Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw

– 15 –
2)
zawiadamia Szefa Urzędu w przypadku gdy przekazanie cudzoziemca do
odpowiedzialnego państwa członkowskiego nie doszło do skutku.
6. Koszty doprowadzenia do granicy lub do portu lotniczego albo morskiego
odpowiedzialnego państwa członkowskiego, do którego następuje przekazanie, są
pokrywane z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest minister właściwy do
spraw wewnętrznych, ze środków pozostających w dyspozycji Komendanta Głównego
Straży Granicznej.
7. Komendant Główny Straży Granicznej jest organem właściwym w sprawach,
o których mowa w art. 29 ust. 1 zdanie szóste, art. 31 i art. 32 rozporządzenia 604/2013.
Art. 38. 1. Szef Urzędu ustala, czy wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej
jest wnioskiem niedopuszczalnym.
2.
Wniosek o
udzielenie ochrony międzynarodowej jest wnioskiem
niedopuszczalnym, gdy:
1)
inne państwo członkowskie udzieliło już wnioskodawcy ochrony
międzynarodowej;
2)
państwo niebędące państwem członkowskim jest uważane za kraj pierwszego
azylu w odniesieniu do wnioskodawcy;
3)
jest kolejnym wnioskiem o udzielenie ochrony międzynarodowej i nie zaistniały
ani nie zostały przedstawione przez wnioskodawcę nowe dowody, okoliczności
faktyczne lub prawne, znacząco zwiększające prawdopodobieństwo udzielenia
ochrony międzynarodowej;
4)
małżonek, który uprzednio wyraził zgodę na złożenie wniosku przez
wnioskodawcę w jego imieniu, złożył odrębny wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej i nie zachodzą okoliczności faktyczne dotyczące tego małżonka
uzasadniające złożenie odrębnego wniosku.
3. Państwo niebędące państwem członkowskim jest uważane za kraj pierwszego
azylu w odniesieniu do wnioskodawcy, jeżeli będzie on mógł zostać przyjęty przez to
państwo, w przypadku gdy:
1)
został on uznany w tym państwie za uchodźcę i nadal może korzystać ze związanej
z tym faktem ochrony lub
2)
w inny sposób korzysta z wystarczającej ochrony w tym państwie, w tym z
ochrony przed wydaleniem lub zawróceniem, o którym mowa w art. 33 Konwencji
Genewskiej.
– 16 –
4. Szef Urzędu informuje organ Straży Granicznej w terminie 7 dni od dnia
przekazania pierwszego kolejnego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, że
zachodzą okoliczności uznania tego wniosku za niedopuszczalny z przyczyn, o których
mowa w ust. 2 pkt 3.
5. W przypadku gdy wystąpiła przynajmniej jedna z okoliczności, o których mowa
w ust. 2, Szef Urzędu wydaje decyzję o uznaniu wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej za niedopuszczalny.
6. W postępowaniu w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej wszczętym
wskutek złożenia kolejnego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej przez
wnioskodawcę lub przez małżonka, który był uprzednio objęty wnioskiem
wnioskodawcy, Szef Urzędu, w razie stwierdzenia, że nie zachodzi żadna z
okoliczności, o których mowa w ust. 2, wydaje postanowienie o uznaniu kolejnego
wniosku za dopuszczalny.
7. Postanowienie o uznaniu kolejnego wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej za dopuszczalny wygasa z mocy prawa z dniem uchylenia lub
stwierdzenia nieważności decyzji Szefa Urzędu w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej.
