Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających oraz niektórych innych ustaw

centralnych, jak również w odniesieniu do ekspozycji
kapitałowych, gdy dana instytucja stosuje metodę
opartą na PD/LGD zgodnie z art. 155 ust. 3:
a) instytucje dokonują oszacowań wartości PD według
klas jakości dłużników na podstawie średnich
długoterminowych
wartości
jednorocznych
współczynników
niewykonania
zobowiązań.
Oszacowania PD odnoszące się do dłużników
stosujących dużą dźwignię finansową lub dłużników,
których aktywa składają się w przeważającej mierze z
aktywów
będących
przedmiotem
obrotu,
odzwierciedlają zachowanie aktywów bazowych w
oparciu o okresy zmienności w warunkach skrajnych;
b) w odniesieniu do nabytych wierzytelności
korporacyjnych
instytucje
mogą
dokonywać
oszacowań wartości EL według klas jakości dłużników
na podstawie średnich długoterminowych wartości
jednorocznych
zrealizowanych
współczynników
niewykonania zobowiązań;
c) jeżeli instytucja oblicza oszacowania średniej
długoterminowej wartości PD i LGD dla nabytych
wierzytelności
korporacyjnych,
wykorzystując
oszacowania wartości EL oraz odpowiednie
oszacowania PD lub LGD, proces szacowania
całkowitych strat spełnia ogólne normy szacowania
wartości PD i LGD określone w niniejszej części, a
wynik jest zgodny z pojęciem LGD określonym w art.
181 ust. 1 lit. a);
d) instytucje stosują techniki szacowania PD wyłącznie
w połączeniu z odpowiednią analizą. Instytucje uznają
znaczenie osądów własnych przy łączeniu wyników
stosowania różnych technik i dokonywaniu korekt ze
względu na ograniczenia technik i informacji;
e) w zakresie, w jakim instytucja korzysta z danych
dotyczących wewnętrznych doświadczeń w zakresie
niewykonania zobowiązania do celów oszacowania
PD, szacunki odzwierciedlają standardy zawierania
umów kredytowych oraz wszelkie różnice między
systemem ratingowym, który wygenerował te dane, a
obecnie stosowanym systemem ratingowym. Jeżeli w
standardach zawierania umów kredytowych lub w
systemach ratingowych wprowadzono zmiany,

297
instytucja zwiększa margines ostrożnościowy w
swoich szacunkach wartości PD;
f) w zakresie, w jakim instytucja przyporządkowuje
swoje wewnętrzne kategorie do skali stosowanej przez
ECAI lub podobne organizacje bądź wiąże je z taką
skalą, a następnie przypisuje stosowanej przez siebie
kategorii współczynnik niewykonania zobowiązania
zaobserwowany dla kategorii dłużników organizacji
zewnętrznej, przyporządkowanie takie opiera się na
porównaniu wewnętrznych kryteriów ratingowych z
kryteriami stosowanymi przez organizację zewnętrzną
oraz na porównaniu wewnętrznych i zewnętrznych
ratingów wszelkich wspólnych dłużników. W procesie
przyporządkowywania lub w danych bazowych unika
się błędów lub niespójności. Kryteria organizacji
zewnętrznej, na których opierają się dane
wykorzystywane do kwantyfikacji, są ukierunkowane
wyłącznie na ryzyko niewykonania zobowiązań i nie
uwzględniają
charakterystyki
transakcji.
Przeprowadzana przez instytucję analiza obejmuje
porównanie stosowanych definicji niewykonania
zobowiązania, z zastrzeżeniem wymogów określonych
w art. 178. Instytucja dokumentuje informacje
stanowiące podstawę przyporządkowania;
g) w zakresie, w jakim instytucja stosuje statystyczne
modele
prognozowania
prawdopodobieństwa
niewykonania zobowiązania, może ona dokonywać
oszacowań PD jako prostej średniej arytmetycznej
oszacowań
prawdopodobieństwa
niewykonania
zobowiązania dla dłużników indywidualnych w danej
klasie. Zastosowanie przez instytucję modeli
prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania do
tego celu spełnia normy określone w art. 174;
h) bez względu na to, czy do oszacowań wartości PD
instytucja stosuje zewnętrzne, wewnętrzne czy
zbiorcze źródła danych bądź też połączenie tych trzech
źródeł, długość bazowego okresu obserwacji
historycznej wynosi co najmniej pięć lat dla co
najmniej jednego źródła. Jeżeli w odniesieniu do
któregokolwiek ze źródeł dostępny jest dłuższy okres
obserwacji, a dane te są istotne, wówczas stosuje się
ten dłuższy okres. Przepisy niniejszej litery mają
również zastosowanie do metody opartej na PD/LGD

298
dla udziałów kapitałowych. Instytucje, które nie
uzyskały zezwolenia właściwego organu na podstawie
art. 143 na stosowanie własnych oszacowań wartości
LGD lub współczynników konwersji, mogą, pod
warunkiem uzyskania zezwolenia właściwych
organów, przy wdrażaniu metody IRB korzystać z
istotnych danych obejmujących okres dwóch lat. Okres
ten ulega co roku wydłużeniu o jeden rok do momentu,
gdy istotne dane będą obejmować okres pięciu lat.
Art. 180
2. W odniesieniu do ekspozycji detalicznych N/przepi


ust. 2
zastosowanie mają następujące wymogi:
s
stosowan
a) instytucje dokonują oszacowań wartości PD według
klas jakości dłużników lub według puli na podstawie y jest
średnich długoterminowych wartości jednorocznych bezpośre
współczynników niewykonania zobowiązań;
dnio

