Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw

§ 10. 1. Stanowiskami służbowymi, na których pełnienie służby jest szkodliwe dla
zdrowia, są stanowiska, z opisu których wynika konieczność wykonywania obowiązków
służbowych w następujących warunkach szkodliwych dla zdrowia zaliczonych do:
1)
pierwszego stopnia szkodliwości:
a) narażenie na działanie pyłów niewywołujących zwłóknienia tkanki płucnej,
b) narażenie na działanie substancji toksycznych niekumulujących się w organizmie,
c) praca w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych
utrzymuje się stała temperatura efektywna powyżej 25 °C lub poniżej 10 °C,
d) narażenie na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone, w szczególności
hartowanie, spawanie,
e) praca w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80
%, w wodzie lub błocie,
f) praca w zaciemnionych pomieszczeniach o stale obniżonej w stosunku do normy
jasności oświetlenia w warunkach ciągłego migotania punktów świetlnych aparatury
wskaźnikowej lub działania urządzeń projekcyjnych,
g) narażenie na wibrację ogólną,
h)

praca w pomieszczeniach, w których konieczne jest stosowanie wyłącznie
oświetlenia elektrycznego,
i) praca w radiowych obiektach nadawczych i centrach radioodbiorczych, w stacjach
radiowych, radiolokacyjnych i radioliniowych,
j) obsługa aparatury w gabinetach fizykoterapii,
k) narażenie na działanie promieniowania laserowego;
2)
drugiego stopnia szkodliwości:
a) narażenie na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej,
b) narażenie na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie,
c) narażenie na obniżone lub podwyższone ciśnienie wynikające z procesu
technologicznego, w szczególności w komorach ciśnieniowych i kesonowych,
d) narażenie na szkodliwe działanie miejscowych wibracji, w szczególności używanie
ręcznych narzędzi pneumatycznych,
e)

praca w pomieszczeniach specjalnych zagłębionych i półzagłębionych,
obwałowanych w warunkach niewłaściwej wentylacji i oświetlenia elektrycznego,
f) narażenie na hałas,
g) praca przy montażu, demontażu, konserwacji i naprawie akumulatorów,
h) praca przy magazynowaniu i dystrybucji bojowych środków trujących,
i) załadunek, rozładunek, transport i magazynowanie paliw oraz uzupełnianie nimi
sprzętu,
j) praca w pracowniach i laboratoriach analitycznych bakteriologicznych, klinicznych i
serologicznych oraz w stacjach lub punktach krwiodawstwa i organach Państwowej
Inspekcji Sanitarnej poza stacjami sanitarno-epidemiologicznymi,
k) praca w pracowniach i laboratoriach lub prosektoriach anatomii patologicznej i
medycyny sądowej;
3)
trzeciego stopnia szkodliwości:
a) wytwarzanie, remontowanie, niszczenie oraz magazynowanie i transportowanie
materiałów wybuchowych, łatwo palnych i samozapalnych,
b) wytwarzanie, magazynowanie, transportowanie oraz napełnianie i instalowanie
zbiorników gazów sprężonych i rozpuszczonych pod ciśnieniem,
c) narażenie na działanie fazy ciekłej lub gazowej paliw, w szczególności benzyny,
RMN i bojowych środków trujących w laboratoriach oraz przy pracach naukowo-
badawczych z tymi materiałami,
d) wykonywanie prób z bronią i materiałami wybuchowymi,
e) naprawa urządzeń elektroenergetycznych znajdujących się pod napięciem powyżej
230 V, wykonywana zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie i higienie pracy w
energetyce,
f)

rozbudowa, remont, konserwacja kanalizacji teletechnicznej oraz naprawa i
konserwacja linii kablowych w studzienkach i komorach kablowych,
g) praca wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni,
h) praca pod ziemią lub pod wodą,
i) praca przy neutralizacji bojowych środków trujących lub dezaktywacji bojowych
substancji promieniotwórczych,
j) narażenie na pyły lub aerozole rozpuszczalnych soli metali ciężkich,
k) pełnienie stałych dyżurów przy obsłudze
źródeł promieniowania
elektromagnetycznego w zakresie częstotliwości od 0,1 MHz do 300.000 MHz w
warunkach zmieniającego się natężenia na granicy strefy zagrożenia i strefy
pośredniej,
l) praca w bezpośrednim kontakcie lub styczności z materiałem zakaźnym lub chorymi
zakaźnie ludźmi i zwierzętami,
m) praca w bezpośrednim kontakcie z ludźmi chorymi na choroby psychiczne lub
upośledzonymi w znacznym stopniu,
n) praca na wysokości powyżej 2 m i w wykopach poniżej 2 m od poziomu terenu;
4)
czwartego stopnia szkodliwości:
a) narażenie na działanie substancji czynników rakotwórczych i prawdopodobnie
rakotwórczych, których wykaz określają odrębne przepisy,
b) narażenie na promieniowanie jonizujące,
c) narażenie na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości od 0,1
MHz do 300.000 MHz w strefie zagrożenia,
d) przewijanie kabli oraz remont i konserwacja linii kablowych w osłonie ołowianej.
2. Zaliczenia służby żołnierza do odpowiedniego stopnia uciążliwości lub szkodliwości
dla zdrowia uprawniających do uzyskania urlopu, o którym mowa w ust. 1, w wymiarze
określonym w art. 62 ust. 2 ustawy dokonuje dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony
Narodowej właściwego do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy, na wniosek odpowiednio
dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych, dowódcy okręgu wojskowego, dowódcy korpusu, Szefa
Wojskowych Służb Informacyjnych, Komendanta Głównego
andarmerii Wojskowej,
Dowódcy Garnizonu Warszawa albo właściwego dyrektora lub szefa komórki organizacyjnej
Ministerstwa Obrony Narodowej, zgłoszony w porozumieniu z szefem komórki
organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw zdrowia.
3. Prace określone w ust. 1 pkt 1 lit. a i b, pkt 2 lit. a, b i f oraz pkt 3 lit. j uważa się za
wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia, jeżeli w środowisku pracy przekroczone
są najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia -
określone w przepisach wydanych na podstawie Kodeksu pracy lub przez normy higieniczno-
sanitarne.
§ 11. Dodatkowego urlopu wypoczynkowego, o którym mowa w art. 62 ust. 3 ustawy,
udziela się corocznie żołnierzom, w wymiarze:
1) dziesięciu dni roboczych:
a) pełniącym służbę w jednostkach desantowo-szturmowych lub innych jednostkach,
jeżeli wykonali co najmniej dziesięć skoków spadochronowych,
b) zajmującym stanowiska nurków lub płetwonurków oraz stanowiska lekarzy lub
instruktorów sanitarnych zabezpieczających nurkowanie, którzy systematycznie
nurkują lub przebywają w komorze dekompresyjnej,
c) wchodzącym w skład etatowych załóg trałowców, ścigaczy okrętów podwodnych,
kutrów rakietowych i zwalczania okrętów podwodnych, jeżeli okręty wychodziły w
morze co najmniej 60 dni w ciągu roku;
2) piętnastu dni roboczych:
a) zajmującym stanowiska instruktorów szkolenia spadochronowego,
b) wchodzącym w skład etatowych załóg okrętów podwodnych, jeżeli okręty wychodziły
w morze co najmniej 60 dni w ciągu roku,
c) pełniącym służbę w jednostce przeznaczonej do zwalczania terroryzmu na
stanowiskach, których zajmowanie uprawnia do podwyższenia podstawy wymiaru
emerytury wojskowej.
§ 12. 1. ołnierzowi przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy z dniem nabycia
uprawnień uzasadniających udzielenie tego urlopu.
2. ołnierzowi, który w danym roku kalendarzowym wykorzystał dodatkowy urlop
wypoczynkowy, przysługujący za dany rok kalendarzowy, a następnie w tym samym roku
nabył prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wyższym wymiarze, przysługuje
urlop uzupełniający.
3. ołnierzowi, który nabył prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego w danym
roku kalendarzowym i nie wykorzystał go przed przeniesieniem na inne stanowisko
służbowe, na którym urlop ten nie przysługuje, udziela się tego urlopu w ciągu trzech
miesięcy od dnia przeniesienia.

