Rządowy projekt ustawy o bateriach i akumulatorach

3) sporządzenia na formularzu zbiorczego zestawienia danych o rodzajach i ilości
odpadów, o sposobach gospodarowania nimi oraz o instalacjach i urządzeniach
służących do odzysku i unieszkodliwiania tych odpadów – art. 37 ust. 1.


3. Postanowienia szczegółowe

3.1. Przepisy ogólne

Rozdział 1 określa z jednej strony zakres przedmiotowy i podmiotowy projektowanej
ustawy stosownie do art. 1 i art. 2 ust. 1 dyrektywy 2006/66/WE oraz wyłączenia spod jej
regulacji wynikające z art. 2 ust. 2 dyrektywy 2006/66/WE, z drugiej zaś – objaśnienia
użytych w niej określeń i skrótów, w tym definicji sformułowanych w art. 3 dyrektywy
2006/66/WE. Należy przy tym zauważyć, iż dyrektywa 2006/66/WE posługuje się wymiennie
dwoma pojęciami – „sprzętu” i „urządzenia”, przy czym zdefiniowane zostało jedynie
„urządzenie”, które jest pojęciem znaczeniowo węższym niż pojęcie „sprzętu”. Jednakże
pojęcia przyjęte na potrzeby projektu ustawy zostały dostosowane do obowiązującej
nomenklatury zastosowanej w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie
elektrycznym i elektronicznym. W związku z powyższym w projekcie ustawy „urządzenie”
jest pojęciem szerszym, natomiast „sprzęt” oznacza każdy sprzęt elektryczny lub
elektroniczny, w rozumieniu ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym,
który jest w całości lub w części zasilany bateriami lub akumulatorami lub jest przystosowany
do tego rodzaju zasilania. Jednocześnie, mając na uwadze fakt, iż w polskim porządku
prawnym podstawowym aktem normatywnym z zakresu gospodarki odpadami jest ustawa
o odpadach, projekt statuuje zasadę, w myśl której jej przepisy stosuje się w sprawach
dotyczących zużytych baterii i
zużytych akumulatorów w zakresie nieuregulowanym
w projektowanej ustawie.
W myśl pkt 27 preambuły do dyrektywy 2006/66/WE jej przepisy stosuje się bez
uszczerbku dla prawodawstwa wspólnotowego w zakresie wymogów bezpieczeństwa, jakości
i zdrowia oraz szczególnych wspólnotowych przepisów prawnych w zakresie
gospodarowania odpadami, w szczególności dyrektywy 2000/53/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 18 września 2000 r. w sprawie pojazdów wycofanych
z eksploatacji oraz dyrektywy 2002/96/WE w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego
i elektronicznego. W odniesieniu do wymienionych dyrektyw normę tę powtarza art. 2 ust. 1
dyrektywy 2006/66/WE. Uwzględniając powołane regulacje, proponuje się sprecyzowanie,
że projektowana ustawa nie narusza zarówno przepisów ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r.

17
o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, jak również przepisów ustawy z dnia
29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.


3.2. Wymagania dotyczące wprowadzanych do obrotu baterii i akumulatorów oraz sprzętu

Przepisy
rozdziału 2 projektu zmierzają do wypełnienia obowiązku transpozycji
postanowień dyrektywy 2006/66/WE statuujących:
1) zakaz wprowadzania do obrotu:
a) baterii i akumulatorów, które zawierają powyżej 0,0005 % wagowo rtęci, bez
względu na to, czy są one zamontowane w sprzęcie, z wyjątkiem ogniw guzikowych
o zawartości rtęci nie wyższej niż 2 % wagowo (art. 4 ust. 1 lit. a oraz ust. 2
dyrektywy 2006/66/WE),
b) baterii przenośnych i akumulatorów przenośnych, które zawierają powyżej 0,002 %
wagowo kadmu, w tym tych, które są zamontowane w sprzęcie, z wyjątkiem baterii
przenośnych i akumulatorów przenośnych przeznaczonych do użytku w systemach
awaryjnych i alarmowych (w tym w oświetleniu awaryjnym), sprzęcie medycznym
i elektronarzędziach bezprzewodowych (art. 4 ust. 1 lit. b oraz ust. 3 dyrektywy
2006/66/WE),
2) wymogi dotyczące produkowanego i wprowadzanego do obrotu sprzętu:
a) który powinien być zaprojektowany w sposób umożliwiający łatwe usunięcie
z niego zużytych baterii i zużytych akumulatorów,
b) do wprowadzanego do obrotu sprzętu, w którym są zamontowane baterie lub
akumulatory, powinna być dołączona instrukcja, a w przypadku wprowadzania do
obrotu na terytorium kraju – instrukcja w języku polskim, zawierająca informację o:
– sposobie bezpiecznego usunięcia baterii lub akumulatorów z tego sprzętu,
– rodzaju zamontowanych baterii lub akumulatorów.
Nie dotyczy to:
– sprzętu, który służy ochronie bezpieczeństwa lub porządku publicznego państw
członkowskich Wspólnoty Europejskiej,
– sprzętu, w którym baterie lub akumulatory są przylutowane, zgrzewane lub w inny
sposób przymocowane na stałe do końcówek zasilających, zapewniając ciągły dopływ
prądu w warunkach nietypowej eksploatacji oraz w podtrzymaniu danych w ich

