Rządowy projekt ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych

– 5 –
Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1)
biomasie – rozumie się przez to biomasę, o której mowa w art. 3 pkt 20 rozporządzenia
Komisji (UE) nr 601/2012 z dnia 21 czerwca 2012 r. w sprawie monitorowania
i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie z dyrektywą
2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 181 z 12.07.2012,
str. 30, z późn. zm.);
2)
emisji – rozumie się przez to gazy cieplarniane wprowadzane do powietrza w wyniku
działań człowieka, związanych z eksploatacją instalacji lub z wykonywaną operacją
lotniczą;
3)
gazach cieplarnianych – rozumie się przez to:
a)
gazy:
–
dwutlenek węgla (CO2),
–
metan (CH4),
–
podtlenek azotu (N2O),
–
fluorowęglowodory (HFCs),
–
perfluorowęglowodory (PFCs),
–
sześciofluorek siarki (SF6),
b)
inne niż wymienione w lit. a gazowe składniki atmosfery zarówno naturalne, jak
i antropogeniczne, które pochłaniają i reemitują promieniowanie podczerwone;
4)
grupie kapitałowej – rozumie się przez to grupę kapitałową, o której mowa w art. 3
ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r.
poz. 330, z późn. zm.);
5)
instalacji – rozumie się przez to stacjonarne urządzenie techniczne lub zespół takich
urządzeń, w których są prowadzone jedno lub więcej działań określonych w załączniku
nr 1 do ustawy, oraz wszelkie inne czynności posiadające bezpośredni techniczny
związek ze wskazanymi działaniami prowadzonymi w danym miejscu, które powodują
emisję lub mają wpływ na jej wielkość;
6)
instalacji nowej – rozumie się przez to instalację:
a)
która po raz pierwszy uzyskała zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych po dniu
30 czerwca 2011 r. lub

4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 613 oraz z 2014 r.
poz. 768 i 1100.
– 6 –
b)
w której nastąpiło znaczące zwiększenie zdolności produkcyjnej po dniu
30 czerwca 2011 r.;
7)
instalacji wytwarzającej energię elektryczną – rozumie się przez to instalację, która po
dniu 31 grudnia 2004 r. wytwarzała energię elektryczną przeznaczoną do sprzedaży
osobom trzecim, i w której nie prowadzi się innych rodzajów działań określonych
w załączniku nr 1 do ustawy niż spalanie paliw;
8)
jednostce poświadczonej redukcji emisji – rozumie się przez to jednostkę poświadczonej
redukcji emisji w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie
zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. z 2013 r.
poz. 1107, z 2014 r. poz. 110 oraz z 2015 r. poz. ...);
9)
jednostce redukcji emisji – rozumie się przez to jednostkę redukcji emisji w rozumieniu
art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów
cieplarnianych i innych substancji;
10) okresie rozliczeniowym – rozumie się przez to przedział czasu rozpoczynający się
w dniu 1 stycznia 2013 r. i kończący się z dniem 31 grudnia 2020 r. oraz każdy
następujący po nim ośmioletni przedział czasu;
11) operacji lotniczej – rozumie się przez to lot statku powietrznego, który rozpoczyna się
lub kończy na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa
członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
12) operatorze statku powietrznego – rozumie się przez to podmiot, który użytkuje statek
powietrzny w czasie wykonywania operacji lotniczej, a w przypadku gdy podmiot ten
nie jest znany lub nie został wskazany przez właściciela statku powietrznego,
właściciela statku powietrznego – jeżeli spełnia przynajmniej jeden z następujących
warunków:
a)
Rzeczpospolita Polska została dla tego operatora wskazana jako administrujące
państwo członkowskie w rozporządzeniu Komisji Europejskiej wydanym
w związku z art. 18a ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego
i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami
emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady
96/61/WE (Dz. Urz. UE L 275 z 25.10.2003, str. 32, z późn. zm.; Dz. Urz. UE
Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 7, str. 631) lub
– 7 –
b)
posiada koncesję na podjęcie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie
przewozu lotniczego, o której mowa w art. 164 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. –
Prawo lotnicze, lub
c)
posiada certyfikat upoważniający operatora statku powietrznego do wykonywania
działalności gospodarczej przy użyciu statków powietrznych, o którym mowa
w art. 160 ustawy określonej w lit. b, lub
d)
posiada upoważnienie dla przewoźnika lotniczego będącego przedsiębiorcą
zagranicznym z państwa członkowskiego Unii Europejskiej, o którym mowa
w art. 192a ustawy określonej w lit. b, lub
e)
posiada zezwolenie dla obcych przewoźników lotniczych na wykonywanie
przewozów lotniczych do lub z Rzeczypospolitej Polskiej, wydane na podstawie
art. 193 ustawy określonej w lit. b;
13) podinstalacji – rozumie się przez to oznaczoną część instalacji wraz z produktami
i odpowiadającą im emisją albo oznaczoną część instalacji oraz odpowiadającą jej
emisję albo poziom emisji; wyodrębnia się podinstalację objętą wskaźnikiem
emisyjności dla produktów albo podinstalację objętą wskaźnikiem emisyjności opartym
na cieple, albo podinstalację objętą wskaźnikiem emisyjności opartym na paliwie, albo
podinstalację wytwarzającą emisje procesowe, o których mowa w przepisach wydanych
na podstawie art. 21 ust. 4;
14) prowadzącym instalację – rozumie się przez to osobę fizyczną, osobę prawną lub
jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną, która posiada tytuł prawny do
władania instalacją w celu jej eksploatacji;
15) rejestrze Unii – rozumie się przez to rejestr Unii, o którym mowa w art. 4
rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013 z dnia 2 maja 2013 r. ustanawiającego rejestr
Unii zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, decyzjami
nr 280/2004/WE i nr 406/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającego
rozporządzenia Komisji (UE) nr 920/2010 i nr 1193/2011 (Dz. Urz. UE L 122
z 03.05.2013, str. 1);
16) spalaniu – rozumie się przez to każde utlenianie paliwa, niezależnie od sposobu
wykorzystania uzyskanej w tym procesie energii cieplnej, elektrycznej lub
mechanicznej, oraz wszelkie inne bezpośrednio z tym związane czynności, w tym
przemywanie gazów odlotowych;
– 8 –
17) statku powietrznym – rozumie się przez to statek powietrzny w rozumieniu art. 2 pkt 1
ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze;
18) tonokilometrze – rozumie się przez to 1 Mg ładunku handlowego, stanowiącego łączną
masę towarów, przesyłek pocztowych i pasażerów, przewiezionego na odległość 1 km;
19) tytule prawnym – rozumie się przez to tytuł prawny, o którym mowa w art. 3 pkt 41
ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 r.
poz. 1232, z późn. zm.);
20) uprawnieniu do emisji – rozumie się przez to uprawnienie do wprowadzania do
powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r.
o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, dwutlenku
węgla (CO2) utworzone w ramach systemu, które służy do rozliczenia wielkości emisji
w ramach tego systemu, i którym można rozporządzać na zasadach określonych
w ustawie;
21) weryfikatorze – rozumie się przez to:
a)
osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej,
o której mowa w art. 3 pkt 3 rozporządzenia Komisji (UE) nr 600/2012 z dnia
21 czerwca 2012 r. w sprawie weryfikacji raportów na temat wielkości emisji
gazów cieplarnianych i raportów dotyczących tonokilometrów oraz akredytacji
weryfikatorów zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
(Dz. Urz. UE L 181 z 12.07.2012, str. 1),
b)
osobę fizyczną, która uzyskała akredytację w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w lit. a
– która przeprowadza weryfikację zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w lit. a,
lub zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 21 ust. 6;
22) zakładzie – rozumie się przez to zakład, o którym mowa w art. 3 pkt 48 ustawy z dnia
27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska;
23) zezwoleniu – rozumie się przez to decyzję zezwalającą na emisję gazów cieplarnianych
z instalacji i określającą obowiązki prowadzącego instalację w zakresie monitorowania.

