawy, wskazuje się:
a) możliwość stałego udziału w akcji ratowniczej zawodowych specjalistycznych służb jedno-
stek ratownictwa,
b) sposób koordynacji, o której mowa w § 2 pkt 3, przez jednostkę ratownictwa;
3) niezbędne wyposażenie w sprzęt ratowniczy, wskazuje się miejsca składowania, sposób trans-
portu i osoby odpowiedzialne za terminowe wyposażenie w ten sprzęt;
4) sposób prowadzenia akcji ratowniczej, wskazuje się:
a) organizację pomocy medycznej podczas akcji ratowniczej, z uwzględnieniem:
— nazwisk, miejsc pracy i zamieszkania oraz numerów telefonów personelu medycznego,
— sposobu organizowania pomocy medycznej i doboru właściwych środków w zależności
od rodzajów zagrożeń,
b) sposób zwalczania zagrożenia pożarowego z uwzględnieniem:
— wykazu miejsc szczególnie zagrożonych powstaniem pożaru,
— sposobu wycofania ludzi ze strefy zagrożenia,
— parametrów wentylacyjnych, map i schematów niezbędnych przy prowadzeniu akcji po-
żarowej,

2
c) sposób prowadzenia akcji ratowniczej w przypadku wystąpienia zagrożenia życia i zdrowia
pracowników zakładu górniczego, bezpieczeństwa ruchu zakładu górniczego lub zagrożenia
bezpieczeństwa powszechnego, w związku z ruchem zakładu górniczego, spowodowanego:
pożarem, tąpnięciem, wybuchem gazów lub pyłu węglowego, wyrzutem gazów i skał, zawa-
łem wyrobiska, wdarciem się wody do wyrobisk górniczych, otwieraniem wyrobisk izolowa-
nych, penetracją nieczynnych wyrobisk, erupcją płynu złożowego, wydzielaniem się siarko-
wodoru, oraz awarią energomechaniczną,
d) dokumentację prowadzenia akcji ratowniczej.
§ 5. Kierownik ruchu zakładu górniczego ustala sposób i zakres zapoznawania osób kierownic-
twa i dozoru ruchu z planem ratownictwa oraz wprowadzonymi w nim zmianami.

Rozdział 3
Organizacja, szczegółowe zadania i wymagania dla służb ratownictwa górniczego
przedsiębiorcy

§ 6. Przynależność do ratownictwa górniczego jest dobrowolna.
§ 7. Do zakładowej stacji ratownictwa górniczego w zakładach górniczych wydobywających
kopaliny otworami wiertniczymi stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące kopalnianej stacji ra-
townictwa górniczego, chyba że przepisy rozporządzenia stanowią inaczej.
§ 8. W skład drużyny ratowniczej zakładu górniczego wchodzą:
1) kierownik kopalnianej stacji ratownictwa górniczego;
2) zastępcy kierownika kopalnianej stacji ratownictwa górniczego;
3) ratownicy górniczy;
4) mechanicy sprzętu ratowniczego.
§ 9. 1. Kierownik ruchu zakładu górniczego ustala liczbę osób wchodzących w skład drużyny
ratowniczej i jej skład, uwzględniając zagrożenia występujące w zakładzie górniczym.
2. W przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa pracy, w drużynie ra-
towniczej utrzymuje się specjalistyczne zastępy ratownicze do wykonywania, podczas akcji ratow-
niczej, prac profilaktycznych, które wymagają szczególnych umiejętności, zwłaszcza w zakresie
obsługi specjalistycznych urządzeń.
§ 10. 1. W drużynie ratowniczej zakładu górniczego wydziela się zastępy ratownicze.
2. W skład zastępu ratowniczego wchodzą:
1) zastępowy;
2) czterech ratowników górniczych, z których jeden pełni dodatkowo funkcję zastępcy zastępowe-
go.
3. Zastępowych, w ilości większej od ilości zastępów tworzących drużynę ratowniczą zakładu
górniczego, wyznacza kierownik ruchu zakładu górniczego na wniosek kierownika kopalnianej
stacji ratownictwa górniczego. Zastępowy kieruje pracą zastępu.

3