Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających oraz niektórych innych ustaw

oraz transakcji z obowiązkiem uzupełnienia
zabezpieczenia kredytowego można określić zgodnie z
rozdziałem 6 lub art. 220 ust. 2.
Art. 166
8. Wartość ekspozycji dla wymienionych poniżej N/przepi


ust. 8
pozycji oblicza się jako iloczyn zaangażowanej, lecz
s
nie wykorzystanej kwoty, i współczynnika konwersji. stosowan
Instytucje stosują następujące współczynniki konwersji y jest
zgodnie z art. 151 ust. 8 dla ekspozycji wobec bezpośre
przedsiębiorstw, instytucji, rządów centralnych i
dnio
banków centralnych:
a) w odniesieniu do linii kredytowych, które są
bezwarunkowo odwoływalne przez instytucję w
dowolnym momencie bez uprzedzenia lub które
faktycznie przewidują możliwość automatycznego
odwołania w przypadku pogorszenia się wiarygodności
kredytowej kredytobiorcy, stosuje się współczynnik
konwersji równy 0 %. Warunkiem stosowania
współczynnika konwersji równego 0 % przez
instytucje jest aktywne monitorowanie przez nie
sytuacji finansowej dłużnika oraz stosowanie własnych
systemów kontroli wewnętrznej, które umożliwiają
natychmiastowe wykrycie pogorszenia się jakości
kredytowej danego dłużnika. Niewykorzystane linie
kredytowe można uznać za bezwarunkowo
odwoływalne, jeżeli warunki umowy pozwalają
instytucji odwołać je w pełnym zakresie
dopuszczalnym przepisami dotyczącymi ochrony
konsumentów i powiązanych kwestii;
b) do krótkoterminowych akredytyw związanych z
przemieszczaniem towarów stosuje się współczynnik
konwersji równy 20% zarówno dla emitentów, jak i
instytucji potwierdzających;
c) w odniesieniu do niewykorzystanych zobowiązań
zakupu odnawialnych nabytych wierzytelności, które
mogą zostać bezwarunkowo odwołane lub które
rzeczywiście
dają
instytucji
możliwość
automatycznego odwołania w dowolnym momencie
bez uprzedzenia, stosuje się współczynnik konwersji
równy 0%. Warunkiem stosowania współczynnika
konwersji równego 0% przez instytucje jest aktywne
monitorowanie przez nie sytuacji finansowej dłużnika
oraz stosowanie własnych systemów kontroli

277
wewnętrznej, które umożliwiają natychmiastowe
wykrycie pogorszenia się jakości kredytowej danego
dłużnika;
d) w odniesieniu do innych linii kredytowych,
programów gwarancji emisji krótkoterminowych (NIF)
oraz odnawialnych gwarancji emisji (RUF) stosuje się
współczynnik konwersji równy 75%;
e) instytucje, które spełniają wymogi dotyczące
stosowania własnych oszacowań współczynników
konwersji określone w sekcji 6, mogą stosować własne
oszacowania współczynników konwersji do różnych
typów produktów wymienionych w lit. a)-d) pod
warunkiem uzyskania zezwolenia właściwych
organów.
Art. 166
9. Jeżeli dane zobowiązanie odnosi się do przedłużenia N/przepi


ust. 9
innego zobowiązania, stosuje się niższy z dwóch
s
odpowiadających im współczynników konwersji.
stosowan
y jest
bezpośre
dnio
Art. 166
10. Dla wszystkich pozycji pozabilansowych, innych N/przepi


ust. 10
niż te wymienione w ust. 1-8, wartość ekspozycji
s
wynosi następujący odsetek ich wartości:
stosowan
y jest
a) 100% w przypadku pozycji pełnego ryzyka;
bezpośre
b) 50% w przypadku pozycji średniego ryzyka;
dnio
c) 20% w przypadku pozycji średniego/niskiego
ryzyka;
d) 0% w przypadku pozycji niskiego ryzyka.
Do
celów
niniejszego
ustępu
pozycjom
pozabilansowym przypisuje się kategorie ryzyka
zgodnie z załącznikiem I.
Art. 167
Artykuł 167.
N/przepi


ust. 1
Ekspozycje kapitałowe
s

stosowan
1. Wartość ekspozycji kapitałowych jest równa y jest
wartości księgowej pozostałej po dokonaniu korekty z bezpośre
tytułu szczególnego ryzyka kredytowego.
dnio

278
Art. 167
2. Wartość pozabilansowych ekspozycji kapitałowych N/przepi


ust. 2
odpowiada ich wartości nominalnej pomniejszonej o
s
kwotę korekt z tytułu szczególnego ryzyka stosowan
kredytowego dla tej ekspozycji.
y jest
bezpośre
dnio
Art. 168
Artykuł 168.
N/przepi


s
Inne aktywa niegenerujące zobowiązania kredytowego stosowan
Wartość ekspozycji innych aktywów niegenerujących y jest
zobowiązania kredytowego odpowiada wartości bezpośre
księgowej pozostałej po dokonaniu korekty z tytułu
dnio
szczególnego ryzyka kredytowego.
Art. 169
Sekcja 6. Wymogi dotyczące metody IRB
N/przepi


ust. 1
s
Podsekcja 1 Systemy ratingowe
stosowan
Artykuł 169.
y jest
bezpośre
Zasady ogólne
dnio
1. Jeżeli instytucja stosuje różne systemy ratingowe,
zasady przypisywania dłużnika lub transakcji do
danego
systemu
ratingowego
podlegają
udokumentowaniu i są stosowane w sposób właściwie
odzwierciedlający poziom ryzyka.
Art. 169
2. Kryteria i procesy kwalifikacji dłużników do N/przepi


