Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny wykonawczy, ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw

10
§ 3. Obserwacja w zakładzie leczniczym nie powinna trwać dłużej niż 30
dni; na wniosek zakładu sąd może przedłużyć ten termin na czas określony, niezbędny
do zakończenia obserwacji; łączny czas trwania obserwacji w danej sprawie nie może
przekroczyć 3 miesięcy. O zakończeniu obserwacji biegli niezwłocznie zawiadamiają
sąd.
§ 4. Na postanowienia, o których mowa w § 2 i 3, przysługuje zażalenie. Sąd
rozpoznaje zażalenie niezwłocznie.”;

4) art. 236 otrzymuje brzmienie:
„Art. 236. Na postanowienie dotyczące przeszukania, zatrzymania rzeczy
i w przedmiocie dowodów rzeczowych oraz na inne czynności przysługuje zażalenie
osobom, których prawa zostały naruszone; zażalenie rozpoznaje sąd rejonowy,
w którego okręgu toczy się postępowanie.”;

5) w art. 247 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Prokurator może zarządzić zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie
osoby podejrzanej, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że nie stawi się ona na
wezwanie w celu przeprowadzenia czynności procesowej, w inny bezprawny sposób
będzie utrudniała przeprowadzenie tej czynności albo jeżeli zachodzi potrzeba
niezwłocznego zastosowania środka zapobiegawczego. W tym celu wolno zarządzić
przeszukanie. Przepisy art. 220-222 i 224 stosuje się odpowiednio.”;

6) w art. 275:
a) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Oddany pod dozór ma obowiązek stosowania się do wymagań
zawartych w postanowieniu sądu lub prokuratora. Obowiązek ten może polegać na
zakazie opuszczania określonego miejsca pobytu, zgłaszaniu się do organu
dozorującego w określonych odstępach czasu, zawiadamianiu go o zamierzonym
wyjeździe oraz o terminie powrotu, zakazie kontaktowania się z pokrzywdzonym lub
innymi osobami, zakazie przebywania w określonych miejscach, a także na innych
ograniczeniach jego swobody, niezbędnych do wykonywania dozoru.”,

11
b) po § 2 dodaje się § 3 – 5 w brzmieniu:
„§ 3. Jeżeli zachodzą przesłanki zastosowania tymczasowego aresztowania
wobec oskarżonego o przestępstwo popełnione z użyciem przemocy lub groźby
bezprawnej na szkodę osoby najbliższej albo innej osoby zamieszkującej wspólnie ze
sprawcą, zamiast tymczasowego aresztowania można zastosować dozór, pod
warunkiem że oskarżony w wyznaczonym terminie opuści lokal zajmowany wspólnie
z pokrzywdzonym oraz określi miejsce swojego pobytu.
§ 4. Oddany pod dozór Policji ma obowiązek stawiania się we wskazanej
jednostce organizacyjnej Policji z dokumentem stwierdzającym tożsamość,
wykonywania poleceń mających na celu dokumentowanie przebiegu dozoru oraz
udzielania informacji koniecznych dla ustalenia, czy stosuje się on do wymagań
nałożonych w postanowieniu sądu lub prokuratora. W celu uzyskania takich
informacji można wzywać oskarżonego do stawiennictwa w wyznaczonym terminie.
§ 5. W wypadku niestosowania się przez oddanego pod dozór do wymagań
określonych w postanowieniu, organ dozorujący niezwłocznie zawiadamia o tym sąd
lub prokuratora, który wydał postanowienie.”;

7) w art. 297 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Celem postępowania przygotowawczego jest:
1) ustalenie, czy został popełniony czyn zabroniony, i czy stanowi on
przestępstwo,
2) wykrycie i w razie potrzeby ujęcie sprawcy,
3) zebranie danych stosownie do art. 213 i 214,
4) wyjaśnienie okoliczności sprawy, w tym ustalenie osób
pokrzywdzonych i rozmiarów szkody,
5) zebranie, zabezpieczenie i w niezbędnym zakresie utrwalenie
dowodów dla sądu.”;

8) w art. 310 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. W uzasadnionych wypadkach okres śledztwa może być przedłużony na
dalszy czas oznaczony przez prokuratora nadzorującego śledztwo lub prokuratora

12
bezpośrednio przełożonego wobec prokuratora, który prowadzi śledztwo, nie dłuższy
jednak niż rok. W szczególnie uzasadnionych wypadkach właściwy prokurator
nadrzędny nad prokuratorem nadzorującym lub prowadzącym śledztwo może
przedłużyć jego okres na dalszy czas oznaczony.”;

9) w art. 334 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. O przesłaniu aktu oskarżenia do sądu oraz o treści przepisów art. 335
i 387 oskarżyciel publiczny zawiadamia oskarżonego i ujawnionego pokrzywdzonego,
a także osobę lub instytucję, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie.
Pokrzywdzonego należy pouczyć o uprawnieniach związanych z dochodzeniem
roszczeń majątkowych oraz o treści przepisu art. 49a, a w razie potrzeby także
o prawie do złożenia oświadczenia o działaniu w charakterze oskarżyciela
posiłkowego.”;

10) w art. 439 w § 1 pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) oskarżony w postępowaniu sądowym nie miał obrońcy w wypadkach
określonych w art. 79 § 1 i 2 oraz art. 80 lub obrońca nie brał udziału
w czynnościach, w których jego udział był obowiązkowy,”;

11) rozdział 54a otrzymuje brzmienie:
„Rozdział 54a
Postępowanie przyspieszone
Art. 517a. W postępowaniu przyspieszonym stosuje się przepisy

o postępowaniu uproszczonym, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią
inaczej.
Art. 517b. § 1. W postępowaniu przyspieszonym mogą być rozpoznawane
sprawy o
przestępstwa podlegające rozpoznaniu w trybie uproszczonym, jeżeli
sprawca został ujęty na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa lub bezpośrednio
potem, zatrzymany oraz w ciągu 48

godzin doprowadzony przez Policję
i przekazany do

dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o rozpoznanie sprawy

w postępowaniu przyspieszonym, zwanym dalej „wnioskiem o rozpoznanie sprawy”.

