Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz niektórych innych ustaw

gdy ulga została konsumentowi realnie przyznana, czyli rozpoczął on korzystanie
z usług na zasadach promocyjnych („ulgowych”).
W
świetle ww. przypadków postępowania niektórych dostawców usług
telekomunikacyjnych okazuje się, że interpretacja pojęcia „przyznanej ulgi” może mieć
miejsce przez pryzmat formalnego zagwarantowania ulgi w umowie, niezależnie od
okoliczności rozpoczęcia korzystania przez konsumenta z usług na zasadach
promocyjnych („ulgowych”) w ramach takiej umowy. Przedmiotowe podejście
prowadzi do tego, że w razie rozwiązania przez konsumenta umowy przed
rozpoczęciem świadczenia usług dochodzi do sytuacji, w której usługa nie jest
świadczona, natomiast dostawca usług występuje wobec konsumenta z roszczeniem
o zwrot równowartości ulgi za cały okres, na jaki umowa została pierwotnie zawarta
(np.
2 lata). W ten sposób dostawca usług, nie rozpoczynając świadczenia
konsumentowi usług na zasadach promocyjnych („ulgowych”), obciąża bezpodstawnie
konsumenta nieraz bardzo wysokimi opłatami z tytułu ulg, z których konsument,
rozwiązując umowę, w ogóle nie skorzystał. W związku z powyższym proponuje się
odpowiednie doprecyzowanie brzmienia art. 57 ust. 6 ustawy – Prawo
telekomunikacyjne.
Art. 59 ust. 1
Zmiana wynika z konieczności uwzględnienia zmiany numeracji przywoływanego
w tym przepisie art. 56 ust. 3 ustawy – Prawo telekomunikacyjne oraz zmian w zakresie
wymaganej formy umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.
Art. 59 ust. 2 oraz art. 60a ust. 1 pkt 1 i 2 i ust. 4
Zmiana jest konsekwencją dodania w art. 56 formy elektronicznej jako drugiej, obok
formy pisemnej, formy zawierania bądź zmiany umowy.

Art. 59 ust. 3
Zmiana zmierza do zmniejszenia obowiązków przedsiębiorców telekomunikacyjnych
i
polega na rezygnacji z obowiązku przedkładania Prezesowi UKE regulaminu
świadczenia usług telekomunikacyjnych każdorazowo w przypadku dokonania w nim

59
zmian na rzecz ograniczenia tego obowiązku do przedstawiania regulaminu wyłącznie
na żądanie Prezesa UKE.
Art. 60
W związku z rozszerzeniem w dyrektywie katalogu informacji, jakie mają być dostępne
dla abonenta w momencie zawarcia umowy, niezbędne jest ich uzupełnienie
w przypadku regulaminu niewymagającego zawarcia umowy w formie pisemnej lub
elektronicznej za pomocą formularza. Katalog został rozszerzony analogicznie do zmian
poczynionych w ramach art. 56 ust. 3. Zmiany są wprowadzane w części punktów
w art. 60, jednak ze względów przejrzystości w projekcie jest wskazywane nowe
brzmienie całego przepisu.
Art. 60a ust. 2, art. 61 ust. 6 oraz art. 61a ust. 1 pkt 3
Przepis art. 60a ust. 2 został wprowadzony do ustawy – Prawo telekomunikacyjne
nowelizacją z dnia 24 kwietnia 2009 r. Stanowi on implementację art. 20 ust. 2
dyrektywy 2002/22/WE, zgodnie z którym abonenci mają prawo wycofać się
z zawartych wcześniej umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych bez
ponoszenia konsekwencji finansowych, w sytuacji gdy przedsiębiorstwo świadczące
sieci lub usługi łączności elektronicznej powiadomi ich o zamiarze zmiany warunków
umowy. W dotychczasowym brzmieniu art. 60a ust. 2 wśród niedopuszczalnych w tym
przypadku konsekwencji finansowych wymieniał „roszczenia odszkodowawcze”,
jednakże z uwagi na fakt, iż przepisy ustawy – Prawo telekomunikacyjne w żadnej
sytuacji nie dają dostawcom publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych
podstawy do roszczeń odszkodowawczych, powyższy zwrot został usunięty. Ustawa
– Prawo telekomunikacyjne przewiduje jedynie prawo żądania zwrotu ulgi, o której
mowa w art. 57 ust. 6, a zatem zasadne jest odwołanie się w przepisach art. 60a ust. 2,
art. 61 ust. 6 i art. 61a ust. 1 pkt 3 jedynie do ww. ulgi.
Art. 60a ust. 3
Zmiana polega na dodaniu na końcu wyrazów „a także z decyzji Prezesa UKE, wydanej
na podstawie art. 63 ust. 2a”. Decyzja ta bowiem w zakresie kształtowania treści
wzorców umownych będzie miała taki sam skutek jak zmiana prawa.