ust. 2
wspomnianych systemów podlegają okresowym
s
przeglądom w celu ustalenia, czy są one wciąż stosowan
adekwatne do bieżącego portfela i warunków y jest
zewnętrznych.
bezpośre
dnio
Art. 169
3. Jeżeli instytucja stosuje bezpośrednie oszacowania N/przepi


ust. 3
parametrów ryzyka w odniesieniu do poszczególnych
s
dłużników lub ekspozycji, można je traktować jako stosowan
oszacowania przypisane stopniom na ciągłej skali y jest
ratingowej.
bezpośre
dnio
Art. 170
Artykuł 170.
N/przepi


ust. 1
s
Struktura systemów ratingowych

279
stosowan
1. Struktura systemów ratingowych dla ekspozycji
wobec przedsiębiorstw, instytucji oraz rządów y jest
centralnych i banków centralnych spełnia następujące bezpośre
dnio
wymogi:
a) system ratingowy uwzględnia charakterystykę
ryzyka dłużnika i transakcji;
b) system ratingowy zawiera skalę ratingową
dłużników,
która
odzwierciedla
wyłącznie
kwantyfikację ryzyka niewykonania zobowiązania
przez dłużników. Skala ratingowa dłużników składa się
z co najmniej 7 klas dłużników wykonujących
zobowiązania i jednej klasy dłużników, którzy nie
wykonują zobowiązań;
c) instytucja dokumentuje powiązania pomiędzy
klasami jakości dłużników pod względem poziomu
ryzyka niewykonania zobowiązania, jaki odzwierciedla
każda klasa, oraz kryteriów stosowanych do
wyodrębnienia danego poziomu ryzyka niewykonania
zobowiązania;
d) instytucje, których portfele koncentrują się na
określonym segmencie rynku i określonym zakresie
ryzyka niewykonania zobowiązania, posiadają w tym
zakresie wystarczającą liczbę klas jakości dłużników,
aby uniknąć nadmiernej koncentracji dłużników w
określonej klasie. Znaczna koncentracja w ramach
jednej
klasy
jest
poparta
przekonującymi
empirycznymi dowodami na to, że klasa jakości
dłużników obejmuje stosunkowo wąski przedział
wartości PD oraz że ryzyko niewykonania
zobowiązania, jakie generują wszyscy dłużnicy w
danej klasie, mieści się w tym przedziale;
e) warunkiem uzyskania zezwolenia właściwych
organów na stosowanie własnych oszacowań LGD do
celów obliczania wymogów w zakresie funduszy
własnych jest włączenie do systemu ratingowego
odrębnej skali ratingowej instrumentów, która
odzwierciedla wyłącznie charakterystykę transakcji
pod
względem
LGD.
Definicja
"kategorii
instrumentów" obejmuje zarówno zasady
klasyfikowania ekspozycji do danej kategorii, jak i
kryteria
różnicowania
poziomów
ryzyka

280
poszczególnych kategorii;
f) znaczna koncentracja w ramach jednej kategorii
instrumentów
jest
poparta
przekonującymi
empirycznymi dowodami na to, że kategoria
instrumentów obejmuje stosunkowo wąski przedział
wartości LGD oraz że ryzyko, jakie generują wszystkie
ekspozycje w danej kategorii, mieści się w tym
przedziale.
Art. 170
2. Instytucje stosujące metody określone w art. 153 ust. N/przepi


ust. 2
5 do przypisywania wag ryzyka ekspozycjom
s
związanym z kredytowaniem specjalistycznym są stosowan
zwolnione z wymogu posiadania skali ratingowej y jest
dłużników odzwierciedlającej wyłącznie kwantyfikację bezpośre
ryzyka niewykonania zobowiązania przez dłużnika dla
dnio
tych ekspozycji. Powyższe instytucje posiadają w
odniesieniu do tych ekspozycji co najmniej 4 klasy
dłużników wykonujących zobowiązania i co najmniej
jedną klasę dłużników, którzy nie wykonują
zobowiązań.
Art. 170
3. Struktura systemów ratingowych dla ekspozycji N/przepi


ust. 3
detalicznych spełnia następujące wymogi:
s
stosowan
a) systemy ratingowe odzwierciedlają zarówno
ryzyko dłużnika, jak i ryzyko transakcji oraz y jest
uwzględniają wszystkie istotne właściwości ryzyka bezpośre
dłużnika i ryzyka transakcji;
dnio

b) poziom dywersyfikacji ryzyka jest na tyle wysoki,
że liczba ekspozycji w danej kategorii lub puli
umożliwia dokonanie miarodajnej kwantyfikacji i
zatwierdzenie charakterystyki strat na poziomie
kategorii lub puli. Rozkład ekspozycji i dłużników w
poszczególnych kategoriach lub pulach nie prowadzi
do nadmiernej koncentracji;
c) proces klasyfikacji ekspozycji do kategorii lub pul
zapewnia znaczące zróżnicowanie ryzyka, umożliwia
grupowanie wystarczająco jednolitych ekspozycji oraz
pozwala przeprowadzić dokładną i spójną ocenę
charakterystyki strat na poziomie kategorii lub puli. W
przypadku nabytych wierzytelności, przy grupowaniu
ekspozycji uwzględnia się praktyki stosowane przez
sprzedawcę w zakresie gwarantowania emisji oraz

281