b) oszacowania wartości PD można również dokonać
na podstawie oszacowania całkowitych strat i
stosownych oszacowań wartości LGD;
c) dane wewnętrzne dotyczące klasyfikowania
ekspozycji do poszczególnych kategorii lub pul są dla
instytucji głównym źródłem informacji przy
przeprowadzaniu oceny charakterystyki strat.
Instytucje mogą stosować dane zewnętrzne (w tym
dane zbiorcze) lub modele statystyczne na potrzeby
kwantyfikacji pod warunkiem istnienia obu
następujących istotnych związków:
(i) między procesem klasyfikowania ekspozycji do
kategorii lub pul stosowanym w instytucji a procesem
stosowanym przez zewnętrzne źródło danych; oraz
(ii) między wewnętrznym profilem ryzyka instytucji a
strukturą danych zewnętrznych;
d) jeżeli instytucja oblicza oszacowania średniej
długoterminowej wartości PD i LGD dla ekspozycji
detalicznych na podstawie oszacowania całkowitych
strat oraz odpowiednich oszacowań PD lub LGD,
wówczas proces szacowania całkowitych strat spełnia
ogólne normy szacowania wartości PD i LGD
określone w niniejszej części, a wynik jest zgodny z
pojęciem LGD określonym w art. 181 ust. 1 lit. a);
e) bez względu na to, czy do oceny charakterystyki

299
strat instytucja stosuje zewnętrzne, wewnętrzne czy
zbiorcze źródła danych bądź też połączenie tych trzech
źródeł, długość bazowego okresu obserwacji
historycznej wynosi co najmniej pięć lat dla co
najmniej jednego źródła. Jeżeli w odniesieniu do
któregokolwiek ze źródeł dostępny jest dłuższy okres
obserwacji, a dane te są istotne, wówczas stosuje się
ten dłuższy okres. Instytucja nie musi przypisywać
równej wagi do danych historycznych, jeżeli
późniejsze dane stanowią lepszy predyktor
wskaźników straty. Przy wdrażaniu metody IRB
instytucje mogą, pod warunkiem uzyskania zezwolenia
właściwych organów, korzystać z odpowiednich
danych obejmujących okres dwóch lat. Okres ten ulega
co roku wydłużeniu o jeden rok do momentu, gdy
istotne dane będą obejmować okres pięciu lat;
f) instytucje rozpoznają i analizują spodziewane
zmiany parametrów ryzyka w całym czasie trwania
ekspozycji kredytowych (efekty "starzenia się").
W odniesieniu do nabytych
wierzytelności
detalicznych instytucje mogą stosować zewnętrzne i
wewnętrzne dane źródłowe. Instytucje wykorzystują
wszystkie istotne źródła danych jako podstawę
porównania.
Art. 180
3. EUNB opracowuje projekty regulacyjnych
N/przepi


ust. 3
standardów technicznych w celu określenia
s
następujących elementów:
stosowan
y jest
a) warunków, zgodnie z którymi właściwe organy
mogą udzielać zezwoleń, o których mowa w ust. 1 lit. bezpośre
dnio
h) oraz ust. 2 lit. e);
b) metod, zgodnie z którymi właściwe organy
przeprowadzają ocenę stosowanych przez daną
instytucję metod szacowania wartości PD na podstawie
art. 143.
EUNB przedstawi Komisji te projekty regulacyjnych
standardów technicznych do dnia 31 grudnia 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania
regulacyjnych standardów technicznych, o których
mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10-14
rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.

300
Art. 181
Artykuł 181.
N/przepi


ust. 1
Wymogi dotyczące własnych oszacowań wartości
s
stosowan
LGD
y jest
1. Przy przeprowadzaniu kwantyfikacji parametrów bezpośre
ryzyka związanego z poszczególnymi klasami lub
dnio
pulami ratingowymi instytucje stosują następujące
wymogi dotyczące szacowania własnych wartości
LGD:
a) instytucje dokonują oszacowań wartości LGD
według kategorii lub puli instrumentów na podstawie
średniej wartości zrealizowanych LGD według
kategorii lub puli instrumentów, uwzględniając
wszystkie przypadki niewykonania zobowiązań
odnotowane w źródłach danych (średnia ważona
niewykonaniem zobowiązań);
b) instytucje stosują oszacowania LGD właściwe dla
okresu pogorszenia koniunktury gospodarczej, o ile są
one ostrożniejsze niż średnia długoterminowa. W
zakresie, w jakim oczekuje się, że system ratingowy
będzie wraz z upływem czasu generował zrealizowane
wartości LGD na stałym poziomie według kategorii
lub puli, instytucje korygują swoje oszacowania
parametrów ryzyka dla poszczególnych kategorii lub
pul tak, by ograniczyć wpływ pogorszenia koniunktury
gospodarczej na kapitał;
c) instytucja uwzględnia stopień wszelkich zależności
między ryzykiem dłużnika a ryzykiem zabezpieczenia
lub dostawcy zabezpieczenia. W przypadkach, gdy taki
stopień zależności jest wysoki, stosuje się ostrożniejsze
podejście;
d) w trakcie przeprowadzania przez instytucję oceny
LGD przypadki niedopasowania walutowego między
zobowiązaniem bazowym a zabezpieczeniem traktuje
się ostrożnie;
e) w zakresie, w jakim oszacowania LGD
uwzględniają istnienie zabezpieczenia, oszacowania
takie nie opierają się wyłącznie na szacunkowej
wartości rynkowej zabezpieczenia. Oszacowania LGD
uwzględniają skutki ewentualnej niezdolności
instytucji do szybkiego uzyskania kontroli nad

301