60
Art. 62
Przepis art. 62 należy uzupełnić o kwestie dotyczące sposobów ochrony bezpieczeństwa
oraz wskazać stosownie do art. 21 ust. 2 dyrektywy o usłudze powszechnej, iż Prezes
UKE jest uprawniony do publikowania porównywalnych informacji, pozwalających na
niezależną ocenę kosztów różnych usług telekomunikacyjnych, w szczególności za
pomocą narzędzi interaktywnych lub podobnych instrumentów. W celu umożliwienia
Prezesowi UKE realizacji ww. zadań należy upoważnić go do żądania od
przedsiębiorców telekomunikacyjnych przekazania danych koniecznych do
opracowania informacji, o których mowa w ust. 1, określając formę, w jakiej dane te
mają być przekazywane (art. 21 ust. 1 dyrektywy o usłudze powszechnej) oraz do
zobowiązywania przedsiębiorców telekomunikacyjnych do publikowania na ich
stronach internetowych lub w punktach obsługi klienta informacji, o których mowa
w ust. 1 (art. 21 ust. 4 dyrektywy o usłudze powszechnej). Jednocześnie wskazano, iż
przedsiębiorca będzie mógł zastrzec publikację części informacji zgodnie z art. 6 ust. 2
ustawy – Prawo telekomunikacyjne. Prezes UKE będzie mógł nałożyć na
przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązek publikowania ww. informacji na ich
stronach internetowych lub w punktach obsługi klienta.
W przedmiotowym przepisie zastąpiono również pojęcie „publiczna sieć telefoniczna”
pojęciem „publiczna sieć telekomunikacyjna”. Zmiana ta wynika z wykreślenia
definicji „publicznej sieci telekomunikacyjnej” z dyrektywy ramowej oraz ustawy
– Prawo telekomunikacyjne.
Art. 62a
Dodanie tego przepisu ma na celu zabezpieczenie interesu użytkowników końcowych
przed obniżaniem poziomu świadczonych usług przez dostawców usług dostępu do
sieci Internet, a polegającym w szczególności na zaniżaniu rzeczywistej prędkości
transmisji danych w stosunku do określonej w umowie lub regulaminie. W tym celu
nałożono na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego podającego do publicznej
wiadomości, w szczególności w materiałach informacyjnych lub promocyjnych lub
określającego w umowie o świadczenie publicznie dostępnych usług
telekomunikacyjnych, prędkość transmisji danych, obowiązek poinformowania Prezesa
UKE o stosowanej przez niego metodzie, na podstawie której dokonuje pomiaru
wskaźnika prędkości transmisji danych. Jednocześnie przyznano Prezesowi UKE

