Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz niektórych innych ustaw

Zmiana art. 12 związana jest z faktem, iż obowiązek zapewnienia dostępu
telekomunikacyjnego jest obowiązkiem regulacyjnym i wobec tego może być nałożony
jedynie na operatora o znaczącej pozycji rynkowej.
Zmiana w art. 13 ma na celu doprecyzowanie obowiązków jednostek samorządu
terytorialnego związanych z zapewnieniem dostępu telekomunikacyjnego, ze względu
na wątpliwości interpretacyjne związane z przepisem nakazującym traktowanie
jednostki samorządu terytorialnego, wykonującej działalność, o której mowa w art. 3
ust. 1 ustawy, jak operatora o znaczącej pozycji rynkowej. Wynikają one z faktu, iż
przed wyznaczeniem operatora o znaczącej pozycji rynkowej konieczne jest
przeprowadzenie analizy rynku, a następnie nakładane są na niego odpowiednie
obowiązki regulacyjne przewidziane w ustawie – Prawo telekomunikacyjne, a zatem nie
było jasne, po pierwsze, czy podobne działania należy dokonać wobec jednostki
samorządu terytorialnego, a po drugie, które obowiązki regulacyjne mogą być na taką
jednostkę nałożone. Należy również zwrócić uwagę, iż zakres podmiotów, które mogą
być poddane obowiązkom regulacyjnym, określonych w tym przepisie jest zbyt szeroki.
W związku z tym, przewiduje się usunięcie przepisu, zgodnie z którym obowiązki
regulacyjne nałożone na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego stosuje się również,
w przypadku
gdy
uzyskał on dostęp telekomunikacyjny lub możliwość
współkorzystania z budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej od podmiotu z tej
samej grupy kapitałowej, co przedsiębiorca, na którego zostały nałożone obowiązki
regulacyjne.
W art. 23 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, wskazuje się
iż do decyzji w sprawie współkorzystania lub dostępu do infrastruktury technicznej
stosować należy Dział I Rozdział 3, ustawy – Prawo telekomunikacyjne (analogicznie
do decyzji wydawanych w trybie art. 30 ust. 5 ustawy z dnia 7 maja

2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych). Motyw 23 preambuły
do dyrektywy ramowej stanowi, iż „wspólne korzystanie z urządzeń może być
korzystne z
punktu widzenia miejskiego planowania przestrzennego, zdrowia
publicznego lub ochrony środowiska i powinno być promowane przez krajowe organy
regulacyjne na podstawie dobrowolnie zawieranych porozumień. W przypadku gdy
przedsiębiorstwa są pozbawione dostępu do wiarygodnych rozwiązań alternatywnych,
można nakazać wspólne korzystanie z urządzeń lub nieruchomości. Obowiązek

184
wspólnego korzystania z urządzeń lub nieruchomości winien być nałożony na
przedsiębiorstwa dopiero po przeprowadzeniu pełnej konsultacji publicznej.”.
W związku z powyższym, przeprowadzenie konsultacji w sprawie współkorzystania
i dostępu do infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 20 i następnych
nowelizowanej ustawy jest niezbędne w świetle wymogów dyrektywy.
Uchylenie art. 33 ust. 5 i 6 oraz art. 78 podyktowane jest potrzebą rezygnacji z delegacji
do fakultatywnego wydania rozporządzenia z art. 33 ust. 5. Zbędność tych przepisów
wynika z obowiązujących regulacji zawartych w art. 33 ust. 3 w związku z art. 33 ust. 7
ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych. Zgodnie ze
wskazanymi przepisami warunki korzystania z nieruchomości, w tym ustalenia
odpłatności za korzystanie z nieruchomości Skarbu Państwa lub jednostek samorządu
terytorialnego, właściwe podmioty mogą ustalić w umowie cywilnoprawnej.
Zmiany art. 51 i 54 podyktowane są potrzebą ujednolicenia ustawy o wspieraniu
rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych z zapisami art. 4 ust. 1e pkt 1 i 2 ustawy
z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. Nr 193,
poz. 1287, z późn. zm.).
Zmiana w art. 61 ust. 5 ma charakter redakcyjny. W dotychczasowym brzmieniu
przepisu była mowa o „decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie
regionalnych sieci szerokopasmowych”, a taka decyzja nie jest wydawana.
W zakresie proponowanej zmiany art. 75 należy wskazać, iż zgodnie z treścią art. 46
ustawy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, nie może ustanawiać
zakazów, a przyjmowane w nim rozwiązania nie mogą uniemożliwiać lokalizowania
inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, jeżeli taka
inwestycja jest zgodna z przepisami odrębnymi. Jednocześnie w obecnym brzmieniu
art. 75 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, nałożono na
gminy obowiązek dostosowania treści miejscowych planów zagospodarowania
przestrzennego do tych wymagań w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie
ustawy, a w przypadku ich niedostosowania w tym zakresie w określonym terminie, na
wojewodów został nałożony obowiązek zmiany planu miejscowego i wydania w tej
sprawie zarządzenia zastępczego. Wojewodowie obowiązani są zatem do
weryfikowania miejscowych planów pod względem ich zgodności z ustawą
o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych.