18
niezmienionym stanie w sprzęcie informatycznym, w którym użycie baterii
lub akumulatorów jest technicznie niezbędne,
– sprzętu medycznego służącego do podtrzymania funkcji życiowych oraz
stymulatorów serca, w których niezbędne jest nieprzerwane źródło zasilania, a baterie
lub akumulatory mogą być usunięte tylko przez wykwalifikowany personel,
– sprzętu przenośnego, w którym wymiana baterii lub akumulatorów przez personel
niewykwalifikowany może stanowić zagrożenie dla użytkownika końcowego lub
niekorzystnie wpłynąć na pracę sprzętu,
3) obowiązek stosownego oznakowania wprowadzanych do obrotu baterii i akumulatorów,
w tym zestawów oraz ogniw guzikowych (art. 20, art. 21 i załącznik II do dyrektywy
2006/66/WE),
4) obowiązek wycofania z obrotu baterii i akumulatorów niespełniających wymagań
wynikających z przepisów dyrektywy 2006/66/WE, a następnie transponowanych przez
prawodawstwo krajowe (art. 6 ust. 2 dyrektywy 2006/66/WE).


3.3. Postępowanie ze zużytymi bateriami i zużytymi akumulatorami

Przepisy rozdziału 3 projektu zmierzają do wypełnienia obowiązku transpozycji
postanowień dyrektywy 2006/66/WE statuujących:
1) obowiązek selektywnego zbierania zużytych baterii i zużytych akumulatorów (art. 7
dyrektywy 2006/66/WE),
2) obowiązek osiągnięcia minimalnych poziomów wydajności recyklingu (załącznik III
B do dyrektywy 2006/66/WE),
3) wymogi w zakresie unieszkodliwiania zużytych baterii i zużytych akumulatorów
(art. 12 ust. 1 akapit 2 i art. 14 dyrektywy 2006/66/WE).

3.4. Rejestr

Rozdział 4 projektu przewiduje dwie zasadnicze kompetencje o charakterze
nadzorczym Inspekcji Ochrony rodowiska:
1)
prowadzenie przez Głównego Inspektora Ochrony rodowiska rejestru
wprowadzających baterie lub akumulatory oraz prowadzących zakłady przetwarzania
zużytych baterii lub zużytych akumulatorów,

19
2) przeprowadzanie przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska kontroli
podmiotów, o których mowa w pkt 1, na zasadach i w trybie określonych w ustawie
z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony rodowiska (Dz. U. z 2007 r. Nr 44,
poz. 287, z późn. zm.).
ródłem pierwszej z wyżej wymienionych kompetencji w odniesieniu do
wprowadzających baterie lub akumulatory jest okoliczność, iż realizacja celów określonych
przez dyrektywę 2006/66/WE wymaga posiadania przez właściwe organy państw
członkowskich Wspólnoty Europejskiej wiarygodnych informacji o podmiotach
odpowiedzialnych za wprowadzenie do obrotu baterii lub akumulatorów. Podmiotami tymi są
producenci w rozumieniu art. 3 pkt 12 dyrektywy 2006/66/WE. Zgodnie z tym przepisem
pojęcie „producent” oznacza każdą osobę w państwie członkowskim, która bez względu na
stosowaną technikę sprzedaży, w tym środki komunikacji na odległość w rozumieniu
dyrektywy 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 maja 1997 r. w sprawie
ochrony konsumentów w przypadku umów zawieranych na odległość, wprowadza po raz
pierwszy do obrotu baterie lub akumulatory, w tym wmontowane do urządzeń lub pojazdów,
na terytorium tego państwa członkowskiego w ramach prowadzonej działalności zawodowej.
Punkt 19 zdanie trzecie preambuły do dyrektywy 2006/66/WE stanowi, co następuje:
„Wszyscy producenci zdefiniowani w niniejszej dyrektywie powinni być zarejestrowani.”.
W związku z tym art. 17 zdanie pierwsze dyrektywy 2006/66/WE nakłada na państwa
członkowskie obowiązek zarejestrowania każdego producenta. Zdanie drugie i trzecie tego
artykułu stanowią ponadto, że do rejestracji stosuje się te same wymogi proceduralne we
wszystkich państwach członkowskich, przy czym wymogi te ustala się zgodnie z procedurą,
o której mowa w art. 24 ust. 2. Wymogi te na poziomie Wspólnoty Europejskiej nie zostały
jeszcze określone. Powołane unormowania determinują wprowadzenie do polskiego porządku
prawnego odpowiedniego systemu rejestracji wprowadzających baterie lub akumulatory.
Realizacja
określonych w dyrektywie 2006/66/WE wymagań w zakresie weryfikacji
systemów przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów pociąga za sobą
konieczność objęcia powyższym systemem rejestracji również prowadzących zakłady
przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów. Należy zarazem podkreślić, iż
przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą zarówno w zakresie wprowadzania do
obrotu baterii lub akumulatorów, jak również w zakresie przetwarzania zużytych baterii lub
zużytych akumulatorów będzie obowiązany do złożenia Głównemu Inspektorowi Ochrony
rodowiska jednego wniosku o wpis do rejestru, obejmującego dane wymagane dla obu
wniosków o wpis do rejestru w zakresie wykonywanej działalności gospodarczej. Zgodnie z

