Rządowy projekt ustawy - Prawo działalności gospodarczej

Druk nr 3807


Warszawa, 3 sierpnia 2015 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM-10-43-15




Pani

Małgorzata Kidawa-Błońska

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej




Szanowna Pani Marszałek

Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

-
Prawo działalności gospodarczej
z projektami aktów wykonawczych.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister
Gospodarki.

Z poważaniem

(-) Ewa Kopacz
Projekt
U S T A W A
z dnia
Prawo działalności gospodarczej)
Kierując się konstytucyjną zasadą społecznej gospodarki rynkowej opartej na wolności
działalności gospodarczej, a także zasadą równości i niedyskryminacji oraz zasadą
zrównoważonego rozwoju,
dążąc do zagwarantowania ciągłego rozwoju przedsiębiorczości i uwzględniając
potrzebę ochrony praw przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą rzetelnie
oraz z poszanowaniem dobrych obyczajów,
uwzględniając, że ochrona wolności działalności gospodarczej jest nierozerwalnie
związana z praworządnością, a wsparcie przedsiębiorczości przyczynia się do rozwoju
gospodarki,
w celu urzeczywistnienia tej wolności uchwala się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa reguluje podejmowanie, wykonywanie, zawieszenie i zakończenie
działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym prawa i obowiązki
przedsiębiorców, oraz zadania organów w tym zakresie.
Art. 2. 1. Działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wykonywana w sposób
zorganizowany i ciągły.
2. Przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której
mowa w art. 331 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r.
poz. 121, z późn. zm.)), która wykonuje działalność gospodarczą w rozumieniu ust. 1.

1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym (Dz. Urz. UE L 376
z 27.12.2006, str. 36).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 827 oraz z 2015 r.
poz. 4, 397 i 539.
– 2 –
Art. 3. Do działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług stosuje się
odpowiednio art. 5 oraz rozdziały 2 i 3 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o świadczeniu usług na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 47, poz. 278, z późn. zm.)).
Art. 4. 1. Przepisów ustawy nie stosuje się do:
1)
działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli
zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego;
2)
wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w
gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów;
3)
wyrobu wina przez producentów będących rolnikami wyrabiającymi mniej niż
100 hektolitrów wina w ciągu roku gospodarczego, o których mowa w art. 17 ust. 3
ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi
wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. z 2014 r. poz. 1104);
4)
działalności rolników w zakresie sprzedaży, o której mowa w art. 20 ust. 1c ustawy z
dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r.
poz. 361, z późn. zm.).
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do sądów powszechnych i sądów administracyjnych
w zakresie, w jakim przepisy odrębne dotyczące tych podmiotów stanowią inaczej.
Art. 5. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1)
przedsiębiorca zagraniczny – osobę zagraniczną wykonującą działalność gospodarczą za
granicą oraz obywatela polskiego wykonującego działalność gospodarczą za granicą;
2)
mikroprzedsiębiorca – przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat
obrotowych:
a)
zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz
b)
osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji
finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro, lub
sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie
przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro;

3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 112, poz. 654, Nr 227, poz. 1367 i
Nr 228, poz. 1368.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 326, 596, 769,
1278, 1342, 1448, 1529 i 1540, z 2013 r. poz. 21, 888, 1027, 1036, 1287, 1304, 1387 i 1717, z 2014 r.
poz. 223, 312, 567, 598, 773, 915, 1052, 1215, 1328, 1563, 1644, 1662 i 1863 oraz z 2015 r. poz. 73, 211,
251, 478, 693, 699, 860, 933 i 978.
– 3 –
3)
mały przedsiębiorca – przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat
obrotowych:
a)
zatrudniał średniorocznie mniej niż 50 pracowników oraz
b) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji
finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 10 milionów euro, lub
sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie
przekroczyły równowartości w złotych 10 milionów euro;
4)
średni przedsiębiorca – przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich
lat obrotowych:
a)
zatrudniał średniorocznie mniej niż 250 pracowników oraz
b)
osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji
finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 50 milionów euro, lub
sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie
przekroczyły równowartości w złotych 43 milionów euro;
5)
osoba zagraniczna:
a)
osobę fizyczną nieposiadającą obywatelstwa polskiego,
b)
osobę prawną z siedzibą za granicą,
c)
jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną posiadającą zdolność prawną, z
siedzibą za granicą;
6)
oddział – wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej,
wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem
wykonywania działalności;
7)
organ – organ administracji publicznej lub inny organ władzy publicznej właściwy w
sprawach podejmowania, wykonywania lub zakończenia działalności gospodarczej.
Art. 6. Podejmowanie, wykonywanie, zawieszenie i zakończenie działalności
gospodarczej jest wolne dla każdego na równych warunkach wynikających z przepisów
prawa.
Art. 7. Przedsiębiorca w ramach wykonywanej działalności gospodarczej może
podejmować wszelkie działania, o ile nie są sprzeczne z prawem.
Art. 8. 1. W przypadku różnych wyników wykładni przepisów prawa, organ
administracji publicznej przyjmuje wykładnię korzystną dla przedsiębiorcy.
– 4 –
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do postępowań, w których występują strony o spornych
interesach, lub w których wynik postępowania bezpośrednio wpływa na interesy osób
trzecich.
Art. 9. 1. Organ w przypadku niedających się usunąć w toku postępowania wątpliwości
faktycznych rozstrzyga je na korzyść przedsiębiorcy.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się:
1)
do postępowań, w których występują strony o spornych interesach, lub w których wynik
postępowania bezpośrednio wpływa na interesy osób trzecich;
2)
w przypadkach, w których przepisy odrębne określają obowiązek ciążący na
przedsiębiorcy w zakresie prowadzenia, sporządzania i przechowywania dokumentów
lub wprost wymagają od przedsiębiorcy wykazania określonych faktów.
Art. 10. 1. Organ podejmuje jedynie takie działania, które są współmierne i prowadzą
bezpośrednio do osiągnięcia celu, któremu służą te działania.
2. Organ zobowiązuje przedsiębiorcę wyłącznie do dokonania niezbędnych czynności.
Art. 11. 1. Organ administracji publicznej uwzględnia uprawnione oczekiwania
przedsiębiorcy.
2. Oczekiwania przedsiębiorcy są uprawnione, jeżeli są zgodne z prawem oraz dotyczą
utrwalonej praktyki i działań w zakresie rozstrzygnięcia spraw tego rodzaju.
3. Organ nie narusza uprawnionych oczekiwań przedsiębiorcy, jeżeli odstępuje od
utrwalonej praktyki i działań z ważnych powodów.
Art. 12. Przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą na zasadach uczciwej
konkurencji i poszanowania dobrych obyczajów oraz słusznych interesów innych
przedsiębiorców i konsumentów.
Art. 13. Jeżeli przepisy odrębne nakładają obowiązek posiadania odpowiednich
uprawnień zawodowych przy wykonywaniu określonego rodzaju działalności gospodarczej,
przedsiębiorca jest obowiązany zapewnić, aby czynności w ramach działalności gospodarczej
były wykonywane bezpośrednio przez osobę
legitymującą
się
dokumentami
potwierdzającymi posiadanie takich uprawnień zawodowych.
Art. 14. Organ administracji publicznej, w zakresie swojej właściwości, udziela
przedsiębiorcy informacji o warunkach podejmowania, wykonywania i zakończenia
działalności gospodarczej danego rodzaju.