Rządowy projekt ustawy o leczeniu niepłodności

– 50 –
W skład Rady może być powołana osoba, która nie była skazana prawomocnym wyrokiem za
umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe.
3. Przynajmniej połowa członków Rady jest powoływana spośród kandydatów
wskazanych na wniosek ministra właściwego do spraw zdrowia przez stowarzyszenia będące
zgodnie z postanowieniami ich statutów towarzystwami naukowymi o zasięgu krajowym,
zrzeszających specjalistów w zakresie medycyny rozrodu oraz przez Polską Akademię Nauk.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia powołuje przewodniczącego Rady spośród jej
członków.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia odwołuje członka Rady przed upływem kadencji
w przypadku:
1)
rezygnacji ze stanowiska;
2)
utraty zdolności do pełnienia powierzonych obowiązków na skutek długotrwałej
choroby;
3)
nieusprawiedliwionej nieobecności na 4 kolejnych posiedzeniach Rady;
4)
prawomocnego skazania za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
5)
braku realizacji przez członka powierzonych mu zadań lub jeżeli zaistniały okoliczności
uniemożliwiające ich dalsze wykonywanie.
6. W przypadku odwołania członka Rady albo jego śmierci przed upływem kadencji,
minister właściwy do spraw zdrowia powołuje nowego członka na okres do końca tej
kadencji w trybie ust. 2 i 3, chyba że do końca kadencji pozostało mniej niż trzy miesiące.
Art. 73. Do zadań Rady należy:
1)
prowadzenie działalności informacyjnej na temat stylu życia chroniącego potencjał
rozrodczy człowieka i zwiększającego szanse urodzenia zdrowego dziecka oraz
celowości opieki prekoncepcyjnej;
2)
prowadzenie działalności informacyjnej na temat czynników mających wpływ na
potencjał rozrodczy człowieka;
3)
prowadzenie działalności informacyjnej na temat możliwości leczenia niepłodności,
w tym poprzez stosowanie procedur medycznie wspomaganej prokreacji;
4)
upowszechnianie standardów postępowania oraz zasad deontologicznych w zakresie
leczenia niepłodności, w tym stosowania procedur medycznie wspomaganej prokreacji;
5)
opracowywanie dla ministra właściwego do spraw zdrowia i na jego wniosek projektów
założeń aktów normatywnych oraz projektów innych dokumentów w zakresie procedury
medycznie wspomaganej prokreacji;
– 51 –
6)
opiniowanie projektów założeń aktów normatywnych, projektów aktów normatywnych
oraz projektów innych dokumentów w zakresie leczenia niepłodności;
7)
współdziałanie z organizacjami i stowarzyszeniami krajowymi i zagranicznymi, których
celem jest promocja zdrowia prokreacyjnego i problematyka leczenia niepłodności, oraz
z samorządem lekarskim i samorządem pielęgniarek i położnych;
8)
opiniowanie wniosków o nadanie statusu centrum leczenia niepłodności.
Art. 74. 1. Rada przedstawia ministrowi właściwemu do spraw zdrowia corocznie,
w terminie do dnia 31 marca roku następującego po roku, którego dotyczy, sprawozdanie ze
swojej działalności.
2. Przewodniczący Rady przedstawia ministrowi właściwemu do spraw zdrowia
sprawozdanie końcowe z działalności Rady w ciągu trzech miesięcy od zakończenia kadencji
Rady.
Art. 75. 1. Rada podejmuje uchwały zwykłą większością głosów; w przypadku równej
liczby głosów rozstrzyga głos przewodniczącego.
2. Na pierwszym posiedzeniu członkowie Rady uchwalają regulamin pracy tej Rady.
3. Członkom Rady nie przysługuje wynagrodzenie z tytułu zasiadania w Radzie.
4. Członkom Rady przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości i na warunkach
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 i 1662).
Rozdział 12
Przepisy karne i administracyjne kary pieniężne
Art. 76. Kto rozpowszechnia ogłoszenia o odpłatnym zbyciu, nabyciu lub
o pośredniczeniu w odpłatnym zbyciu lub nabyciu komórki rozrodczej lub zarodka,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo karze pozbawienia wolności do
roku.
Art. 77. 1. Kto, w celu uzyskania korzyści majątkowej lub osobistej, nabywa lub zbywa
komórkę rozrodczą, pośredniczy w jej nabyciu lub zbyciu, bądź bierze udział w zastosowaniu
pozyskanej wbrew przepisom ustawy komórki rozrodczej,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
– 52 –
2. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełnienia przestępstwa określonego w ust. 1 stałe
źródło dochodu,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.
Art. 78. Kto postępuje z komórkami rozrodczymi lub zarodkami w sposób niezgodny
z art. 18, art. 20–22 lub art. 23 ust. 1,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo karze pozbawienia wolności do
roku.