Rozdział 3

Urlop okolicznościowy
§ 13. 1. ołnierzowi udziela się urlopu okolicznościowego w razie: zawarcia związku
małżeńskiego, urodzenia się dziecka, ślubu dziecka (własnego, przysposobionego, pasierba,
dziecka obcego przyjętego na wychowanie i utrzymanie, w tym także w ramach rodziny
zastępczej), a także w razie pogrzebu małżonka, dziecka, rodziców, rodzeństwa, teściów,
dziadków i opiekunów.
2. Urlopu okolicznościowego można także udzielić żołnierzowi dla załatwienia ważnych
spraw osobistych albo w innych przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie.
3. ołnierzowi wyznaczonemu na stanowisko służbowe, jeżeli jest związane z tym
przeniesienie się do innej miejscowości, udziela się urlopu okolicznościowego w wymiarze
od trzech do pięciu dni roboczych w zależności od odległości miejscowości, w której żołnierz
ten został wyznaczony na stanowisko służbowe, oraz warunków służbowych i osobistych.
4. Urlopu, o którym mowa w ust. 3, udziela dowódca jednostki, w której żołnierz został
wyznaczony na stanowisko służbowe, po stawieniu się żołnierza w tej jednostce, chyba że
względy służbowe lub osobiste żołnierza wymagają udzielenia tego urlopu w terminie
późniejszym.

Rozdział 4

Urlop szkoleniowy

§ 14. 1. Urlopu szkoleniowego udziela się żołnierzowi, który uzyskał pomoc na naukę od
podmiotów, o której mowa w art. 52 ust. 4 ustawy.
2.
Urlop szkoleniowy jest przeznaczony na udział w zajęciach obowiązkowych,
przygotowanie się i złożenie egzaminów, przygotowanie pracy dyplomowej, przygotowanie i
złożenie egzaminu dyplomowego oraz na naukę własną.

§ 15. 1. Wymiar urlopu szkoleniowego, o którym mowa w art. 62 ust. 9 ustawy, wynosi:
1) na przygotowanie się do egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej i jego
złożenie oraz załatwienie spraw związanych z przyjęciem na naukę lub studia w szkole
ponadgimnazjalnej lub wyższej - 14 dni;
2) w szkołach ponadgimnazjalnych - 14 dni w każdym roku szkolnym;
3) w szkołach wyższych, w każdym roku studiów, odbywanych w systemie zaocznym - 28
dni, a w systemie wieczorowym - 21 dni;
4) w ostatnim roku studiów odbywanych w systemie zaocznym i wieczorowym, niezależnie
od urlopu określonego w pkt 3, oraz eksternistycznym - 28 dni;
5) dla żołnierzy pobierających naukę w szkołach pomaturalnych i na studiach
podyplomowych oraz na innych studiach lub kursach specjalnych prowadzonych przez
szkoły wyższe lub jednostki badawczo-rozwojowe - 21 dni w celu przygotowania się i
złożenia egzaminu końcowego;
6) w celu przygotowania się do złożenia egzaminów doktorskich i obrony rozprawy
doktorskiej lub dla przygotowania się do kolokwium oraz wykładu habilitacyjnego - 28
dni;
7) w celu przygotowania się i złożenia egzaminu na radcę prawnego lub egzaminu po
zakończeniu aplikacji sądowej, prokuratorskiej, adwokackiej albo notarialnej - 30 dni;
8) w celu przygotowania się i złożenia egzaminu po zakończeniu aplikacji legislacyjnej - 14
dni.
2. Urlop szkoleniowy określony w ust. 1 pkt 3-6 może być przedłużony na wniosek
żołnierza przez dowódcę jednostki, jeżeli zachodzi uzasadniona potrzeba, a zwłaszcza jeżeli
wymaga tego realizacja programu studiów.
3. W przypadku powtarzania przez żołnierza klasy, roku lub semestru z powodu choroby
albo z przyczyn uznanych przez dowódcę jednostki za usprawiedliwione, żołnierzowi
przysługuje ponownie prawo do urlopów szkoleniowych określonych w ust. 1 pkt 1-5.
4. W przypadku powtarzania przez żołnierza klasy, roku lub semestru z przyczyn
nieuznanych przez dowódcę jednostki za usprawiedliwione, żołnierz może być zwolniony z
zajęć służbowych tylko na czas niezbędny do złożenia egzaminu lub kolokwium.
§ 16. 1. Urlop szkoleniowy może być udzielony żołnierzowi jednorazowo albo w
częściach w okresie danego roku szkolnego, w wymiarze proponowanym przez żołnierza lub
szkołę.
2. Do wymiaru urlopu szkoleniowego nie wlicza się dni ustawowo wolnych od pracy.