185
Gminy oraz wojewodowie w praktyce nie są w stanie przeprowadzić procedury
przewidzianej przez art. 75 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci
telekomunikacyjnych z uwagi na brak wystarczających zasobów finansowych
i osobowych, które muszą być skoncentrowane w stosunkowo krótkim czasie. Należy
wskazać, iż procedura zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
jest czasochłonna (średnio około 6 miesięcy) i generuje znaczne koszty, które nie
zostały zapewnione w budżetach jednostek samorządu terytorialnego.
Zgodnie z postulatami wojewodów i samorządów art. 75 nadano brzmienie, zgodnie
z którym przepisy art. 46 i 48 stosuje się do planów miejscowych obowiązujących
w dniu wejścia w życie ustawy.
Przepisy przejściowe i dostosowujące (wpływ projektowanej ustawy na stosunki
powstałe pod działaniem ustawy lub ustaw dotychczasowych)
Art. 8
Przepis reguluje kwestię wygaśnięcia obowiązków nałożonych na przedsiębiorcę
telekomunikacyjnego w zakresie zapewnienia części lub całości minimalnego zestawu
łączy dzierżawionych.
Art. 9
Zamieszczenie przepisu jest zasadne z uwagi na potrzebę wskazania, iż umowy zawarte
przed dniem wejścia w życie ustawy nie wymagają zmiany dostosowującej do
wymogów określonych w nowo dodawanym art. 56 ust. 4a ustawy – Prawo
telekomunikacyjne.

Art. 10
Przepis reguluje kwestie informowania abonentów o zmianach warunków umowy,
w tym określonych w regulaminie świadczenia publicznie dostępnych usług
telekomunikacyjnych lub w cenniku usług telekomunikacyjnych, wynikających
wyłącznie z konieczności ich dostosowania do przepisów ustawy nowelizującej.
Zgodnie z wymogami „Green ICT” wskazuje się, iż dopuszcza się możliwość
dostarczania takich informacji, na żądanie abonenta, przez dostawcę publicznie
dostępnych usług telekomunikacyjnych, w formie pisemnej lub drogą elektroniczną na
wskazany adres poczty elektronicznej lub za pomocą podobnego środka
porozumiewania się na odległość.

186
Jednocześnie, w związku z faktem, iż nowelizacja ustawy spowoduje konieczność
dokonania przez przedsiębiorców zmian warunków umów, w tym określonych
w regulaminach lub cennikach, proponuje się wprost określić, iż w przypadku gdy
abonent wypowie umowę, dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych
przysługiwać będzie zwrot ulgi, o której mowa w art. 57 ust. 6 ustawy – Prawo
telekomunikacyjne, o czym abonent powinien zostać także poinformowany.
Art. 11 – 12
Przepisy przejściowe umożliwią dokonanie przez przedsiębiorców
telekomunikacyjnych określonych prac mających na celu dostosowanie swoich
systemów informatycznych do systemu PLI CBD w nowym kształcie.
Art. 13
W związku ze zmianą przepisów regulujących usługę powszechną, konieczne jest
wprowadzenie przepisu dotyczącego ewentualnego, toczącego się w dniu wejścia
w życie ustawy, postępowania mającego na celu wyznaczenie przedsiębiorcy do
świadczenia usługi powszechnej.
Art. 14
Zgodnie z tym przepisem rezerwacje częstotliwości wydane przed dniem wejścia
w życie ustawy zachowają ważność przez okres, na jaki zostały wydane. Przepis jest
konsekwencją zmiany art. 114 ust. 5, w którym proponuje się wprowadzenie górnego
limitu okresu, na jaki może być przyznana rezerwacja, to jest 15 lat. Ponieważ obecnie
przepisy limitu takiego nie przewidują, w praktyce może pojawić się problem, czy
obowiązujące w dniu wejścia w życie ustawy rezerwacje częstotliwości wydane na
podstawie dotychczasowych przepisów na okres dłuższy niż 15 lat zachowują swoją
ważność. Zaproponowany przepis usuwa ewentualne wątpliwości interpretacyjne w tym
zakresie.
Art. 15
Przepis stanowi transpozycję art. 9a dyrektywy ramowej.
Art. 16
Przepis przejściowy, zgodnie z którym pozwolenie radiowe na używanie urządzenia
radiowego nadawczego lub nadawczo-odbiorczego, wydane na podstawie przepisów
dotychczasowych, niewymagające pozwolenia radiowego zgodnie ze znowelizowanym
art. 144 ust. 2 pkt 4, zachowuje ważność do dnia wpisania do rejestru tych urządzeń
prowadzonego przez Prezesa UKE w terminie 3 miesięcy od dnia dokonania zmiany

