Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz niektórych innych ustaw

Art. 85
Przepis reguluje szczegółowo, co powinno znaleźć się w decyzji wyznaczającej,
o której mowa w art. 82 ust. 4 i art. 83. Przy czym decyzja wyznaczająca będzie
wypadkową elementów wskazanych w ogłoszeniu o konkursie oraz oferty zwycięskiego
przedsiębiorcy.
Art. 86
Nadanie art. 86 proponowanego brzmienia wynika z przyjęcia koncepcji, iż
przedsiębiorcą obowiązanym do świadczenia usługi przyłączenia do sieci w celu
zapewnienia korzystania z usługi szerokopasmowego dostępu do Internetu dla jednostek
uprawnionych jest przedsiębiorca wyznaczony do świadczenia usługi przyłączenia
zakończenia sieci w stałej lokalizacji, umożliwiającego komunikację głosową, faksową
i przesyłanie danych z szybkościami pozwalającymi na korzystanie z aplikacji
używanych powszechnie w drobnych bieżących sprawach życia codziennego,
w szczególności korzystanie z poczty elektronicznej lub aplikacji umożliwiających
dokonywanie płatności.
Art. 87
W projekcie przepisu zawarto zmiany wynikające ze zmian zaproponowanych w art. 86.
Art. 88
Zmiany w art. 88 wynikają z wprowadzenia usługi świadczonej za pomocą innych
punktów dostępowych umożliwiających komunikację głosową, jako alternatywy dla
usługi świadczonej za pomocą aparatów publicznych.
Art. 91
Projektowane zmiany w ust. 2 i 3 mają charakter redakcyjny i dostosowują używaną
w przepisie terminologię do zmian w art. 81.
Art. 92, art. 93 ust. 1, 2, 5, art. 95 ust. 1, 2, 4 i art. 97
Przepisy art. 93 ust. 1, 2 i 5, art. 95 ust. 1, 2, 4 oraz art. 97 wymagają uspójnienia
z treścią pozostałych zmienianych przepisów dotyczących usługi powszechnej.

79
Art. 93 ust. 4 i 4a
Jednocześnie doprecyzowany został przepis ust. 4 oraz wprowadzono przepis ust. 4a,
które zmierzają do uregulowania sytuacji, w której abonent określi w umowie górny
pułap kwotowy, z którego zamierza skorzystać w danym okresie rozliczeniowym.
Uprawnienie do zablokowania połączeń wychodzących powyżej określonej wartości nie
powinno być wskazane jedynie jako uprawnienie dla abonentów. Uprawnienie takie
powinien mieć także przedsiębiorca wyznaczony. Znane są przypadki powstawania
w sposób nieświadomy nadmiernego zadłużenia się abonentów. Należy także brać pod
uwagę przypadki celowego działania na szkodę przedsiębiorcy wyznaczonego. Stąd
uzasadnione jest, aby także przedsiębiorca wyznaczony był uprawniony do blokowania
połączeń wychodzących powyżej określonej wartości. Wartość ta będzie różna
w zależności od możliwości finansowych abonentów, a blokada nie będzie
koniecznością ze względu na możliwość ustanowienia zabezpieczenia. Zważywszy, że
kwestie te musiałyby zostać uregulowane w umowie/regulaminie/cenniku, a te mogą
obowiązywać jedynie pod warunkiem, że Prezes UKE nie zgłosi do nich sprzeciwu,
trudno jest obawiać się, że na tym polu dojdzie do nadużyć ze strony przedsiębiorcy
wyznaczonego.
Art. 94
Uchylenie przepisu wiąże się ze zmianami wprowadzonymi do art. 81 ust. 6.
Art. 94a
Przepis stanowi implementację art. 8 ust. 3 dyrektywy o usłudze powszechnej. Należy
także wskazać, że art. 8 ust. 3 dyrektywy o usłudze powszechnej w zdaniu drugim
stanowi, że krajowy organ regulacyjny może nakładać, zmieniać lub uchylać obowiązki
zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy o zezwoleniach. W związku z tym w przepisie art. 94a
wskazano konsekwencje badania.
Art. 95 ust. 2a i 3
Zaproponowane zmiany mają na celu doprecyzowanie przepisów dotyczących
kalkulowania kosztu netto. Zmiana zaproponowana w art. 95 ust. 2a jest oparta na
rozwiązaniu przewidzianym w art. 12 ust. 1 lit. b dyrektywy o usłudze powszechnej.

