Rządowy projekt ustawy o organizacji rynku rybnego

3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120,
poz. 1268, z 2001 r. Nr 81, poz. 875, Nr 110, poz. 1189 i Nr 115, poz. 1229, z 2004 r. Nr 92,
poz. 880, z 2005 r. Nr 130, poz. 1087 i Nr 175, poz. 1462 oraz z 2007 r. Nr 21, poz. 125.
4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 96, poz. 807, z 2006 r.
Nr 220, poz. 1600 oraz z 2007 r. Nr 21, poz. 125.
5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz. 593, Nr 116,
poz. 1203 i Nr 210, poz. 2135, z 2005 r. Nr 155, poz. 1298, Nr 169, poz. 1420, Nr 175,
poz. 1462 i Nr 249, poz. 2104 oraz z 2006 r. Nr 94, poz. 651.
6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 85,
poz. 727, Nr 86, poz. 732 i Nr 143, poz. 1199, z 2006 r. Nr 66, poz. 470, Nr 104, poz. 708,
Nr 217, poz. 1590 i Nr 225, poz. 1635, z 2007 r. Nr 105, poz. 721, Nr 112, poz. 769, Nr 120,
poz. 818, Nr 195, poz. 1414 i Nr 225, poz. 1671 oraz z 2008 r. Nr 118, poz. 745 i Nr 141,
poz. 888.




14/09/BS

55
UZASADNIENIE

Obowiązująca ustawa z dnia 22 stycznia 2004 r. o organizacji rynku rybnego
i pomocy finansowej w gospodarce rybnej (Dz. U. Nr 34, poz. 291, z późn. zm.)
była dotychczas trzykrotnie nowelizowana. Pierwsza zmiana, dokonana ustawą
z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie i uchyleniu niektórych ustaw w związku
z uzyskaniem przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej
(Dz. U. Nr 96, poz. 959), dotyczyła mechanizmów interwencyjnych na rynku
rybnym i określenia wzorów wniosków o przyznawanie pomocy finansowej or-
ganizacjom producentów rybnych. Kolejna nowelizacja, dokonana ustawą z dnia
16 grudnia 2005 r. o zmianie ustawy o organizacji rynku rybnego i pomocy fi-
nansowej w gospodarce rybnej (Dz. U. z 2006 r. Nr 12, poz. 64), miała na celu
zapewnienie realizacji przez Rzeczpospolitą Polską obowiązków związanych
z monitorowaniem, a także niezbędnych w handlu wewnątrzwspólnotowym do-
kumentowaniem połowów oraz obrotu następującymi gatunkami ryb: tuńczy-
kiem błękitnopłetwym, włócznikiem, opastunem oraz Dissostichus spp. (anta-
rem), w
szczególności wskazania organu właściwego do wykonywania
niektórych obowiązków związanych z dokumentowaniem połowów i obrotu,
wynikających z rozporządzenia Rady (WE) nr 1984/2003 z dnia 8 kwietnia
2003 r. wprowadzającego system w odniesieniu do statystycznego monitorowa-
nia handlu tuńczykiem błękitnopłetwym, włócznikiem i opastunem wewnątrz
Wspólnoty (Dz. Urz. UE L 295 z 13.11.2003, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wyda-
nie specjalne rozdz. 4, t. 6, str. 51) oraz rozporządzenia Rady (WE) nr 1035/2001
z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającego system dokumentacji połowów dla Dis-
sostichus spp. (Dz. Urz. WE L 145 z 31.05.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE
Polskie wydanie specjalne rozdz. 11, t. 37, str. 299, z późn. zm.). Ostatnia zmia-
na, dokonana ustawą z dnia 12 stycznia 2007 r. o zmianie ustawy o działach ad-
ministracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 21, poz. 125), wią-
zała się z wydzieleniem z istniejącego działu administracji rządowej – rolnictwo
nowego działu administracji – rybołówstwo i przekazaniem wchodzących w jego
skład spraw z zakresu rynku rybnego, które dotychczas należały do ministra wła-
ściwego do spraw rolnictwa, ministrowi właściwemu do spraw rybołówstwa.
Dotychczasowe doświadczenia z obowiązywania ustawy z dnia 22 stycznia
2004 r. o organizacji rynku rybnego i pomocy finansowej w gospodarce rybnej
wskazują, że wymienione nowelizacje były niewystarczające do zapewnienia
sprawnego funkcjonowania i organizacji rynku rybnego. Obowiązywanie przed-
miotowych przepisów pokazało, że wciąż pozostają zagadnienia wymagające
doprecyzowania, zmiany czy włączenia do przedmiotowej ustawy. Biorąc zaś
pod uwagę, że zakres projektowanych zmian, uzupełnień i uaktualnień obowią-
zujących przepisów jest szeroki i dotyczy różnych fragmentów ustawy, a także
przez wzgląd na czytelność przepisów dla adresatów i zapewnienie ich spójności,
uznano, że lepszym rozwiązaniem jest przedłożenie nowego projektu ustawy niż
dokonywanie kolejnej nowelizacji ustawy, która i tak była już trzykrotnie nowe-
lizowana.
Należy mieć przy tym na uwadze, że funkcjonowanie rynku rybnego jest
w przeważającym zakresie regulowane przez przepisy Unii Europejskiej, które
obowiązują wprost i bezpośrednio. Mogą one być zwykle stosowane bezpośred-
nio, jednak niekiedy wymagają od państwa członkowskiego na przykład wskaza-
nia właściwych organów, które będą realizować określone w nich zadania. Prak-
tyka stosowania przepisów w tym zakresie pokazała, że zachodzi potrzeba
usystematyzowania i kompleksowego ujęcia w jednym akcie prawa krajowego
zagadnień ujętych w szeregu rozporządzeń Unii Europejskiej, co powinno uła-
twić ich stosowanie. Nowa ustawa ma w związku z tym regulować zagadnienia
pozostawione do rozstrzygnięcia dla państwa członkowskiego, jak również
wskazywać organy właściwe do realizacji kompetencji przypisywanych „pań-
stwu członkowskiemu” lub jego „właściwym władzom” w przepisach Unii Euro-
pejskiej. Projektowana ustawa ma przede wszystkim charakter ramowy i kompe-
tencyjny.
Doświadczenia z obowiązywania ustawy z dnia 22 stycznia 2004 r. o organizacji
rynku rybnego i pomocy finansowej w gospodarce rybnej pokazały również, że

