Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa oraz niektórych innych ustaw

– 5 –
8. Prokuratoria Generalna niezwłocznie informuje Prezesa Rady Ministrów o
istniejącym lub mogącym wystąpić konflikcie praw lub interesów, o którym mowa w
ust. 7.
9. Prokuratoria Generalna zawiadamia sąd oraz państwową osobę prawną, o której
mowa w ust. 1, o przejęciu lub zakończeniu wykonywania zastępstwa procesowego. Do
zawiadomienia Prokuratoria Generalna załącza jego odpisy dla stron lub uczestników
postępowania.
10. Do wykonywania przez Prokuratorię Generalną zastępstwa procesowego
państwowych osób prawnych, o których mowa w ust. 1, przepisy art. 5 ust. 3, art. 13,
art. 14 i art. 17 ust. 1 i 3 oraz przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 25 ust. 4
stosuje się odpowiednio.”;
4)
w art. 11 dodaje się ust. 5–7 w brzmieniu:
„5. Koszty postępowania w sprawie, w której Prokuratoria Generalna wykonuje
zastępstwo procesowe państwowej osoby prawnej, o którym mowa w art. 8c, ponosi ta
osoba prawna. Dotyczy to również kosztów, o których mowa w art. 17 ust. 2.
6. Państwowa osoba prawna, o której mowa w art. 8c ust. 1, nie ponosi kosztów
zastępstwa procesowego wykonywanego przez Prokuratorię Generalną.
7. Państwowa osoba prawna, o której mowa w art. 8c ust. 1, przekazuje
Prokuratorii Generalnej koszty zastępstwa procesowego zasądzone lub przyznane tej
osobie w sprawie, w której zastępstwo procesowe wykonuje Prokuratoria Generalna,
przy czym przekazanie kosztów następuje, jeżeli zostały one ściągnięte od strony
przeciwnej, a od rozstrzygnięcia będącego podstawą wypłaty nie przysługuje żaden
środek zaskarżenia, z wyjątkiem skargi o wznowienie i skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.”;
5)
w art. 29 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) posiada dyplom ukończenia wyższych studiów prawniczych w Rzeczypospolitej
Polskiej lub dyplom potwierdzający ukończenie wyższych studiów prawniczych za
granicą, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 191a ust. 1 ustawy z
dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572,
z późn. zm.)) albo dyplom potwierdzający ukończenie wyższych studiów

4)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 742 i 1544,
z 2013 r. poz. 675, 829, 1005, 1588 i 1650, z 2014 r. poz. 7, 768, 821, 1004, 1146 i 1198 oraz z 2015 r. poz.
357 i 860.
– 6 –
prawniczych za granicą uznany za równoważny z polskim dyplomem
potwierdzającym uzyskanie tytułu zawodowego magistra na podstawie umowy
międzynarodowej albo w drodze nostryfikacji;”;
6)
w art. 32 dodaje się ust. 3–7 w brzmieniu:
„3. Osoba podejmująca po raz pierwszy pracę na stanowisku radcy Prokuratorii
Generalnej jest zatrudniana na podstawie umowy o pracę na czas określony, nie dłuższy
niż trzy lata.
4. Radca, o którym mowa w ust. 3, w umowie o pracę zawieranej na czas
określony zobowiązuje się do przestrzegania zasad wykonywania zawodu określonych
w art. 34, w tym odpowiadających treści ślubowania określonego w art. 33.
5. Radca zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas określony podlega
obowiązkowej ocenie kwalifikacyjnej nie później niż miesiąc przed zakończeniem
okresu, na jaki zawarto umowę o pracę. Terminu przeprowadzenia oceny
kwalifikacyjnej określonego w art. 42 ust. 1 zdanie pierwsze nie stosuje się.
6. Po rozwiązaniu umowy o pracę na czas określony wskutek upływu czasu, na
który była zawarta, radca może być mianowany, jeżeli uzyskał pozytywny wynik
obowiązkowej oceny kwalifikacyjnej.