80
Art. 96 ust. 1
W odpowiedzi na uwagi środowiska telekomunikacyjnego, w szczególności
przedsiębiorców telekomunikacyjnych zobowiązanych do udziału w pokryciu dopłaty
do usługi powszechnej, którzy zwracają uwagę na niski poziom przejrzystości
postępowania przed Prezesem UKE w tym zakresie, proponuje się wprowadzenie
zmiany, której celem jest zapewnienie przejrzystości postępowania. Zgodnie
z proponowaną zmianą informacja o wpłynięciu wniosku przedsiębiorcy wyznaczonego
o dopłatę do kosztów usług, do których świadczenia został wyznaczony, o którym
mowa w art. 96 ust. 1 ustawy – Prawo telekomunikacyjne, będzie niezwłocznie
publikowana na stronie podmiotowej BIP UKE.
Art. 101 ust. 1
W związku ze zmianami w zakresie wyznaczania przedsiębiorcy do świadczenia usługi
powszechnej, polegającymi na możliwości wyznaczenia do świadczenia tylko
niektórych składników usługi powszechnej lub tylko na niektórych obszarach
Rzeczypospolitej Polskiej, należy art. 101 ograniczyć tylko do tych usług, do których
przedsiebiorca został wyznaczony.
Art. 101 ust. 3
Przepis należy rozszerzyć na sytuacje wynikające z art. 93 ust. 4 lub art. 57 ust. 3.
Art. 102
W związku ze zmianami w zakresie wyznaczania przedsiębiorcy do świadczenia usługi
powszechnej, polegającymi na możliwości wyznaczenia do świadczenia tylko
niektórych składników usługi powszechnej lub tylko na niektórych obszarach
Rzeczypospolitej Polskiej, należy w art. 102 wskazać, iż obowiązek dotyczy tylko tych
usług, do których przedsiębiorca został wyznaczony.
Art. 103
W związku z planowanym uregulowaniem usługi ogólnokrajowego spisu abonentów
i usługi świadczenia ogólnokrajowej informacji o numerach telefonicznych w art. 81
ust. 3 oraz w związku z planowanym odejściem od obligatoryjnego wskazywania

