Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym

Druk nr 850


Warszawa, 25 października 2012 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja






Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej



Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu niżej podpisani
posłowie wnoszą projekt ustawy:

- o zmianie ustawy o Państwowym
Ratownictwie Medycznym.

Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upoważniamy pana posła Jarosława Katulskiego.



(-) Elżbieta Achinger; (-) Paweł Arndt; (-) Urszula Augustyn; (-) Barbara
Czaplicka; (-) Zofia Czernow; (-) Elżbieta Gapińska; (-) Magdalena Gąsior-
Marek; (-) Rafał Grupiński; (-) Andrzej Halicki; (-) Michał Jaros; (-
) Jarosław Katulski; (-) Małgorzata Kidawa-Błońska; (-) Marcin Kierwiński;
(-) Krystyna Kłosin; (-) Domicela Kopaczewska; (-) Ligia Krajewska;
(-) Józef Lassota; (-) Arkadiusz Litwiński; (-) Zofia Ławrynowicz;
(-) Katarzyna Matusik-Lipiec; (-) Rajmund Miller; (-) Izabela Katarzyna
Mrzygłocka; (-) Killion Munyama; (-) Janina Okrągły; (-) Konstanty
Oświęcimski; (-) Paweł Papke; (-) Lucjan Marek Pietrzczyk; (-) Waldemar
Sługocki; (-) Wiesław Suchowiejko; (-) Michał Szczerba; (-) Grzegorz
Sztolcman; (-) Jakub Szulc; (-) Tomasz Szymański; (-) Marcin Święcicki;
(-) Ryszard Zawadzki; (-) Ewa Żmuda-Trzebiatowska.
Projekt
USTAWA
z dnia………………………………………2012 r.
o zmianie ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym

Art. 1. W ustawie z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz.
1410, z późn. zm.)) wprowadza się następujące zmiany:
1. uchyla się art. 35;
2. art. 57 otrzymuje brzmienie:
„Art. 57. Do dnia 31 grudnia 2020 r. lekarzem systemu może być lekarz:
1. posiadający specjalizację lub tytuł specjalisty albo który ukończył co najmniej drugi rok
specjalizacji w dziedzinie: anestezjologii i intensywnej terapii, chorób wewnętrznych, chirurgii
ogólnej, chirurgii dziecięcej, ortopedii i traumatologii narządu ruchu, ortopedii i traumatologii
lub pediatrii albo
2. w trakcie szkolenia specjalizacyjnego w dziedzinie medycyny ratunkowej i posiadający
udokumentowane co najmniej 3-letnie doświadczenie, jednak nie mniej niż 3000 godzin, w
wykonywaniu zawodu lekarza w szpitalnym oddziale ratunkowym, zespole ratownictwa
medycznego, lotniczym zespole ratownictwa medycznego lub izbie przyjęć szpitala.”;

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 2 w zakresie
dotyczącym obowiązku odbywania szkolenia specjalizacyjnego w dziedzinie medycyny ratunkowej
określonego w art. 57 pkt 2 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, który
wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2015 r.



1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 89, poz. 590 i Nr 166, poz. 1172, z 2008 r. Nr
17, poz. 101 i Nr 237, poz. 1653, z 2009 r. Nr 11, poz. 59 i Nr 122, poz. 1007, z 2010 r. Nr 107, poz. 679 i Nr 219,
poz. 1443 oraz z 2011 r. Nr 30, poz. 151, Nr 112, poz. 654 i Nr 208, poz. 1240 i 1241. 17, poz. 101 i Nr 237, poz.
1653, z 2009 r. Nr 11, poz. 59 i Nr 122, poz. 1007, z 2010 r. Nr 107, poz. 679 i Nr 219, poz. 1443,z 2011 r. Nr 30, poz.
151, Nr 112, poz. 654 i Nr 208, poz. 1240 i 1241 oraz z 2012 r. poz. 742.
Strona 1 z 4