61
uprawnienie do zgłoszenia sprzeciwu co do stosowanej przez przedsiębiorcę
telekomunikacyjnego metody pomiaru, jeżeli nie gwarantuje ona użytkownikom
końcowym zapewnienia przejrzystych informacji o parametrach jakościowych
przedmiotu umowy lub rzetelnego pomiaru. Sprzeciw ten będzie zgłaszany w formie
decyzji, w której Prezes UKE będzie jednocześnie zobowiązywał przedsiębiorcę
telekomunikacyjnego do stosowania określonej metody.
Jednocześnie celowe jest umożliwienie Prezesowi UKE przeprowadzania badania, czy
rzeczywista prędkość transferu danych u użytkownika końcowego nie jest mniejsza niż
prędkość transmisji danych mierzona za pomocą metody, co do której Prezes UKE nie
zgłosił sprzeciwu.
Art. 63
W związku z faktem, iż art. 20 dyrektywy o usłudze powszechnej nadaje krajowym
organom regulacyjnym uprawnienia do:
1) określenia, między innymi, wymiernych wskaźników jakości usług oraz treści,
formy i sposobu podawania informacji przeznaczonych do opublikowania, w tym
ewentualnych mechanizmów certyfikacji jakości, oraz
2) nałożenia na przedsiębiorstwo lub przedsiębiorstwa udostępniające publiczne sieci
łączności minimalnych wymogów w zakresie jakości usług, aby zapobiec
pogorszeniu się jakości usług, blokowaniu dostępu do sieci oraz utrudnianiu lub
spowolnianiu ruchu w sieciach
– konieczna jest odpowiednia modyfikacja treści przepisu art. 63 ustawy – Prawo
telekomunikacyjne.
Uprawnienie do określenia wymiernych wskaźników jakości usług oraz treści, formy
i sposobu podawania informacji przeznaczonych do opublikowania (o których mowa
w
pkt 1) ze względu na uwarunkowania konstytucyjne może być realizowane
– w drodze rozporządzenia – wyłącznie przez ministra właściwego do spraw łączności.
W chwili obecnej podstawę wydania takiego aktu stanowi treść art. 63 ust. 3. Zgodnie
z treścią art. 22 ust. 2 dyrektywy o usłudze powszechnej przy określeniu wymiernych
wskaźników jakości usług można stosować wskaźniki, definicje i metody pomiaru
określone w załączniku III dyrektywy o usłudze powszechnej. W szczególności są to
parametry czasu realizacji przyłączenia oraz liczby usterek na linię dostępu.

62
Drugie z ww. uprawnienień, jakie dyrektywa o usłudze powszechnej nadaje krajowym
organom regulacyjnym, zgodnie z nowo projektowanym art. 63 ust. 2a, będzie
realizowane przez Prezesa UKE, w drodze indywidualnych decyzji administracyjnych.
W ten sposób zaimplementowane zostanie postanowienie art. 22 ust. 3 dyrektywy
o usłudze powszechnej.
W celu implementacji art. 22 ust. 3 dyrektywy o usłudze powszechnej Prezes UKE,
przed ustanowieniem ww. indywidualnych wymogów, będzie również udostępniał
BEREC i Komisji Europejskiej projekt decyzji wraz z uzasadnieniem. Podejmując
decyzję, Prezes UKE uwzględnia w jak największym stopniu opinie i zalecenia
Komisji.
Projektodawca, określając przesłanki wydania decyzji w art. 63 ust. 2a, kierował się
przyjętą przez BEREC w Raporcie „Ramy regulacyjne jakości usług w kontekście
neutralności sieci” opublikowanym w dniu 8 grudnia 2011 r. definicją „neutralności
sieci”. Raport ten, odnoszący się do wdrożenia i wykonywania postanowień art. 22
ust. 3 dyrektywy o usłudze powszechnej, wyjaśnia, że dyspozycja tego przepisu nie
może być stosowana w oderwaniu od zagadnienia neutralności sieci. W związku
z powyższym sam Raport stanowi rekomendacje dla krajowych organów regulacyjnych,
w jaki sposób stosować przepis dyrektywy z zachowaniem neutralności sieci. Należy
jednocześnie zaznaczyć, iż przesłanka „neutralności sieci” wynika z przepisu art. 8
ust. 4 lit. g znowelizowanej dyrektywy ramowej.

Art. 63 ust. 3
W przepisie, w celu zapewnienia zgodności z art. 22 ust. 2 dyrektywy o usłudze
powszechnej, należy wyrazy „wymagania dotyczące jakości poszczególnych usług”
zastąpić wyrazami „wskaźniki dotyczące jakości usług”.
Art. 63a
Na dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych świadczącego usługę
dostępu do sieci Internet w ruchomej publicznej sieci telekomunikacyjnej nakłada się
obowiązek oferowania pakietów transmisji danych i natychmiastowego informowania
abonenta o przekroczeniu limitu transmisji danych w ramach wybranego przez abonenta
pakietu. Regulacja ma charakter prokonsumencki.

63