Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa oraz niektórych innych ustaw

– 10 –
5b. Rozstrzygnięcia komisji dyscyplinarnej zapadają w formie orzeczeń i
postanowień.
5c. Przewodniczący w toku postępowania może wydawać zarządzenia, w
szczególności dotyczące pozostawienia pism w aktach bez nadania dalszego
biegu.”,
c)
ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„8. W wyjątkowych przypadkach można odroczyć ogłoszenie orzeczenia na
czas nie dłuższy niż 7 dni. O terminie ogłoszenia orzeczenia przewodniczący
składu orzekającego zawiadamia strony bezpośrednio po zakończeniu narady.”,
d)
ust. 10 otrzymuje brzmienie:
„10. Orzeczenie wraz z uzasadnieniem doręcza się stronom z urzędu, nie
później niż w ciągu 14 dni od dnia jego ogłoszenia.”;
18) w art. 62:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Od orzeczenia komisji dyscyplinarnej I instancji kończącego
postępowanie w sprawie strony mają prawo wniesienia odwołania. W odwołaniu
można zaskarżyć całość orzeczenia lub jego część. Od innych orzeczeń,
postanowień i zarządzeń można się odwołać w odwołaniu od orzeczenia
kończącego postępowanie w sprawie.”,
b)
dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. W przypadku złożenia odwołania od orzeczenia innego niż kończące
sprawę lub postanowienia albo zarządzenia, komisja dyscyplinarna wydaje
postanowienie o odrzuceniu odwołania, na które przysługuje odwołanie wyłącznie
w odwołaniu od orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie.”;
19) w art. 64:
a)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Od orzeczeń komisji dyscyplinarnej II instancji stronom służy odwołanie
do sądu apelacyjnego — sądu pracy i ubezpieczeń społecznych właściwego ze
względu na siedzibę Głównego Urzędu Prokuratorii Generalnej. Do rozpoznania
odwołania stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o apelacji. Od
orzeczenia sądu apelacyjnego skarga kasacyjna nie przysługuje.”,
– 11 –
b)
dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Odwołanie, o którym mowa w ust. 2, wnosi się za pośrednictwem komisji
dyscyplinarnej II instancji, która wydała zaskarżone orzeczenie, w terminie 14 dni
od dnia doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem. Przepis art. 63 stosuje się
odpowiednio.”;
20) w art. 67:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W Prokuratorii Generalnej mogą być zatrudnieni pracownicy inni niż
radcowie, w tym asystenci radcy.”,
b)
po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
„1a. Na stanowisku asystenta radcy może być zatrudniona osoba o
nieskazitelnym charakterze, spełniająca warunki, o których mowa w art. 29 ust. 1
pkt 1–3 i 5.
1b. Asystent radcy wykonuje zadania zmierzające do przygotowania
czynności radcy w postępowaniu przed sądami, trybunałami i innymi organami
orzekającymi oraz zadania z zakresu działalności administracyjnej Prokuratorii
Generalnej.”.
Art. 2. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U.
z 2014 r. poz. 101, z późn. zm.)) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 67 po § 1 dodaje się § 11 w brzmieniu:
„§ 11. W zakresie określonym odrębną ustawą za państwowe osoby prawne
czynności procesowe może podejmować Prokuratoria Generalna Skarbu Państwa.”;
2)
w art. 871 § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Przepisu § 1 nie stosuje się także wtedy, gdy zastępstwo procesowe Skarbu
Państwa albo państwowej osoby prawnej jest wykonywane przez Prokuratorię
Generalną Skarbu Państwa.”;
3)
art. 99 otrzymuje brzmienie:
„Art. 99. Stronom reprezentowanym przez radcę prawnego, rzecznika patentowego
lub Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa zwraca się koszty w wysokości należnej
według przepisów o wynagrodzeniu adwokata.”.