81
„przedsiębiorcy wyznaczonego”, wymagane są zmiany w art. 103 ustawy – Prawo
telekomunikacyjne uwzględniające zmianę podmiotu obowiązanego do świadczenia
tych usług.
Zmiana ta jest także związana ze zmianą art. 81 ust. 3 polegającą na włączeniu do
usługi powszechnej usługi ogólnokrajowej informacji o numerach telefonicznych oraz
usługi udostępniania ogólnokrajowego spisu abonentów. Zmiana ma na celu
dostosowanie przepisu art. 103 do art. 5 w zw. z art. 8 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy
o usłudze powszechnej.
Kolokacja oraz współużytkowanie elementów sieci
Art. 139 ust. 4
Zmiany w art. 139 ust. 4 ustawy – Prawo telekomunikacyjne stanowią implementację
zmienionego art. 12 dyrektywy ramowej. W tym miejscu podkreślić należy, iż przepis
art. 139 dotyczy wszystkich operatorów publicznych sieci telekomunikacyjnych, a nie
tylko przedsiębiorcy o znaczącej pozycji rynkowej.
W świetle art. 139 nie ma bowiem znaczenia rynkowa pozycja operatora w zakresie
dysponowania określonym typem infrastruktury. Podmiotami uprawnionymi są
wszyscy inni operatorzy sieci publicznych oraz podmioty administracyjne wymienione
w art. 4, a więc również szeroka grupa, ze względu na bardzo pojemną definicję sieci
publicznej.
Przepis art. 139 ust. 4 odsyła jedynie do stosowania przepisów odnoszących się do
operatora o znaczącej pozycji rynkowej. Nie oznacza to jednak, że przepisy art. 139
odnoszą się tylko do przedsiębiorcy o znaczącej pozycji rynkowej, a jedynie, że
przepisy te stosuje się do zapewnienia dostępu do budynków i infrastruktury
telekomunikacyjnej.
Nie jest konieczne uzupełnienie zmian art. 139 o przepis implementujący art. 12 ust. 4
dyrektywy ramowej dotyczący obowiązku dostarczania przez przedsiębiorców
informacji o elementach sieci i urządzeniach towarzyszących. Powyższe dane będą
pokazane w ramach inwentaryzacji sporządzonej przez Prezesa UKE, zgodnie
z rozporządzeniem „mapowym” (rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych
i Administracji z dnia 28 stycznia 2011 r. w sprawie inwentaryzacji pokrycia istniejącą
infrastrukturą telekomunikacyjną i publicznymi sieciami telekomunikacyjnymi

82
zapewniającymi lub umożliwiającymi zapewnienie szerokopasmowego dostępu do
Internetu oraz budynkami umożliwiającymi kolokację (Dz. U. Nr 46, poz. 238).
Częstotliwości
Zmiany podyktowane są potrzebą wdrożenia zmienionych przepisów dyrektyw
łączności elektronicznej, w szczególności dyrektywy ramowej oraz dyrektywy
o zezwoleniach.
Jak stanowi motyw 32 dyrektywy 2009/140/WE zmieniającej dyrektywę ramową oraz
dyrektywę o zezwoleniach: „obecny system zarządzania widmem radiowym
i przydziału uprawnień do jego wykorzystywania opiera się na ogół na decyzjach
administracyjnych, które nie są wystarczająco elastyczne, aby dotrzymywać kroku
zmianom technologicznym i gospodarczym, a zwłaszcza szybkiemu rozwojowi techniki
bezprzewodowej i zwiększającemu się zapotrzebowaniu na częstotliwości”. Natomiast
zgodnie z motywem 67 „ułatwienie podmiotom rynkowym dostępu do zasobów
częstotliwości radiowych przyczyni się do usunięcia barier we wchodzeniu na rynek.
Postęp technologiczny zmniejsza ponadto ryzyko szkodliwych zakłóceń w niektórych
pasmach częstotliwości, co z kolei zmniejsza zapotrzebowanie na indywidualne prawa
użytkowania. Dlatego warunki użytkowania widma w celu świadczenia usług łączności
elektronicznej powinny być zazwyczaj określone w zezwoleniach ogólnych, chyba że
prawa indywidualne są niezbędne – ze względu na wykorzystanie widma – do ochrony
przed szkodliwymi zakłóceniami, zapewnienia technicznej jakości usługi,
zagwarantowania efektywnego wykorzystania widma lub spełnienia określonego celu
leżącego w interesie ogólnym”.
Zmianę tego podejścia odzwierciedlają art. 5 dyrektywy o zezwoleniach i art. 9
dyrektywy ramowej.
Art. 111 ust. 3
Projektowana zmiana upoważnienia do wydania rozporządzenia w sprawie Krajowej
Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości wynika z potrzeby uwzględnienia kierunków i
celów polityki w zakresie planowania strategicznego, koordynacji i harmonizacji
wykorzystania widma radiowego określonych w wieloletnich programach dotyczących
polityki w zakresie widma radiowego przyjętych przez Parlament Europejski i Radę na
mocy art. 8a ust. 3 dyrektywy ramowej.



83