Rządowy projekt ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych

– 125 –
4) Masa całkowita substancji, w tym ich izomerów, wymienionych w grupach III i VI załącznika I do
rozporządzenia (WE) nr 1005/2009.
5) NMLZO – niemetanowe lotne związki organiczne – związki organiczne, z wyjątkiem metanu, oraz
frakcja kreozotu, mające w temperaturze 293,15 K prężność par nie mniejszą niż 0,01 kPa, względnie
posiadające analogiczną lotność w szczególnych warunkach użytkowania; z wyjątkiem wymienionych
w pozycjach 6–8, 14, 21, 22, 28, 34, 61–63, 68–70, 72, 75–77.
6) Wyrażone jako I-TEQ.
7) Substancje organiczne w postaci gazów i par, w tym lotne związki organiczne, w przeliczeniu na
całkowity węgiel organiczny oznaczany metodą ciągłej detekcji płomieniowo-jonizacyjnej; dotyczy
instalacji spalania i współspalania odpadów oraz instalacji, w których stosowane są rozpuszczalniki
organiczne, objętych standardami emisyjnymi.
8) Masa całkowita substancji, w tym ich izomerów, wymienionych w grupie VIII załącznika I do
rozporządzenia (WE) nr 1005/2009.”.
Rozdział 16
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 123. 1. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy:
1)
rachunki posiadania operatora, rachunki posiadania operatora statku powietrznego,
osobiste rachunki posiadania i krajowy rachunek posiadania, o których mowa w art. 8
ustawy wymienionej w art. 147, stają się odpowiednio rachunkami posiadania operatora,
rachunkami posiadania operatora statków powietrznych, osobistymi rachunkami
posiadania oraz krajowym rachunkiem posiadania w rejestrze Unii;
2)
uprawnienia do emisji przyznane na podstawie ustawy wymienionej w art. 147, stają się
uprawnieniami do emisji w rozumieniu niniejszej ustawy, z tym że uprawnienia do
emisji przyznane instalacji stają się uprawnieniami do emisji ogólnych, a uprawnienia
przyznane operatorom statków powietrznych stają się uprawnieniami do emisji
lotniczych;
3)
zezwolenia wydane na podstawie art. 33 ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu
uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U.
Nr 281, poz. 2784, z 2008 r. Nr 199, poz. 1227 oraz z 2009 r. Nr 215, poz. 1664)
i art. 40 ustawy wymienionej w art. 147, stają się zezwoleniami w rozumieniu niniejszej
ustawy;
4)
decyzje zatwierdzające plany monitorowania wielkości emisji oraz plany monitorowania
liczby tonokilometrów pochodzących z wykonywanych operacji lotniczych, o których
mowa w art. 53 ustawy wymienionej w art. 147, stają się decyzjami zatwierdzającymi
plany monitorowania, o których mowa w art. 73;
5)
decyzje zatwierdzające raporty z udoskonalenia metodyki monitorowania, stają się
decyzjami zatwierdzającymi, o których mowa w art. 78 ust. 2.
– 126 –
2. Jednostki Kioto i uprawnienia do emisji, które były utrzymywane w Krajowym
rejestrze jednostek Kioto i uprawnień do emisji, na podstawie dotychczasowych przepisów są
utrzymywane w rejestrze Unii.
Art. 124. 1. W terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
prowadzący instalację jest obowiązany wystąpić z wnioskiem o wydanie zezwolenia na
emisję gazów cieplarnianych z instalacji na podstawie art. 50, zwanego dalej „nowym
zezwoleniem”, z uwzględnieniem art. 126.
2. Zezwolenie wydane na podstawie art. 33 ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu
uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji i art. 40
ustawy wymienionej w art. 147, wygasa z dniem, w którym nowe zezwolenie stało się
ostateczne.
3. Organ właściwy do wydania zezwolenia stwierdza wygaśnięcie zezwolenia wydanego
na podstawie art. 33 ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do
powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji lub art. 40 ustawy wymienionej
w art. 147, jeżeli prowadzący instalację nie wystąpi z wnioskiem o wydanie nowego
zezwolenia w terminie, o którym mowa w ust. 1.