Art. 79. 1. Kto, w celu uzyskania korzyści majątkowej lub osobistej, nabywa lub zbywa
zarodek, pośredniczy w jego nabyciu lub zbyciu, bądź bierze udział w zastosowaniu
uzyskanego wbrew przepisom ustawy zarodka,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
2. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełnienia przestępstwa określonego w ust. 1 stałe
źródło dochodu,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 80. Kto prowadzi działalność przewidzianą przepisami ustawy wyłącznie dla
ośrodka medycznie wspomaganej prokreacji lub banku komórek rozrodczych i zarodków bez
wymaganego pozwolenia lub wbrew warunkom określonym w pozwoleniu,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 81. Kto nie zgłasza dawców i biorczyń komórek rozrodczych przekazanych w celu
dawstwa innego niż partnerskie oraz dawców i biorczyń zarodków do rejestru dawców
komórek rozrodczych i zarodków,
podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
Art. 82. Kto stosuje preimplantacyjną diagnostykę genetyczną w procedurze medycznie
wspomaganej prokreacji ze wskazań innych niż medyczne, w tym w celu dokonania wyboru
płci przyszłego dziecka, z wyjątkiem sytuacji, gdy wybór taki pozwala uniknąć ciężkiej,
nieuleczalnej choroby dziedzicznej,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo karze pozbawienia wolności
do lat 2.
Art. 83. Kto niszczy zarodek zdolny do prawidłowego rozwoju powstały w procedurze
medycznie wspomaganej prokreacji,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.
– 53 –
Art. 84. Kto pobiera komórki rozrodcze ze zwłok ludzkich w celu zastosowania ich
w procedurze medycznie wspomaganej prokreacji,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.
Art. 85. Kto tworzy zarodek w celu innym niż procedura medycznie wspomaganej
prokreacji,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.
Art. 86. Kto tworzy chimery lub hybrydy oraz przeprowadza interwencję mającą na celu
dokonanie dziedzicznych zmian w genomie ludzkim, które mogą być przekazane następnym
pokoleniom,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.
Art. 87. Kto tworzy zarodek, którego informacja genetyczna w jądrze komórkowym jest
identyczna z informacją genetyczną w jądrze komórkowym innego zarodka, płodu,
człowieka, zwłok lub szczątków ludzkich,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.
Art. 88. Kto dokonuje wywozu komórek rozrodczych lub zarodków z terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium państwa innego niż państwo członkowskie Unii
Europejskiej lub przywozu komórek rozrodczych i zarodków na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej z terytorium państwa innego niż państwo członkowskie Unii Europejskiej bez
pozwolenia na wykonywanie tych czynności, o którym mowa w art. 51,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo karze pozbawienia wolności
do lat 3.
Art. 89. Kto, będąc obowiązanym na podstawie art. 97 do utworzenia programu
postępowania z komórkami rozrodczymi i zarodkami zgromadzonymi, stosuje komórki
rozrodcze lub zarodki w procedurze medycznie wspomaganej prokreacji bez zatwierdzenia
tego programu lub wbrew warunkom określonym w tym programie,
podlega karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 90. 1. Kto nie przekazuje ministrowi właściwemu do spraw zdrowia:
1)
danych, o których mowa w art. 56 ust. 5, wprowadzanych do rejestru ośrodków
medycznie wspomaganej prokreacji i banków komórek rozrodczych i zarodków lub
– 54 –
2)
informacji o każdym przypadku zaistnienia lub podejrzenia zaistnienia istotnego
zdarzenia niepożądanego lub istotnej niepożądanej reakcji
– podlega karze pieniężnej w wysokości od 50 000 zł do 100 000 zł.
2. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1, nakłada minister właściwy do spraw
zdrowia w drodze decyzji administracyjnej. Minister właściwy do spraw zdrowia jest
wierzycielem w rozumieniu przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
3. Ustalając wysokość kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw zdrowia uwzględnia zakres naruszenia prawa.
4. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1, uiszcza się w terminie 7 dni od dnia,
w którym decyzja określona w ust. 2 stała się ostateczna. Od kary pieniężnej nieuiszczonej
w terminie nalicza się odsetki ustawowe.
5. Egzekucja kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1, wraz z odsetkami ustawowymi
następuje w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
6. Należności z tytułu kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1, ulegają przedawnieniu
po upływie 5 lat, licząc od dnia, w którym stały się wymagalne.
7. Wpływy z kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu
państwa.
Rozdział 13
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 91. W ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U.
z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.4)) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 62 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Jeżeli dziecko urodziło się przed upływem trzystu dni od ustania lub
unieważnienia małżeństwa, lecz po zawarciu przez matkę drugiego małżeństwa,
domniemywa się, że pochodzi ono od drugiego męża. Domniemanie to nie dotyczy
przypadku, gdy dziecko urodziło się w następstwie procedury medycznie wspomaganej
prokreacji, na którą wyraził zgodę pierwszy mąż matki.”;
2)
art. 68 otrzymuje brzmienie:
„Art. 68. Zaprzeczenie ojcostwa nie jest dopuszczalne, jeżeli dziecko urodziło się
w następstwie procedury medycznie wspomaganej prokreacji, na którą mąż matki
wyraził zgodę.”;