7. Do radcy zatrudnionego na podstawie umowy o pracę mają zastosowanie
przepisy dotyczące radcy mianowanego, z wyjątkiem przepisów art. 33, art. 51–53 i
rozdziału 6.”;
7)
w art. 34 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Obowiązkiem radcy jest postępować zgodnie ze złożonym ślubowaniem oraz
przestrzegać zasad etyki wykonywania zawodu radcy, a w szczególności:”;
8)
art. 38 otrzymuje brzmienie:
„Art. 38. 1. Radca nie może wykonywać czynności lub zajęć sprzecznych z
obowiązkami wynikającymi z ustawy lub naruszających zasady etyki wykonywania
zawodu radcy, w szczególności wzbudzających podejrzenia o stronniczość lub
interesowność.
2. Radca może podejmować dodatkowe zatrudnienie lub zajęcia zarobkowe po
uzyskaniu uprzedniej, pisemnej zgody Prezesa Prokuratorii Generalnej. Prezes
Prokuratorii Generalnej odmawia zgody w przypadku, gdyby mogło dojść do naruszenia
zakazów wynikających z ust. 1.”;
– 7 –
9)
w art. 42 ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa określi, w drodze rozporządzenia,
kryteria oceny kwalifikacyjnej, uwzględniając wśród kryteriów staranność, rzetelność i
terminowość wykonywania czynności służbowych, oraz tryb dokonywania oceny, w
szczególności z uwzględnieniem obiektywności i porównywalności ocen
– mając na uwadze cel oceny kwalifikacyjnej, jakim jest sprawdzenie wykonywania
przez radcę obowiązków służbowych zgodnie ze złożonym ślubowaniem.”;
10) w art. 43 ust. 1a otrzymuje brzmienie:
„1a. Radca wykonujący czynności zastępstwa procesowego jest uprawniony do
dodatkowego wynagrodzenia w wysokości nie niższej niż 65% kosztów zastępstwa
procesowego zasądzonych lub przyznanych na rzecz Skarbu Państwa – Prokuratorii
Generalnej albo na rzecz Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie, w której czynności te
były przez niego wykonywane, jeżeli koszty te zostały ściągnięte od strony przeciwnej.
Przepis zdania poprzedzającego stosuje się w przypadku kosztów, o których mowa w
art. 11 ust. 7. Wysokość i termin wypłaty dodatkowego wynagrodzenia określa umowa
cywilnoprawna.”;
11) w art. 52 ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4. Rozwiązanie stosunku pracy z radcą może nastąpić z zachowaniem
trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia w razie reorganizacji Prokuratorii Generalnej,
w tym polegającej na likwidacji stanowiska pracy ze względu na zmniejszenie liczby
prowadzonych spraw przez Prokuratorię Generalną lub zmianie struktury
organizacyjnej, jeżeli przeniesienie radcy na inne stanowisko służbowe nie jest możliwe.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, w okresie między rozwiązaniem
stosunku pracy a podjęciem zatrudnienia lub działalności gospodarczej, nie dłużej niż
przez 6 miesięcy, przysługuje świadczenie pieniężne ze środków budżetu państwa,
obliczone według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za
urlop wypoczynkowy, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 173
Kodeksu pracy.”;
12) w art. 55a ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Radca może w terminie 14 dni od dnia doręczenia ostrzeżenia na piśmie
wystąpić do sądu pracy właściwego ze względu na siedzibę Głównego Urzędu
Prokuratorii Generalnej o uchylenie ostrzeżenia. Od orzeczenia sądu drugiej instancji
skarga kasacyjna nie przysługuje.”;
– 8 –
13) w art. 57:
a)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Postępowanie dyscyplinarne nie może być wszczęte po upływie 3
miesięcy od dnia uzyskania wiadomości o popełnieniu czynu uzasadniającego
odpowiedzialność dyscyplinarną ani po upływie roku od dnia popełnienia takiego
czynu. Jeżeli z powodu nieobecności w pracy radca nie ma możliwości złożenia
wyjaśnień, bieg trzymiesięcznego terminu nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega
zawieszeniu do dnia stawienia się radcy do pracy. Jeżeli jednak czyn zawiera
znamiona przestępstwa, przedawnienie dyscyplinarne nie następuje wcześniej niż
przedawnienie karne.”,
b)
dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
„3. Karalność przewinienia dyscyplinarnego ustaje, jeżeli od czasu jego
popełnienia upłynęło 5 lat.