187
rezerwacji częstotliwości, nie dłużej jednak niż do upływu terminu, na jaki pozwolenie
zostało wydane. Prezes UKE powinien wpisać urządzenie radiowe, na którego
używanie wydano pozwolenia radiowe na podstawie dotychczasowych przepisów
w terminie 3 miesięcy od dnia dokonania zmiany rezerwacji częstotliwości w zakresie
określonym w znowelizowanym art. 144 ust. 2 pkt 4.
Zgodnie z proponowanym brzmieniem art. 144 ust. 2 pkt 4 oraz art. 144c ustawy –
Prawo telekomunikacyjne, używanie urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo-
-odbiorczego wykorzystującego zakresy częstotliwości zarezerwowane na rzecz
podmiotu uprawnionego do dysponowania częstotliwością, o ile rezerwacja
częstotliwości przewiduje zwolnienie z obowiązku uzyskania pozwolenia radiowego,
nie będzie wymagało pozwolenia radiowego, zaś urządzenia te będą natomiast
podlegały wpisowi do prowadzonego przez Prezesa UKE rejestru urządzeń radiowych
używanych bez pozwolenia radiowego, zwanego dalej „rejestrem urządzeń”. Szacuje
się, że w skali całego kraju przedsiębiorcy telekomunikacyjni wykorzystują łącznie
ok. 40.000 urządzeń, których używanie, po wejściu w życie proponowanych przepisów,
w przypadku dokonania przez Prezesa UKE odpowiednich zmian w dokonanych
rezerwacjach częstotliwości, nie będzie wymagało posiadania pozwolenia radiowego.
Jednocześnie, używanie tych urządzeń, zgodnie ze zmienionymi przepisami będzie
wymagało dokonania wpisu do prowadzonego przez Prezesa UKE rejestru urządzeń.
Podkreślić należy, że używanie ww. urządzeń, w myśl obowiązujących przepisów
ustawy – Prawo telekomunikacyjne, wymagało pozwolenia radiowego. W związku
z powyższym, w projektowanym przepisie proponuje się utrzymanie w mocy pozwoleń
radiowych, wydanych na podstawie obowiązujących przepisów ustawy – Prawo
telekomunikacyjne do czasu wpisu tych urządzeń do rejestru urządzeń, nie dłużej
jednak niż do upływu okresu ważności tych pozwoleń, oraz nałożenie na Prezesa UKE
obowiązku wpisu (z urzędu) tych urządzeń do rejestru urządzeń, w terminie do
3 miesięcy od dnia dokonania zmiany rezerwacji częstotliwości w zakresie określonym
w art. 144 ust. 2 pkt 4 nowelizowanej ustawy. Celem zaproponowanego rozwiązania
jest uniknięcie sytuacji, w której po wejściu w życie proponowanych przepisów
i
dokonaniu przez Prezesa UKE odpowiednich zmian w wydanych na rzecz
przedsiębiorców telekomunikacyjnych rezerwacjach częstotliwości wiązałoby się
z jednoczesnym wygaśnięciem nawet do kilkudziesięciu tysięcy pozwoleń radiowych
i koniecznością jednoczesnego wpisania używania wszystkich tych urządzeń do rejestru

188