Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Konstytucji Międzynarodowej Organizacji do Spraw Migracji, przyjętej w Genewie w dniu 19 października 1953 r.

Druk nr 3337


Warszawa, 17 kwietnia 2015 r.

S
EJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM-10-9-15




Pan

Radosław Sikorski

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej


Szanowny Panie Marszałku
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

-
o
ratyfikacji
Konstytucji
Międzynarodowej
Organizacji
do
Spraw
Migracji,
przyjętej
w Genewie w dniu 19 października
1953 r..

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni Minister Spraw
Wewnętrznych i Minister Spraw Zagranicznych.

Z poważaniem

(-) Ewa Kopacz
Projekt


W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:


W dniu 19 października 1953 r. została przyjęta w Genewie Konstytucja
Międzynarodowej Organizacji do Spraw Migracji.
Po zaznajomieniu się z powyższą Konstytucją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
− została ona uznana za słuszną, zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej
zawartych,
− Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do tej Konstytucji,
− postanowienia Konstytucji są ratyfikowane, przyjęte, potwierdzone i będą niezmiennie
zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia



PREZYDENT
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ


PREZES RADY MINISTRÓW




03/83rch

Projekt
U S T A W A
z dnia
o ratyfikacji Konstytucji Międzynarodowej Organizacji do Spraw Migracji, przyjętej
w Genewie w dniu 19 października 1953 r.
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Konstytucji Międzynarodowej Organizacji do Spraw Migracji, przyjętej
w Genewie w dniu 19 października 1953 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
UZASADNIENIE

1. Wyjaśnienie potrzeby i celu związania Rzeczypospolitej Polskiej Konstytucją
Międzynarodowej Organizacji do Spraw Migracji, przyjętą w dniu 19 października
1953 r.
Międzynarodowa Organizacja do Spraw Migracji jest organizacją
międzynarodową powstałą w 1951 roku, działającą na rzecz promowania zgodnej
z prawem migracji. W ramach swojego mandatu organizacja podejmuje działania takie
jak m.in.: promowanie współpracy międzynarodowej w zakresie migracji, pomoc
humanitarna dla uchodźców i innych kategorii migrantów potrzebujących takiej
pomocy, wspieranie dobrowolnych powrotów do krajów pochodzenia imigrantów
przebywających nielegalnie czy promocja międzynarodowego prawa migracyjnego
i wypracowywanie zaleceń dotyczących polityki migracyjnej. Organizacja zrzesza
obecnie 157 państw. Międzynarodowa Organizacja do Spraw Migracji działa na
podstawie Konstytucji, przyjętej w dniu 19 października 1953 r., do której pierwsze
poprawki wprowadzono w 1989 r.
Polska przystąpiła do Międzynarodowej Organizacji do Spraw Migracji
w 1992 r. Wniosek o uzyskanie członkostwa złożył w imieniu strony polskiej
Ambasador Ludwik Dembiński w dniu 18 listopada 1992 r. Rzeczpospolita Polska
została uznana za członka organizacji na podstawie noty Stałego Przedstawicielstwa
Rzeczpospolitej Polskiej przy Biurze Narodów Zjednoczonych w Genewie z dnia
18 listopada 1992 r. nr 41/19/92/IOM.
Kolejne poprawki do Konstytucji zostały przyjęte na mocy Rezolucji Rady
Nr 997 z dnia 24 listopada 1998 r. Dotyczą one kwestii takich jak m.in.: zasady
zatwierdzania wysokości składki członkowskiej, konsekwencji zalegania z zapłaceniem
składki oraz zasad wyboru władz organizacji.
W czasie 98 Sesji Rady Międzynarodowej Organizacji do Spraw Migracji, która
miała miejsce w dniach 23–26 listopada 2009 r., Dyrektor Generalny organizacji
zwrócił się z apelem do państw członkowskich o ratyfikację przedmiotowych
poprawek, ponieważ byłoby to pomocne w zaplanowanych zmianach strukturalnych
organizacji, które przyczynią się do usprawnienia jej funkcjonowania.
Polska dotychczas nie nadała Konstytucji charakteru źródła prawa w rozumieniu
art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.
(Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.). Wynikało to z faktu, iż w momencie
przystąpienia do organizacji w 1992 r. obowiązywała Konstytucja Rzeczypospolitej
Polskiej uchwalona przez Sejm Ustawodawczy w dniu 22 lipca 1952 r. (Dz. U. z 1976 r.
Nr 7, poz. 36, z późn. zm.), której przepisy nie zawierały wyraźnych rozstrzygnięć co
do trybu zawierania umów międzynarodowych. W świetle art. 32g ust. 1 tej Konstytucji
Prezydent ratyfikował i wypowiadał umowy międzynarodowe. W praktyce jednakże
wykształcony został tryb zawierania umów rządowych, które nie były poddawane
procedurze ratyfikacji oraz ogłoszenia. Potwierdza to wyrok NSA z dnia 17 maja
1999 r., sygn. akt OSA 2/98, w którym stwierdzono, iż „w okresie obowiązywania
Konstytucji z 1952 r. występowała wyraźna tendencja do upraszczania trybu zawierania
umów międzynarodowych, zaś znaczna część umów międzynarodowych nie była
poddawana formalnej procedurze ratyfikacyjnej”. Niemniej jednak, z uwagi na fakt, iż
Polska zobowiązana została do poddania Poprawek do Konstytucji formalnej
procedurze ratyfikacji, za celowe uznać należy nadanie źródła prawa także Konstytucji
w brzmieniu uwzględniającym wszystkie poprawki do niej, przy zastosowaniu
wymagań formalnych wynikających z aktualnie obowiązujących przepisów prawnych,
tj. art. 89 ust. 1 pkt 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Mając na uwadze powyższe argumenty, należy uznać, że podjęcie procedury
mającej na celu związanie Rzeczypospolitej Polskiej Konstytucją Międzynarodowej
Organizacji do Spraw Migracji jest celowe.
2. Wskazanie różnic między dotychczasowym i projektowanym stanem prawnym
Konstytucja reguluje kwestie związane ze statusem i funkcjonowaniem
organizacji, tj. cele i funkcje organizacji, jej siedzibę i organy, warunki uzyskania
członkostwa oraz zagadnienia finansowe. W świetle art. 22 Konstytucji organizacja
posiada osobowość prawną.
Ponadto Konstytucja reguluje także takie kwestie, jak:
– wysokość składki członkowskiej uiszczanej przez dane państwo członkowskie, która
musi być zatwierdzona zarówno przez Radę, jak i to państwo, zgodnie z jego
procedurami konstytucyjnymi (art. 2 lit. b),
– zasady utraty prawa do głosowania przez państwo członkowskie, które zalega
z zapłaceniem składki członkowskiej przez dwa kolejne lata; utrata prawa do
głosowania stanie się wiążąca po roku od przekazania Radzie informacji
o niezapłaceniu składki, jeżeli dane państwo członkowskie nie ureguluje zaległości;
2