4. Jeżeli czyn, o którym mowa w ust. 1, zawiera znamiona przestępstwa,
ustanie karalności przewinienia dyscyplinarnego następuje nie wcześniej niż
ustanie karalności przestępstwa.”;
14) w art. 58:
a)
ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Radca może być zawieszony w czynnościach służbowych, jeżeli z uwagi
na charakter czynu konieczne jest natychmiastowe odsunięcie go od wykonywania
czynności służbowych.
2. Prawo zawieszenia w czynnościach przysługuje Prezesowi Prokuratorii
Generalnej. Na decyzję o zawieszeniu w czynnościach przysługuje zażalenie do
sądu apelacyjnego — sądu pracy i ubezpieczeń społecznych właściwego ze
względu na siedzibę Głównego Urzędu Prokuratorii Generalnej. Do rozpoznania
zażalenia stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o apelacji.”,
b)
ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. W przypadku gdy radca został zawieszony w czynnościach, Prezes
Prokuratorii Generalnej obniża wysokość jego wynagrodzenia miesięcznego na
czas trwania zawieszenia maksymalnie do 50%. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne
nie zostało wszczęte w ciągu trzech miesięcy od dnia zawieszenia w czynnościach
albo zostało umorzone, z innej przyczyny niż rozwiązanie stosunku pracy przez
– 9 –
radcę, lub zakończyło się uniewinnieniem, radcy wypłaca się zatrzymane
wynagrodzenie.”;
15) w art. 60:
a)
po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. Prezes Prokuratorii Generalnej ma prawo zasięgać informacji od
rzecznika dyscyplinarnego o treści rozstrzygnięć podjętych przez rzecznika
dyscyplinarnego i komisję dyscyplinarną. Prezes Prokuratorii Generalnej ma prawo
otrzymywać od rzecznika dyscyplinarnego odpisy orzeczeń i protokołów
posiedzeń, jeżeli są one w posiadaniu rzecznika dyscyplinarnego.”,
b)
w ust. 4 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) wnoszenie odwołań od orzeczeń komisji dyscyplinarnej;”;
16) po art. 60 dodaje się art. 60a w brzmieniu:
„Art. 60a. 1. Jeżeli postępowanie wyjaśniające nie dostarczyło podstaw do
sporządzenia wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, rzecznik
dyscyplinarny wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego.
2. W postanowieniu o umorzeniu postępowania wskazuje się przyczyny
umorzenia. Od postanowienia o umorzeniu postępowania nie przysługuje odwołanie.”;
17) w art. 61:
a)
ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W przypadku gdy rzecznik dyscyplinarny wniósł o orzeczenie kary
wydalenia z pracy w Prokuratorii Generalnej, a obwiniony w terminie 30 dni od
dnia otrzymania wniosku rzecznika dyscyplinarnego o wszczęcie postępowania nie
wskaże obrońcy, przewodniczący składu orzekającego wyznacza obrońcę spośród
radców. Obrońca wyznaczony przez przewodniczącego pełni swoje obowiązki do
dnia uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie, o ile nie zostanie
zwolniony wcześniej z tego obowiązku przez komisję dyscyplinarną albo sąd.”,
b)
po ust. 5 dodaje się ust. 5a–5c w brzmieniu:
„5a. W przypadku ustanowienia obrońcy usprawiedliwione niestawiennictwo
obwinionego nie wstrzymuje rozpoznania sprawy, o ile obrońca stawił się na
rozprawie. W przypadku usprawiedliwionego niestawiennictwa obwinionego
komisja dyscyplinarna może zamknąć rozprawę, jeżeli obwiniony został wcześniej
wysłuchany albo, pouczony na rozprawie o prawie złożenia wyjaśnień, nie
skorzystał z tego prawa.