Art. 39. 1. Wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej rozpatruje się w trybie
przyspieszonym, gdy wnioskodawca:
1)
podał inne przyczyny złożenia wniosku niż obawa przed prześladowaniem z
powodu rasy, religii, narodowości, przekonań politycznych lub przynależności do
określonej grupy społecznej lub ryzyko doznania poważnej krzywdy albo nie podał
żadnych informacji o okolicznościach związanych z obawą przed prześladowaniem
lub ryzykiem doznania poważnej krzywdy;
2)
wprowadził organ rozpatrujący wniosek w błąd przez zatajenie informacji lub
dokumentów albo przedstawienie fałszywych informacji lub dokumentów,
dotyczących jego tożsamości lub obywatelstwa o istotnym znaczeniu dla nadania
statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony uzupełniającej;
3)
przedstawił wyraźnie niespójne, sprzeczne lub nieprawdopodobne wyjaśnienia na
potwierdzenie faktu prześladowania lub ryzyka doznania poważnej krzywdy, które
są sprzeczne ze sprawdzonymi informacjami dotyczącymi kraju pochodzenia;
4)
złożył wniosek jedynie w celu opóźnienia lub zakłócenia wykonania decyzji
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu;
– 17 –
5)
stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego lub był
z tego powodu w przeszłości wydalony z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. W postępowaniu prowadzonym w trybie przyspieszonym stosuje się przepisy
niniejszego rozdziału, z tym że:
1)
załatwienie sprawy dotyczącej udzielenia ochrony międzynarodowej następuje w
terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej;
2)
w decyzji kończącej postępowanie wskazuje się, że wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej był rozpatrywany w trybie przyspieszonym;
3)
odwołanie od decyzji wnosi się w terminie 7 dni od dnia jej doręczenia;
4)
w postępowaniu odwoławczym organ orzeka w składzie jednoosobowym.
3. Trybu przyspieszonego nie stosuje się, jeżeli okoliczności, o których mowa w
ust. 1, ujawnią się po upływie 30 dni od dnia złożenia wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej.
Art. 40. 1. Organ prowadzący postępowanie wydaje decyzję o umorzeniu
postępowania, gdy nie jest to sprzeczne z interesem społecznym, a wnioskodawca:
1)
oświadczył, że cofa wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej albo
2)
w sposób dorozumiany wycofał wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej.
2. Wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej uznaje się za wycofany w
sposób dorozumiany, gdy wnioskodawca:
1)
nie stawił się w ośrodku recepcyjnym w terminie 2 dni od dnia złożenia wniosku, a
we wniosku nie wskazał innego adresu, pod którym będzie przebywał;
2)
nie stawił się w ośrodku recepcyjnym w terminie 2 dni po zwolnieniu ze
strzeżonego ośrodka lub aresztu dla cudzoziemców, w przypadku gdy Szef Urzędu
na podstawie art. 89c nie nakazał mu przebywania w określonym miejscu lub
określonej miejscowości, a wnioskodawca nie wskazał we wniosku innego adresu,
pod którym będzie przebywał;
3)
opuścił ośrodek i nie powrócił do niego przez okres dłuższy niż 7 dni bez
usprawiedliwionej przyczyny;
4)
opuścił bez zgody Szefa Urzędu miejsce pobytu lub miejscowość, określone w
decyzji Szefa Urzędu zwalniającej cudzoziemca ze strzeżonego ośrodka lub z
aresztu dla cudzoziemców, lub nie zgłasza się w określonych odstępach czasu do
organu wskazanego w tej decyzji;
5)
opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
– 18 –
6)
nie stawił się na przesłuchanie i nie wykaże w terminie 7 dni od dnia
wyznaczonego na przesłuchanie, że niedopełnienie tego obowiązku było
spowodowane okolicznościami, za które nie ponosi odpowiedzialności.
3. Szef Urzędu wydaje decyzję o umorzeniu postępowania w części dotyczącej
osoby, w imieniu której został złożony wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej,
jeżeli:
1)
małżonek cofnął zgodę na złożenie wniosku w jego imieniu i jego dzieci;
2)
dziecko, którego dotyczy wniosek, osiągnęło pełnoletność i nie wyraża zgody na
prowadzenie postępowania wszczętego na podstawie wniosku złożonego w jego
imieniu;
3)
zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 2 pkt 3–5, dotyczące tej osoby.