Art. 125. 1. Prowadzący instalację, który przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
posiada plany monitorowania wielkości emisji zatwierdzone decyzją inną niż zezwolenie
wydane na podstawie art. 40 ustawy wymienionej w art. 147, monitoruje wielkość emisji
z instalacji zgodnie z tym planem, jednak nie dłużej niż do dnia, w którym nowe zezwolenie
stało się ostateczne.
2. Decyzja zatwierdzająca plan monitorowania, o którym mowa w ust. 1, wygasa
z dniem, w którym nowe zezwolenie stało się ostateczne, albo z dniem, w którym decyzja
stwierdzająca wygaśnięcie, o której mowa w art. 124 ust. 3, stała się ostateczna.
Art. 126. 1. Prowadzący instalację wytwarzającą energię elektryczną, któremu wydano
zezwolenie na podstawie art. 50 ustawy wymienionej w art. 147, w terminie 3 miesięcy przed
oddaniem do eksploatacji instalacji, występuje z wnioskiem o wydanie nowego zezwolenia.
2. Obowiązek monitorowania i rozliczania wielkości emisji z instalacji, o której mowa
w ust. 1, powstaje z dniem oddania jej do eksploatacji.
Art. 127. 1. W terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy Krajowy
ośrodek zamyka osobiste rachunki posiadania lub rachunki obrotowe w rejestrze Unii,
– 127 –
prowadzone dla posiadaczy, którzy nie spełniają warunku, o którym mowa w art. 9 ust. 2
lub 3.
2. Jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 1, posiadacz rachunku przedłoży
Krajowemu ośrodkowi dokument potwierdzający spełnienie warunku, o którym mowa
w art. 9 ust. 2 lub 3, przepisu ust. 1 nie stosuje się.
Art. 128. 1. Wnioski o przydział uprawnień do emisji na okres rozliczeniowy
2013–2020 złożone przez prowadzącego instalację przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy stają się wnioskami, o których mowa w art. 20 ust. 1.
2. Wstępna całkowita roczna liczba uprawnień do emisji określona we wnioskach,
o których mowa w ust. 1, zaakceptowana przez Komisję Europejską staje się wstępną
całkowitą roczną liczbą uprawnień do emisji w rozumieniu niniejszej ustawy.
Art. 129. Projekt wykazu instalacji objętych systemem w okresie rozliczeniowym
rozpoczynającym się od dnia 1 stycznia 2013 r. wraz z przyznaną im liczbą uprawnień do
emisji, o którym mowa w art. 21 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 147, przekazany Komisji
Europejskiej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy staje się wykazem, o którym
mowa w art. 23 ust. 5.
Art. 130. 1. Postępowania w sprawie wniosków o przydział uprawnień do emisji
z rezerwy na okres rozliczeniowy 2008–2012 wszczęte na podstawie ustawy wymienionej
w art. 147 i niezakończone ostateczną decyzją, umarza się.
2. Wnioski o przydział uprawnień do emisji z rezerwy na okres rozliczeniowy
2013–2020, złożone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stają się wnioskami,
o których mowa w art. 67 ust. 1.
Art. 131. 1. W terminie 15 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzący
instalację przedkłada Krajowemu ośrodkowi informację o planowanych lub rzeczywistych
zmianach zdolności produkcyjnej, zmianach poziomu działalności oraz zmianach
w działaniach w instalacji, o której mowa w art. 63 ust. 1, za rok 2012, 2013 i 2014.
2. Jeżeli prowadzący instalację przekazał Krajowemu ośrodkowi informację, o której
mowa w ust. 1, przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, uznaje się, że obowiązek
określony w tym przepisie został spełniony.
3. Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska
informacje o prowadzących instalacje, którzy w terminie nie dopełnili obowiązku, o którym
– 128 –
mowa w ust. 1, oraz informację o prowadzących instalacje, w których nastąpiło całkowite lub
częściowe zaprzestanie działalności w rozumieniu niniejszej ustawy.
4. Uprawnienia do emisji wydane na rachunki posiadania operatora w rejestrze Unii
prowadzone dla prowadzących instalacje, którzy nie złożyli informacji, zgodnie z ust. 1,
podlegają zwrotowi.
5. Krajowy ośrodek występuje z wnioskiem o zwrot liczby nadmiarowo wydanych
uprawnień do emisji do prowadzącego instalację. Prowadzący instalację zwraca nadmiarowo
wydane uprawnienia do emisji w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku.