Rozdział 5

Urlop zdrowotny, aklimatyzacyjny oraz zwolnienie od zajęć służbowych

§ 17. 1. Urlopu zdrowotnego można udzielić żołnierzowi po leczeniu w zakładzie opieki
zdrowotnej.
2. W uzasadnionych wypadkach urlopu zdrowotnego można także udzielić po leczeniu
ambulatoryjnym.
3. Urlopu zdrowotnego udziela się w szczególności, gdy żołnierz nie wymaga już
dalszego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, ale nie odzyskał jeszcze pełnej zdolności do
wykonywania obowiązków służbowych.
§ 18. O potrzebie udzielenia żołnierzowi urlopu zdrowotnego oraz o jego wymiarze
orzekają wojskowe komisje lekarskie właściwe do orzekania o zdolności żołnierza do
zawodowej służby wojskowej.
§ 19. Urlopu zdrowotnego udziela się żołnierzom, jednorazowo na okres jednego lub
dwóch miesięcy, po uprzednim wykorzystaniu trzech miesięcy zwolnień od wykonywania
obowiązków służbowych.
§ 20. Urlopu zdrowotnego nie udziela się żołnierzowi zwalnianemu z zawodowej służby
wojskowej wskutek wypowiedzenia stosunku służbowego lub w odniesieniu do którego
została wydana decyzja o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej.
§ 21. Urlopu aklimatyzacyjnego udziela dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz
zajmuje stanowisko służbowe albo do której został skierowany w ramach pełnienia służby w
rezerwie kadrowej.
2. Stawienie się żołnierza w jednostce wojskowej, o której mowa w ust. 1, potwierdza się
w rozkazie dziennym dowódcy jednostki wojskowej.
3. Urlopu aklimatyzacyjnego, dowódca jednostki, o którym mowa w ust. 1, udziela
bezpośrednio po stawieniu się w jednostce wojskowej.
§ 22. 1. Dowódca jednostki może udzielić żołnierzowi, pełniącemu służbę w podległej mu
jednostce wojskowej, zwolnienia od zajęć służbowych w razie konieczności sprawowania
przez żołnierza osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny, o którym mowa w art. 62
ust. 13 ustawy.
2. Zwolnienie od zajęć służbowych, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić tylko
wówczas, gdy z żołnierzem nie zamieszkują członkowie rodziny, którzy mogą taką opiekę
zapewnić, a w razie konieczności zapewnienia opieki dziecku - gdy żołnierz jest samotny lub
pozostaje w związku małżeńskim z innym żołnierzem, który nie może sprawować opieki nad
dzieckiem, albo gdy małżonek z powodu choroby nie może zaopiekować się dzieckiem i gdy
nie ma innych członków rodziny wspólnie zamieszkałych, którzy mogliby zapewnić opiekę
dziecku.
§ 23. Przy udzielaniu urlopu okolicznościowego, o którym mowa w art. 62 ust. 12 ustawy,
stosuje się zasady określone w § 22.