2
istnieje szereg zagadnień wymagających doprecyzowania, w zakresie zmian re-
dakcyjnych i porządkowych, a także doregulowania szeregu zagadnień, takich
jak na przykład prowadzenie rejestrów, wystawianie i przekazywanie kart sprze-
daży (zwanych w dotychczas obowiązującej ustawie dokumentami pierwszej
sprzedaży ryb), sposób potwierdzania dokonania wycofania produktów rybnych,
organy właściwe do kontroli standardów rynkowych ustalonych w przepisach
Unii Europejskiej, sposobu oznakowania produktów rybnych. Ponadto dostrze-
żono w ustawie luki, których likwidacja wymaga całościowego włączenia do
przepisów rangi ustawowej między innymi takich zagadnień jak potwierdzenie
spełniania wymagań weterynaryjnych przy wpisywaniu do rejestru skupujących
produkty rybołówstwa i zmiany wpisów w tym rejestrze, kontrole w zakresie
standardów rynkowych, kontrole funkcjonowania organizacji producentów ryb-
nych, oznakowanie produktów.
Mając powyższe na uwadze, nowa ustawa ma określać zadania i właściwość or-
ganów w zakresie organizacji rynku rybnego uregulowanej przepisami:
– rozporządzenia Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie
wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury
(Dz. Urz. WE L 17 z 21.01.2000, str. 22, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne rozdz. 4, t. 4, str. 198) i rozporządzeń wydanych w trybie
tego rozporządzenia,
– rozporządzenia Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. usta-
nawiającego system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybo-
łówstwa (Dz. Urz. WE L 261 z 20.10.1993, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz.
UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 4, t. 2, str. 70),
– rozporządzenia Rady (WE) nr 1566/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustana-
wiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE)
nr 1966/2006 w sprawie elektronicznej rejestracji i raportowania działalno-
ści połowowej oraz w sprawie środków teledetekcji (Dz. Urz. UE L 340
z 22.12.2007, str. 46).
Regulowane zagadnienia dotyczą wymagań dotyczących wprowadzania do obro-

3
tu produktów rybnych, trybu uznawania i zasad funkcjonowania organizacji pro-
ducentów i ich związków oraz organizacji międzybranżowych, trybu i formy
wykonywania kontroli w zakresie organizacji rynku rybnego, zasad przyznawa-
nia pomocy finansowej organizacjom producentów, a także właściwości organów
związanych z realizacją obowiązków informacyjnych i sprawozdawczych pań-
stwa członkowskiego.
W rozdziale pierwszym projektowanej ustawy (Przepisy ogólne) wskazano za-
kres przedmiotowy ustawy oraz podkreślono, że przepisy ustawy nie naruszają
przepisów o bezpieczeństwie żywności i żywienia oraz o produktach pochodze-
nia zwierzęcego.
Ponadto zamieszczono dwie definicje: producenta oraz centrum pierwszej sprze-
daży ryb, przy czym ostatnie z tych określeń nie jest ujęte w przepisach wspólno-
towych. Wskazano, że w sprawach indywidualnych rozstrzyganych w drodze
decyzji stosuje się co do zasady przepisy Kodeksu postępowania administracyj-
nego. W przypadku umieszczania oznaczeń handlowych w wykazie oznaczeń
handlowych oraz wpisów do rejestru przedsiębiorców skupujących produkty
rybne nie przewiduje się wydawania decyzji, lecz poinformowanie w formie pi-
semnej o umieszczeniu w wykazie – w przypadku wykazu oznaczeń handlowych
lub wydanie zaświadczenia o wpisie do rejestru – w przypadku rejestru skupują-
cych. Jeżeli chodzi o wykaz oznaczeń handlowych, to dane oznaczenie, które
znajduje się w tym wykazie, może być powszechnie stosowane, zaś pismo dla
wnioskodawcy ma wyłącznie walor informacyjny, że jego wniosek został pozy-
tywnie rozpatrzony. Jednocześnie jednak akt taki podlega kontroli sądowej, sto-
sownie do art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2000 r. – Prawo o postępo-
waniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270,
z późn. zm.). W przypadku natomiast skupujących produkty rybne – zaświad-
czenie o wpisie do rejestru jest rozwiązaniem obecnie funkcjonującym,
a przedsiębiorcy posługują się nim w obrocie, i ponieważ dotychczas nie powo-
dowało to trudności, zdecydowano się je utrzymać. Zaznaczyć trzeba, że odmo-
wa wpisu następuje w drodze decyzji, co daje stronie pełną ochronę jej praw.

4