13
§ 2. Można odstąpić od zatrzymania i przymusowego doprowadzenia do sądu
sprawcy ujętego w warunkach określonych w § 1 lub zwolnić zatrzymanego,
zobowiązując go do stawienia się w sądzie w wyznaczonym miejscu i czasie,
w okresie nieprzekraczającym 72 godzin od chwili zatrzymania albo oddania sprawcy
w ręce Policji, ze skutkiem wezwania. Wniosek o rozpoznanie sprawy przekazuje się
w takim wypadku sądowi wraz z materiałem dowodowym w ciągu 48 godzin od
chwili zatrzymania albo oddania sprawcy w ręce Policji, a gdy termin ten upływa w
dniu wolnym od pracy – w najbliższym dniu roboczym, tak jednak aby sąd mógł
przystąpić do rozpoznania sprawy przed upływem 72 godzin od chwili zatrzymania
albo oddania sprawcy w ręce Policji.
Art. 517c. § 1. Dochodzenie można ograniczyć do przesłuchania osoby
podejrzanej w charakterze podejrzanego oraz zabezpieczenia dowodów w niezbędnym
zakresie. W toku dochodzenia czynności procesowych określonych w art. 303 i 321
można nie dokonywać.
§ 2. Podejrzanego poucza się o jego uprawnieniach: do składania wyjaśnień,
do odmowy składania wyjaśnień lub odmowy odpowiedzi na pytania, do korzystania
z pomocy obrońcy, do złożenia – już w toku dochodzenia – wniosku, o którym mowa
w art. 387, a także o możliwości złożenia przez prokuratora wniosku, o którym mowa
w art. 335, oraz o obowiązkach i konsekwencjach wskazanych w art. 74, 75, 138, 139
i 517e § 2. Pouczenie to należy wręczyć podejrzanemu na piśmie za potwierdzeniem
odbioru.
§ 3. Jeżeli zachodzą warunki do wystąpienia z wnioskiem, o którym mowa
w art. 335, lub gdy podejrzany złożył wniosek określony w art. 387, podejrzanego
przesłuchuje prokurator.
Art. 517d. § 1. W razie istnienia podstaw do wystąpienia z wnioskiem
o rozpoznanie sprawy, Policja sporządza taki wniosek i przekazuje go do sądu wraz
ze zgromadzonym materiałem dowodowym, zawiadamiając o tym niezwłocznie
prokuratora; wniosek ten zastępuje akt oskarżenia.
§ 2. Jeżeli zachodzą warunki do wystąpienia z wnioskiem, o którym mowa
w art. 335, lub gdy podejrzany złożył wniosek, określony w art. 387, Policja

14
przedstawia wniosek o rozpoznanie sprawy prokuratorowi do zatwierdzenia.
Prokurator może odmówić zatwierdzenia wniosku o rozpoznanie sprawy, podejmując
decyzję co do dalszego toku sprawy; zatwierdzając wniosek o rozpoznanie sprawy
może też dołączyć do niego wniosek, o którym mowa w art. 335.
§ 3. Wniosek o rozpoznanie sprawy powinien zawierać dane, o których mowa
w art. 332 § 1 pkt 1-5; przepisy art. 333 § 1-3 i art. 334 § 1 stosuje się odpowiednio;
art. 334 § 2 nie stosuje się. Policja doręcza pokrzywdzonemu pisemne pouczenie
o uprawnieniach wynikających z art. 46 § 1 Kodeksu karnego i art. 387 oraz o treści
art. 49a i 474a, a także o prawie do złożenia oświadczenia o działaniu w postępowaniu
w charakterze oskarżyciela posiłkowego.
§ 4. Każda osoba wezwana przez Policję w charakterze świadka, biegłego,
tłumacza lub specjalisty jest obowiązana stawić się w sądzie we wskazanym terminie.
Art. 517e. § 1. Odpis wniosku o rozpoznanie sprawy prezes sądu lub sąd
doręcza oskarżonemu oraz jego obrońcy, jeżeli został ustanowiony, oznaczając czas na
przygotowanie do obrony. Oskarżonemu należy umożliwić kontakt z obrońcą bez
obecności osób trzecich.
§ 2. W razie niestawiennictwa oskarżonego, o którym mowa w art. 517b § 2,
bez należytego usprawiedliwienia, sąd może prowadzić rozprawę pod jego
nieobecność, a wydanego wyroku nie uważa się za zaoczny; w takim wypadku odpis
wniosku o rozpoznanie sprawy załącza się do akt sprawy.
§ 3. Sąd przystępuje niezwłocznie do rozpoznania sprawy; przepisów art. 339
§ 1 pkt 1 i 2 i § 3-5, art. 351 § 1 oraz art. 353 i 474a § 2 nie stosuje się.
§ 4. Powództwo cywilne jest niedopuszczalne.
Art. 517f. § 1. Postępowanie przyspieszone prowadzi się również w razie
potrzeby przerwania rozprawy; łączny czas zarządzonych przerw nie może
przekroczyć 14 dni.
§ 2. W razie zarządzenia przerwy sąd rozstrzyga w przedmiocie zastosowania
środka zapobiegawczego.
§ 3. Przepisów art. 98 § 2 i art. 411 § 1 nie stosuje się.