20
projektem ustawy (art. 17 ust. 7), w celu wypełnienia przepisów art. 13 pkt 2 dyrektywy
2006/66/WE, z obowiązku uiszczania opłaty rejestrowej zwalnia się przedsiębiorców
wprowadzających baterie lub akumulatory wpisanych do rejestru, o którym mowa w ustawie
z dnia 12 marca 2004 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS).

3.5. Obowiązki wprowadzającego baterie lub akumulatory

Postanowienia
rozdziału 5 projektu określają obowiązki wprowadzającego baterie
lub akumulatory. Nakładane na wprowadzającego baterie lub akumulatory obowiązki mają na
celu zorganizowanie i sfinansowanie systemu zbierania, przetwarzania, recyklingu
i unieszkodliwiania zużytych baterii i zużytych akumulatorów, a w przypadku
wprowadzającego baterie przenośne lub akumulatory przenośne – dodatkowo osiągnięcie
wymaganego poziomu zbierania, tak aby zrealizować wymagania zawarte w art. 10 ust. 2
dyrektywy 2006/66/WE. Obowiązki te mogą być realizowane przez niego samodzielnie albo
za pośrednictwem innych podmiotów. W tym zakresie przepisy rozdziału 5 projektu dokonują
transpozycji art. 8 i art. 10 dyrektywy 2006/66/WE.
Osiągnięcie zakładanych przez dyrektywę 2006/66/WE celów nie byłoby możliwe bez
ustanowienia przez państwa członkowskie Wspólnoty Europejskiej odpowiednich systemów
sprawozdawczych skierowanych do przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą
w zakresie wprowadzania baterii lub akumulatorów, zbierania oraz przetwarzania i recyklingu
zużytych baterii lub zużytych akumulatorów. Mają one służyć uzyskiwaniu przez właściwe
organy i instytucje państw członkowskich informacji w tym zakresie w celu dokonywania
oceny realizacji postanowień dyrektywy 2006/66/WE, jak i przekazywania tych informacji
Komisji Europejskiej. Zgodnie z pkt 22 preambuły do dyrektywy 2006/66/WE w celu
monitoringu postępów w osiąganiu jej celów niezbędne są rzetelne i porównywalne dane na
temat ilości baterii i akumulatorów wprowadzanych do obrotu, zbieranych i poddawanych
recyklingowi. Państwa członkowskie są zatem obowiązane do monitorowania każdego roku
poziomów zbierania zużytych baterii przenośnych i zużytych akumulatorów przenośnych
zgodnie z systemem określonym w załączniku I do dyrektywy 2006/66/WE. Bez uszczerbku
dla rozporządzenia (WE) nr 2150/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 listopada
2002 r. w sprawie statystyk odpadów mają one przekazywać Komisji Europejskiej
sprawozdania w ciągu sześciu miesięcy od końca danego roku kalendarzowego, zawierające
informację o sposobie uzyskiwania danych niezbędnych do obliczenia poziomu zbierania
(art. 10 ust. 3 dyrektywy 2006/66/WE). Uwzględniając przedstawione regulacje, przepisy

21