5)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 293, 379, 435,
567, 616, 945, 1091, 1296, 1161, 1585, 1626, 1741 i 1924 oraz z 2015 r. poz. 2, 4, 218 i 539.
– 12 –
Art. 3. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności
gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 216, poz. 1584, z
poźn. zm.) w art. 2 pkt 3a otrzymuje brzmienie:
„3a) radców i starszych radców Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa;”.
Art. 4. 1. Radcowie oraz starsi radcowie Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa,
zwanej dalej „Prokuratorią Generalną”, w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy, składają Prezesowi Prokuratorii Generalnej pisemne wnioski o wyrażenie zgody na
kontynuowanie dodatkowego zatrudnienia lub zajęcia zarobkowego, podjętych przed dniem
wejścia w życie tej ustawy.
2. Wnioski, o których mowa w ust. 1, podlegają rozpatrzeniu w terminie miesiąca od
dnia ich złożenia, przy czym brak stanowiska Prezesa Prokuratorii Generalnej w tym terminie
oznacza wyrażenie zgody na kontynuowanie dodatkowego zatrudnienia lub zajęcia
zarobkowego.
3. W przypadku nieuzyskania przez radcę lub starszego radcę Prokuratorii Generalnej
zgody, o której mowa w ust.1, jest on zobowiązany podjąć działania zmierzające do
doprowadzenia do niezwłocznego zakończenia stosunku prawnego stanowiącego podstawę
dodatkowego zatrudnienia lub zajęcia zarobkowego. O dacie zakończenia stosunku prawnego
radca lub starszy radca Prokuratorii Generalnej niezwłocznie zawiadamia Prezesa
Prokuratorii Generalnej.
4. W przypadku nieuzyskania przez radcę lub starszego radcę Prokuratorii Generalnej
zgody, o której mowa w ust. 1, umowy stanowiące podstawę dodatkowego zatrudnienia lub
zajęcia zarobkowego zawarte przez radcę lub starszego radcę wygasają z mocy prawa po
upływie roku od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, albo po zakończeniu
maksymalnie rocznego cyklu nauczania objętego taką umową, który trwał w momencie
złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, w zależności od tego, który z tych terminów jest
późniejszy.
Art. 5. Do oceny kwalifikacyjnej za okres poprzedzający dzień wejścia w życie
niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 223, poz. 1458,
z 2009 r. Nr 178, poz. 1375 oraz z 2010 r. Nr 182, poz. 1228.
– 13 –
Art. 6. 1. Sprawy dyscyplinarne radców i starszych radców Prokuratorii Generalnej
wszczęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy toczą się na zasadach określonych w
przepisach dotychczasowych.
2. Termin przedawnienia wszczęcia postępowania dyscyplinarnego określony w art. 57
ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do
czynów popełnionych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 7. Prezes i wiceprezesi Prokuratorii Generalnej w terminie 30 dni od dnia wejścia w
życie niniejszej ustawy składają oświadczenie określone w art. 8 ust. 1 ustawy zmienianej w
art. 3, według zasad przewidzianych w tej ustawie.
Art. 8. Sprawy lub grupy spraw przekazane przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy do prowadzenia podmiotom reprezentującym Skarb Państwa na zasadach określonych
w art. 8b ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, są prowadzone
przez te podmioty. Do tych spraw nie stosuje się art. 8b ust. 1a ustawy zmienianej w art. 1, w
brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 9. Do spraw wszczętych przed właściwym sądem przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 10. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 42 ust. 7 ustawy zmienianej w
art. 1, zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych
na podstawie art. 42 ust. 7 tej ustawy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednak nie
dłużej niż 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 11. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


















UZASADNIENIE

Niniejsza nowelizacja ma na celu wyeliminowanie ujawniających się w praktyce
funkcjonowania Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (zwanej dalej „Prokuratorią
Generalną”) niedoskonałości ustawy o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (zwanej
dalej „Ustawą”). Ponadto nowelizacja ma wyeliminować niepożądane skutki wynikające z
rozszerzenia właściwości Prokuratorii Generalnej dokonanej na mocy ustawy z dnia 19 marca
2009 r. o zmianie ustawy o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa, w szczególności
nadmierne obciążenie Prokuratorii Generalnej sprawami sądowymi o niskiej istotności z
punktu widzenia ochrony praw lub interesów Skarbu Państwa. Ponadto, nowelizacja
przyznaje Prokuratorii Generalnej nową kompetencję, tj. przejmowanie na polecenie Prezesa
Rady Ministrów zastępstwa procesowego niektórych państwowych osób prawnych za ich
zgodą.
Zaproponowane rozwiązania prawne dotyczą następujących zagadnień:
1) umożliwienie Prokuratorii Generalnej przekazywania do prowadzenia spraw lub grupy
spraw z urzędu, bez zgody podmiotu reprezentującego Skarb Państwa (z wyjątkiem
Prezesa Rady Ministrów i ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa), po uzyskaniu
pisemnego stanowiska podmiotu co do przekazania (jako wyraz realizacji wytycznych
kontroli przeprowadzonej przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów w Prokuratorii
Generalnej w 2012 r.),
2) doprecyzowanie regulacji dotyczących możliwości podejmowania przez radców i
starszych radców Prokuratorii Generalnej dodatkowego zatrudnienia lub zajęć
zarobkowych, m.in. poprzez wprowadzenie wymogu uzyskania zgody Prezesa
Prokuratorii Generalnej na ich wykonywanie,
3) usunięcie niedoskonałości regulacyjnych Ustawy, które zostały zauważone w toku
funkcjonowania urzędu poprzez usprawnienie postępowania dyscyplinarnego radców i
starszych radców Prokuratorii Generalnej,
4) wprowadzenie nowych rozwiązań mających na celu polepszenie efektywności działania
urzędu takich jak zatrudnianie osób podejmujących po raz pierwszy pracę na stanowisku
radcy Prokuratorii Generalnej na podstawie umowy na czas określony bez konieczności
mianowania, doprecyzowanie przepisu dotyczącego możliwości rozwiązania stosunku
pracy z radcą i starszym radcą w razie reorganizacji w Prokuratorii Generalnej oraz
stworzenie nowego stanowiska pracy – asystenta radcy,