Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o bezpieczeństwie morskim oraz niektórych innych ustaw

ust. 2 pkt 3 ustawy;
3) opiniują opracowane przez uznaną organizację projekty
przepisów klasyfikacyjnych, procedur nadzoru nad statkami oraz
projekty zmian do takich przepisów i procedur.
10.
Uznana organizacja upoważniona do wykonywania zadań
administracji morskiej przekazuje corocznie ministrowi
właściwemu do spraw gospodarki morskiej sprawozdanie z
realizacji zadań powierzonych umową.
11.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej
przekazuje Komisji Europejskiej oraz właściwym organom państw
członkowskich Uni Europejskiej sprawozdanie z czynności
wykonanych w ramach nadzoru, najpóźniej do dnia 31 marca w
roku następującym po roku, w którym czynności te
przeprowadzono.
12.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi,
w drodze rozporządzenia:
1)
minimalny zakres postanowień umowy zawieranej
między ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej a
uznaną organizacją,
2)
szczegółowy sposób i tryb sprawowania nadzoru nad
uznanymi organizacjami upoważnionymi do wykonywania zadań
administracji morskiej,
3)
szczegółowy zakres informacji zawartych w
sprawozdaniu, o którym mowa w ust. 9;
–
mając na uwadze konieczność zapewnienia
bezpieczeństwa statków o polskiej przynależności oraz właściwe
wykonywanie powierzonych zadań przez uznane organizacje, a
także postanowienia umów międzynarodowych i rezolucji IMO
A.739(18) w sprawie wytycznych do upoważniania uznanych
organizacji działających w imieniu administracji, rezolucji IMO
MSC.349(92) Kodeks dla uznanych organizacji (RO Code) z
wyłączeniem sekcji 1.1, 1.3, 3.9.3.1, 3.9.3.2 i 3.9.3.3 części 2 tego
Kodeksu oraz rezolucji IMO A.1070(28) Kodeks wdrażania
instrumentów prawnych IMO z wyłączeniem sekcji 16.1, 18.1 i 19
części 2 tego Kodeksu.”;
Art. 1 pkt 5 w art. 9 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
zmiany w art. 9 ustawy dotyczą aktualizacji odnośników do
„1.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej składa
obowiązujących przepisów IMO.
co najmniej raz na 7 lat do Sekretarza Generalnego
Międzynarodowej Organizacji Morskiej wniosek o
przeprowadzenie audytu IMO zgodnie z przepisami IMO
dotyczącymi systemu audytu państw członkowskich IMO7). Po
przeprowadzeniu audytu minister właściwy do spraw gospodarki
morskiej publikuje jego wyniki na stronie podmiotowej urzędu
obsługującego tego ministra w Biuletynie Informacji Publicznej
oraz nadzoruje usunięcie stwierdzonych uchybień.
2.
Urzędy, służby i inne podmioty realizujące zadania i
obowiązki wynikające z rezolucji IMO A.1070(28) Kodeks
wdrażania instrumentów prawnych IMO6), poddaje się audytowi
IMO w zakresie wypełniania tych obowiązków.”;
Art. 1 pkt 6
w art. 11:
zmiany w art. 11 ustawy wynikają z faktu wejścia w życie Konwencji MLC,
a)
w ust. 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje
która rewiduje wymienione w dotychczasowym art. 11 ust. 2 Konwencje
brzmienie:
Międzynarodowej Organizacji Pracy (ILO) w ten sposób, że utraciły one
„Statek może być używany w żegludze morskiej, jeżeli odpowiada moc obowiązującą w stosunku do RP, przy czym w przypadku statków
wymaganiom bezpieczeństwa w zakresie jego budowy, stałych
zbudowanych przed dniem wejścia w życie Konwencji MLC wymagania
urządzeń i wyposażenia oraz warunkom życia i pracy na statku
dotyczące konstrukcji i wyposażenia statków określone w Konwencjach nr
określonym w:”,
92 i 133 ILO będą pozostawać w mocy w zakresie, w jakim miały

zastosowanie przed tą datą. Zmiany te mają także na celu uzupełnienie
b)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
delegacji do wydania rozporządzenia o sposób uznawania przepisów
„2.
Wymagań określonych w Konwencji MLC, dotyczących
technicznych. Dodana została również możliwość dla ministra właściwego
warunków zakwaterowania i zaplecza rekreacyjnego, mogą nie
do spraw gospodarki morskiej do uznania, w drodze rozporządzenia,
spełniać statki zbudowane przed dniem 20 sierpnia 2013 r., które przepisów technicznych w zakresie budowy stałych platform wiertniczych,
spełniają wymagania określone w:
w związku z objęciem zakresem stosowania ustawy nowego typu
1)
Konwencji nr 92 Międzynarodowej Organizacji Pracy
obiektów w polskich obszarach morskich.
dotyczącej pomieszczenia załogi na statku (zrewidowanej w 1949
r.), przyjętej w Genewie dnia 18 czerwca 1949 r. (Dz. U. z 1954 r.
Nr 44, poz. 202);
2)
Konwencji nr 133 Międzynarodowej Organizacji Pracy
dotyczącej pomieszczenia załogi na statku (postanowienia
uzupełniające), przyjętej w Genewie dnia 30 października 1970 r.
(Dz. U. z 1994 r. Nr 107, poz. 512).”,

c)
po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej może
uznać za obowiązujące przepisy techniczne w zakresie budowy
statków podlegających umowom międzynarodowym i stałych
platform wiertniczych, ich urządzeń i wyposażenia, wydawane
przez organizację, w przypadku gdy zapewniają one
bezpieczeństwo tych statków i platform.",

d)
w ust. 3:
– wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
"Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, kierując się
koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa statków i stałych
platform wiertniczych oraz życia i zdrowia osób na tych statkach i
platformach, może, w drodze rozporządzenia:",
– uchyla się pkt 1,
–
pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2)
określić szczegółowe warunki i sposób uznawania
przepisów technicznych wydanych przez organizację, za
spełniające wymagania bezpieczeństwa, mając na uwadze
posiadane uznanie Komisji Europejskiej przez tę organizację;”;
Art. 1 pkt 7
w art. 14:
zmiana stanowi uzupełnienie ust. 2 w art. 14 ustawy, co wynika z
a)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
konieczności uzupełnienia implementacji dyrektywy 2009/17/WE,
„2.
Statek wyposażony w urządzenie systemu AIS powinien
prawidła 19.2.4.7 Rozdziału V Konwencji SOLAS, a także Rezolucji IMO
utrzymywać je w działaniu ciągłym z wyjątkiem przypadków, w
A.917(22) przyjętej w dniu 29 listopada 2001 r.- Wytyczne w sprawie
których porozumienia międzynarodowe lub przepisy IMO
użytkowania statkowych urządzeń Systemu Automatycznej Identyfikacji
stanowią o ochronie informacji nawigacyjnej lub gdy kapitan
(AIS) (zmienionej Rezolucją IMO A.956(23))
statku uzna, że utrzymywanie urządzenia systemu AIS w działaniu
stanowić będzie zagrożenie dla bezpieczeństwa lub ochrony
statku.”,
b)
po ust. 2 dodaje się w ust. 2a w brzmieniu:
„2a.
W przypadku, o którym mowa w ust. 2, jeżeli statek
znajduje się w obszarze obowiązkowego systemu meldunkowego
lub rozgraniczenia ruchu, kapitan statku o polskiej przynależności
niezwłocznie informuje o wyłączeniu urządzenia systemu AIS
właściwy organ nadzorujący ruch statków w tym obszarze oraz
dokonuje odpowiedniego zapisu w dzienniku pokładowym z
podaniem przyczyny i czasu trwania wyłączenia tego
urządzenia.”;
Art. 1 pkt 8
w art. 17:
proponowane zmiany wynikają z konieczności uregulowania na poziomie
a)
po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
ustawy przepisów w zakresie właściwego podziału odpowiedzialności za
„1a.
Dla stacji atestacji mających siedzibę:
nadzór dyrektorów urzędów morskich nad stacjami atestacji znajdującymi

1)
na obszarze województwa
się na terenie kraju. Obecnie nie jest możliwy podział terytorialny działania
zachodniopomorskiego lub pomorskiego, w powiatach:
dyrektorów urzędów morskich na obszarze całego kraju, ponieważ zakres
kołobrzeskim, świdwińskim, drawskim, wałeckim, koszalińskim,
ich działalności określa ustawa z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach
sławieńskim, szczecineckim, białogardzkim, słupskim, bytowskim, morskich RP i administracji morskiej. Jednak mając na uwadze art. 44 ust.
człuchowskim, lęborskim oraz chojnickim – właściwym jest
1 ww. ustawy, możliwe jest ustanowienie w przepisie szczególnym innego
Dyrektor Urzędu Morskiego w Słupsku;
zakresu właściwości dyrektorów urzędów morskich, co jest proponowane
2)
na obszarze województwa zachodniopomorskiego, w
w przedmiotowym art. 1 pkt 8. Dodatkowo, zgodnie z uwagami
powiatach: świnoujskim, polickim, gryfińskim, kamieńskim,
zgłoszonymi w trakcie uzgodnień międzyresortowych, przez dodanie
gryfickim, goleniowskim, stargardzkim, pyrzyckim, myśliborskim, zmiany art. 17 ust. 2 zmienianej ustawy, uzupełniono przepisy w zakresie
choszczeńskim, łobeskim oraz szczecińskim – właściwym jest
odnawiania i rozszerzania uznania stacji atestacji, których brakowało w
Dyrektor Urzędu Morskiego w Szczecinie;
obowiązujących przepisach.
3)
na obszarze województwa pomorskiego, w powiatach:
puckim, wejherowskim, kartuskim, kościerskim, gdańskim,
starogardzkim, tczewskim, kwidzyńskim, malborskim, sztumskim,
nowodworskim, gdyńskim oraz sopockim – właściwym jest
Dyrektor Urzędu Morskiego w Gdyni.
1b.
Dla stacji atestacji mających siedzibę na obszarze
województw:
1)
warmińsko–mazurskiego, mazowieckiego, podlaskiego,
lubelskiego oraz podkarpackiego – właściwym jest Dyrektor
Urzędu Morskiego w Gdyni,
2)
kujawsko–pomorskiego, łódzkiego, śląskiego,
świętokrzyskiego oraz małopolskiego – właściwym jest dyrektor
Urzędu Morskiego w Słupsku,
3)
lubuskiego, wielkopolskiego, opolskiego, dolnośląskiego –
właściwym jest Dyrektor Urzędu Morskiego w Szczecinie.”,

b)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.
Uznania, odnowienia uznania i zmiany zakresu
uznania, dokonuje się w drodze decyzji, po przeprowadzeniu

kontroli polegającej na sprawdzeniu spełnienia wymagań
w zakresie bazy technicznej stacji atestacji oraz kwalifikacji jej
personelu. Potwierdzeniem uznania, odnowienia uznania i
zmiany zakresu uznania jest świadectwo uznania.”,

c)
ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3.
Świadectwo uznania wydaje się na okres 5 lat na
podstawie pozytywnych wyników kontroli. Świadectwo podlega
potwierdzeniu corocznie w okresie od trzech miesięcy przed
upływem daty rocznicowej świadectwa do trzech miesięcy po
upływie tej daty.”,

d)
w ust. 7 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1)
szczegółowe warunki i tryb uznawania, odnowienia
uznania i zmiany zakresu uznania usług stacji atestacji,”;
Art. 1 pkt 9 po art. 18 dodaje się art. 18a w brzmieniu:
proponowane zmiany mają na celu uporządkowanie spraw związanych z
„Art. 18a.
Organ inspekcyjny wykonuje zadania „organu
recyklingiem statków uregulowanych wprost w rozporządzeniu UE
administracji” w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 1257/2013 z dnia 20 listopada
Europejskiego i Rady (UE) Nr 1257/2013 z dnia 20 listopada 2013 2013 r. w sprawie recyklingu statków, przez bezpośrednie wskazanie, że w
r. w sprawie recyklingu statków oraz zmieniającego
Polsce „organem administracji” w rozumieniu ww. rozporządzenia jest
rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 oraz dyrektywę 2009/16/WE
dyrektor urzędu morskiego.
(Dz. Urz. UE L 330 z 10.12.2013, str. 1).”;
Art. 1 pkt
w art. 20:
proponowane zmiany wynikają z konieczności uregulowania na poziomie