Poniższy artykuł to już ostatnia publikacja przedstawiająca czekające nas zmiany w porządku prawnym, wprowadzane wchodzącą w życie w dniu 25 grudnia 2014 r. Ustawą o prawach konsumenta (zwana dalej „Ustawą”). Tym, razem o zasadach i trybie zawierania z konsumentem umowy na odległość dotyczącej usług finansowych.
Przeczytaj także:
Zawarcie umowy przez telefon: jakie obowiązki przedsiębiorcy?
Zgodnie z wchodzicie Ustawą, najpóźniej w chwili wyrażenia przez konsumenta woli związania się umową przedsiębiorca jest obowiązany poinformować konsumenta w sposób jasny i zrozumiały, wskazujący na zamiar
zawarcia umowy i odpowiadający rodzajowi użytego środka porozumiewania się na odległość o szeregu spraw:
-
imieniu i nazwisku (nazwie), adresie zamieszkania (siedziby) przedsiębiorcy, organie, który zarejestrował działalność gospodarczą przedsiębiorcy, a także numerze, pod którym przedsiębiorca został zarejestrowany, a w przypadku gdy działalność przedsiębiorcy wymaga uzyskania zezwolenia - danych dotyczących instytucji udzielającej zezwolenia;
-
imieniu i nazwisku (nazwie), adresie zamieszkania (siedziby) w Rzeczypospolitej Polskiej przedstawiciela przedsiębiorcy, o ile taki występuje;
-
imieniu i nazwisku (nazwie), adresie zamieszkania (siedziby) podmiotu innego niż przedsiębiorca świadczący usługi finansowe na odległość, w tym operatora środków porozumiewania się na odległość, oraz charakterze, w jakim podmiot ten występuje wobec konsumenta i tego przedsiębiorcy;
-
istotnych właściwościach świadczenia i jego przedmiotu;
-
cenie lub wynagrodzeniu obejmujących wszystkie ich składniki, w tym opłaty i podatki, a w przypadku niemożności określenia dokładnej ceny lub wynagrodzenia - podstawie obliczenia ceny lub wynagrodzenia umożliwiającej konsumentowi dokonanie ich weryfikacji;
-
ryzyku związanym z usługą finansową, jeżeli wynika ono z jej szczególnych cech lub charakteru czynności, które mają być wykonane lub jeżeli cena bądź wynagrodzenie zależą wyłącznie od ruchu c+en na rynku finansowym;
-
zasadach zapłaty ceny lub wynagrodzenia;
-
kosztach oraz terminie i sposobie świadczenia usługi;
-
prawie oraz sposobie odstąpienia od umowy, albo wskazaniu, że prawo takie nie przysługuje, oraz wysokości ceny lub wynagrodzenia za usługę rzeczywiście wykonaną., które konsument jest obowiązany zapłacić w przypadku rozpoczętego za zgodą konsumenta świadczenia usług przed upływem terminu do odstąpienia od umowy;
-
dodatkowych kosztach ponoszonych przez konsumenta wynikających z korzystania ze środków porozumiewania się na odległość, jeżeli mogą one wystąpić;
-
terminie, w jakim oferta lub informacja o cenie lub wynagrodzeniu mają charakter wiążący;
-
minimalnym okresie, na jaki ma być zawarta umowa o świadczenia ciągłe lub okresowe;
-
miejscu i sposobie składania reklamacji;
-
możliwości pozasądowego rozstrzygania sporów wynikających z umowy;
-
prawie wypowiedzenia umowy, bez wskazania przyczyn, z zachowaniem miesięcznego terminu wypowiedzenia, chyba że strony zastrzegły krótszy termin wypowiedzenia, jeżeli czas trwania umowy nie jest oznaczony oraz skutkach tego wypowiedzenia, w tym karach umownych;
-
istnieniu funduszu gwarancyjnego lub innych systemów gwarancyjnych, jeżeli takie istnieją;
-
języku stosowanym w relacjach przedsiębiorcy z konsumentem;
-
prawie właściwym państwa, które stanowi podstawę dla stosunków przedsiębiorcy z konsumentem przed zawarciem umowy na odległość oraz prawie właściwym do zawarcia i wykonania umowy;
-
sądzie właściwym do rozstrzygania sporów związanych z wykonywaniem umowy;
-
żądaniu od konsumenta oświadczenia o poddaniu się egzekucji, stanowiącego podstawę do wystawienia przez bank bankowego tytułu egzekucyjnego stosownie do przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe.
Wszystkie te informacje wymienione powyżej przedsiębiorca musi przekazać konsumentowi w formie pisemnej lub utrwalone na innym trwałym nośniku przed zawarciem umowy, a gdy umowa jest na życzenie konsumenta zawierana z zastosowaniem środka porozumiewania się na odległość, który na to nie pozwala - niezwłocznie po jej zawarciu. Jeżeli przedsiębiorca przekazał konsumentowi informacje zgodnie ze wzorem określonym w formularzu informacyjnym, o którym mowa odpowiednio w ustawie o kredycie konsumenckim, wówczas uważa się, że jego
obowiązek informacyjny wobec konsumenta został spełniony.