6. Jeżeli prowadzący instalację nie zwróci nadmiarowo wydanych uprawnień do emisji
w terminie, o którym mowa w ust. 5, Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do
spraw środowiska informację o prowadzącym instalację, który nie dopełnił obowiązku
zwrotu.
7. Informacja, o której mowa w ust. 6, zawiera:
1)
imię i nazwisko albo nazwę prowadzącego instalację, jego adres zamieszkania albo
adres siedziby;
2)
liczbę uprawnień do emisji podlegających zwrotowi.
8. Minister właściwy do spraw środowiska wydaje decyzję w sprawie zwrotu
równowartości uprawnień do emisji, określając kwotę podlegającą zwrotowi.
9. Przy obliczaniu kwoty podlegającej zwrotowi przyjmuje się jednostkową cenę
uprawnienia do emisji, która odpowiada średniej cenie uprawnienia do emisji notowanej na
giełdzie ICE/ECX i EEX na rynku wtórnym spot w ostatnim dniu, w którym realizowany był
obrót uprawnieniami do emisji, poprzedzającym dzień wydania decyzji w przeliczeniu na
złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w dniu
poprzedzającym dzień wydania decyzji.
10. Do kwoty, o której mowa w ust. 8, stosuje się odpowiednio przepisy działu III
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.
11. Do obowiązku zwrotu kwoty, o której mowa w ust. 8, stosuje się przepisy ustawy
z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
12. Należności wnoszone w związku z obowiązkiem zwrotu kwoty, o której mowa
w ust. 8, stanowią dochód budżetu państwa.
Art. 132. 1. W terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy Krajowy ośrodek
dokonuje analizy informacji, o których mowa w art. 131 ust. 1, pod kątem ich zgodności
– 129 –
z danymi na temat wielkości emisji z instalacji zawartymi w raporcie na temat wielkości
emisji złożonym za rok, którego dotyczy informacja.
2. W przypadku gdy z dokumentów, o których mowa w ust. 1, wynikają rozbieżności
między informacją o wielkości emisji z instalacji a danymi o poziomie działalności,
zawartymi w informacji, o której mowa w art. 131 ust. 1, Krajowy ośrodek występuje do
prowadzącego instalację o przekazanie wyjaśnień.
3. Jeżeli z wyjaśnień prowadzącego instalację wynika, że informacja, o której mowa
w art. 131 ust. 1, zawiera błędne lub nieprawdziwe informacje, Krajowy ośrodek przekazuje
ministrowi właściwemu do spraw środowiska informację o stwierdzonych
nieprawidłowościach.
4. Po otrzymaniu informacji, o której mowa w ust. 3, minister właściwy do spraw
środowiska występuje na piśmie do prowadzącego instalację o wprowadzenie zmian
w informacji, o której mowa w art. 131 ust. 1, wskazując błędy i uchybienia wymagające
zmiany.
5. Prowadzący instalację wprowadza zmiany, o których mowa w ust. 4, w terminie
14 dni od dnia otrzymania wezwania.
6. Jeżeli ze zmienionej informacji wynika potrzeba zmiany dostosowanej całkowitej
rocznej liczby uprawnień do emisji, o której mowa w art. 25 ust. 2 i 3, Krajowy ośrodek
oblicza dostosowaną roczną liczbę uprawnień do emisji. Przepisy art. 72 ust. 1–8 stosuje się
odpowiednio.
7. Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska
informację o stwierdzonych nieprawidłowościach i obliczonej zmienionej dostosowanej
liczbie uprawnień do emisji.
8. Minister właściwy do spraw środowiska wydaje decyzję określającą zmienioną
dostosowaną liczbę uprawnień do emisji przydzielonej danej instalacji.
9. Uprawnienia do emisji wydane na rachunek posiadania operatora w rejestrze Unii
w liczbie większej niż określona w decyzji, o której mowa w ust. 8, zmieniona dostosowana
liczba uprawnień do emisji podlegają zwrotowi. Przepisy art. 18 ust. 2–6 stosuje się
odpowiednio.
10. W przypadku gdy prowadzący instalację nie wprowadzi zmian, o których mowa
w ust. 4, minister właściwy do spraw środowiska wydaje decyzję o zawieszeniu wydania
uprawnień do emisji przydzielonych instalacji na kolejny rok okresu rozliczeniowego.
Przepisy art. 64 ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio.