Rządowy projekt ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych

– 115 –
rocznych limitów emisji lub jednostkami, o których mowa w art. 21b, lub jednostkami,
o których mowa w art. 21c ust. 1.
3. Jeżeli ze sprawozdania, o którym mowa w art. 11a ust. 3 pkt 1, wynika, że
wynik rozliczenia emisji, o którym mowa w ust. 2, jest ujemny, minister właściwy do
spraw środowiska może:
1)
pobrać część krajowego limitu przyznanego na kolejny rok w ilości nie większej
niż 5% krajowego limitu przewidzianego na rok, którego dotyczy sprawozdanie,
lub
2)
nabyć jednostki rocznych limitów emisji od innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej.
4. Jeżeli ze sprawozdania, o którym mowa w art. 11a ust. 3 pkt 1, wynika, że
wynik rozliczenia emisji, o którym mowa w ust. 2, jest dodatni, nadwyżka krajowego
limitu jest przenoszona na kolejny rok, z uwzględnieniem ust. 5.
5. Jeżeli ze sprawozdania, o którym mowa w art. 11a ust. 3 pkt 1, wynika, że
wynik rozliczenia emisji, o którym mowa w ust. 2, jest dodatni, minister właściwy do
spraw środowiska może zbyć nadwyżkę krajowego limitu innemu państwu
członkowskiemu Unii Europejskiej.
Art. 21b. Minister właściwy do spraw środowiska może nabyć jednostki rocznych
limitów emisji od innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej w innych
przypadkach niż określone w art. 21a ust. 3, kierując się ważnym gospodarczym
interesem państwa.
Art. 21c. 1. Do rozliczenia emisji gazów cieplarnianych nieobjętych systemem
handlu uprawnieniami do emisji można wykorzystywać także:
1)
jednostki lub uprawnienia z projektów, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 4;
2)
tymczasowe jednostki poświadczonej redukcji emisji i długoterminowe jednostki
poświadczonej redukcji emisji;
3)
podlegające wymianie zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy z dnia … o systemie handlu
uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych:
a)
jednostki redukcji emisji i jednostki poświadczonej redukcji emisji wydane za
redukcje emisji osiągnięte do końca 2012 r.,
b)
jednostki redukcji emisji i jednostki poświadczonej redukcji emisji wydane za
redukcje emisji osiągnięte od 2013 r., ale z projektów zarejestrowanych przed
2013 r.,
– 116 –
c)
jednostki poświadczonej redukcji emisji wydane w odniesieniu do redukcji
emisji osiągniętej w krajach najsłabiej rozwiniętych do czasu ratyfikacji przez
te kraje porozumienia z Unią Europejską lub do 2020 r., w zależności od tego,
które z tych zdarzeń nastąpi wcześniej.
2. Kraje najsłabiej rozwinięte, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. c, oznaczają kraje
znajdujące się na liście zatwierdzonej przez Radę Gospodarczą i Społeczną Organizacji
Narodów Zjednoczonych.
3. W przypadku wykorzystania jednostek, o których mowa w ust. 1 pkt 2, minister
właściwy do spraw środowiska zastępuje je, przed datą ich wygaśnięcia, innymi
tymczasowymi jednostkami poświadczonej redukcji emisji i długoterminowymi
jednostkami poświadczonej redukcji emisji lub innymi jednostkami Kioto.
4. Wykorzystanie jednostek, o których mowa w ust. 1 pkt 2, jest ograniczone do
limitu określonego w art. 5 ust. 4 decyzji nr 406/2009/WE.
5. Niewykorzystany w danym roku limit, o którym mowa w ust. 4, może zostać
przeniesiony na kolejne lata do 2020 r. lub zbyty na rzecz innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej z zachowaniem limitu określonego na podstawie
art. 5 ust. 6 decyzji nr 406/2009/WE. Decyzję o przeniesieniu lub zbyciu tego limitu
podejmuje minister właściwy do spraw środowiska.
Art. 21d. 1. Minister właściwy do spraw środowiska wykonuje obowiązki,
o których mowa w art. 21a ust. 3 i 5 oraz art. 21c ust. 5, kierując się strategią
zarządzania krajowym limitem.
2. Strategię zarządzania krajowym limitem opracowuje minister właściwy do
spraw środowiska i uzgadnia ją z członkami Rady Ministrów. Rada Ministrów
zatwierdza strategię w drodze uchwały.
3. Strategia zawiera w szczególności założenia i wytyczne metodyki rozliczania
i prognozowania emisji gazów cieplarnianych nieobjętych systemem handlu
uprawnieniami do emisji z uwzględnieniem:
1)
rzeczywistych emisji gazów cieplarnianych nieobjętych systemem handlu
uprawnieniami do emisji w danym roku w Rzeczypospolitej Polskiej i innych
państwach członkowskich Unii Europejskiej;
2)
prognozowanych w kolejnych latach krajowych emisji gazów cieplarnianych
nieobjętych systemem handlu uprawnieniami do emisji w Rzeczypospolitej
Polskiej i innych państwach członkowskich Unii Europejskiej;
– 117 –
3)
ceny jednostek Kioto, jednostek rocznych limitów emisji, tymczasowych jednostek
poświadczonej redukcji emisji i długoterminowych jednostek poświadczonej
redukcji emisji;
4)
rozkładu geograficznego projektów, z których pochodzą jednostki, o których mowa
w pkt 3;
5)
wielkości popytu i podaży jednostek na rynku unijnym i międzynarodowym;
6)
tendencji w zakresie przemieszczania emisji gazów cieplarnianych objętych
systemem handlu uprawnieniami do emisji poza ten system.
4. Strategia zarządzania krajowym limitem nie jest dokumentem planistycznym
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia
polityki rozwoju (Dz. U. z 2014 r. poz. 1649).
Art. 21e. 1. Wpływy ze zbycia jednostek rocznych limitów emisji lub
niewykorzystanego w danym roku limitu, o którym mowa w art. 21c ust. 4, stanowią
dochód budżetu państwa.
2. Nabycie jednostek rocznych limitów emisji oraz jednostek, o których mowa
w art. 21c ust. 1, lub niewykorzystanego w danym roku przez inne państwa
członkowskie Unii Europejskiej limitu, o którym mowa w art. 5 ust. 6 decyzji
nr 406/2009/WE, następuje ze środków budżetu państwa.
3. Do zbycia lub nabycia jednostek rocznych limitów emisji oraz jednostek,
o których mowa w art. 21c ust. 1, lub niewykorzystanego w danym roku limitu,
o którym mowa w art. 21b ust. 4, przepisy art. 19 stosuje się odpowiednio.
Art. 21f. 1. Jeżeli mimo podjęcia działań, o których mowa w art. 21a ust. 3
i art. 21b, wynik rozliczenia emisji, o którym mowa w art. 21a ust. 2, pozostaje ujemny,
minister właściwy do spraw środowiska poleca Krajowemu ośrodkowi opracowanie
planu działań korygujących. Polecenie w sprawie opracowania planu działań
korygujących wydaje się w terminie 7 dni od zakończenia czteromiesięcznego okresu,
o którym mowa w art. 19 ust. 7 rozporządzenia nr 525/2013.
2. Plan działań korygujących opracowuje się bez uszczerbku dla obowiązku
zastosowania środków korygujących określonych w art. 7 ust. 1 lit. a i c decyzji
nr 406/2009/WE.
3. Plan działań korygujących opracowuje się w szczególności na podstawie
informacji, danych i analiz przekazywanych przez organy administracji publicznej,
informacji i danych zawartych w Krajowej bazie, informacji zawartych w prognozach
– 118 –
zmian aktywności, o których mowa w art. 9 ust. 1, oraz innych informacji i danych
udostępnianych przez organizacje samorządu gospodarczego i organizacje
pracodawców, a także fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej.
4. Informacje, dane i analizy, o których mowa w ust. 3, obejmują w szczególności:
1)
krótkookresowe i długookresowe prognozy makroekonomiczne;
2)
krajowe i sektorowe polityki i strategie gospodarcze;
3)
informacje dotyczące:
a)
podejmowanych działań przyczyniających się do ograniczania lub redukcji
emisji,
b)
rodzajów stosowanych instrumentów prawnych, ekonomicznych
i administracyjnych wspomagających redukcję emisji,
c)
oceny stanu jakości środowiska wykonywanych w ramach państwowego
monitoringu środowiska.
5. Na wniosek Krajowego ośrodka organy administracji publicznej przekazują
dane, informacje lub analizy niezbędne do sporządzenia projektów planów, o których
mowa w ust.1.
6. Krajowy ośrodek, przygotowując projekt planu działań korygujących, może
występować o udostępnienie niezbędnych danych, informacji lub analiz do organizacji
samorządu gospodarczego, organizacji pracodawców lub funduszy ochrony środowiska.
7. Plan działań korygujących, o którym mowa w ust. 1, określa:
1)
działania, jakie zostaną wdrożone w celu wypełnienia krajowego limitu;
2)
harmonogram wdrożenia działań, o których mowa w pkt 1.
8. Projekt planu działań korygujących opracowuje się w terminie nie krótszym niż
3 miesiące od dnia wydania polecenia, o którym mowa w ust. 1, i przekazuje ministrowi
właściwemu do spraw środowiska. Minister właściwy do spraw środowiska uzgadnia
plan działań korygujących z członkami Rady Ministrów i przedstawia go do akceptacji
Radzie Ministrów.
9. Zaakceptowany przez Radę Ministrów plan działań korygujących minister
właściwy do spraw środowiska przekazuje Komisji Europejskiej nie później niż
w terminie 3 miesięcy po zamknięciu rachunku zgodności, o którym mowa w art. 31
ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) 389/2013.”;
– 119 –
18) w art. 30 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Minister właściwy do spraw środowiska, biorąc pod uwagę wyniki naboru,
o którym mowa w art. 29 ust. 1, oraz opinię Rady Konsultacyjnej, akceptuje
poszczególne programy i projekty umieszczone na liście, o której mowa w ust. 2, lub
odmawia akceptacji, w drodze decyzji, poszczególnych programów i projektów.”;
19) w art. 38:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Realizacja projektu wspólnych wdrożeń, niezależnie od wybranej ścieżki,
wymaga uzyskania listu popierającego, a następnie listu zatwierdzającego,
wydawanego przez ministra właściwego do spraw środowiska.”,
b)
uchyla się ust. 1a,
c)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Minister właściwy do spraw środowiska wydaje list popierający i list
zatwierdzający, w drodze decyzji, każdy po uzyskaniu opinii Krajowego ośrodka,
jeżeli projekt spełnia warunki określone w art. 39.”,
d)
uchyla się ust. 2a,
e)
ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3. Krajowy ośrodek wydaje opinię, w drodze postanowienia, w terminie:
1)
30 dni od dnia doręczenia wniosku w przypadku listu popierającego;
2)
45 dni od dnia doręczenia wniosku w przypadku listu zatwierdzającego.
4. Minister właściwy do spraw środowiska wydaje list popierający oraz list
zatwierdzający albo odmawia ich wydania, w terminie 30 dni od dnia otrzymania
opinii Krajowego ośrodka.”,
f)
dodaje się ust. 9 w brzmieniu:
„9. Kopię decyzji stwierdzającej wygaśnięcie listu popierającego minister
właściwy do spraw środowiska przekazuje Krajowemu ośrodkowi w terminie
14 dni od dnia jej wydania.”;
20) w art. 39 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) nie wpływa na obniżenie emisji gazów cieplarnianych objętych systemem handlu
uprawnieniami do emisji z instalacji uczestniczącej w systemie handlu
uprawnieniami do emisji;”;