4. Decyzję o umorzeniu postępowania wydaną ze względu na okoliczności,
o których mowa w ust. 2 pkt 1–5, pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem
doręczenia.
5. Odwołanie od decyzji wydanej ze względu na okoliczności, o których mowa w
ust. 1 pkt 1, wnosi się w terminie 5 dni od dnia jej doręczenia.
6. Jeżeli wnioskodawca oświadczy na piśmie Szefowi Urzędu w terminie
9 miesięcy od dnia wydania decyzji o umorzeniu postępowania w sprawie udzielenia
ochrony międzynarodowej, że zamierza w dalszym ciągu ubiegać się o udzielenie tej
ochrony, decyzja o umorzeniu postępowania wygasa z mocy prawa z dniem otrzymania
przez organ oświadczenia.
7. Oświadczenie o zamiarze dalszego ubiegania się o udzielenie ochrony
międzynarodowej nie może być złożone powtórnie.
8. Oświadczenie o zamiarze dalszego ubiegania się o udzielenie ochrony
międzynarodowej składa się Szefowi Urzędu za pośrednictwem komendanta oddziału
Straży Granicznej lub komendanta placówki Straży Granicznej.
9. Organ Straży Granicznej, który przyjął oświadczenie cudzoziemca o zamiarze
dalszego ubiegania się o udzielenie ochrony międzynarodowej, przekazuje to
oświadczenie Szefowi Urzędu w ciągu 48 godzin od jego przyjęcia.
10. Jeżeli oświadczenie o zamiarze dalszego ubiegania się o udzielenie ochrony
międzynarodowej zostało złożone po terminie albo powtórnie, Szef Urzędu odmawia,
w drodze decyzji, uwzględnienia tego oświadczenia.
– 19 –
11. Bieg terminu załatwienia sprawy o udzielenie ochrony międzynarodowej
rozpoczyna się z dniem wygaśnięcia decyzji o umorzeniu postępowania w sprawie
udzielenia ochrony międzynarodowej.
12. Czynności podjęte w toku postępowania umorzonego pozostają w mocy.
Art. 41. W toku postępowania w sprawie udzielenia wnioskodawcy ochrony
międzynarodowej wnioskodawca jest obowiązany:
1)
przedstawić informacje niezbędne do ustalenia stanu faktycznego sprawy, a w
szczególności dotyczące jego wieku, przeszłych doświadczeń mających znaczenie
dla sprawy, tożsamości, obywatelstwa, krewnych, kraju i miejsc poprzedniego
pobytu, wcześniejszych wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej, trasy
podróży oraz powodów złożenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej;
2)
udostępnić posiadane dowody potwierdzające okoliczności wskazane w
uzasadnieniu wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej;
3)
stawiać się na wezwanie organu prowadzącego postępowanie w celu przesłuchania
lub złożenia wyjaśnień.
Art. 42. Jeżeli wnioskodawca nie posiada dowodów potwierdzających okoliczności
wskazane w uzasadnieniu wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, to
okoliczności te można uznać za udowodnione, gdy są spełnione łącznie następujące
warunki:
1)
wnioskodawca przedstawił wiarygodne i spójne informacje niezbędne do ustalenia
stanu faktycznego sprawy;
2)
wnioskodawca przedstawił wszystkie posiadane informacje i dowody służące do
ustalenia stanu faktycznego sprawy i szczegółowo wyjaśnił przyczyny braku
innych informacji i dowodów;
3)
wyjaśnienia wnioskodawcy są spójne, wiarygodne i nie są sprzeczne z zebranymi
w sprawie dowodami i materiałami;
4)
wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o udzielenie ochrony międzynarodowej w
najwcześniejszym możliwym terminie, chyba że może wskazać uzasadniony
powód, dlaczego tego nie zrobił.