Uzasadnienie

Ustawa z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410, z
późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, określa m. in. skład osobowy zespołów ratownictwa medycznego, w
których od dnia 1 stycznia 2013 r. świadczeń będzie mógł udzielać tylko lekarz systemu, pielęgniarka
systemu oraz ratownik medyczny. Okres przejściowy w tym zakresie, wprowadzony art. 63 ustawy,
kończy się z dniem 31 grudnia 2012 r.
Problemy dysponentów zespołów ratownictwa medycznego polegają na niemożności zapewnienia lekarzy
spełniających kryteria wymagane dla lekarza systemu, dlatego też znaczna liczba specjalistycznych
zespołów ratownictwa medycznego nie będzie spełniać po wskazanym wyżej terminie wymogów ustawy,
co może skutecznie wyeliminować specjalistyczne zespoły ratownictwa medycznego
z ich obszarów działania. W konsekwencji zmniejszy się dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej
realizowany przez specjalistyczne zespoły ratownictwa medycznego na danym terenie i wydłuży się czas
dojazdu innego tego typu zespołu ratownictwa medycznego na miejsce zdarzenia. Istotnym elementem
powodującym brak w systemie ratownictwa medycznego lekarzy medycyny ratunkowej jest małe
zainteresowanie uzyskaniem specjalizacji w tej dziedzinie. Powyższe dodatkowo uzasadnia umożliwienie
wykonywania zadań lekarza systemu przez lekarzy posiadających doświadczenie w tym zakresie,
pomimo braku określonych w ustawie specjalizacji. Należy podkreślić, iż praca w zespołach ratownictwa
medycznego narażona jest na ciągły stres związany z udzielaniem świadczeń osobie w stanie nagłego
zagrożenia zdrowotnego w warunkach pozaszpitalnych, często w niekorzystnych warunkach
atmosferycznych oraz wiąże się ze znacznym wysiłkiem fizycznym i mniejszym bezpieczeństwem
warunków pracy (np. wykonywanie akcji medycznych na drogach).
W chwili obecnej w zespołach ratownictwa medycznego udziela świadczeń ponad 600 lekarzy, którzy nie
spełniają wymagań ustawowych określonych dla lekarza systemu. Po rozszerzeniu zapisów art. 57, liczba
Strona 2 z 4
lekarzy systemu powinna być wystarczająca do pełnej obsady specjalistycznych zespołów ratownictwa
medycznego, pod warunkiem jednak, że lekarze ci złożą ofertę pracy dysponentom jednostek w
zespołach ratownictwa medycznego. Proponowana regulacja art. 57 ustawy umożliwi od dnia 1 stycznia
2013 r. uzyskanie statusu lekarza systemu przez lekarzy posiadających co najmniej 3 - letnie
doświadczenie, jednak nie mniej niż 3000 godzin, w zespołach ratownictwa medycznego, lotniczych
zespołach ratownictwa medycznego, szpitalnych oddziałach ratunkowych lub izbach przyjęć szpitali, pod
warunkiem przystąpienia ich do końca 2014 r. do specjalizacji z medycyny ratunkowej. Oznacza to, że
lekarze, którzy nie podejmą specjalizacji z medycyny ratunkowej nie będą od dnia 1 stycznia 2015 r.
lekarzami systemu.
Kolejnym elementem wymagającym zmian jest kwestia uzyskiwania potwierdzenia spełnienia wymagań
ustawy przez szpitalne oddziały ratunkowe. W myśl art. 35 szpitalne oddziały ratunkowe (SOR) oraz
jednostki organizacyjne szpitali wyspecjalizowane w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych
niezbędnych dla ratownictwa medycznego mają obowiązek uzyskać potwierdzenie spełniania wymagań
określonych przepisami, wydane przez jednostkę podległą ministrowi właściwemu do spraw zdrowia,
właściwą w zakresie monitorowania jakości świadczeń zdrowotnych (Centrum Monitorowania Jakości w
Ochronie Zdrowia). Brak potwierdzenia powoduje nieuwzględnienie w planie na rok następny szpitalnego
oddziału ratunkowego lub jednostki organizacyjnej szpitala wyspecjalizowanej w zakresie udzielania
świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego. Należy przy tym zwrócić uwagę, że w
komentowanym przepisie jest mowa ogólnie o przepisach, bez ograniczenia wyłącznie do art. 34 ustawy,
zawierającego delegacje do wydania rozporządzenia Ministra Zdrowia określającego wymagania dla
SOR. Obowiązek uzyskania potwierdzenia należy zatem odnosić do wymagań, określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 34 ustawy o PRM oraz w innych przepisach prawa, z których wynikają
określone wymagania dla szpitalnych oddziałów ratunkowych, w tym np. w rozporządzeniu wydanym na
podstawie art. 31d ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych, określającym warunki realizacji świadczeń opieki zdrowotnej z zakresu leczenia
Strona 3 z 4
szpitalnego. Ponadto ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o akredytacji w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2009 r.
Nr 52, poz. 418, z późn. zm.) przywiduje uzyskiwanie certyfikatów przez szpitale Istotne jest, że SOR – y,
podobnie jak inne oddziały szpitalne - poddawane są także innym ocenom jakości m. in. w systemie ISO.
W tej sytuacji zasadne jest uchylenie art. 35 ustawy.
Utrzymanie w mocy art. 35 ustawy powoduje nieuzasadnione mnożenie postępowań kontrolnych
prowadzonych w odniesieniu do SOR – ów. Każdy SOR przed wpisaniem go do rejestru wojewody musi
uzyskać stosowną opinię stacji sanitarno-epidemiologicznej oraz zostać ocenionym przez wojewodę pod
kątem spełnienia wymagań zawartych m. in. w:
1) rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 26 czerwca 2012 r. w sprawie wymagań, jakim powinny
odpowiadać pod względem fachowym i sanitarnym pomieszczenia i urządzenia podmiotu wykonującego
działalność leczniczą (Dz. U. poz. 739);
2) w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 3 listopada 2011 r. w sprawie szpitalnego oddziału
ratunkowego (Dz. U. Nr 237, poz. 1420).
Ponadto, każdy SOR przed podpisaniem umowy na realizację świadczeń zdrowotnych jest oceniany pod
kątem spełniania wszystkich wymogów przez oddział wojewódzki NFZ. Dodatkowa procedura
certyfikująca wynikająca z art. 35 ustawy w tym stanie rzeczy nie ma uzasadnienia.
Projekt nie podlega notyfikacji oraz nie wymaga przedstawienia właściwym instytucjom i organom Unii
Europejskiej lub Europejskiemu Bankowi Centralnemu celem uzyskania opinii, dokonania konsultacji albo
uzgodnienia.
Wejście w życie przedmiotowej regulacji nie niesie za sobą obciążeń dla budżetu państwa, ani nie
spowoduje dodatkowych skutków finansowych dla jednostek samorządu terytorialnego.
Projektowana regulacja nie jest objęta prawem Unii Europejskiej.

Strona 4 z 4