5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 1238, z 2014 r.
poz. 40, 47, 457, 882, 1101, 1146, 1322 i 1662 oraz z 2015 r. poz. ... .
– 9 –
Art. 4. Minister właściwy do spraw środowiska:
1)
jest organem właściwym do wykonywania zadań wynikających z:
a)
rozporządzenia Komisji (UE) nr 1031/2010 z dnia 12 listopada 2010 r. w sprawie
harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży na
aukcji uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na mocy dyrektywy 2003/87/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej system handlu przydziałami
emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (Dz. Urz. UE L 302 z 18.11.2010,
str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1031/2010”,
b)
rozporządzenia Komisji (UE) nr 600/2012 z dnia 21 czerwca 2012 r. w sprawie
weryfikacji raportów na temat wielkości emisji gazów cieplarnianych i raportów
dotyczących tonokilometrów oraz akredytacji weryfikatorów zgodnie z dyrektywą
2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, zwanego dalej „rozporządzeniem
Komisji (UE) nr 600/2012”,
c)
rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012 z dnia 21 czerwca 2012 r. w sprawie
monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie
z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, zwanego dalej
„rozporządzeniem Komisji (UE) nr 601/2012”,
d)
rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013 z dnia 2 maja 2013 r. ustanawiającego
rejestr Unii zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady,
decyzjami nr 280/2004/WE i nr 406/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
oraz uchylającego rozporządzenia Komisji (UE) nr 920/2010 i nr 1193/2011,
zwanego dalej „rozporządzeniem Komisji (UE) nr 389/2013”
– chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej;
2)
pełni funkcję punktu kontaktowego w rozumieniu art. 69 ust. 2 rozporządzenia Komisji
(UE) nr 600/2012;
3)
prowadzi koordynację, o której mowa w art. 10 rozporządzenia Komisji (UE)
nr 601/2012.
Art. 5. 1. Organy Inspekcji Ochrony Środowiska działające na podstawie ustawy z dnia
20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2013 r. poz. 686 i 888, z 2014 r.
poz. 1101 oraz z 2015 r. poz. …), zwane dalej „organami Inspekcji”, wykonują zadania
dotyczące kontroli przestrzegania przepisów w zakresie emisji objętych systemem
i szacowania wielkości tej emisji z uwzględnieniem przepisów ustawy, z tym że:
1)
wojewódzki inspektor ochrony środowiska jest właściwy ze względu na: