Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw

– 20 –
informacji przez podmiot wypłacający, pośredniego odbiorcę oraz podmiot
gospodarczy, o którym mowa w ust. 3.
Art. 44e 1. Sporządzając informacje, o których mowa w art. 44d ust. 1, podmiot
wypłacający:
1)
ustala tożsamość faktycznego odbiorcy w zakresie:
a)
imienia i nazwiska, adresu zamieszkania, daty i miejsca urodzenia – na
podstawie przedstawionego przez niego paszportu lub urzędowego
dokumentu potwierdzającego tożsamość lub, w przypadku gdy dane te nie są
zawarte w wymienionych dokumentach, na podstawie innego dokumentu
potwierdzającego tożsamość,
b) numeru identyfikacji podatkowej lub jego odpowiednika, nadanego przez
państwo członkowskie Unii Europejskiej, w którym faktyczny odbiorca ma
miejsce zamieszkania dla celów podatkowych – na podstawie urzędowych
dokumentów zawierających ten numer lub jego odpowiednik;
2)
przyjmuje, że faktyczny odbiorca ma miejsce zamieszkania dla celów
podatkowych, w państwie lub terytorium wskazanym w przedstawionym przez
niego certyfikacie rezydencji, wydanym w okresie 3 lat poprzedzających datę
wypłaty odsetek lub datę, w której wypłata odsetek przysługiwała faktycznemu
odbiorcy, o którym mowa w art. 44c ust. 3, pod warunkiem że okres ważności
certyfikatu obejmuje odpowiednio datę wypłaty odsetek lub datę, w której taka
wypłata przysługiwała faktycznemu odbiorcy, a w razie nieprzedstawienia takiego
certyfikatu – w państwie lub terytorium, w którym ma on miejsce zamieszkania;
3)
ustala miejsce zamieszkania, o którym mowa w pkt 2:
a)
na podstawie adresu zamieszkania ustalonego zgodnie z pkt 1 lit a, lub
b) w przypadku faktycznego odbiorcy przedstawiającego paszport lub inny
urzędowy dokument potwierdzający tożsamość wydany przez organy państwa
lub terytorium, o których mowa w art. 44d ust. 1 pkt 1, który deklaruje, że ma
miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym państwie lub
terytorium, niż określone w art. 44d ust. 1 pkt 1:
– na podstawie przedstawionego przez niego certyfikatu rezydencji
wydanego przez właściwy organ podatkowy zadeklarowanego państwa
lub terytorium w okresie 3 lat, o którym mowa w pkt 2; jeżeli faktyczny
odbiorca nie przedstawi certyfikatu rezydencji, podmiot wypłacający
– 21 –
uznaje, że państwem lub terytorium, w którym faktyczny odbiorca ma
miejsce zamieszkania jest państwo lub terytorium, które wydało paszport
lub inny urzędowy dokument potwierdzający tożsamość,
− na podstawie urzędowej dokumentacji, wskazującej miejsce zamieszkania
do celów podatkowych faktycznego odbiorcy, w związku z jego statusem
dyplomatycznym lub innymi przywilejami ustalonymi zgodnie z prawem
międzynarodowym, w innym państwie niż państwo, w którym ma miejsce
zamieszkania – jeżeli podmiot wypłacający dysponuje taką dokumentacją.
2. W odniesieniu do wypłat odsetek dokonanych lub zabezpieczonych na
podstawie umów zawartych przed dniem 1 stycznia 2004 r., podmiot wypłacający może
ustalić, na podstawie posiadanych informacji, tożsamość faktycznego odbiorcy tylko w
zakresie imienia, nazwiska oraz adresu zamieszkania.
3. W odniesieniu do wypłat odsetek dokonanych lub zabezpieczonych na
podstawie umów zawartych przed dniem 1 lipca 2015 r., lub w przypadku braku umów
– do wypłat odsetek dokonanych lub zabezpieczonych przed dniem 1 lipca 2015 r.,
podmiot wypłacający ustala datę i miejsce urodzenia faktycznego odbiorcy wyłącznie w
przypadku, gdy nie jest dostępny numer identyfikacji podatkowej lub jego odpowiednik.
4. Jeżeli podmiot wypłacający ma uzasadnione wątpliwości, czy osoba fizyczna,
której wypłacane są odsetki lub dla której wypłata odsetek jest zabezpieczona, jest
faktycznym odbiorcą oraz gdy nie ma do niej zastosowania art. 44c ust. 1 pkt 2 lit. a–c,
podejmuje czynności w celu ustalenia tożsamości faktycznego odbiorcy zgodnie z ust. 1.
Jeżeli podmiot wypłacający nie jest w stanie ustalić tożsamości faktycznego odbiorcy,
traktuje osobę fizyczną, której wypłacane są odsetki lub dla której wypłata odsetek jest
zabezpieczona, jako faktycznego odbiorcę.
5. Podmiot gospodarczy będący instytucją obowiązaną, o której mowa w art. 44c
ust. 2:
1)
ustala formę prawną podmiotu lub przedsięwzięcia, o którym mowa w art. 44c
ust. 2 pkt 1, oraz miejsce jego siedziby lub miejsce faktycznego zarządu – na
podstawie danych ujawnionych przez osobę fizyczną działającą w imieniu tego
podmiotu lub przedsięwzięcia, chyba że ten podmiot gospodarczy posiada
wiarygodne informacje wskazujące na to, że dane ujawnione są nieprawdziwe lub
niekompletne;
– 22 –
2)
w przypadku gdy podmiot lub przedsięwzięcie, umieszczone na liście, o której
mowa w art. 44c ust. 5 pkt 2, twierdzą, że podlegają faktycznemu opodatkowaniu,
ten podmiot gospodarczy ustala okoliczność faktycznego opodatkowania – na
podstawie
ogólnie
uznanych
faktów
lub
dokumentów
urzędowych
przedstawionych przez ten podmiot lub przedsięwzięcie, lub tych dokumentów
dostępnych w wyniku zastosowania środków bezpieczeństwa finansowego wobec
klientów zgodnie z przepisami o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz
finansowaniu terroryzmu; w ten sam sposób podmiot gospodarczy będący
instytucją obowiązaną ustala, czy inne podmioty lub przedsięwzięcia, o których
mowa w art. 44c ust. 2 pkt 1, podlegają faktycznemu opodatkowaniu.
6. Jeżeli podmiot gospodarczy dokonuje lub zabezpiecza wypłatę odsetek na rzecz
podmiotu lub przedsięwzięcia, umieszczonego na liście, o której mowa w art. 44c ust. 5
pkt 1, które twierdzą, że podlegają faktycznemu opodatkowaniu albo na rzecz innego
podmiotu lub przedsięwzięcia, ten podmiot gospodarczy ustala okoliczność faktycznego
opodatkowania – na potrzeby art. 44c ust. 1 pkt 3 – na podstawie ogólnie uznanych
faktów lub dokumentów urzędowych przedstawionych przez podmiot lub
przedsięwzięcie, lub tych dokumentów dostępnych w wyniku zastosowania środków
bezpieczeństwa finansowego wobec klientów zgodnie z przepisami o przeciwdziałaniu
praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.”;
10) w art. 45 dodaje się ust. 9–11 w brzmieniu:
„9. Podatnicy obowiązani do sporządzania dokumentacji podatkowej, jeżeli ich
przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, przekroczyły w roku
podatkowym równowartość 10 000 000 euro, dołączają do rocznego zeznania
podatkowego za rok podatkowy uproszczone sprawozdanie w sprawie transakcji z
podmiotami powiązanymi lub innych zdarzeń zachodzących pomiędzy podmiotami
powiązanymi, lub w związku z którymi zapłata należności dokonywana jest
bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę
lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.
10. Wyrażone w euro wielkości, o których mowa w ust. 9, przelicza się na walutę
polską po średnim kursie ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski, obowiązującym w
ostatnim dniu roboczym roku podatkowego poprzedzającego rok podatkowy, za który
jest składane sprawozdanie, o którym mowa w ust. 9.
– 23 –
11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór uproszczonego sprawozdania, o którym mowa w ust. 9,
uwzględniając w szczególności informacje dotyczące podmiotów powiązanych, rodzaju
powiązań z tymi podmiotami, rodzaju i przedmiotu transakcji lub innych zdarzeń,
zachodzących pomiędzy podmiotami powiązanymi, lub w związku z którymi zapłata
należności dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego
miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym
szkodliwą konkurencję podatkową – w celu ułatwienia podatnikom poprawnego
sporządzenia tego sprawozdania.”.
Art. 2. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych
(Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.4)) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 9a:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Podatnicy:
1)
których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości,
ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w
roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro:
a)
dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi
w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich
dochodu (straty), lub
b) ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia,
których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami
powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na
wysokość ich dochodu (straty)
– lub
2)
dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności wynikających z
transakcji lub innego zdarzenia, o którym mowa w pkt 1 lit. b, na rzecz
podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium
lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeżeli łączna
kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście

4)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 915, 1138, 1146,

1215, 1328, 1457, 1563 i 1662 oraz z 2015 r. poz. 73, 211, 933 i 978.
– 24 –
zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku
podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro, lub
3)
zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd
na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
a)
umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość
wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość
20 000 euro lub
b) umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym
charakterze, w których wartość określona w umowie, a w przypadku
braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień
zawarcia umowy wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia,
przekracza równowartość 20 000 euro
– są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub
innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.”,
b) po ust. 1 dodaje się ust.1a–1f w brzmieniu:
„1a. Podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są obowiązani do sporządzenia
dokumentacji podatkowej również za rok podatkowy następujący po roku
podatkowym, za który byli obowiązani sporządzić dokumentację podatkową, bez
względu na wysokość osiągniętych, w roku podatkowym, za który byli obowiązani
do sporządzenia dokumentacji podatkowej, przychodów lub poniesionych kosztów,
w rozumieniu przepisów o rachunkowości.
1b. W przypadku podatników rozpoczynających działalność, dokonujących w
roku podatkowym transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej w roku rozpoczęcia
prowadzenia tej działalności, powstaje od miesiąca następującego po miesiącu, w
którym przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone
na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły równowartość
2 000 000 euro. Za podatników rozpoczynających działalność nie uważa się
podatników, którzy zostali utworzeni:
1)
w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, albo
2)
w wyniku przekształcenia spółki niebędącej osobą prawną, albo
3)
przez osoby fizyczne, które wniosły na poczet kapitału nowo utworzonego
podmiotu uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo albo składniki